SPAL & GOAL! RE & TRE!

(SU CORTESE CONCESSIONE DI ANDREA CHERCHI)

Op maandagavond werd de wedstrijd Pro Vercelli vs. SPAL live uitgezonden op Rai Sport. Een heuglijk feit, maar helaas was de live stream voor fans in Nederland niet te volgen. In de tijd die mij daardoor restte, vroeg ik mij af wat SPAL en Pro Vercelli eigenlijk gemeen hebben. Hoewel de ploeg uit Ferrara sinds de oprichting in 1907 een aardige historie kent, uiteraard niet zo glansrijk als die van Pro Vercelli, troffen de ploegen elkaar niet vaak. Uit de boeken haalde ik dat beide teams acht keer in de competitie tegen elkaar uitkwamen, in de seizoenen 1923-1924 en 1924-1925 op het hoogste niveau en in de seizoenen 1935-1936 en 1938-1939 in de Serie B. Pro Vercelli won vijf keer, speelde tweemaal gelijk en verloor één wedstrijd met een positief doelsaldo van 24-9. Kortom, in historisch perspectief was Pro Vercelli zonder meer favoriet. 

Op zoek naar een leuke anekdote kwam ik na wat doorspitten uit op de carrière van een fameuze oud-speler die zowel De Withemden uit Vercelli als de Biancazzurri uit Ferrara diende: Giovan Batista Pirovano. Pirovano was volgens de overlevering een typische jaren ’60-middenvelder, ijzervreter met longinhoud en in alle aspecten technisch goed onderlegd. Hij werd op 5 mei 1937 in Vercelli geboren en debuteerde in 1958 in het eerste elftal van Pro Vercelli dat toen uitkwam in de Serie C. Na drie seizoenen onder trainer Castello (84 wedstrijden, 2 goals) vertrok Pirovano naar Verona in de Serie B. Daar speelde hij twee seizoenen totdat hij werd aangetrokken door Fiorentina. Op 15 september 1963 debuteerde hij namens Viola in de Serie A in de wedstrijd tegen Lazio. Het was de eerste van de 151 wedstrijden (11 goals) die hij voor Fiorentina zou uitkomen. In Florence won Pirovano de scudetto (1969), de Coppa Italia (1966) en Mitropa Cup (1966). Hij kwam éénmaal uit voor het Italiaanse nationale elftal: op 19 maart 1966 in de interland tegen Frankrijk (0-0).  

Nu de anekdote: In 1968 wilde Fiorentina Pirovano met het net uit de Serie A gedegradeerde SPAL ruilen voor Paolino Stanzial. Pirovano weigerde mee te werken aan deze deal, want op zijn 31ste zag hij de Serie B nog niet zitten. In zijn plaats vertrok Giampiero Vitali naar Ferrara. Volgens de legendarische SPAL-voorzitter Paolo Mazza zou SPAL het jaar daarop nooit naar de Serie C zijn gedegradeerd indien Pirovano was gekomen. In 1970 vertrok Pirovano alsnog, nu echter naar Legnano in de Serie C waar hij nog 18 wedstrijden speelde. Het seizoen daarop keerde hij terug bij Pro Vercelli, waar hij in 1972 zijn loopbaan beëindigde na geen wedstrijd te hebben gespeeld.

Bij die gezochte anekdote bleef het dus wat de geschiedenis tussen Pro Vercelli en SPAL betreft. Tot gisteren. Want Pro Vercelli boekte vlak voor het sluiten van de markt live op nationale televisie in de eerste onderlinge competitiewedstrijd tegen SPAL sinds 1939 een 1-0 overwinning waarmee de promovendus zich brutaal nestelde op de derde positie op de ranglijst. Hoe kwam deze belangrijke overwinning tot stand?

(SU CORTESE CONCESSIONE DI ANDREA CHERCHI)

Allereerst in een uiterst sfeervolle omgeving mede dankzij de West Side die op de tribune de Italiaanse vlag en de zeven gewonnen scudetti tot leven bracht en met zangkoren de toon zette. De legendarische aanhang maakte naam en faam waar op nationale tv. Ten tweede door het elftal dat de geschorste trainer/coach Braghin door zijn assistent en vervanger Turone het veld in liet brengen: Valentini, Bencivenga, Modolo, Masi, Armenise, Disabato, Rosso, Espinal, Fabiano, Malatesta en Iemmello. De keuze voor Disabato op het middenveld pakte echter minder gelukkig uit. Elf minuten na rust werd hij vervangen door Tripoli en ging het balletje op het middenveld iets beter lopen. Want van een goede wedstrijd was geen sprake. (Qua beelden heb ik dus weinig gemist.) Volgens de verslagen maakten beide ploegen flink wat elementaire fouten en het ontbrak aan de nodige ideeën. De Pro Vercelli-tifosi zetten na een half uur spelen zelfs een stevig "Forsa Pro" in om de enigszins in slaap gesukkelde thuisploeg wakker te schudden. Gelukkig was Valentini klaarwakker op de momenten dat hij er moest staan. Diep in de tweede helft werd Santoni in de ploeg gebracht voor de falende Iemmello en stapte Pro Vercelli voor het slotoffensief over op 4-3-3 met Santoni en Fabiano op de flanken en Malatesta in de punt van de aanval.   

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

En met succes! Want uiteindelijk was het Simone Malatesta die laat in de avond licht in de duisternis bracht. Vijf minuten voor tijd schoot hij de winnende treffer binnen (foto links). Zijn derde treffer in de laatste drie wedstrijden, waarmee De Bommenwerper superbelangrijk voor de ploeg is geworden. La Sesia kroonde de matchwinnaar zelfs zonder enige twijfel tot nieuwe Koning van Vercelli en langverwachte opvolger van Walter Mirabelli. Daarmee heeft de spectaculaire spits langzamerhand zijn plekje veroverd in een illuster rijtje clubhelden, van Ara tot Rossi, van Pirovano tot Mirabelli. In alle bescheidenheid, ik voelde het al aankomen getuige mijn bericht van 3 januari 2011 ("Bommenwerper" voor Vercelli). Zo is in de wedstrijd tegen SPAL een nieuw hoofdstukje toegevoegd aan de geschiedenis van Pro Vercelli. Met hoofdrollen voor Malatesta, De Bommenwerper die tot Koning van Vercelli werd gekroond, en de roemrijke club die na vele decennia wachten weer fier in de top van de voormalige Serie C1 bivakkeert.