The Italian Job. Cremonese vs. Pro 0-1

Jarenlang was Gianluca Vialli mijn favoriete Italiaanse voetballer. Hij was een spectaculaire spits, die uit alle hoeken en standen raak schoot. Zijn Panini-plaatje van het EK 1988 - vrolijke krullenbol in azuurblauw - koesterde ik. Met zijn stierennek was hij later het toonbeeld van Italiaanse aanvalslust. Vialli leek in voorkomen een beetje op mijn oudste neef. Die bewonderde ik, want die ging zijn eigen weg. Althans dat dacht ik. En dat sprak mij aan.

Op dat moment vormde Vialli met Roberto Mancini een legendarisch koppel in de aanval van Sampdoria. Ze kregen de bijnaam De Doelpuntentweeling. De complementaire spitsen kenden elkaar van jongs af aan. Ze wonnen de Scudetto en speelden Europese finales samen. Vialli maakte spectaculaire doelpunten. Van omhalen tot prachtige volleys. Net als Silvio Piola, hoewel die uiteraard meer scoorde.

Vialli vervolgde zijn weg naar de top in dienst van Juventus. Daar vormde hij een ijzersterke Tridente met Alessandro Del Piero en Fabrizio Ravanelli. Met hen reeg hij in de jaren negentig de zeges aaneen. En toen stond hij opeens in de finale van de Champions League van 1996 tegenover Ajax. Mijn favoriete speler tegen mijn favoriete Nederlandse club. De ondertussen kaalhoofdige aanvaller was aanvoerder van De Oude Dame. Na verlenging en strafschoppen kwam hij met zijn ploeg als overwinnaar uit de strijd. Ajax verloor spijtig. Ik vergaf het hem.

Vialli is één van de slechts negen spelers die alle drie de Europa-cups won. De UEFA Cup en Champions League met Juventus en de Europa Cup voor Bekerwinnaars met Sampdoria. Hij heeft bovendien een uniek record in handen. Als enige speler in de geschiedenis wòn en verlòòr hij de finales van alle drie de Europese toernooien. Hij werd twee keer kampioen van de Serie A. Met Italië won hij op het WK 1990 in eigen land brons. Vialli overtrof wereldkampioen Piola met zijn prijzen in clubverband. Hij heeft zijn eigen plekje in de Italiaanse voetbalgeschiedenis dan ook verdiend.

Vialli ging zijn eigen weg en maakte een transfer naar Engeland. Eind jaren negentig toog ik naar Londen om mijn voetbalidool te zien spelen. Hij speelde mee in een FA Cup-wedstrijd van Chelsea tegen West Bromwich Albion. Chelsea won en tot mijn plezier scoorde Vialli ook nog. The Blues wonnen dat seizoen de FA Cup en Vialli werd daarna speler/ trainer. Als trainer won hij ook prijzen. Maar sinds lange tijd is The Italian Job alweer trainer in ruste.

Deze maand gaf hij echter nog blijk van zijn voetbalvisie. “Ik zou Totti & Balotelli graag samen voor Italië zien spelen. Ik zou een vliegtuig pakken en overal heen gaan om ze live te zien. Als het WK vandaag zou worden gehouden en ik was de coach, dan zou ik Totti zonder meer oproepen.” Totti doet het momenteel enorm goed in de Serie A bij koploper Roma. Op bescheiden wijze jaagt de Romeinse wereldkampioen op het topscorersrecord van Piola in de verte. Van Piola naar Vialli en Totti. Mijn drie favoriete Italiaanse spelers leiden de wedstrijd tussen Cremonese en Pro Vercelli in de Prima Divisione in. Dat belooft wat.

Helemaal toeval is dat niet, want Vialli werd geboren en getogen in Cremona. Hij tekende in 1980 voor de grijs-roden en debuteerde net als Piola en Totti op zestienjarige leeftijd. Hij zou vier seizoenen voor Cremonese spelen (105 wedstrijden, 23 goals). Voor die club heb ik daarom altijd een zwak gehad. Het zwak is echter van een andere orde dan de liefde voor Pro. Cremonese heb ik altijd slechts zijdelings gevolgd. Ik ben er nooit geweest en soms verloor ik de club zelfs langere tijd uit het oog. Maar als ik opeens zag dat Cremonese het goed deed, stemde dat altijd tot genoegen. Een beetje uit respect voor Vialli.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Cremonese doet het dit seizoen alleraardigst, maar maakt de verwachtingen nog niet waar. Volgens menigeen zijn De Tijgers favoriet voor de titel, maar vooralsnog bungelen ze vlak onder de top van de ranglijst. Die top wordt gevormd door het verrassende Virtus Entella en Pro Vercelli; De Zwarte Duivels en De Witte Leeuwen. De wedstrijd van dit weekend was dan ook op voorhand betekenisvol. Een zogenaamde zes-puntenwedstrijd. Als Pro Vercelli zou winnen dan zou het met Virtus Entella een handvol punten los staan van de achtervolgers. Voor Cremonese zou winst aansluiting met de top betekenen.

De dag voorafgaand aan de wedstrijd was trainer Scazzola op zijn hoede: “Zij komen van een flinke nederlaag en willen nu absoluut resultaat behalen. Vergeleken met ons zijn ze meer ervaren, het zal er om spannen. We willen er het beste van maken.” Op een cruciaal moment in de competitie uit tegen de titelfavoriet spelen is een echte testcase. Waar is dit Pro Vercelli toe in staat? Die vraag werd op zondag beantwoord.

Pro Vercelli versloeg Cremonese met 1-0. Een fundamentele overwinning.


(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Beide ploegen speelden in hoog tempo en kregen mogelijkheden over en weer. Cremonese bracht drie voormalige Pro Vercelli-spelers in het veld: Matteo Abbate, Giacomo Casoli en Gaetano Caridi. Gianni Fabiano keerde terug in de basis van Pro en liet zich in de eerste helft zien aan de zijde van mede-aanvallers Horacio Erpen en Ettore Marchi. Alberto Libertazzi maakte tien minuten voor tijd als invaller zijn debuut voor Pro. Pro Vercelli trok uiteindelijk aan het langste eind. Rechtsback Mattia Bani scoorde in de 73ste minuut een prachtig doelpunt op aangeven van Vincenzo Pepe. De winnende treffer was een beeldschone volley in de traditie van Piola en Vialli. Een Eurogol wordt dat in Italië genoemd. “De goal draag ik op aan het hele team”, zei Bani na de wedstrijd met gevoel voor de clubtraditie.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Een Pro Vercelli-fan viel in het feestgedruis na de treffer van de tribune. Hij werd met een beenfractuur in een ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. En of er wat te feesten viel! Pro Vercelli duwde Cremonese in eigen huis terug in het hok. Bovendien speelde Virtus Entella thuis gelijk tegen FeralpiSalo. Daardoor gaat Pro Vercelli nu met Virtus Entella met 21 punten aan kop van de ranglijst. Dat doet het moraal goed. Tijd voor een quote uit de film The Italian Job: “Hello. Hello, sweetie. Daddy, it’s early.” Het seizoen duurt nog lang. Waakzaamheid is geboden. Gelukkig onderschrijft onze trainer dat geheel. Scazzola: “Vandaag zijn de punten veel waard, maar ik herhaal dat in deze competitie de valkuilen om de hoek liggen. Denk bijvoorbeeld aan de winst van San Marino op Albinoleffe vandaag.”

Complimenten waren er van de trainer van Cremonese, Vincenzo Torrente, die ooit als verdediger in dienst van Genua tegenover Vialli op het veld stond in de Derby della Lanterna: “Pro Vercelli kwam hier om te verdedigen en lanceerde zichzelf systematisch bij balbezit. Het is een zeer sterke ploeg. De meeste spelers zijn van Serie B-niveau.” Pro is op de goede weg. Het spel en de resultaten zijn aansprekend. En zo lang Pro haar eigen weg volgt, lijkt the sky the limit voor de nieuwe lijstaanvoerder. Forza Pro!