Op 1 juni 1913 speelde Pro Vercelli in Genua de finale om het nationale kampioenschap tegen Lazio Roma. Het was de eerste keer dat teams uit het zuiden aan de competitie deelnamen en dus ook de eerste keer dat Lazio een finale om het kampioenschap speelde. De teams uit het zuiden waren nog jong en onervaren en niet gewend aan de tegenstand die de teams uit het noorden konden bieden. Alleen gekken zetten hun geld op winst voor de Romeinen, werd voorafgaand aan de wedstrijd gesteld. Evenwel verscheen Pro Vercelli op papier verzwakt aan de aftrap. De reguliere basisspelers Innocenti, Valle, Ara en Ferraro ontbraken. Zij werden vervangen door Berra, Milano II, Salvaneschi en Fresia. Bovendien mocht Tacchini (dat seizoen overigens goed voor vijf goals in vier wedstrijden) voor de gelegenheid als rechtsbinnen opdraven. Het gemis van de vier basisspelers zou Pro Vercelli echter niet deren. De strijd tegen Lazio was snel beslecht.
 |
Het krachtsverschil tussen Lazio en Pro
uitgebeeld door Fioranti (Lazio) en
Milano I (Pro Vercelli)
|
De eerste helft domineerde Pro tegen een opponent die zwaar onder de indruk was van de heer en meester. Al na acht minuten opende Berardo de score voor Pro. Vervolgens was het één en al eenrichtingsverkeer. Maar pas een half uur na de openingstreffer tekende Rampini I voor de 2-0. Lazio slaagde er ondertussen niet in om in de buurt te komen van het doel van
De Withemden. Het leek dan ook een makkelijke middag te worden voor Pro Vercelli-doelman Berra. Na rust kwam Lazio echter opgefrist voor de dag. In de tweede helft waren
De Licht-blauwen diverse malen gevaarlijk voor het doel van Pro, maar het lukte ze niet Berra te passeren. Pro Vercelli kende vervolgens geen medelijden en liet in het laatste kwartier weer zien hoe echte mannen voetballen. Tussen de 79ste en 89ste minuut van de wedstrijd scoorden
De Leeuwen nog vier keer (Milano I, Corna (2x) en Berardo). Lazio was geen partij voor Pro Vercelli en ging met 6-0 het schip in. Gezien het krachtsverschil was de wedstrijd tegen Lazio niets meer dan een trainingspartijtje voor de kampioenen uit Vercelli geweest. Pro speelde volgens de kritieken in perfecte harmonie, zoals een groot kampioen betaamd.
Met het vijfde kampioenschap op zak vestigde
La Pro definitief een nieuwe hegemonie in het Italiaanse voetbal. Precies een maand voor de finale kwam die hegemonie al treffend tot uiting in de beroemde interland Italië vs. België in Turijn. Met negen Pro Vercelli-spelers op het veld versloegen de Italianen de Belgen met 1-0 door een vrije trap van Pro Vercelli-sterspeler Ara. In de periode 1908-1913 had Pro Vercelli laten zien hoever een authentiek Italiaans team kon komen. In zes jaar tijd had de ploeg zijn stempel op het Italiaanse voetbal gedrukt. Met hard werken en nooit opgeven gaf de ploeg
Calcio op alle vlakken (technisch, tactisch en conditioneel) een eigen gezicht. Pro Vercelli was bovendien drie seizoenen op rij ongeslagen. Met enthousiasme en jeugdig elan liet
La Pro in
La Belle Epoque zien hoe er gewonnen werd.
Art Nouveau Calcio Vercellese. Ware Italiaanse voetbalpropaganda. Sinds 1913. Gelukkig 2014!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten