Art Nouveau Calcio Vercellese (sinds 1913)

Op 1 juni 1913 speelde Pro Vercelli in Genua de finale om het nationale kampioenschap tegen Lazio Roma. Het was de eerste keer dat teams uit het zuiden aan de competitie deelnamen en dus ook de eerste keer dat Lazio een finale om het kampioenschap speelde. De teams uit het zuiden waren nog jong en onervaren en niet gewend aan de tegenstand die de teams uit het noorden konden bieden. Alleen gekken zetten hun geld op winst voor de Romeinen, werd voorafgaand aan de wedstrijd gesteld. Evenwel verscheen Pro Vercelli op papier verzwakt aan de aftrap. De reguliere basisspelers Innocenti, Valle, Ara en Ferraro ontbraken. Zij werden vervangen door Berra, Milano II, Salvaneschi en Fresia. Bovendien mocht Tacchini (dat seizoen overigens goed voor vijf goals in vier wedstrijden) voor de gelegenheid als rechtsbinnen opdraven. Het gemis van de vier basisspelers zou Pro Vercelli echter niet deren. De strijd tegen Lazio was snel beslecht.

Het krachtsverschil tussen Lazio en Pro 
uitgebeeld door Fioranti (Lazio) en 
Milano I (Pro Vercelli)

De eerste helft domineerde Pro tegen een opponent die zwaar onder de indruk was van de heer en meester. Al na acht minuten opende Berardo de score voor Pro. Vervolgens was het één en al eenrichtingsverkeer. Maar pas een half uur na de openingstreffer tekende Rampini I voor de 2-0. Lazio slaagde er ondertussen niet in om in de buurt te komen van het doel van De Withemden. Het leek dan ook een makkelijke middag te worden voor Pro Vercelli-doelman Berra. Na rust kwam Lazio echter opgefrist voor de dag. In de tweede helft waren De Licht-blauwen diverse malen gevaarlijk voor het doel van Pro, maar het lukte ze niet Berra te passeren. Pro Vercelli kende vervolgens geen medelijden en liet in het laatste kwartier weer zien hoe echte mannen voetballen. Tussen de 79ste en 89ste minuut van de wedstrijd scoorden De Leeuwen nog vier keer (Milano I, Corna (2x) en Berardo). Lazio was geen partij voor Pro Vercelli en ging met 6-0 het schip in. Gezien het krachtsverschil was de wedstrijd tegen Lazio niets meer dan een trainingspartijtje voor de kampioenen uit Vercelli geweest. Pro speelde volgens de kritieken in perfecte harmonie, zoals een groot kampioen betaamd.

Met het vijfde kampioenschap op zak vestigde La Pro definitief een nieuwe hegemonie in het Italiaanse voetbal. Precies een maand voor de finale kwam die hegemonie al treffend tot uiting in de beroemde interland Italië vs. België in Turijn. Met negen Pro Vercelli-spelers op het veld versloegen de Italianen de Belgen met 1-0 door een vrije trap van Pro Vercelli-sterspeler Ara. In de periode 1908-1913 had Pro Vercelli laten zien hoever een authentiek Italiaans team kon komen. In zes jaar tijd had de ploeg zijn stempel op het Italiaanse voetbal gedrukt. Met hard werken en nooit opgeven gaf de ploeg Calcio op alle vlakken (technisch, tactisch en conditioneel) een eigen gezicht. Pro Vercelli was bovendien drie seizoenen op rij ongeslagen. Met enthousiasme en jeugdig elan liet La Pro in La Belle Epoque zien hoe er gewonnen werd. Art Nouveau Calcio Vercellese. Ware Italiaanse voetbalpropaganda. Sinds 1913. Gelukkig 2014!

Kuqi time in Vercelli?

Pro Vercelli is op enkele formaliteiten na een nieuwe spits rijker. De 30-jarige in Kosovo geboren Finse spits, Njazi Kuqi, tekende na een geslaagde proefperiode (hij scoorde onlangs in een vriendschappelijke wedstrijd tegen de jeugd van Biellese meteen tweemaal) tot het eind van het seizoen voor Pro Vercelli met een optie op een extra jaar. Hoe komt een Finse neo-international in Vercelli terecht? Het toeval wil dat zijn zaakwaarnemer uit Vercelli afkomstig is. Gabriele Savino speelde tussen 1976 en 1978 als middenvelder zeventien competitiewedstrijden voor Pro (één goal) in de Serie C. Met de 1,92 meter lange Kuqi haalt Pro een niet geheel onomstreden voetballer binnen, die ooit te boek stond als groot talent. Dit jaar speelde Kuqi nog een interland voor Finland, dus het talent is niet verdwenen. Voor zover mij bekend is hij bovendien de eerste speler in dienst van Pro Vercelli met een voetafdruk in Nederland. Bottom-line is dat zijn loopbaan pieken en dalen kent, net zoals de club. In die zin zijn de ingrediënten aanwezig voor een cultstatus in het Stadio Silvio Piola.

In 2005 vergeleek Birmingham Mail de op dat moment kersverse aankoop (van één miljoen euro) van Birmingham City nog met een jonge Mark Hateley (ex-AC Milan), vanwege zijn destijds achterovergekamde lange haren en zijn lange, soepele en gebruinde lijf. In een vriendschappelijke wedstrijd van Birmingham City tegen het Noorse Egersund maakte de Fin indruk aan de zijde van Engels international Emile Heskey. Het was evenwel gelijk zijn hoogtepunt bij The Blues, want tot een officiële wedstrijd zou het nooit komen. Kuqi werd dat seizoen uitgeleend aan Blackpool en Peterborough United en speelde voor die clubs slechts een handjevol wedstrijden. Aan het einde van het seizoen liet Birmingham de jongere broer van de op dat moment bij Blackburn Rovers succesvolle Shefki Kuqi alweer gaan.

Kuqi stak het Kanaal over en belandde in Nederland. In de voorbereiding op het nieuwe seizoen liep hij stage bij RBC Roosendaal. Hij scoorde in de oefenwedstrijd tegen Antwerp FC de winnende treffer (1-0), maar volgens Voetbal International "achtte de technische staf hem geen contract waardig." Een half jaar eerder was hij in de winterstop ook al na een proefperiode afgewezen door ADO Den Haag. FC Groningen durfde het uiteindelijk wel met Kuqi aan en bood hem na een stageperiode een amateurcontract aan. Hij hield het maar drie maanden vol in het hoge Noorden, zonder een officiële wedstrijd te spelen. Succestrainer Ron Jans was snel klaar met hem. Volgens Groningen wekte het gedrag van de Fin bij zoveel mensen ergernis op dat op zijn aanwezigheid niet langer op prijs werd gesteld. Wat er precies gebeurd of voorgevallen is, heeft Groningen nooit bekend gemaakt. Een voortzetting van zijn loopbaan in Nederland was in ieder geval niet aan de orde.

Daarop zocht Kuqi zijn heil in Duitsland. Een half jaar na het debacle in Groningen tekende hij voor FC Carl Zeiss Jena in de Tweede Bundesliga. Ook dat werd geen succes. Kuqi sleet zijn tijd voornamelijk in het tweede elftal. In januari 2008 stapte hij over naar Koblenz en kreeg hij het geluk weer aan zijn zijde. De tweede helft van dat seizoen was hij meteen succesvol met vier goals in negen wedstrijden. Tegen Paderhorn liet Kuqi echter zien over twee gezichten te beschikken. Hij scoorde in de eerste helft met een mooie lob, maar kreeg in de tweede helft binnen een minuut (!) twee keer geel wegens mekkeren op de scheidsrechter. Het volgende seizoen was Kuqi echter de onomstreden spits van Koblenz. Namens die club scoorde hij onder meer tegen gerenommeerde clubs als FC Sankt Pauli, Karslruher SC en Kaiserslautern. Na langdurig blessureleed verliet hij Koblenz in 2010.

Wat volgde was een ongelukkig jaar bij Stevenage en Dundee. Bij Stevenage wist hij geen fulltime contract af te dwingen, maar bij Dundee wel. Na ondertekening van zijn eenjarig contract zei de door manager Gordon Chisholm tot Big Kuqi omgedoopte speler: "Ik voel me goed. We hebben hard gewerkt om deze deal te maken. Ik ben heel erg blij en ik hoop dat de club ook blij is." En of Chisholm tevreden was: "Hij verscheen dit weekend en speelde gisteren tegen Hibernian. Hij is een grote vent die aanwezig is. Hij heeft een goede balbehandeling en is bewegelijk. Ik denk dat hij iets extra's aan het team toevoegt." Vijf weken later was het sprookje voorbij. Zijn kersverse contract werd ontbonden nadat de club onder curatele was geplaatst. Kuqi gaf het volgende commentaar: "Mijn gezin is pas twee weken geleden hier naartoe verhuisd. Natuurlijk voel je je dan in de steek gelaten. Voordat ik hier tekende klonk het allemaal anders. Er werden allerlei beloftes gedaan en dan sta je na vijf weken opeens onder curatele."

Kuqi zocht vervolgens zijn toevlucht in eigen land en herpakte zich in dienst van TPS Turku. Bij zijn debuut in de openingsronde van de competitie scoorde hij meteen in een 2-0 overwinning op regerend landskampioen HJK Helsinki. In en namens Finland kende Kuqi zijn beste tijden als profvoetballer. Tussen 2002 en 2005 speelde hij 57 wedstrijden voor FC Lahti waarin hij twintig keer scoorde. In 2004 werd hij zelfs verkozen tot Fins talent van het jaar. Hij speelde tien keer voor Finland Onder 21 en debuteerde in maart 2005 voor het Finse nationale elftal. Als basisspeler besliste hij met de enige en winnende treffer de vriendschappelijke wedstrijd tegen Koeweit (1-0). Zes dagen later mocht Kuqi invallen in een vriendschappelijke interland tegen Saoedi-Arabië. In de 71ste minuut zette hij zijn land op een 2-1 voorsprong en in de 78ste minuut zette hij hoogstpersoonlijk de eindstand op het scorebord (4-1). Een fenomeen leek geboren, maar een stapavondje in Praag met een collega-jeugdinternational na een Onder 21-interland tegen Tsjechië gooide roet in het eten. Het incident leverde hem een half jaar schorsing bij de nationale ploeg op. Pas in 2008 werd hij weer bij het Finse Elftal gehaald. In de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland speelde hij als invaller zijn derde interland.

Voor Turku scoorde Kuqi acht keer in 21 wedstrijden. Daarna vertrok hij naar Griekenland. In dienst van Panionios zette hij de stijgende lijn voort door tien keer te scoren in 24 wedstrijden in de Griekse Super League. Op youtube.com zijn beelden te vinden van zijn goals en acties in dienst van Turku en Paionios en dat ziet er overtuigend uit. Op 1 juni 2012 bekroonde hij zijn goede vorm in de door Finland gewonnen vriendschappelijke interland tegen Estland door in de eerste helft beide Finse treffers voor zijn rekening te nemen (2-1). In totaal verzamelde Kuqi tot dusverre twaalf caps (vijf goals). Vorig seizoen zette hij zijn loopbaan in Griekenland voort in dienst van Atromitos (24 wedstrijden, één doelpunt). Sinds afgelopen zomer is hij zonder contract.

Bovenstaande positief in ogenschouw genomen, is Pro Vercelli een enerverende voetballer rijker. Kuqi is hoe dan ook een spits die leven in de brouwerij brengt. Zijn lengte en kracht zorgen voor gevaar voorin. Ook bij de o-zo-belangrijke standaardsituaties waar trainer Scazzola aan hecht en met zijn ploeg veel op traint. Tegen de jeugd van Biellese deed hij het volgens Scazzola “goed” en liet hij zien nog altijd over fysiek en bewegelijkheid te beschikken. Volgens eusebiano.it toonde hij voorts op de training elegantie en een goede balbehandeling. In zijn loopbaan scoorde Kuqi als basisspeler en als invaller openingstreffers en winnende doelpunten. Tot voor kort zelfs op het hoogste niveau. Zo'n speler voor Ettore Marchi en Giuseppe Greco achter de hand hebben is per definitie van toegevoegde waarde voor Pro. Een pinchhitter in de traditie van Rodion Camataru, Piet Keur en Harris Huizingh bij Heerenveen. Dat waren nog eens tijden. Kuqi time in Vercelli has begun!

La Pro in 2013: Bittere eindes, zoete beginnen?

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Het voetbaljaar 2013 was een bewogen jaar voor Pro Vercelli. Een jaar dat zoet begon met de terugkeer van wondertrainer Maurizio Braghin op de bank van de Serie B-ploeg. Na de onafwendbare degradatie trad Braghin in dienst van Carrarese, en die ploeg (ondertussen alweer met een nieuwe trainer op de bank, maar met voormalig Pro-aanvoerder Mauro Calvi in de basis) bezorgde Pro Vercelli op de laatste speeldag voor de winterstop een bitter einde van een veelbelovende eerste seizoenshelft in de LP1a. Daartussenin wisselden bittere eindes en zoete beginnen elkaar ook al af. Het jaar 2013 van Pro Vercelli in vier seizoenen:

Winter: Met een volledig gerenoveerde selectie zet de teruggekeerde Braghin alles op alles om handhaving in de Serie B te realiseren. De thuisoverwinning op Bari (2-1) op 23 februari doet de handhavingdroom definitief weer opleven.

Lente: Blessureleed, arbitrage, schorsingen en tegenstand vormen echter te grote obstakels om de in de eerste seizoenshelft opgelopen achterstand goed te maken. Ondanks knappe overwinningen op Padova (0-1), Spezia (1-3) en Varese (2-1) degradeert Pro naar de LP1. Tot overmaat van ramp gaat de wedstrijd van het jaar, De Rijstderby thuis tegen aartsrivaal Novara, met 1-2 verloren. Braghin verlaat de ploeg waarmee hij grote successen vierde definitief.

Zomer: Voorzitter Massimo Secondo kondigt zijn afscheid aan. Secondo zet de club te koop en zal indien nodig nog een seizoen garant staan. Serieuze belangstelling blijft vooralsnog uit en Secondo laat het er niet bij zitten. De nieuwe sportief directeur Massimo Varini en trainer Cristiano Scazzola krijgen de middelen om een selectie samen te stellen die mee kan doen om de bovenste plaatsen. Vanaf de seizoensstart loopt het als een trein. Aan de hand van de verrassende topscorer Ettore Marchi (15 wedstrijden, 10 goals) bestormen De Leeuwen de top van de ranglijst van de LP1a.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Herfst: Na de knappe uitzege op Cremonese (0-1) wordt de zegereeks van Pro Vercelli een halt toegeroepen. Tegen Alto Adige (0-0), Venezia (1-1), Vicenza (1-1), lijstaanvoerder Virtus Entella (0-0) en Carrarese (3-3) wordt vijf keer op rij gelijkgespeeld. Tegen Carrarese gaf Pro zelfs een 2-0 voorsprong (onder andere door een werkelijk waar geweldige goal van Francesco Ardizzone) weg, maar de ploeg wist op karakter vlak voor tijd nog een gelijkspel af te dwingen (kopbal Marchi). Met vier punten achterstand op de koploper gaat Pro Vercelli ongeslagen de winterstop in. Gezien de doorgaans gesloten defensie, het attractieve spel en de kansen die de ploeg creëert, smaakt die tweede plek toch een beetje bitter. Dat is echter niet volkomen terecht, omdat de doelstelling aan het begin van het seizoen de play-offs halen was. Uiteindelijk heeft Pro dus positief verrast. “Ik heb een heel goed Pro gezien, wat mij betreft een sterkere ploeg dan Entella”, zei Carrarese-trainer Remondino na afloop van de wedstrijd in Carrara.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Kortom, Pro Vercelli heeft een prima uitgangspositie verworven voor een succesvolle tweede seizoenshelft. De volgende woorden van een Pro Vercelli-supporter op facebook zijn dan ook een passend afscheid van dit jaar: “Dank aan Pro Vercelli voor een zeer geslaagde eerste seizoenshelft!” Traditioneel is het laatste woord aan de trainer van La Pro, Scazzola: “We moeten meer cynisme en agressie voor het doel opbrengen. De doelstelling blijft zoveel mogelijk wedstrijden winnen.”

Op naar een zoet 2014!

Nr. 2. vs. Nr. 1. 0-0

Deze week zei Pro Vercelli-topscorer Ettore Marchi: “Ik heb het nog nooit meegemaakt om na dertien speelrondes ongeslagen in de competitie te zijn. Dat is waarom dit team en trainer Scazzola alle steun en affectie van de stad verdienen op zondag.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

In aanloop naar de LP1a-topper Pro Vercelli vs. Virtus Entella van zondag zette de website footstats.it de feiten nog eens helder op een rijtje. Pro Vercelli vs. Virtus Entella is volgens de website drie keer eerder gespeeld in de Lega Pro (voorheen Serie C). In 1986/1987 en 1987/1988 was het resultaat in de Serie C2a respectievelijk 0-0 en 1-0. In het seizoen 2010/2011 in de LP2a volgde een gelijkspel (1-1). Dat maakt dat de historische balans maar net uitslaat in het voordeel van Pro Vercelli: een winstpartij en twee gelijkspelen. En een doelsaldo van 2-1 in het voordeel van Pro. Evenwel zijn de ploegen gelet op deze onderlinge confrontaties aan elkaar gewaagd. En dat geldt zeker ook dit seizoen. Het duel van deze zondag was een treffen tussen de nummer één en twee op de ranglijst van de LP1a. Er stond wat op het spel gelet op de vier punten voorsprong voor Virtus Entella: een klassieke zes-puntenwedstrijd. Bovendien stonden twee van de minst gepasseerde defensies in het Italiaanse profvoetbal tegenover elkaar. Beide ploegen hoefden tot op heden slechts acht tegentreffers te incasseren (alleen Roma deed het met vijf tegentreffers beter.) Met drie tegentreffers in het eigen Silvio Piola Stadion doet Pro Vercelli het thuis het beste van de twee. Met vier tegentreffers doet Virtus Entella het echter beter in uitwedstrijden. Voorts voegde footstats.it aan deze wetenschap toe dat Pro Vercelli sinds de verloren Rijstderby tegen Novara, op 11 mei dit jaar, geen thuiswedstrijd meer had verloren, en dat Virtus Entella sinds 2 juni geen uitwedstrijd meer verloren heeft. Kortom, wie wint de topper?

De website footstats.it vergat echter dieper te graven in de historie. Pro Vercelli en Virtus Entella speelden namelijk nog meer wedstrijden tegen elkaar. Tussen 1941 en 1963 werd de wedstrijd vier keer gespeeld op het derde en vierde niveau. Drie keer won Pro. Entella won eenmaal in het toenmalige Robbiano Stadion, maar wel met de grootste cijfers (0-4 op de laatste speeldag van het seizoen 1962/1963.) Pro Vercelli-trainer Cristiano Scazzola waakte in aanloop naar de wedstrijd van zondag echter voor een favorietenrol: “De wedstrijd tegen Entella zullen we aanpakken zoals iedere andere wedstrijd. De punten die op het spel staan zijn echter iets meer waard dan op andere speeldagen. Morgen verwacht ik een goede wedstrijd. Zij zijn zeer ambitieus en er is sprake van wederzijds respect. Wij zijn niet de favorieten, maar we kijken er naar uit om een wedstrijd te spelen die voor iedereen van belang is. Entella heeft een compleet team, ze hebben belangrijke spelers gehaald die het verschil kunnen maken. Ze staan niet voor niets bovenaan. Ons team heeft laten zien voor niemand onder te hoeven doen. Er wordt steeds vastberaden en intelligent gespeeld. Maar het team moet er wel staan, want zonder teamgeest wordt er niet gewonnen.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli startte de wedstrijd met de volgende elf in de basis: Russo; Marconi, Ranellucci, Cosenza, Scaglia; Fabiano, Rosso, Scavone, Ruggiero; Marchi en Greco. Binnen de eerste twintig minuten waren er kansen voor Greco, Rosso en Marchi (2x), maar Virtus Entella-doelman Paroni wist zijn doel met wonderbaarlijke reddingen schoon – en de gasten overeind – te houden. Tussendoor kreeg Entella-middenvelder Di Tacchio een mogelijkheid, maar ook daarna waren de kansen voor Pro Vercelli. Cosenza, Greco, Ruggiero en Marchi wisten de bijzonder goed keepende Paroni echter niet te passeren. Ruststand: 0-0. Na rust vielen de eerste gele kaarten voor Rosso, Cosenza en Entella-speler Staiti. In de 57ste minuut wisselde Scazzola Greco voor Erpen. De Argentijns buitenspeler had binnen tien minuten tijd ook een gele kaart te pakken. Aan grinta leek het dus niet te liggen tegen Entella, maar een treffer voor de thuisploeg bleef uit. Reden voor Scazzola om Gomez in te brengen voor Ruggiero. En reden voor de toeschouwers in het Silvio Piola Stadion om een kwartier voor tijd massaal een driewerf Forza Pro! te scanderen. Helaas leidde het niet tot de gehoopte doorbraak, een bijna geslaagde poging van Marconi van 25 meter afstand ten spijt. De topper eindigde aldus in 0-0. Een eindstand waarvoor de bezoekers naar Vercelli leken te zijn gekomen gelet op hun versterkte laatste linie. Pro Vercelli was echter de sterkste ploeg op het veld en dat geeft vertrouwen.

Scazzola na de wedstrijd: “Wij lieten veel intensiteit zien, een goede wedstrijd en een indrukwekkende inzet tegen een team dat het in de eerste helft van de competitie heel goed doet. We verdienden te winnen, want in de eerste helft kregen we drie gouden kansen, maar hun keeper verrichtte wonderen. In de blessuretijd waren we via Marconi nog dichtbij de voorsprong, hoewel we het toen wel iets lieten afweten qua intensiteit.” Voor Pro is met het gelijkspel niets gewonnen en niets verloren. Of zoals enkele fans langs de lijn bij de training het deze week treffend zeiden: “De wedstrijd van zondag is niet beslissend, maar wel belangrijk.” Zowel Pro als Virtus Entella zetten de competitie na veertien wedstrijden ongeslagen voort met slechts acht geïncasseerde tegentreffers. Petje af. Uitblinker Gianni Fabiano: “Vandaag hebben we laten zien dat we tot het einde van de competitie, tot 4 mei, meedoen om het kampioenschap.”

Geen excuus voor glansloos optreden

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli speelde dit weekend in Süd-Tirol met 0-0 gelijk tegen Alto Adige. Een wedstrijd om weinig woorden aan vuil te maken. Pro kwam er simpelweg niet of nauwelijks aan te pas en liet weinig tot niets zien van de vastberadenheid en teamgeest die de club groot maakten. Laat staan dat van hogeschoolvoetbal sprake was. Extra teleurstellend, omdat Virtus Entella wel won - thuis tegen Savona (1-0) - en zo verder uitliep op De Witte Leeuwen. Met vier punten voorsprong bezoekt Virtus Entella volgende week het Silvio Piola Stadion in Vercelli. De woorden na de wedstrijd van de woedende Pro Vercelli-voorzitter Massimo Secondo zeiden alles: “Het was de slechtste wedstrijd van het jaar. Laten we hopen dat dit een opzichzelfstaand incident was. Zondag tegen Entella verwacht ik een totaal andere instelling dan vandaag. Het veld was slecht, maar dat is geen excuus voor ons glansloze optreden.”

Pro Vercelli vs. Vicenza 1-1

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli vs. Vicenza eindigde in een gelijkspel (1-1). De beide elftallen zorgden voor een opwindende wedstrijd die in hoog tempo werd gespeeld.

De echte show begon in de tweede helft met een bal op de paal van Greco, de voorsprong voor Vicenza via een Eurogol van Giacomelli en een minuut later de gelijkmaker van Pro Vercelli door Marchi die met negen treffers de topscorerslijst blijft aanvoeren. Voormalig Pro-spits Tiribocchi werd bij zijn invalbeurt met boe-geluiden onthaald door de 1.470 toeschouwers in het Silvio Piola Stadion. Evenwel stond Il Tir aan de basis van de
openingstreffer van de gasten.

Het thuispubliek onderscheidde zich echter in het bijzonder door massaal in koor het Forza Pro! te scanderen in het knusse stadion. Na de wedstrijd heerste alom tevredenheid met het gelijkspel tussen de twee titelfavorieten. Pro Vercelli is nog altijd ongeslagen in de competitie en bezet de tweede plek op de ranglijst, twee punten achter lijstaanvoerder Virtus Entella dat gelijkspeelde bij Pro Patria.