Ugo Ceria, de eerste en laatste succesvolle Braziliaan van Pro?

In de rijke clubgeschiedenis van Pro Vercelli droegen uiteraard ook enkele Brazilianen het mythische witte shirt. Wie herinnert zich niet spelers met klinkende namen zoals Robert Anderson Cavalheiro, Anderson Costa, Gabriel Appelt Pires, Marcos Ariel de Paula en Marcos Miranda? Afkomst en talent ten spijt kwamen deze spelers uit het grootste voetballand ter wereld hooguit een seizoen of een handvol wedstrijden uit voor Pro. Tot ongekende successen leidde dat dan ook niet.

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Een speler van Braziliaanse komaf is echter de uitzondering op die regel: Ugo Ceria. Hoewel Ceria de Italiaanse nationaliteit had, werd hij op 6 maart 1900 geboren in Santos, Brazilië. Dat maakt hem min of meer de eerste "Braziliaan" van Pro. Eenmaal in Italië geland, begon Ceria zijn voetbalcarrière in 1919 op het hoogste niveau bij Biellese. Na één seizoen in Biella stapte hij over naar toen vijfvoudig landskampioen Pro Vercelli.

Op 10 april 1921 maakte hij in een bewogen wedstrijd tegen Internazionale zijn debuut voor de Leoni. Wondermiddenvelder Guido Ara werd die wedstrijd van het veld gestuurd na een zware overtreding op Inter-speler Da Sacco, die een beenfractuur opliep. De spanning liep dusdanig op dat boze fans het veld bestormden. In de zestigste minuut staakte de scheidsrechter de wedstrijd. Op 19 juni 1921 zou de wedstrijd worden overgespeeld, maar Inter liet die mogelijkheid aan zich voorbijgaan, wat Pro Vercelli een reglementaire 2-0 overwinning opleverde. Pro plaatste zich voor de halve finale om het kampioenschap van Noord-Italië, maar het debuut van Ceria verdween uit de officiële boeken.

De wrange bijsmaak van zijn debuut was Ceria ongetwijfeld snel vergeten, want vanaf die halve finale stond hij in de basis van Pro. In de Noordelijke finale tegen Bologna (2-1 voor Pro) scoorde hij twaalf minuten voor tijd de gelijkmaker. In de finale tegen Pisa om het landskampioenschap (2-1 voor Pro) scoorde Ceria een minuut voor rust de openingstreffer. Als kersverse nieuwkomer drukte De Braziliaan zo zijn stempel op de zesde Scudetto van Pro Vercelli. Een seizoen later had hij ook zijn aandeel in het zevende kampioenschap. Zo scoorde hij bijvoorbeeld in de eerste finalewedstrijd om de Scudetto tegen Fortitudo Roma (3-0).

Ceria was een technisch begaafde speler die meestal rechtshalf speelde. Maar ook op andere posities kon hij prima uit de voeten, zoals centraal op het middenveld. Hij was een multifunctionele speler die zonder aarzeling de hem toegewezen taken uitvoerde. Volgens enciclopediadelcalcio.it kon Ceria het spel opbouwen en beschikte hij over een goede dribbel en een afgemeten voorzet waar zijn ploeggenoten voorin regelmatig van profiteerden.

Enkele andere persoonlijke hoogtepunten uit zijn tijd in dienst van Pro:

- 6 november 1921, Pro Vercelli vs. Vicenza (10-0): Naast een uitblinkende Mario Ardissone (drie treffers binnen de eerste tien minuten van de wedstrijd!) draagt Ceria met twee doelpunten voor rust bij aan deze monsterzege op Vicenza.

- 1 maart 1922, Juventus vs. Pro Vercelli (1-7): In Turijn boekt Pro een historische overwinning op Juventus. Juve-doelman Gianpiero Combi (de latere legendarische keeper tijdens de eerste gouden glorieperiode van De Oude Dame) mag de bal zeven keer uit het net vissen. Ceria passeert Combi eenmaal namens Pro.

- 5 juni 1922, Pro Vercelli vs. Liverpool (0-0): Uiteraard speelt Ceria ook mee in deze legendarische vriendschappelijke wedstrijd tussen de Italiaanse en Engelse landskampioenen van dat moment.

- 15 oktober 1922, Pro Vercelli vs. Speranza Savona (3-0): Met treffers vlak voor en na rust staat Ceria aan de basis van de overwinning in deze wedstrijd waarin Savona overklast wordt.

- 11 maart 1923, Internazionale vs. Pro Vercelli (1-5): Ceria staat ook op het veld als La Pro in Milaan haar 200e wedstrijd op het hoogste niveau speelt. Dat heugelijke feit wordt gevierd met een legendarische 5-1 overwinning op blauwzwart.

- 1 februari 1925, Pro Vercelli vs. Derthona (5-0): Ceria scoort drie keer in één wedstrijd met treffers in de 26e, 57e en 60e minuut. Twee weken later scoort hij nog eens tweemaal in een 6-1 overwinning van Pro op Livorno. Hij speelt die wedstrijden aan de zijde van de voor even op het veld teruggekeerde Senator Guido Ara. De ploeg waar Ceria in speelt staat dat seizoen overigens onder leiding van de wonderlijke Drievuldigheid Marcello Bertinetti, Pietro Leone en Giuseppe Milano.

- 25 oktober 1925, Pro Vercelli vs. Cremonese (4-0): Ceria scoort de openingstreffer in een briljante overwinning van Pro op de koploper van dat moment en de latere revelatie van dat seizoen in de Prima Divisione Lega Nord B (Cremonese eindigde als tweede in die competitie, net achter de latere landskampioen Juventus.)

- 30 januari 1927, Pro Vercelli vs. Alba Audace Roma (3-0): De openingstreffer in deze wedstrijd is het laatste officiële doelpunt van Ceria voor Pro Vercelli. Een week eerder was hij overigens ook al goed voor de openingstreffer in een 3-1 overwinning op Brescia.

Uiteindelijk speelde Ugo Ceria tussen 1920 en 1930 114 wedstrijden voor Pro (20 goals). Tussendoor kwam hij nog één seizoen (1928-1929) uit voor Biellese, met als doel die ploeg te behouden voor het hoogste niveau. In die missie slaagde hij niet, want Biellese degradeerde dat seizoen naar de nieuwe Serie B, mede vanwege gebrek aan financiële middelen om te kunnen concurreren met de opkomende clubs uit de grotere steden. Ceria keerde terug naar Vercelli waar hij op dertigjarige leeftijd nog mocht debuteren in de net opgerichte Serie A in de wedstrijd tegen Cremonese op 27 april 1930 (3-2). In een elftal met fameuze namen zoals Scansetti, Zanello, Lanino, Bajardi I, Ardissone, Ferraris I, Gatti, Bajardi II, Seccatore, en Ferraris II speelde hij onder de even fameuze Hongaarse trainer Joszef Nagy meteen zijn laatste wedstrijd in het mythische witte shirt.

Op 8 januari 1979 overleed de succesvolste "Braziliaan" van Pro ooit in Vercelli. De bovenaan dit artikel genoemde Brazilianen die na hem voor Pro Vercelli uitkwamen moesten toen allemaal nog geboren worden.