Naar Stadio Silvio Piola!

Het nieuws van de afgelopen week? Waarschijnlijk is dat de bijna halve pagina die La Gazzetta dello Sport wijdde aan het succes van De Witte Leeuwen, als belangrijke exponent van het groeiende en bloeiende profvoetbal in de regio Piemonte. Met Juventus op één in de Serie A, Torino op één in de Serie B, de vierde plek van Pro Vercelli in de Prima Divisone en Casale bovenaan in de Seconda Divisione vormt de streek momenteel het centrum van het Italiaanse voetbal. En dan vergeet ik het tegenwoordig verrassend in de Serie A uitkomende Novara nog te noemen, dat in een grijs verleden samen met Casale, Alessandria en Pro Vercelli de gevreesde Piedmontese Vierhoek vormde. In het artikel werd dan ook stilgestaan bij de rijke historie van het voetbal in de regio. Piedmontese clubs drukten hun stempel op de Italiaanse voetbalgeschiedenis met maar liefst 43 landstitels (Juventus 27, Torino en Pro Vercelli 7, Casale en Novese 1). Het mooiste aan het artikel was dat La Gazzetta net als ik durft te dromen: Voorzichtig werd al geschreven over eerherstel voor De Witte Leeuwen en de hoop dat de club voor het eerst sinds 1948 de Serie B weer eens bereikt. 

Dat is een droom die ik al jaren koester. Iets wat mij ook mogelijk lijkt gelet op historie en achterland van de club, maar waar ik in eerdere tijdvakken eerlijk gezegd ook wel eens aan twijfelde wanneer enig bestuur weer eens uitblonk in ondoordacht beleid of gebrek aan ambitie aan de dag legde. Bij de doorstart van de club onder het huidige bestuur, dat meteen een goede indruk maakte, besloot ik dit blog structureel bij te gaan houden om wat extra positieve energie toe te voegen aan de clubcultuur en zie waar we nu staan. Dat is uiteraard vooral te danken aan het huidige bestuur, het technisch hart – het voetbalmodewoord van 2011? – van de club en de geweldige selectie. Het enige wat er op dit moment nog aan ontbreekt, zo stelt La Gazzetta terecht vast, is een significante groei van de toeschouwersaantallen. Naast goed bestuur, zwarte cijfers, kwaliteit in de technische staf, een selectie op niveau en een bloeiende jeugdopleiding ontbreekt dat helaas nog. En een vol stadion is toch vrij cruciaal om stappen voorwaarts te zetten.

Als het kon, zou ik elke twee weken op de prachtige hoofdtribune van het Silvio Piola Stadion zitten. Of misschien wel tussen de tifosi op de West Side staan om de successen van nu tot in mijn tenen te ervaren. Helaas scheiden 1160 km. mij van mijn grote voetballiefde, waardoor regulier wedstrijdbezoek niet aan de orde is. Laat ik daarom in alle bescheidenheid iedereen in Vercelli die van voetbal houdt oproepen om het stadion eens te bezoeken. Steun de lokale voetbaltrots, zodat u later kunt zeggen dat u erbij was toen De Witte Leeuwen weer eens brulden als vanouds. Laat u verleiden vaker naar het stadion te gaan en biedt de club daarmee de basis om verder te groeien en bloeien. De stad is groot genoeg om het stadion te vullen en het is geen schande partij te kiezen voor deze voetbalclub te midden van grootmachten als Juve en Milan. Om de hoek hebt u een roemruchte voetbalclub zitten om trots op te zijn. Niet in de laatste plaats vanwege het voetbal dat op de mat wordt gelegd. En als u in het stadion zit, bedenkt u dan hoe graag anderen, zelfs tot in Nederland, op uw plek zouden willen zitten om dit voetbalsprookje mee te maken. 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Als ik de pers moet geloven heb ik afgelopen zondag echter weinig gemist. Pro Vercelli wist Monza niet voorbij te streven. De wedstrijd eindigde in 1-1 en het spel was niet om over naar huis te schrijven. Dat gaf Braghin na afloop toe: “In vergelijking met de voorgaande wedstrijden was sprake van een slechte balcirculatie. De eerste helft deden we het absoluut niet goed. Na de rust lukte het om ons te herpakken en viel de gelijkmaker gelukkig snel. Maar daarna ontbrak er weer het nodige aan ons spel.” La Sesia constateerde dat de ploeg weinig ideeën aan de dag legde en niet in staat was om de ruimtes die er waren te benutten om het de tegenstander echt lastig te maken. Daarbij kwam ook dat verdedigers Masi en Ranellucci stonden te slapen, waardoor Monza op voorsprong kon komen. De gelijkmaker werd overigens gemaakt door Malatesta (hij kreeg alweer een nieuwe bijnaam: Koning Midas, omdat hij elke kans in goud verzilverd) na een prachtige combinatie tussen Fabiano en Martini. De echte kansen om een overwinning veilig te stellen bleven daarna uit. 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli-topscorer Malatesta (8 goals) bekeek het van de zonnige kant en sprak na afloop over een goed punt tegen een sterke ploeg. Verdediger Armenise wilde ook niet over twee verloren punten spreken, want of dat zo is zien we wel aan het eind van de competitie: “Het is positief dat we een punt hebben gehaald. Daar kunnen we op voortbouwen.” En zo is het, want de club doet het gewoon reuze goed en daar doet een mindere wedstrijd niets aan af. Komt dat zien!