Cynische ploegen winnen

Pro Vercelli won deze woensdagavond met 1-0 van Lumezzane in het eigen Silvio Piola Stadion. Hieronder volgt een Nederlandse vertaling van het commentaar op lasesia.vercelli.it:

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Simone Malatesta is terug, Simone Malatesta heeft gescoord na twee maanden te hebben drooggestaan, en Pro Vercelli heeft de eerste plaats in zicht na de winst op Lumezzane. De Witte Leeuwen staan feitelijk slechts vijf punten achter op lijstaanvoerder Ternana en het onderlinge treffen vindt plaats in het Silvio Piola Stadion op zondag de 22e. Het was geen mooie wedstrijd, om eerlijk te zijn, vooral na rust was het bar en boos tot Iemmello in de negentigste minuut nog voor wat opwinding zorgde, maar het enige dat telde was het resultaat. En ditmaal stelde Pro Vercelli niet teleur. Nu mag er zelfs gedroomd worden: niet alleen over de play-offs om een plek in de Serie B, maar zelfs over de eerste plaats die recht geeft op directe promotie. Deze ploeg hoeft zich niet meer te verstoppen: deze ploeg kan het maken, want naast mooi voetballen hebben ze ook geleerd cynisch te zijn. En cynische ploegen, zo zei algemeen directeur Giancarlo Romairone, zijn de ploegen die winnen. Nu naar Ferrara: daar kunnen ze het maken, daar kunnen we het maken.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Mijn gedachten blijven hangen bij het begrip cynisch voetbal. Wat wordt daar precies mee bedoeld? In een artikel op trouw.nl, d.d. 29 mei 2002, vind ik een plausibele definitie: “cynisch voetbal,(...): het grovere verweer (...).” Op een andere website, vk.nl, lees ik in een artikel, d.d. 7 december 2010, dat Inter met vrij cynisch voetbal de finale van de Champions League bereikte na een onterechte overwinning op Barcelona. Inter won dat seizoen overigens De Cup met de Grote Oren. Dat belooft nog wat! Gedachten dwalen vervolgens weer af om te blijven hangen bij de potige verschijning van Mario Ardissone, Mister Pro Vercelli, over wie ik deze week een portret schreef op dit blog. De aanvoerder uit vervlogen tijden roept enthousiast zijn strijdkreet: “Mouwen oprollen!” En leidt ons terug naar de realiteit.