Art Nouveau Calcio Vercellese (sinds 1913)

Op 1 juni 1913 speelde Pro Vercelli in Genua de finale om het nationale kampioenschap tegen Lazio Roma. Het was de eerste keer dat teams uit het zuiden aan de competitie deelnamen en dus ook de eerste keer dat Lazio een finale om het kampioenschap speelde. De teams uit het zuiden waren nog jong en onervaren en niet gewend aan de tegenstand die de teams uit het noorden konden bieden. Alleen gekken zetten hun geld op winst voor de Romeinen, werd voorafgaand aan de wedstrijd gesteld. Evenwel verscheen Pro Vercelli op papier verzwakt aan de aftrap. De reguliere basisspelers Innocenti, Valle, Ara en Ferraro ontbraken. Zij werden vervangen door Berra, Milano II, Salvaneschi en Fresia. Bovendien mocht Tacchini (dat seizoen overigens goed voor vijf goals in vier wedstrijden) voor de gelegenheid als rechtsbinnen opdraven. Het gemis van de vier basisspelers zou Pro Vercelli echter niet deren. De strijd tegen Lazio was snel beslecht.

Het krachtsverschil tussen Lazio en Pro 
uitgebeeld door Fioranti (Lazio) en 
Milano I (Pro Vercelli)

De eerste helft domineerde Pro tegen een opponent die zwaar onder de indruk was van de heer en meester. Al na acht minuten opende Berardo de score voor Pro. Vervolgens was het één en al eenrichtingsverkeer. Maar pas een half uur na de openingstreffer tekende Rampini I voor de 2-0. Lazio slaagde er ondertussen niet in om in de buurt te komen van het doel van De Withemden. Het leek dan ook een makkelijke middag te worden voor Pro Vercelli-doelman Berra. Na rust kwam Lazio echter opgefrist voor de dag. In de tweede helft waren De Licht-blauwen diverse malen gevaarlijk voor het doel van Pro, maar het lukte ze niet Berra te passeren. Pro Vercelli kende vervolgens geen medelijden en liet in het laatste kwartier weer zien hoe echte mannen voetballen. Tussen de 79ste en 89ste minuut van de wedstrijd scoorden De Leeuwen nog vier keer (Milano I, Corna (2x) en Berardo). Lazio was geen partij voor Pro Vercelli en ging met 6-0 het schip in. Gezien het krachtsverschil was de wedstrijd tegen Lazio niets meer dan een trainingspartijtje voor de kampioenen uit Vercelli geweest. Pro speelde volgens de kritieken in perfecte harmonie, zoals een groot kampioen betaamd.

Met het vijfde kampioenschap op zak vestigde La Pro definitief een nieuwe hegemonie in het Italiaanse voetbal. Precies een maand voor de finale kwam die hegemonie al treffend tot uiting in de beroemde interland Italië vs. België in Turijn. Met negen Pro Vercelli-spelers op het veld versloegen de Italianen de Belgen met 1-0 door een vrije trap van Pro Vercelli-sterspeler Ara. In de periode 1908-1913 had Pro Vercelli laten zien hoever een authentiek Italiaans team kon komen. In zes jaar tijd had de ploeg zijn stempel op het Italiaanse voetbal gedrukt. Met hard werken en nooit opgeven gaf de ploeg Calcio op alle vlakken (technisch, tactisch en conditioneel) een eigen gezicht. Pro Vercelli was bovendien drie seizoenen op rij ongeslagen. Met enthousiasme en jeugdig elan liet La Pro in La Belle Epoque zien hoe er gewonnen werd. Art Nouveau Calcio Vercellese. Ware Italiaanse voetbalpropaganda. Sinds 1913. Gelukkig 2014!

Kuqi time in Vercelli?

Pro Vercelli is op enkele formaliteiten na een nieuwe spits rijker. De 30-jarige in Kosovo geboren Finse spits, Njazi Kuqi, tekende na een geslaagde proefperiode (hij scoorde onlangs in een vriendschappelijke wedstrijd tegen de jeugd van Biellese meteen tweemaal) tot het eind van het seizoen voor Pro Vercelli met een optie op een extra jaar. Hoe komt een Finse neo-international in Vercelli terecht? Het toeval wil dat zijn zaakwaarnemer uit Vercelli afkomstig is. Gabriele Savino speelde tussen 1976 en 1978 als middenvelder zeventien competitiewedstrijden voor Pro (één goal) in de Serie C. Met de 1,92 meter lange Kuqi haalt Pro een niet geheel onomstreden voetballer binnen, die ooit te boek stond als groot talent. Dit jaar speelde Kuqi nog een interland voor Finland, dus het talent is niet verdwenen. Voor zover mij bekend is hij bovendien de eerste speler in dienst van Pro Vercelli met een voetafdruk in Nederland. Bottom-line is dat zijn loopbaan pieken en dalen kent, net zoals de club. In die zin zijn de ingrediënten aanwezig voor een cultstatus in het Stadio Silvio Piola.

In 2005 vergeleek Birmingham Mail de op dat moment kersverse aankoop (van één miljoen euro) van Birmingham City nog met een jonge Mark Hateley (ex-AC Milan), vanwege zijn destijds achterovergekamde lange haren en zijn lange, soepele en gebruinde lijf. In een vriendschappelijke wedstrijd van Birmingham City tegen het Noorse Egersund maakte de Fin indruk aan de zijde van Engels international Emile Heskey. Het was evenwel gelijk zijn hoogtepunt bij The Blues, want tot een officiële wedstrijd zou het nooit komen. Kuqi werd dat seizoen uitgeleend aan Blackpool en Peterborough United en speelde voor die clubs slechts een handjevol wedstrijden. Aan het einde van het seizoen liet Birmingham de jongere broer van de op dat moment bij Blackburn Rovers succesvolle Shefki Kuqi alweer gaan.

Kuqi stak het Kanaal over en belandde in Nederland. In de voorbereiding op het nieuwe seizoen liep hij stage bij RBC Roosendaal. Hij scoorde in de oefenwedstrijd tegen Antwerp FC de winnende treffer (1-0), maar volgens Voetbal International "achtte de technische staf hem geen contract waardig." Een half jaar eerder was hij in de winterstop ook al na een proefperiode afgewezen door ADO Den Haag. FC Groningen durfde het uiteindelijk wel met Kuqi aan en bood hem na een stageperiode een amateurcontract aan. Hij hield het maar drie maanden vol in het hoge Noorden, zonder een officiële wedstrijd te spelen. Succestrainer Ron Jans was snel klaar met hem. Volgens Groningen wekte het gedrag van de Fin bij zoveel mensen ergernis op dat op zijn aanwezigheid niet langer op prijs werd gesteld. Wat er precies gebeurd of voorgevallen is, heeft Groningen nooit bekend gemaakt. Een voortzetting van zijn loopbaan in Nederland was in ieder geval niet aan de orde.

Daarop zocht Kuqi zijn heil in Duitsland. Een half jaar na het debacle in Groningen tekende hij voor FC Carl Zeiss Jena in de Tweede Bundesliga. Ook dat werd geen succes. Kuqi sleet zijn tijd voornamelijk in het tweede elftal. In januari 2008 stapte hij over naar Koblenz en kreeg hij het geluk weer aan zijn zijde. De tweede helft van dat seizoen was hij meteen succesvol met vier goals in negen wedstrijden. Tegen Paderhorn liet Kuqi echter zien over twee gezichten te beschikken. Hij scoorde in de eerste helft met een mooie lob, maar kreeg in de tweede helft binnen een minuut (!) twee keer geel wegens mekkeren op de scheidsrechter. Het volgende seizoen was Kuqi echter de onomstreden spits van Koblenz. Namens die club scoorde hij onder meer tegen gerenommeerde clubs als FC Sankt Pauli, Karslruher SC en Kaiserslautern. Na langdurig blessureleed verliet hij Koblenz in 2010.

Wat volgde was een ongelukkig jaar bij Stevenage en Dundee. Bij Stevenage wist hij geen fulltime contract af te dwingen, maar bij Dundee wel. Na ondertekening van zijn eenjarig contract zei de door manager Gordon Chisholm tot Big Kuqi omgedoopte speler: "Ik voel me goed. We hebben hard gewerkt om deze deal te maken. Ik ben heel erg blij en ik hoop dat de club ook blij is." En of Chisholm tevreden was: "Hij verscheen dit weekend en speelde gisteren tegen Hibernian. Hij is een grote vent die aanwezig is. Hij heeft een goede balbehandeling en is bewegelijk. Ik denk dat hij iets extra's aan het team toevoegt." Vijf weken later was het sprookje voorbij. Zijn kersverse contract werd ontbonden nadat de club onder curatele was geplaatst. Kuqi gaf het volgende commentaar: "Mijn gezin is pas twee weken geleden hier naartoe verhuisd. Natuurlijk voel je je dan in de steek gelaten. Voordat ik hier tekende klonk het allemaal anders. Er werden allerlei beloftes gedaan en dan sta je na vijf weken opeens onder curatele."

Kuqi zocht vervolgens zijn toevlucht in eigen land en herpakte zich in dienst van TPS Turku. Bij zijn debuut in de openingsronde van de competitie scoorde hij meteen in een 2-0 overwinning op regerend landskampioen HJK Helsinki. In en namens Finland kende Kuqi zijn beste tijden als profvoetballer. Tussen 2002 en 2005 speelde hij 57 wedstrijden voor FC Lahti waarin hij twintig keer scoorde. In 2004 werd hij zelfs verkozen tot Fins talent van het jaar. Hij speelde tien keer voor Finland Onder 21 en debuteerde in maart 2005 voor het Finse nationale elftal. Als basisspeler besliste hij met de enige en winnende treffer de vriendschappelijke wedstrijd tegen Koeweit (1-0). Zes dagen later mocht Kuqi invallen in een vriendschappelijke interland tegen Saoedi-Arabië. In de 71ste minuut zette hij zijn land op een 2-1 voorsprong en in de 78ste minuut zette hij hoogstpersoonlijk de eindstand op het scorebord (4-1). Een fenomeen leek geboren, maar een stapavondje in Praag met een collega-jeugdinternational na een Onder 21-interland tegen Tsjechië gooide roet in het eten. Het incident leverde hem een half jaar schorsing bij de nationale ploeg op. Pas in 2008 werd hij weer bij het Finse Elftal gehaald. In de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland speelde hij als invaller zijn derde interland.

Voor Turku scoorde Kuqi acht keer in 21 wedstrijden. Daarna vertrok hij naar Griekenland. In dienst van Panionios zette hij de stijgende lijn voort door tien keer te scoren in 24 wedstrijden in de Griekse Super League. Op youtube.com zijn beelden te vinden van zijn goals en acties in dienst van Turku en Paionios en dat ziet er overtuigend uit. Op 1 juni 2012 bekroonde hij zijn goede vorm in de door Finland gewonnen vriendschappelijke interland tegen Estland door in de eerste helft beide Finse treffers voor zijn rekening te nemen (2-1). In totaal verzamelde Kuqi tot dusverre twaalf caps (vijf goals). Vorig seizoen zette hij zijn loopbaan in Griekenland voort in dienst van Atromitos (24 wedstrijden, één doelpunt). Sinds afgelopen zomer is hij zonder contract.

Bovenstaande positief in ogenschouw genomen, is Pro Vercelli een enerverende voetballer rijker. Kuqi is hoe dan ook een spits die leven in de brouwerij brengt. Zijn lengte en kracht zorgen voor gevaar voorin. Ook bij de o-zo-belangrijke standaardsituaties waar trainer Scazzola aan hecht en met zijn ploeg veel op traint. Tegen de jeugd van Biellese deed hij het volgens Scazzola “goed” en liet hij zien nog altijd over fysiek en bewegelijkheid te beschikken. Volgens eusebiano.it toonde hij voorts op de training elegantie en een goede balbehandeling. In zijn loopbaan scoorde Kuqi als basisspeler en als invaller openingstreffers en winnende doelpunten. Tot voor kort zelfs op het hoogste niveau. Zo'n speler voor Ettore Marchi en Giuseppe Greco achter de hand hebben is per definitie van toegevoegde waarde voor Pro. Een pinchhitter in de traditie van Rodion Camataru, Piet Keur en Harris Huizingh bij Heerenveen. Dat waren nog eens tijden. Kuqi time in Vercelli has begun!

La Pro in 2013: Bittere eindes, zoete beginnen?

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Het voetbaljaar 2013 was een bewogen jaar voor Pro Vercelli. Een jaar dat zoet begon met de terugkeer van wondertrainer Maurizio Braghin op de bank van de Serie B-ploeg. Na de onafwendbare degradatie trad Braghin in dienst van Carrarese, en die ploeg (ondertussen alweer met een nieuwe trainer op de bank, maar met voormalig Pro-aanvoerder Mauro Calvi in de basis) bezorgde Pro Vercelli op de laatste speeldag voor de winterstop een bitter einde van een veelbelovende eerste seizoenshelft in de LP1a. Daartussenin wisselden bittere eindes en zoete beginnen elkaar ook al af. Het jaar 2013 van Pro Vercelli in vier seizoenen:

Winter: Met een volledig gerenoveerde selectie zet de teruggekeerde Braghin alles op alles om handhaving in de Serie B te realiseren. De thuisoverwinning op Bari (2-1) op 23 februari doet de handhavingdroom definitief weer opleven.

Lente: Blessureleed, arbitrage, schorsingen en tegenstand vormen echter te grote obstakels om de in de eerste seizoenshelft opgelopen achterstand goed te maken. Ondanks knappe overwinningen op Padova (0-1), Spezia (1-3) en Varese (2-1) degradeert Pro naar de LP1. Tot overmaat van ramp gaat de wedstrijd van het jaar, De Rijstderby thuis tegen aartsrivaal Novara, met 1-2 verloren. Braghin verlaat de ploeg waarmee hij grote successen vierde definitief.

Zomer: Voorzitter Massimo Secondo kondigt zijn afscheid aan. Secondo zet de club te koop en zal indien nodig nog een seizoen garant staan. Serieuze belangstelling blijft vooralsnog uit en Secondo laat het er niet bij zitten. De nieuwe sportief directeur Massimo Varini en trainer Cristiano Scazzola krijgen de middelen om een selectie samen te stellen die mee kan doen om de bovenste plaatsen. Vanaf de seizoensstart loopt het als een trein. Aan de hand van de verrassende topscorer Ettore Marchi (15 wedstrijden, 10 goals) bestormen De Leeuwen de top van de ranglijst van de LP1a.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Herfst: Na de knappe uitzege op Cremonese (0-1) wordt de zegereeks van Pro Vercelli een halt toegeroepen. Tegen Alto Adige (0-0), Venezia (1-1), Vicenza (1-1), lijstaanvoerder Virtus Entella (0-0) en Carrarese (3-3) wordt vijf keer op rij gelijkgespeeld. Tegen Carrarese gaf Pro zelfs een 2-0 voorsprong (onder andere door een werkelijk waar geweldige goal van Francesco Ardizzone) weg, maar de ploeg wist op karakter vlak voor tijd nog een gelijkspel af te dwingen (kopbal Marchi). Met vier punten achterstand op de koploper gaat Pro Vercelli ongeslagen de winterstop in. Gezien de doorgaans gesloten defensie, het attractieve spel en de kansen die de ploeg creëert, smaakt die tweede plek toch een beetje bitter. Dat is echter niet volkomen terecht, omdat de doelstelling aan het begin van het seizoen de play-offs halen was. Uiteindelijk heeft Pro dus positief verrast. “Ik heb een heel goed Pro gezien, wat mij betreft een sterkere ploeg dan Entella”, zei Carrarese-trainer Remondino na afloop van de wedstrijd in Carrara.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Kortom, Pro Vercelli heeft een prima uitgangspositie verworven voor een succesvolle tweede seizoenshelft. De volgende woorden van een Pro Vercelli-supporter op facebook zijn dan ook een passend afscheid van dit jaar: “Dank aan Pro Vercelli voor een zeer geslaagde eerste seizoenshelft!” Traditioneel is het laatste woord aan de trainer van La Pro, Scazzola: “We moeten meer cynisme en agressie voor het doel opbrengen. De doelstelling blijft zoveel mogelijk wedstrijden winnen.”

Op naar een zoet 2014!

Nr. 2. vs. Nr. 1. 0-0

Deze week zei Pro Vercelli-topscorer Ettore Marchi: “Ik heb het nog nooit meegemaakt om na dertien speelrondes ongeslagen in de competitie te zijn. Dat is waarom dit team en trainer Scazzola alle steun en affectie van de stad verdienen op zondag.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

In aanloop naar de LP1a-topper Pro Vercelli vs. Virtus Entella van zondag zette de website footstats.it de feiten nog eens helder op een rijtje. Pro Vercelli vs. Virtus Entella is volgens de website drie keer eerder gespeeld in de Lega Pro (voorheen Serie C). In 1986/1987 en 1987/1988 was het resultaat in de Serie C2a respectievelijk 0-0 en 1-0. In het seizoen 2010/2011 in de LP2a volgde een gelijkspel (1-1). Dat maakt dat de historische balans maar net uitslaat in het voordeel van Pro Vercelli: een winstpartij en twee gelijkspelen. En een doelsaldo van 2-1 in het voordeel van Pro. Evenwel zijn de ploegen gelet op deze onderlinge confrontaties aan elkaar gewaagd. En dat geldt zeker ook dit seizoen. Het duel van deze zondag was een treffen tussen de nummer één en twee op de ranglijst van de LP1a. Er stond wat op het spel gelet op de vier punten voorsprong voor Virtus Entella: een klassieke zes-puntenwedstrijd. Bovendien stonden twee van de minst gepasseerde defensies in het Italiaanse profvoetbal tegenover elkaar. Beide ploegen hoefden tot op heden slechts acht tegentreffers te incasseren (alleen Roma deed het met vijf tegentreffers beter.) Met drie tegentreffers in het eigen Silvio Piola Stadion doet Pro Vercelli het thuis het beste van de twee. Met vier tegentreffers doet Virtus Entella het echter beter in uitwedstrijden. Voorts voegde footstats.it aan deze wetenschap toe dat Pro Vercelli sinds de verloren Rijstderby tegen Novara, op 11 mei dit jaar, geen thuiswedstrijd meer had verloren, en dat Virtus Entella sinds 2 juni geen uitwedstrijd meer verloren heeft. Kortom, wie wint de topper?

De website footstats.it vergat echter dieper te graven in de historie. Pro Vercelli en Virtus Entella speelden namelijk nog meer wedstrijden tegen elkaar. Tussen 1941 en 1963 werd de wedstrijd vier keer gespeeld op het derde en vierde niveau. Drie keer won Pro. Entella won eenmaal in het toenmalige Robbiano Stadion, maar wel met de grootste cijfers (0-4 op de laatste speeldag van het seizoen 1962/1963.) Pro Vercelli-trainer Cristiano Scazzola waakte in aanloop naar de wedstrijd van zondag echter voor een favorietenrol: “De wedstrijd tegen Entella zullen we aanpakken zoals iedere andere wedstrijd. De punten die op het spel staan zijn echter iets meer waard dan op andere speeldagen. Morgen verwacht ik een goede wedstrijd. Zij zijn zeer ambitieus en er is sprake van wederzijds respect. Wij zijn niet de favorieten, maar we kijken er naar uit om een wedstrijd te spelen die voor iedereen van belang is. Entella heeft een compleet team, ze hebben belangrijke spelers gehaald die het verschil kunnen maken. Ze staan niet voor niets bovenaan. Ons team heeft laten zien voor niemand onder te hoeven doen. Er wordt steeds vastberaden en intelligent gespeeld. Maar het team moet er wel staan, want zonder teamgeest wordt er niet gewonnen.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli startte de wedstrijd met de volgende elf in de basis: Russo; Marconi, Ranellucci, Cosenza, Scaglia; Fabiano, Rosso, Scavone, Ruggiero; Marchi en Greco. Binnen de eerste twintig minuten waren er kansen voor Greco, Rosso en Marchi (2x), maar Virtus Entella-doelman Paroni wist zijn doel met wonderbaarlijke reddingen schoon – en de gasten overeind – te houden. Tussendoor kreeg Entella-middenvelder Di Tacchio een mogelijkheid, maar ook daarna waren de kansen voor Pro Vercelli. Cosenza, Greco, Ruggiero en Marchi wisten de bijzonder goed keepende Paroni echter niet te passeren. Ruststand: 0-0. Na rust vielen de eerste gele kaarten voor Rosso, Cosenza en Entella-speler Staiti. In de 57ste minuut wisselde Scazzola Greco voor Erpen. De Argentijns buitenspeler had binnen tien minuten tijd ook een gele kaart te pakken. Aan grinta leek het dus niet te liggen tegen Entella, maar een treffer voor de thuisploeg bleef uit. Reden voor Scazzola om Gomez in te brengen voor Ruggiero. En reden voor de toeschouwers in het Silvio Piola Stadion om een kwartier voor tijd massaal een driewerf Forza Pro! te scanderen. Helaas leidde het niet tot de gehoopte doorbraak, een bijna geslaagde poging van Marconi van 25 meter afstand ten spijt. De topper eindigde aldus in 0-0. Een eindstand waarvoor de bezoekers naar Vercelli leken te zijn gekomen gelet op hun versterkte laatste linie. Pro Vercelli was echter de sterkste ploeg op het veld en dat geeft vertrouwen.

Scazzola na de wedstrijd: “Wij lieten veel intensiteit zien, een goede wedstrijd en een indrukwekkende inzet tegen een team dat het in de eerste helft van de competitie heel goed doet. We verdienden te winnen, want in de eerste helft kregen we drie gouden kansen, maar hun keeper verrichtte wonderen. In de blessuretijd waren we via Marconi nog dichtbij de voorsprong, hoewel we het toen wel iets lieten afweten qua intensiteit.” Voor Pro is met het gelijkspel niets gewonnen en niets verloren. Of zoals enkele fans langs de lijn bij de training het deze week treffend zeiden: “De wedstrijd van zondag is niet beslissend, maar wel belangrijk.” Zowel Pro als Virtus Entella zetten de competitie na veertien wedstrijden ongeslagen voort met slechts acht geïncasseerde tegentreffers. Petje af. Uitblinker Gianni Fabiano: “Vandaag hebben we laten zien dat we tot het einde van de competitie, tot 4 mei, meedoen om het kampioenschap.”

Geen excuus voor glansloos optreden

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli speelde dit weekend in Süd-Tirol met 0-0 gelijk tegen Alto Adige. Een wedstrijd om weinig woorden aan vuil te maken. Pro kwam er simpelweg niet of nauwelijks aan te pas en liet weinig tot niets zien van de vastberadenheid en teamgeest die de club groot maakten. Laat staan dat van hogeschoolvoetbal sprake was. Extra teleurstellend, omdat Virtus Entella wel won - thuis tegen Savona (1-0) - en zo verder uitliep op De Witte Leeuwen. Met vier punten voorsprong bezoekt Virtus Entella volgende week het Silvio Piola Stadion in Vercelli. De woorden na de wedstrijd van de woedende Pro Vercelli-voorzitter Massimo Secondo zeiden alles: “Het was de slechtste wedstrijd van het jaar. Laten we hopen dat dit een opzichzelfstaand incident was. Zondag tegen Entella verwacht ik een totaal andere instelling dan vandaag. Het veld was slecht, maar dat is geen excuus voor ons glansloze optreden.”

Pro Vercelli vs. Vicenza 1-1

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli vs. Vicenza eindigde in een gelijkspel (1-1). De beide elftallen zorgden voor een opwindende wedstrijd die in hoog tempo werd gespeeld.

De echte show begon in de tweede helft met een bal op de paal van Greco, de voorsprong voor Vicenza via een Eurogol van Giacomelli en een minuut later de gelijkmaker van Pro Vercelli door Marchi die met negen treffers de topscorerslijst blijft aanvoeren. Voormalig Pro-spits Tiribocchi werd bij zijn invalbeurt met boe-geluiden onthaald door de 1.470 toeschouwers in het Silvio Piola Stadion. Evenwel stond Il Tir aan de basis van de
openingstreffer van de gasten.

Het thuispubliek onderscheidde zich echter in het bijzonder door massaal in koor het Forza Pro! te scanderen in het knusse stadion. Na de wedstrijd heerste alom tevredenheid met het gelijkspel tussen de twee titelfavorieten. Pro Vercelli is nog altijd ongeslagen in de competitie en bezet de tweede plek op de ranglijst, twee punten achter lijstaanvoerder Virtus Entella dat gelijkspeelde bij Pro Patria.

Leoni Alati vs. Leoni Bianchi 1-1

In een nagenoeg verlaten Stadio Pierluigi Penzo speelde Pro Vercelli dit weekend met 1-1 gelijk tegen Venezia. Op zich een acceptabele uitslag, maar er had meer ingezeten.

Venezia… De club klinkt groter dan die is. Dat komt in de eerste plaats natuurlijk vanwege de allure van de stad Venetië. Ik was er zelf dit voorjaar nog en ondervond ter plaatse de grootsheid van de klassieke stad. Het historische centrum, de kanalen en de grootse geschiedenis van de hoofdstad van de regio Veneto spreken voor zich. De massa’s toeristen die erop afkomen, bevestigen hoezeer de waterstad een trekpleister is. Ik vond het zelfs een beetje benauwend en zocht mijn toevlucht in de rustigere delen van de stad net buiten het toeristische centrum. Daar was het op zich goed toeven. Verder viel me op dat voetbal niet zozeer aanwezig was in de stad, in tegenstelling tot andere Italiaanse steden van formaat die ik bezocht.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

De voetbalclub Venezia behoort dan ook niet tot de grootste van het land. De club werd opgericht in 1907 en het palmares telt slechts één echte hoofdprijs: de bekerwinst in 1941. In dat team speelde dan weer wel een jonge Valentino Mazzola, die in 1942 met Venezia ook nog eens als derde in de competitie eindigde. De huidige bondscoach van Italië, Cesare Prandelli, was de laatste Venezia-coach die met de club naar de Serie A promoveerde (2001). Het doel om een groter stadion te realiseren bleek echter niet haalbaar, waarop de ontevreden voorzitter Maurizio Zamparini de club na de degradatie in 2002 verliet en zijn heil op Sicilië zocht. Zamparini werd voorzitter van Palermo en bracht die club naar de subtop van Italië terwijl Venezia berooid achtergelaten (Zamparini nam zelfs een groot deel van de Venezia-selectie mee naar Palermo) afdaalde naar de Serie C2. Nadat de club tijdelijk zijn wedstrijden wegens veiligheidsproblemen moest spelen in Portogruaro, keerde Venezia onlangs weer terug naar het vertrouwde Penzo Stadion. Hoewel klein (het stadion kan 7.500 toeschouwers herbergen), is het Penzo Stadion wel bijzonder te noemen. Het is namelijk het enige in Italië dat alleen per boot of trein bereikt kan worden. De Gevleugelde Leeuwen (Leoni Alati) is vanuit praktisch oogpunt bezien dan ook een toepasselijke bijnaam voor Venezia. De Venetianen kregen dit seizoen bovendien vleugels, want thuis in het knusse stadionnetje werd nog niet verloren.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

De hoogtepunten in de wedstrijd tussen De Gevleugelde Leeuwen en De Witte Leeuwen waren er pas in de tweede helft. Ten eerste in de 55ste minuut een door Russo gestopte penalty die werd gegeven na een overtreding van Ranellucci op Venezia-aanvaller Cori in het strafschopgebied. Volgens La Stampa wist de Pro Vercelli-doelman diezelfde Cori onder hypnose te brengen toen hij plaatsnam achter de bal. Met kunst- en vliegwerk hield Russo de bal uit zijn doel. Ten tweede de “hobbelgoal” van Erpen waarmee Pro na een half uur spelen in de tweede helft op een 1-0 voorsprong kwam. Marchi nam de bal prima aan in het strafschopgebied ondanks de dreiging van de Venezia-defensie in zijn rug. De topschutter van Pro speelde de bal naar Erpen die vanaf de rand van het strafschopgebied de bal over enkele hobbels heen droog binnenschoot. Erpen mocht het applaus en de complimenten van de meegereisde Pro Vercelli-tifosi in ontvangst nemen, aldus het commentaar bij de wedstrijdbeelden. Ten derde de rode kaart voor Venezia-speler Taddei vlak na de goal, na een gemene overtreding op Pro-invaller Greco. Met de 1-0 voorsprong in de pocket leek Pro op rozen te zitten. Niets was echter minder waar, want ten slotte viel de gelijkmaker in de laatste momenten van de wedstrijd. Venezia scoorde via een carambolebal de gelukkige 1-1 en ontnam Pro op deze wijze op de valreep twee belangrijke punten in de strijd om het kampioenschap (en behield de ongeslagen status in Stadio Penzo).

Want Virtus Entella won thuis van San Marino (2-0) en staat nu twee punten los op de eerste plek. Geen man overboord voor Pro, want in Italië is gelijkspelen in een uitduel tegen een subtopper doorgaans een winstpunt. De technische leiding van Pro erkende dat ook na de wedstrijd. Sportief directeur Varini riep de gemiste penalty in herinnering en stelde dat het gelijkspel alles overwegende een acceptabele uitslag was. Trainer Scazzola wees op de onnodige angst die tegen het eind van de wedstrijd in zijn ploeg sloop. “Als we hier hadden gewonnen had je mij niet gehoord.” Venezia kwam dan ook sterk voor de dag, zo erkende middenvelder Rosso ook. “Maar wij hebben ook bewezen over een sterk team te beschikken”, zei Varini. Die twee punten op Entella maken we dus nog wel goed. Wie weet komend weekend al wanneer Vicenza (met Tiribocchi!) te gast is in het Silvio Piola Stadion en Virtus Entella uitspeelt tegen Pro Patria. Dan geldt dus des te meer een keihard Forza Pro!

Van Pavia naar Venezia

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Het was geen spectaculaire wedstrijd tegen Pavia, maar er werd wel gewonnen. Met 1-0 dankzij een goal van – wie anders dan – Ettore Marchi. Volgens de krant La Sesia was het tijd om de tussentijdse balans op te maken na tien wedstrijden spelen. La Sesia kwam met een aantal alleraardigste inzichten:
- Pro boekte de zevende overwinning in tien wedstrijden;
- Er werden gemiddeld 2,4 punten per wedstrijd opgehaald;
- Dat betekent dat als Pro zo doorgaat dat aan het eind van het seizoen 72,4 punten worden gehaald;
- En dat betekent zeven punten meer dan Ternana dat de competitie twee jaar geleden met groot machtsvertoon won;
- Danilo Russo is al 360 minuten niet gepasseerd;
- Ettore Marchi nestelde zich alleen aan kop op de topscorerslijst met zijn achtste goal in tien wedstrijden;
- Gianni Fabiano was als vanouds doorslaggevend met zijn assist op Marchi.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Fabiano: “Het was een belangrijke overwinning in een zware wedstrijd. Ik ben erg blij met het resultaat, en om terug te keren op het veld voor dit publiek. Ik was gelukkig met de ovatie die ik kreeg toen ik het veld verliet. We zijn blij met het goede resultaat na de korte stop. Gezien de resultaten van onze concurrenten vandaag was het cruciaal om te winnen. Ik ben erg blij dat ik meteen een belangrijke rol kon spelen op het veld.”

“Fabiano is een toegevoegde waarde, hij gaf een exceptionele assist op de winnende goal van Marchi”, zei trainer Cristiano Scazzola na de wedstrijd tegen Pavia. “Mijn felicitaties gaan uit naar de jongens. Vandaag waren we minder bij de les dan normaal, maar dankzij onze compactheid waren we in staat een belangrijke overwinning te boeken. We waren wat langzaam in de verticale organisatie op het middenveld, maar dat is normaal aangezien Ardizzone net terugkwam van een blessure en nog niet aan zijn top zit. De scheidsrechter? Laten we het daar niet over hebben, het was avond. Op dinsdag gaan we weer op het trainingsveld aan de slag en richten we ons op Venezia. De van een blessure herstelde Greco zal dan ook weer terugkeren op het trainingsveld.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Een vriendschappelijk partijtje tegen de amateurs van Carignano (8-0) maakte onderdeel uit van de trainingsweek en Giuseppe Greco gaf met drie treffers in die wedstrijd meteen weer zijn visitekaartje af. Horacio Erpen keek na de wedstrijd met de pers vooruit naar het treffen tegen Venezia: “Dit was een positieve test in aanloop naar de lastige wedstrijd van zondag. We spelen tegen een team dat goed bewapend is en historie kent. In Venetië wordt het niet makkelijk, omdat zijn een belangrijk team zijn en de terugkeer naar hun stadion zal een extra motivatie zijn om het goed te doen. Zoals altijd gaan wij er heen om de wedstrijd te maken. Zondag wordt het opwindend voor mij om terug te keren in Venetië. Die club gaf me in 2004 de kans om in Italië te spelen. De competitie duurt nog steeds lang en we moeten ons elke wedstrijd zien te verbeteren. Of ik zo’n goede start in de competitie had verwacht? Om eerlijk te zijn wel. Ik wist wat dit team kon brengen. We zijn ons bewust van onze kracht en we laten het zien. We zitten op de juiste weg en moeten zo doorgaan. Scazzola bewijst dat hij zeer goed is voorbereid en is een fantastische coach. Hij werkt veel aan de dode spelmomenten. Van alle trainers die ik heb gehad legt hij er de meeste nadruk op. En in de wedstrijd plukken we er de vruchten van.”

Het laatste woord is aan trainer Scazzola: “We zijn klaar voor Venezia. Het wordt een complexe wedstrijd net zoals die tegen Pavia. Venezia heeft een team dat is opgebouwd om de top te bereiken. We moeten ons best doen om drie punten te halen.”

The Italian Job. Cremonese vs. Pro 0-1

Jarenlang was Gianluca Vialli mijn favoriete Italiaanse voetballer. Hij was een spectaculaire spits, die uit alle hoeken en standen raak schoot. Zijn Panini-plaatje van het EK 1988 - vrolijke krullenbol in azuurblauw - koesterde ik. Met zijn stierennek was hij later het toonbeeld van Italiaanse aanvalslust. Vialli leek in voorkomen een beetje op mijn oudste neef. Die bewonderde ik, want die ging zijn eigen weg. Althans dat dacht ik. En dat sprak mij aan.

Op dat moment vormde Vialli met Roberto Mancini een legendarisch koppel in de aanval van Sampdoria. Ze kregen de bijnaam De Doelpuntentweeling. De complementaire spitsen kenden elkaar van jongs af aan. Ze wonnen de Scudetto en speelden Europese finales samen. Vialli maakte spectaculaire doelpunten. Van omhalen tot prachtige volleys. Net als Silvio Piola, hoewel die uiteraard meer scoorde.

Vialli vervolgde zijn weg naar de top in dienst van Juventus. Daar vormde hij een ijzersterke Tridente met Alessandro Del Piero en Fabrizio Ravanelli. Met hen reeg hij in de jaren negentig de zeges aaneen. En toen stond hij opeens in de finale van de Champions League van 1996 tegenover Ajax. Mijn favoriete speler tegen mijn favoriete Nederlandse club. De ondertussen kaalhoofdige aanvaller was aanvoerder van De Oude Dame. Na verlenging en strafschoppen kwam hij met zijn ploeg als overwinnaar uit de strijd. Ajax verloor spijtig. Ik vergaf het hem.

Vialli is één van de slechts negen spelers die alle drie de Europa-cups won. De UEFA Cup en Champions League met Juventus en de Europa Cup voor Bekerwinnaars met Sampdoria. Hij heeft bovendien een uniek record in handen. Als enige speler in de geschiedenis wòn en verlòòr hij de finales van alle drie de Europese toernooien. Hij werd twee keer kampioen van de Serie A. Met Italië won hij op het WK 1990 in eigen land brons. Vialli overtrof wereldkampioen Piola met zijn prijzen in clubverband. Hij heeft zijn eigen plekje in de Italiaanse voetbalgeschiedenis dan ook verdiend.

Vialli ging zijn eigen weg en maakte een transfer naar Engeland. Eind jaren negentig toog ik naar Londen om mijn voetbalidool te zien spelen. Hij speelde mee in een FA Cup-wedstrijd van Chelsea tegen West Bromwich Albion. Chelsea won en tot mijn plezier scoorde Vialli ook nog. The Blues wonnen dat seizoen de FA Cup en Vialli werd daarna speler/ trainer. Als trainer won hij ook prijzen. Maar sinds lange tijd is The Italian Job alweer trainer in ruste.

Deze maand gaf hij echter nog blijk van zijn voetbalvisie. “Ik zou Totti & Balotelli graag samen voor Italië zien spelen. Ik zou een vliegtuig pakken en overal heen gaan om ze live te zien. Als het WK vandaag zou worden gehouden en ik was de coach, dan zou ik Totti zonder meer oproepen.” Totti doet het momenteel enorm goed in de Serie A bij koploper Roma. Op bescheiden wijze jaagt de Romeinse wereldkampioen op het topscorersrecord van Piola in de verte. Van Piola naar Vialli en Totti. Mijn drie favoriete Italiaanse spelers leiden de wedstrijd tussen Cremonese en Pro Vercelli in de Prima Divisione in. Dat belooft wat.

Helemaal toeval is dat niet, want Vialli werd geboren en getogen in Cremona. Hij tekende in 1980 voor de grijs-roden en debuteerde net als Piola en Totti op zestienjarige leeftijd. Hij zou vier seizoenen voor Cremonese spelen (105 wedstrijden, 23 goals). Voor die club heb ik daarom altijd een zwak gehad. Het zwak is echter van een andere orde dan de liefde voor Pro. Cremonese heb ik altijd slechts zijdelings gevolgd. Ik ben er nooit geweest en soms verloor ik de club zelfs langere tijd uit het oog. Maar als ik opeens zag dat Cremonese het goed deed, stemde dat altijd tot genoegen. Een beetje uit respect voor Vialli.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Cremonese doet het dit seizoen alleraardigst, maar maakt de verwachtingen nog niet waar. Volgens menigeen zijn De Tijgers favoriet voor de titel, maar vooralsnog bungelen ze vlak onder de top van de ranglijst. Die top wordt gevormd door het verrassende Virtus Entella en Pro Vercelli; De Zwarte Duivels en De Witte Leeuwen. De wedstrijd van dit weekend was dan ook op voorhand betekenisvol. Een zogenaamde zes-puntenwedstrijd. Als Pro Vercelli zou winnen dan zou het met Virtus Entella een handvol punten los staan van de achtervolgers. Voor Cremonese zou winst aansluiting met de top betekenen.

De dag voorafgaand aan de wedstrijd was trainer Scazzola op zijn hoede: “Zij komen van een flinke nederlaag en willen nu absoluut resultaat behalen. Vergeleken met ons zijn ze meer ervaren, het zal er om spannen. We willen er het beste van maken.” Op een cruciaal moment in de competitie uit tegen de titelfavoriet spelen is een echte testcase. Waar is dit Pro Vercelli toe in staat? Die vraag werd op zondag beantwoord.

Pro Vercelli versloeg Cremonese met 1-0. Een fundamentele overwinning.


(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Beide ploegen speelden in hoog tempo en kregen mogelijkheden over en weer. Cremonese bracht drie voormalige Pro Vercelli-spelers in het veld: Matteo Abbate, Giacomo Casoli en Gaetano Caridi. Gianni Fabiano keerde terug in de basis van Pro en liet zich in de eerste helft zien aan de zijde van mede-aanvallers Horacio Erpen en Ettore Marchi. Alberto Libertazzi maakte tien minuten voor tijd als invaller zijn debuut voor Pro. Pro Vercelli trok uiteindelijk aan het langste eind. Rechtsback Mattia Bani scoorde in de 73ste minuut een prachtig doelpunt op aangeven van Vincenzo Pepe. De winnende treffer was een beeldschone volley in de traditie van Piola en Vialli. Een Eurogol wordt dat in Italië genoemd. “De goal draag ik op aan het hele team”, zei Bani na de wedstrijd met gevoel voor de clubtraditie.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Een Pro Vercelli-fan viel in het feestgedruis na de treffer van de tribune. Hij werd met een beenfractuur in een ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. En of er wat te feesten viel! Pro Vercelli duwde Cremonese in eigen huis terug in het hok. Bovendien speelde Virtus Entella thuis gelijk tegen FeralpiSalo. Daardoor gaat Pro Vercelli nu met Virtus Entella met 21 punten aan kop van de ranglijst. Dat doet het moraal goed. Tijd voor een quote uit de film The Italian Job: “Hello. Hello, sweetie. Daddy, it’s early.” Het seizoen duurt nog lang. Waakzaamheid is geboden. Gelukkig onderschrijft onze trainer dat geheel. Scazzola: “Vandaag zijn de punten veel waard, maar ik herhaal dat in deze competitie de valkuilen om de hoek liggen. Denk bijvoorbeeld aan de winst van San Marino op Albinoleffe vandaag.”

Complimenten waren er van de trainer van Cremonese, Vincenzo Torrente, die ooit als verdediger in dienst van Genua tegenover Vialli op het veld stond in de Derby della Lanterna: “Pro Vercelli kwam hier om te verdedigen en lanceerde zichzelf systematisch bij balbezit. Het is een zeer sterke ploeg. De meeste spelers zijn van Serie B-niveau.” Pro is op de goede weg. Het spel en de resultaten zijn aansprekend. En zo lang Pro haar eigen weg volgt, lijkt the sky the limit voor de nieuwe lijstaanvoerder. Forza Pro!

Pro Vercelli vs. San Marino 4-0

Dit weekend overklaste Pro Vercelli San Marino in het eigen Silvio Piola Stadion met 4-0 en gaf daarmee een vervolg aan de geslaagde competitiestart, na de moeizame 0-0 tegen Como een week geleden en de midweekse verliespartij uit tegen Pro Patria (1-0) in het Lega Pro-bekertoernooi. Het was de grootste zege in de competitie sinds de 4-0 overwinning op Sorrento in december 2011.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Trainer Scazzola na afloop van de internationale wedstrijd tegen San Marino: “Na 25 minuten afzien namen we het heft in eigen handen.” Want na een stroeve start met mogelijkheden voor de gasten kwam Pro in de 26ste minuut op voorsprong via een afstandsschot van Max Scaglia. Een laag ingeschoten vrije trap van Giuseppe Ruggiero vanaf de linkerkant van het veld belandde bij de ervaren linksback. Die controleerde de bal en schoot vanaf twintig meter afstand met precisie in de winkelhoek raak. “Een kunststukje!” schreef een journalist op Twitter. Vanaf dat moment was Pro Vercelli heer en meester op het veld. Tien minuten later viel de 2-0 uit een corner van Giuseppe Greco. Ettore Marchi anticipeerde goed en versloeg de San Marino-verdediging met het hoofd. Via de lat en de paal belandde de bal in het doel. Zijn zevende treffer dit seizoen. Marchi deelde de credits na de wedstrijd: “We hebben een fantastische groep en het zijn mijn ploeggenoten die me in staat stellen te scoren. Ploeggenoten zoals Greco, die zich voor mij in het zweet werkt. Het draait om het collectief en niet om mij.” Diep in de tweede helft zorgden een eigen doelpunt van San Marino en een goal van invaller Horacio Erpen voor de 4-0 eindstand. Erpen had een aandeel in beide treffers. Een voorzet van hem werd door San Marino in eigen doel gewerkt. Vlak daarna rondde hijzelf een counteraanval succesvol af op onbaatzuchtig aangeven van Vincenzo Pepe – die zelf ook in scoringspositie stond.

“Pro zit op rozen”, stelde Eusebiano.it in het commentaar op de wedstrijd. “Drie verdiende punten die het moraal goed doen in aanloop naar de wedstrijd tegen Cremonese”, zei Andrea Rosso na afloop nuchter. Scazzola: “We willen op de ingeslagen weg verder, in de wetenschap dat die nog lang is en geen enkele overwinning vanzelfsprekend zal zijn. Cremonese wordt sinds augustus al door iedereen getipt als de uiteindelijke winnaar van deze competitie. We moeten zonder angst ons eigen spel spelen.”

Welcome back, Gianni!

Gianni Fabiano, één van De Helden van Modena, is teruggekeerd in de selectie van Pro Vercelli. Sportief directeur Massimo Varini gaf eerder in de week al aan dat de club uitkeek naar de terugkeer van Fabiano: “Van onze kant is er de wil om de speler aan te trekken, omdat hij ons van dienst kan zijn. Hij kan volgens onze staf van waarde zijn en is voor ons een speler van het hoogste niveau.” Fabiano tekende deze week een contract tot het einde van het seizoen en was daar heel gelukkig mee. Ik ook.

Voor Gianni Fabiano heb ik een zwak. Eén keer heb ik hem vluchtig ontmoet, afgelopen voorjaar in de rust van De Rijstderby tegen Novara. Een wederzijdse kennis stelde me aan hem voor en we wisselden enkele woorden. We gingen samen met plezier op de foto. Hij kon mijn klassieke Pro Vercelli replicashirt waarderen en kwam op mij over als een sympathieke vent. Ondertussen zijn we vrienden op facebook en zo af en toe zie ik een vrolijke foto van hem met zijn dochter voorbij komen. Ze is van ongeveer dezelfde leeftijd als mijn zoon, met wie ik even vrolijk omga. Met Gianni heb ik wat.

Bovenal kan ik de voetballer Fabiano waarderen. Hij wist zich de afgelopen drie seizoenen vrijwel altijd te onderscheiden. Als hij ten minste speelde, want Fabiano was met enige regelmaat geblesseerd. En dan druk ik mij nog voorzichtig uit. De regelmaat van blessureleed waarmee hij te kampen had, laat zich waarschijnlijk het beste vergelijken met dat van Arjen Robben enige tijd geleden. Zo miste Fabiano onder meer het grootste deel van het vorig seizoen in de Serie B wegens ernstig blessureleed. Ik herinner me van dat seizoen vooral de thuiswedstrijd tegen Hellas Verona (0-0) waarin hij uitblonk. Daarna sloeg het noodlot weer toe. Maar Fabiano heeft zichzelf deze zomer in zijn eigen tijd terug geknokt en keert nu dus terug in het mythische witte shirt.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Een fitte Fabiano is een aanwinst voor Pro in de Prima Divisione. Zijn hoogtepunt bij Pro beleefde hij tot op heden in de play-offs van de Prima Divisione in het seizoen 2011/2012. Na maanden afwezigheid nam hij als nummer tien de ploeg vanuit het niets bij de hand in de finale van de play-offs tegen Carpi. Met zijn briljante ingevingen, splijtende passes, zuivere vrije trappen, verwoestende afstandsschoten, geplaatste corners en een assist op de openingstreffer was hij een beslissende factor in de succesploeg van Maurizio Braghin. Sindsdien loopt Fabiano met een brede grijns rond in Vercelli. Een beetje zoals Robben nadat die afgelopen seizoen eindelijk de Champions League-finale gewonnen had. Genieten. Het kenmerk van de ware liefhebber. “Ik wilde alleen naar Pro”, waren de woorden van Fabiano deze week op de speciaal voor hem belegde perspresentatie.

Hij vervolgde: “Dit voelt heel emotioneel, eindelijk ben ik weer officieel beschikbaar voor de groep. Trainer Scazzola heeft gezegd dat ik zo hard heb gevochten om op dit punt te komen dat ik dit moet zien als een nieuwe start. In de zomer vroeg ik de voorzitter om nog een kans. Maar het was een moeilijke periode na het vertrek van Romairone naar Spezia en het bericht dat de voorzitter ermee op wilde houden. Als dertiger met een lastige blessure om van te herstellen, gaan er dan duizend dingen door je hoofd met betrekking tot je carrière. Je gaat er nog altijd vol voor, maar wordt toch als oud gezien. Ondanks dat wilde ik ten koste van alles in Vercelli blijven en wees ik andere aanbiedingen af. Nu gaat het goed en daarom kon ik tekenen. Ik wil mijn fans en de mensen uit Vercelli bedanken, die mij altijd hebben gesteund en mij gisteren feliciteerden met het nieuws. Dat was buitengewoon. En ondertussen weet ik met hen: degene die dit shirt draagt hoort te weten dat hij Italiaanse voetbalhistorie draagt. Dat klinkt misschien als een cliché, maar dat is het niet: het definieert de wereld van Pro Vercelli. Hoe ik mijzelf in het elftal van Scazzola zie? Ik weet dat hij niet vaak met een nummer tien achter de spitsen speelt. Maar ik heb vele jaren als tweede spits en aan de buitenkant van het middenveld gespeeld en dat is absoluut geen probleem.”

Gianni Fabiano, bijzondere speler met Pro in zijn hart. Altijd welkom in Vercelli. Welcome back!

Een geweldige wedstrijd! Pro vs. Savona 1-0

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

“Wat een geweldige wedstrijd!!! Het soort wedstrijd waar we dol op zijn: Pro Vercelli vocht de volle negentig minuten en toen scoorden ze een goal!!! Na een paar wedstrijden kan ik zonder twijfel zeggen dat de Lega Pro totaal verschilt van de Serie B: het technische niveau en de snelheid liggen aanzienlijk lager, dus met min of meer hetzelfde team als vorig seizoen staan we bovenaan de ranglijst… En de show is geweldig!!!” Dat was de enthousiaste reactie die ik van een grote Pro Vercelli-fan ontving na de wedstrijd van afgelopen zondag tegen Savona (1-0).

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli kon weer eens drie punten bijschrijven dankzij een late treffer van invaller Pepe. Onterecht was dat niet, want de gehele eerste helft was in handen van De Withemden. Het overwicht resulteerde in enkele kansen. Vooral Ruggiero kreeg een goede mogelijkheid, maar zijn schot werd gekeerd door Savona-keeper Aresti. Na rust waren er nog meer mogelijkheden via Erpen, Marchi en Scavone, maar de bal wilde er niet in. Bijna ging Savona er nog met de overwinning vandoor; in de 78ste minuut schoot Agazzi met een vervaarlijk laag afstandsschot op de paal. Vlak voor de finish bleek buitenspeler Pepe echter het goudhaantje dat Il Leoni de verdiende drie punten schonk en het feestje compleet maakte door een hoekschop in derde aanleg met overtuiging binnen te schieten.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Want feest was het in Vercelli. De wedstrijd tegen Savona stond in het teken van het centenario van Silvio Piola, nu officieel met 290 doelpunten topscorer aller tijden van de Serie A en Zoon van Vercelli. Dat was reden voor de club om tegen Savona in aanwezigheid van Piola’s familie in een prachtig mooi wit herinneringsshirt aan te treden. “Van de drie ploegen die dit weekend in herinneringsshirt speelden, Pro Vercelli, Novara en Lazio, waren wij de enige die heeft gewonnen”, was het commentaar van voorzitter Secondo na de wedstrijd. “Dat was geen toeval, neem dat maar aan”, schreef de krant La Sesia, waarbij werd opgemerkt dat Pro Vercelli op de dag van Silvio Piola bovendien terugkeerde als koploper. “De slagroom op de taart”, aldus Secondo.

Trainer Scazzola keek tevreden terug op de prestatie van zijn ploeg: “We speelden goed en hebben verschillende kansen afgedwongen. Iedereen deelt in dit succes en speelde waardig in de geest van de geschiedenis die deze club vertegenwoordigt. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat we het goed gaan doen.” Scazzola deelde de credits ten slotte met het publiek: “Het opwindende slot dwongen we dankzij de aanmoedigingen van het gehele publiek af.” Het enthousiasme lijkt nog wel even aan te houden in Vercelli. Geweldig!!! 

Het weekje van Killer Gomez

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

In de week dat de honderdste geboortedag van clubicoon en superspits Silvio Piola werd gevierd, liet de jonge Pro Vercelli-spits Guido Gomez zien waarvoor hij geboren is. “Ik leef voor de goal”, zei hij na midweeks te hebben gescoord in de gewonnen bekerwedstrijd tegen Lumezzane (3-0). Gomez nam zijn ploeg die wedstrijd na de vroege openingstreffer van Pepe op sleeptouw met zijn arbeid, snelheid en overzicht. “Hij beweegt heel goed en gaat de strijd aan met de verdedigers”, schreef VercelliOggi.it. “In de toekomst zal hij een belangrijke kracht voor Scazzola worden.” Gomez scoorde een prachtige goal met het hoofd. “Eindelijk scoorde ik en dat betekent veel voor een aanvaller. Dank aan Huston voor de perfecte pass, ik kon niet missen”, zei hij na afloop. “Ik werk hard want ik wil een basisplaats bij Pro Vercelli”, was voorts het commentaar van de Italiaanse jeugdinternational. Daarbij erkende hij met een glimlach dat het lastig zou worden de alsmaar scorende Ettore Marchi uit de basis te verdrijven.

Die basisplaats zat er in de belangrijke competitiewedstrijd tegen AlbinoLeffe nog niet in. Al in de tweede minuut liet Marchi zien dat hij onaantastbaar is in de spits van Pro. Hij manoeuvreerde zichzelf in scoringspositie en schoot de bal met een diagonaal schot achter de AlbinoLeffe-doelman. Zijn zesde goal in vijf wedstrijden. Voorlopig kan Il Bomber van Pro niet kapot bij de fans. Hetzelfde geldt echter voor het aanstormende talent Gomez. Op de bank zag hij hoe AlbinoLeffe in de tweede helft het overwicht had en op een 2-1 voorsprong kwam mede door onachtzaam optreden van de Pro Vercelli-defensie. Zeventien minuten na rust mocht Gomez het veld in voor Giuseppe Greco en in de 74ste minuut scoorde hij de verlossende gelijkmaker (2-2) uit een hoekschop van Horacio Erpen. “Gomez salva la Pro Vercelli”, kopte La Stampa boven het wedstrijdverslag. Op tuttomercatoweb.com werd de Italiaans-Argentijnse spits als één van de betere spelers op het veld aangewezen. “De jongeling uit ’94 bracht met een goal en twee grote kansen levendigheid in de voorhoede van Scazzola.” Supportersclub Ghigni Bianchi noemde hem: “Een echte killer in het strafschopgebied.”

29-09-1913, 22.30 uur: geboorte van de voetballegende Silvio Piola

Het is nu 29 september 2013, 22.30 uur. Exact honderd jaar geleden werd aan de Via Casa del Popolo 3 te Robbio een voetballegende geboren. “Vergeet Paolo Rossi. Vergeet Roberto Baggio. En vergeet zeker Mario Balotelli. Voor de Italiaan met historisch besef is er maar één spits echt de beste: Silvio Piola. Op 29 september zou hij honderd jaar zijn geworden. Piola scoorde altijd en overal, en had een carrière waaraan maar geen einde leek te komen: 24 jaar lang liet hij de netten bollen.” Met deze tekst introduceerde het Nederlandse voetbalhistorische magazine Half Drie afgelopen maand een artikel van Roberto Pennino over de beste voetballer die Pro Vercelli ooit voortbracht. De naam en faam van Silvio Piola, Zoon van Vercelli, strekt ver uit over de Italiaanse landsgrenzen. Silvio Piola is één van de beste spitsen ter wereld aller tijden.

De voetbal-enthousiaste priester van Robbio, Don Sassi, ontdekte het grote voetbaltalent op jonge leeftijd. Don Sassi was eerder al onder de indruk geraakt van Giuseppe Piola, de vader van Silvio, een onverzettelijke handelaar in stoffen. Dat was een zwaar beroep, niet zonder risico’s. Niet in de laatste plaats omdat de stoffen gereinigd moesten worden op de oevers van de Po-rivier waar gevaarlijke rivierslangen op de loer lagen. Een vetpot was de stoffenhandel niet voor de familie met jonge kinderen, dus bood Don Sassi financiële bijstand. Maar bovenal ontstond tussen beide mannen een vriendschap waarin hun liefde voor voetbal centraal stond. Op een dag nam Giuseppe zijn zoon Silvio mee en werd er een balletje getrapt. Don Sassi zag meteen dat hij met een uitzonderlijk talent van doen had en ontfermde zich als mentor over de jonge Silvio. Pro Vercelli-fan Don Sassi wist hem uiteindelijk via het legendarische jeugdteam Veloces onder te brengen bij De Leeuwen. De rest is een legende en geschiedenis.

Piola scoort tegen Ambrosiana Inter in 1933

De legende kort samengevat. Op zestienjarige leeftijd maakte Silvio zijn debuut in de Serie A. Vrijwel onmiddellijk begon hij met waar hij een meester in zou blijken te zijn: scoren. In de Serie A deed hij dat uiteindelijk 274 maal namens Pro Vercelli, Lazio Roma, Torino, Juventus en Novara. In 1933 scoorde hij namens Pro zes goals in een Serie A-wedstrijd tegen Fiorentina (7-2), nog altijd een record. In 1935 debuteerde hij met twee doelpunten voor het Italiaanse nationale elftal in een interland tegen het Oostenrijkse Wunderteam. In 1938 won hij het WK met Italië. Piola scoorde dat toernooi vijf goals, waarvan twee in de gewonnen finale tegen het mythische elftal van Hongarije. In Italië zijn maar liefst twee stadions naar hem vernoemd, dat van Pro Vercelli en dat van Novara. In de streek en het land wordt hij nog altijd op handen gedragen. In zijn artikel citeert Pennino de Italiaanse journalist Gianpaolo Ormezzano: “Het was lange tijd bijna onmogelijk om in positieve bewoordingen over een spits te spreken zonder dat iemand zou opmerken: Dat kun je alleen maar zeggen als je Piola nooit hebt zien spelen.”

In Italië wordt Piola herinnerd als één van de eerste moderne voetballers, en vanwege zijn artistieke spel en zijn “gouden voetjes”. De 1,78 meter lange en 77 kilogram wegende speler was een ware atleet en een allrounder in de spits. Hij maakte indruk met zijn koelbloedige karakter, zijn snelheid, en zijn sprong- en schotkracht. Goed spelinzicht en snelle reflexen voor het doel van de tegenstander maakten van Silvio Piola een buitengewoon veelbelovend talent. Hij zocht de bal op, verdeelde het spel en speelde als één van de eerste spitsen met zijn rug naar de goal. Uniek voor zijn tijd, en in de beginjaren van zijn loopbaan vroegen sommigen zich dan ook af of hij wel een echte spits was. Het duurde niet lang of daar kon geen twijfel meer over bestaan. Hij was tweebenig en scoorde uit alle standen. Van grote afstand, in de combinatie en met het hoofd. Hij scoorde met volleys en omhalen. Hij wordt onder andere herinnerd vanwege die keer dat hij een hattrick scoorde met een gat van veertien centimeter in zijn hoofd. Alle drie de doelpunten scoorde hij met een kopbal. “Het was zwaar”, zei hij daarover. Hij verbeet de pijn, want het plezier en de liefde voor de bal stonden voor hem altijd voorop.

Zijn optreden op het WK 1938 in Frankrijk is legendarisch. In de kwartfinale van dat toernooi scoorde hij twee treffers tegen het gastland Frankrijk (3-1), wat hem de bijnaam De Beul van de Fransen opleverde. In de finale tegen Hongarije scoorde hij de goal waarmee Italië op een 2-1 voorsprong kwam en de laatste treffer in de 4-2 overwinning op Hongarije. De Hongaarse international Titkos prees Piola na afloop van die wedstrijd als volgt: “De Italianen hadden drie toonaangevende spelers met de aanvallers Meazza, Piola en Ferrari. Hij stond in het centrum, tussen zijn twee ploeggenoten in. Silvio Piola had een fantastische fysiek en liep zijn tegenstanders constant voorbij. Hij was een enorm veelzijdige speler en een spits zonder angst. Hij benutte elke mogelijkheid om op doel te schieten.” Piola zei zelf over de uitstekende Squadra Azzurra dat toernooi: “We waren de voorlopers van het moderne atletische voetbal. Maar, na deze finale moesten we toegeven dat de Hongaren technisch gezien de betere voetballers waren.”

Bescheidenheid was dan ook zijn handelsmerk. In een recente publicatie over de topscorer aller tijden van de Serie A schrijft Giampiero Boniperti, erevoorzitter van Juventus en voormalig ploegmaat: “Silvio Piola was voor ons een mythe. Stel je voor hoe verbaasd ik was toen ik hem in ’46 ontmoette na mijn overgang van Barengo. Hij vroeg me hem ‘je’ te noemen.” In aanwezigheid van zijn kinderen repte Silvio nauwelijks over zijn glorieuze voetballoopbaan (hij was sowieso niet zo’n prater). Piola wenste vooral een goede huisvader te zijn en spendeerde zijn privétijd verder aan jagen, vissen en in de straten van Vercelli met zijn vrienden omgaan. Probeer je anno nu eens voor te stellen hoe Francesco Totti – de enige Italiaanse speler die enigszins in de voetsporen van Piola lijkt te kunnen treden (weinig hoofdprijzen met zijn club, maar wel wereldkampioen en tot op hoge leeftijd doorgaan moet voetballen en scoren) – dat zou moeten doen, mocht hij dat überhaupt al willen. Onmogelijk in deze tijd.

Totti verlengde overigens onlangs zijn contract bij AS Roma met drie jaar en maakt in theorie kans Piola te achterhalen op de topscorerslijst aller tijden. Hoewel het goudhaantje van Rome zelf denkt het record van Piola niet te zullen evenaren. Piola zou het ook niet erg hebben gevonden als dat record op zijn naam zou blijven staan, zo zei zijn dochter Paolo Piola onlangs. Silvio was erg gesteld op het record en wilde altijd winnen. Tot zwempartijtjes met de familie aan toe. (Het was voor hem een grote teleurstelling dat hij nooit de Scudetto won.) Het mooiste eerbetoon van het jubileum is dan ook zonder meer het officiële schrijven van de Italiaanse voetbalbond waarin de zestien doelpunten die Piola vlak na de oorlog namens Juventus scoorde eindelijk worden erkend. Met 290 doelpunten is zijn topscorersrecord voorlopig zeker gesteld.

Meer eerbetoon viel Piola ten deel de afgelopen weken. Onlangs eerde de Italiaanse voetbalbond de voormalig topschutter bijvoorbeeld door zijn familie uit te nodigen voor de interland van Italië tegen Tsjechië. Paola mocht een wedstrijdshirt met Silvio’s naam en rugnummer 9 in ontvangst nemen als ook een herinneringsplaket. En passant won Italië met 2-1. “Het was een magische avond”, was het commentaar van Paola. Ook in Robbio, het geboortedorp van Silvio Piola, werd deze week stilgestaan bij de eeuwviering van de geboorte van de superspits. Pro Vercelli trad voor een trainingspartij aan tegen de plaatselijke voetbaltrots. Vanuit een verre voetbalhemel zal Silvio Piola dit bescheiden eerbetoon ongetwijfeld met genoegen hebben gadegeslagen.

Het geluk staat bij ons in het krijt

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Voor 1.812 bezoekers (mede ten gevolge van een speciale actie van het bestuur) maakte één van de (vele) nieuwelingen dit weekend tegen FeralpiSalo zijn debuut in de basis voor Pro Vercelli in het Silvio Piola Stadion. Middenvelder Francesco Ardizzone mocht het veld betreden in plaats van sterkhouder Andrea Rosso. Na een weifelend debuut vorige week tegen Reggiana, speelde Ardizzone tegen FeralpiSalo een degelijke wedstrijd waarin hij Rosso waardig verving. Hij kwam zelfs een paar keer in scoringspositie, maar kon een ongelukkig gelijkspel (2-2) niet voorkomen.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli liet de kans liggen om de vierde overwinning op rij te boeken. De Withemden domineerden vrijwel de gehele wedstrijd en speelden volgens La Stampa misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen tot dusverre. In de 19e minuut kwam Pro Vercelli via - wederom - Ettore Il Falco (De Valk) Marchi op voorsprong. Hij scoorde zijn vijfde treffer in vier wedstrijden met het hoofd uit een vrije trap van Max Scaglia. Twintig minuten in de tweede helft kwam Pro Vercelli op een 2-0 voorsprong via Giuseppe Il Lupo (De Wolf) Greco, de andere helft van het nieuwe Vercellese koningskoppel voorin. De ervaren spits scoorde met een mooi schot van de rand van het strafschopgebied na goed aangeven van de inspirerend spelende invaller Horacio Erpen. Greco gaf het volgende commentaar op de wedstrijd: "Na mijn goal dacht ik dat we de wedstrijd in handen hadden, maar Pro betaalde een hoge prijs voor onze fouten." Binnen vijf minuten gaf Pro Vercelli de overwinning uit handen. Ardizzone: "Ik weet niet wat ons in die vier minuten overkwam, we hadden het geluk niet mee: de eerste tegengoal viel uit de rebound en de tweede vloog met een vreemd effect via de schouder van Cosenza binnen. We hadden de wedstrijd 75 minuten onder controle dankzij goed spel en een competitieve instelling. Het is een misstap zoals die voor kan komen, maar het is bitter omdat de concurrentie ook punten heeft laten liggen." (Medekoploper Virtus Entella speelde gelijk en Cremonese verloor van Savona.) Greco: "We moeten op deze manier doorgaan, we zitten op de goede weg. Vandaag hebben we niet twee punten verloren, maar ze cadeau gedaan aan Feralpi en onze concurrenten. Het spijt ons, maar we kijken vol zelfvertrouwen vooruit. We zijn de competitie heel goed begonnen en staan feitelijk nog bovenaan de ranglijst."

Uiteraard deelde trainer Scazzola eveneens zijn opvattingen over het noodlottig verlopen duel na afloop op de persconferentie. "We speelden vandaag een goede wedstrijd, maar waren vijf minuten de weg kwijt. Het was een wedstrijd die we moesten en verdienden te winnen, dus hebben we twee punten verloren als je het wedstrijdverloop bekijkt. Enerzijds door ons eigen toedoen en anderzijds door pech. Russo had niets te doen en Marchi verdiende in de eerste helft een penalty. Er is een beetje spijt en teleurstelling dat we een wedstrijd waarin we 2-0 voor stonden niet konden binnenslepen, maar dat is voetbal. De drie punten zouden verdiend zijn geweest, maar we hebben nu tien punten uit drie wedstrijden en de volgende competitiewedstrijd tegen AlbinoLeffe staat alweer voor de deur. Het is waar dat we na vier wedstrijden nog altijd bovenaan de ranglijst staan. We kijken nu vooruit en het geluk staat bij ons in het krijt."

Klare taal van blij talent

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Direct na de gewonnen wedstrijd tegen Reggiana brak de discussie op facebook al los. De openingsgoal zou niet door Ettore Marchi gescoord zijn, maar door Giuseppe Ruggiero. Kennelijk heeft de Marchi-blindheid alles en iedereen in de greep. Vandaag berichtte vercellioggi.it dat de huurling van Juventus daadwerkelijk zijn eerste goal mocht bijschrijven als prof. Op een persconferentie zei de rechtsbuiten het volgende: “De goal van zondag was gelukkig, maar ook resultaat van herhaaldelijk instuderen op de training. Pepe pikte de bal op, raakte de bal en ik ging naar de eerste paal. Daar kwam de bal aan en eindigde in het doel. Deze goal draag ik op aan mijn familie die mij altijd heeft gesteund en mij in staat heeft gesteld op dit punt te komen. Dankzij mijn ouders, mijn oma en mijn twee zussen. Het zou mooi zijn dit te herhalen in de aankomende thuiswedstrijd tegen FeralpiSalo. Ik geef altijd alles op de training. Het is aan trainer Scazzola om te beslissen of ik vanaf de eerste minuut zal spelen. Ik had niet verwacht meteen indruk te kunnen maken in de Prima Divisione. Vergeleken met de jeugd zijn de trainingen langer en intenser, en ook het technisch niveau is iets hoger. De baas geeft mij veel vertrouwen door mij in staat te stellen me te laten zien. Ik wil dat vertrouwen op de beste manier terugbetalen. We zitten op dit moment conditioneel op 95%. We hebben een goede voorbereiding gehad en we geven het maximale op de training. We zullen snel op 100% zitten en dan zullen jullie het echte Pro Vercelli zien. FeralpiSalo is een goed geoefend team. We zullen ze niet onderschatten. Maar als we spelen zoals we kunnen, kunnen we het heel goed doen.” Klare taal van het talent dat als een kind zo blij is met zijn eerste officiële doelpunt. (De foto hierboven, die Pro Vercelli's huisfotograaf Marco Lussoso vlak na de treffer nam, heeft Giuseppe zelf ook op zijn facebook-profiel geplaatst.) Het ziet er naar uit dat we voorlopig nog niet over hem zijn uitgepraat.

Eén spits, twee rotsen en drie punten

“Pro gaat naar Reggio om weer drie punten te veroveren”, dat waren de strijdlustige woorden van trainer Scazzola op de persconferentie voorafgaand aan de uitwedstrijd tegen Reggiana. De eerste minuten van die wedstrijd kwam Pro Vercelli meteen agressief uit de startblokken, met een gevaarlijk schot van Marchi en een corner na een goede actie van Greco als resultaat. Een duidelijk signaal dat Scazzola zijn strijdlust met overtuiging had over weten te brengen op zijn ploeg. Desalniettemin was het eerste doelpunt voor de thuisploeg. Voormalig Pro Vercelli-speler De Silvestro gaf de bal uitstekend voor op Alessi die maar net miste. Maar een moment later lag de bal in het net. Helaas voor Reggiana werd de goal afgekeurd en bleef het voorlopig 0-0.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Pro Vercelli kwam met de schrik vrij en zette vervolgens de toon. Ruggiero kwam er een paar keer gevaarlijk uit en Greco stichtte het nodige gevaar. Na een half uur spelen resulteerde een persoonlijke actie van Marchi en zijn voorzet op Greco in een corner. De hoekschop werd eigenhandig door topschutter Marchi binnen gewerkt: 0-1! Reggiana probeerde direct na de goal te reageren, maar Marchi bleek meedogenloos. Vlak na de aftrap dribbelde de topschutter naar de rand van het strafschopgebied en schoot de bal onberispelijk achter Reggiana-doelman Bellucci. De vijfde goal in drie wedstrijden van Marchi betekende een 0-2-voorsprong voor Il Leoni. Vier minuten later prikte Reggiana terug. De thuisploeg kreeg een penalty nadat Ranellucci in het strafschopgebied Rampi onderuit haalde. Alessi twijfelde niet namens Reggiana en schoot de bal achter Pro-doelman Russo binnen. Ruststand 1-2.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

De tweede helft ging redelijk gelijk op zonder grote kansen voor beide ploegen. Pro Vercelli werd eenmaal gevaarlijk toen invaller Erpen Marchi lanceerde, maar de aanval werd afgefloten wegens buitenspel. Reggiana werd na ruim een half uur spelen in de tweede helft gevaarlijk toen Rampi De Silvestro probeerde te bereiken. Cosenza wist echter te onderscheppen. Het kordate optreden van het centrale verdedigingsduo Ranellucci/ Cosenza leidde op het twitteraccount van de thuisploeg zelfs tot complimenten voor De Twee Rotsen van Vercelli. Diep in blessuretijd zette Reggiana nog een keer alles op alles om een gelijkspel af te dwingen. Alles en iedereen, inclusief de doelman, was mee opgekomen voor de laatste hoekschop van de thuisploeg. Marchi wist de bal echter weg te werken en zo was de buitengewone spits en publiekslieveling van Pro Vercelli van begin tot eind weer toonaangevend en beslissend voor De Withemden. Met drie overwinningen op rij gaat Pro Vercelli op kop op de ranglijst van de LP1a. “Marchi drukt zijn stempel, Pro Vercelli niet te stoppen”, schreef La Gazzetta dello Sport op maandagochtend. Scazzola en zijn mannen veroveren de Lega Pro. Fantastico!

Overwinning voor Lorenzo & Pro vs. Pro

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Il Derby delle Pro, is een wedstrijd tussen twee van de oudste sportclubs van Italië; Witte Leeuwen vs. Kleine Tijgers. Pro Vercelli-historicus Alex Tacchini beweerde op zijn facebookpagina zelfs dat het de oudste voetbalclubs van Italië zijn, maar dat is niet helemaal waar. De voetbalafdeling van Pro Vercelli werd immers pas in 1902 opgericht, die van Pro Patria rond 1900; clubs zoals Genoa en Juventus waren toen al enkele jaren actief met georganiseerd voetbal. Pro Vercelli en Pro Patria hadden op dat moment echter wel als gymnastiekvereniging al jaren naam en faam gemaakt en dus mag Il Derby delle Pro wel degelijk met recht worden aangemerkt als een klassieker in de Italiaanse sportwereld. Die klassieker vond afgelopen weekend voor de eerste keer sinds het seizoen 2010/2011 in competitieverband plaats en Pro Vercelli trok op deze hete avond aan het langste eind. De wedstrijd begon met een minuut stilte en Pro Vercelli speelde met rouwbanden vanwege het overlijden van de zesjarige pupil Lorenzo Tirelli. Voorzitter Secondo: "We wilden de overwinning opdragen aan het jongetje dat gisteren is overleden en zijn daarin geslaagd."

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

De wedstrijd tegen Pro Patria was een serieuze test voor dit nieuwe Pro Vercelli. Het betrof namelijk de eerste thuiswedstrijd van het seizoen, ook nog eens tegen een historische en geduchte tegenstander (in 2011 verloor Pro Vercelli nog beschamend met 5-2 van Pro Patria in de play-offs om promotie naar de LP1). De ploeg van trainer Scazzola slaagde prima voor de test. Net als een week eerder tegen Lumezzane besliste de nieuwe spits Ettore Marchi de wedstrijd (1-0). Dit keer vond hij in de vijftiende minuut met het hoofd het net, na een aanval uit het boekje die begon met een voorzet van linksback Max Scaglia op het hoofd van buitenste middenvelder Vincenzo Pepe. Vooral in de eerste helft lieten De Leeuwen goed voetbal zien, en het resultaat na twee speelronden mag er zijn: Pro gaat fier aan kop in de LP1a.

Op tuttoprovercelli.com kwamen enkele spelers en eindverantwoordelijken na de knappe overwinning aan het woord.

Trainer Scazzola: "Het was een moeilijke wedstrijd, Pro Patria heeft een goed team. We speelden goed, maar hadden de wedstrijd in het slot kunnen gooien als we het nog net iets beter hadden gedaan. Volgens mij werd de goal van Cosenza in de eerste helft onterecht afgekeurd, maar desalniettemin waren we goed en moeten we deze spelintensiteit van wedstrijd tot wedstrijd vasthouden. Vandaag had ik een complete selectie tot mijn beschikking met veel aanvallende mogelijkheden. Vandaag begonnen we dan ook met een zeer aanvallende 4-2-4-opstelling. In de tweede helft hielden we dat niet langer vol, zeker toen zij meer risico in hun spel legden, en waren we niet meer in staat om de mogelijkheden die we kregen te verzilveren. Dat komt wel goed naarmate onze conditie verbetert. We moeten ons spel nog meer verfijnen, vandaag waren we goed in stilstaande situaties en stonden we goed te verdedigen op misschien een bal na. Ik heb Ruggiero het vertrouwen gegeven en hij deed het goed. Maar ik heb nog meer goede spelers: het is belangrijk om scherp te zijn, want iedereen moet weten dat ze in elke wedstrijd kunnen worden opgesteld."

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Middenvelder Ruggiero, die zijn debuut in het betaalde voetbal maakte: "We hebben een goede wedstrijd gespeeld omdat we gedurende de week goed gewerkt hebben. De coach verwacht veel intensiteit en dat we altijd het maximale geven. Ik had geen basisplaats verwacht, maar ik heb wel goed getraind en krijg nu het vertrouwen van de trainer. Ik hoop dat dit vruchten afwerpt. Ik sta ter beschikking van de coach en kan zowel links als rechts aan de buitenkant spelen. Het lijkt mij een moeilijke competitie met lastige en agressieve tegenstanders, misschien kwalitatief niet altijd even goed, maar met veel dynamiek, druk en inzet."

Middenvelder Scavone, die zich heeft ontpopt tot de man die de lijnen uitzet op het middenveld: "Het was een moeilijke wedstrijd tegen een goed voorbereid team. We begonnen goed, maar hadden in de tweede helft niet altijd een antwoord op hun dribbels. We hebben echter weinig gevaarlijke situaties tegen gekregen. We kregen zelfs kansen om de deur definitief in het slot te gooien. Helaas werd een treffer afgekeurd vanwege een veronderstelde overtreding van mij. Ik ben me echter van geen kwaad bewust. We willen ons verbeteren en van week tot week naar 100% gaan."

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)

Voorzitter Secondo: "We hebben het goed gedaan. Ik snap niet waarom de tweede treffer werd afgekeurd. Het enige smetje is wellicht dat de wedstrijd helemaal hadden kunnen afmaken, hoewel Pro Patria naar mijn mening een goed team is dat het heel goed zal doen, ook al wijst de ranglijst daar nu niet op. Ik heb belangrijke verbeteringen gezien, verschillende spelers hebben zich ten opzichte van de laatste wedstrijd individueel verbeterd, en we genieten van de overwinning, ook al zitten sommigen met hun hoofd al bij de aankomende wedstrijd in Reggio Emilia. Dit is een aansprekende wedstrijd voor het publiek in Vercelli, we speelden met veel intensiteit en zetten de tegenstander onder druk. Marchi vond ik erg goed spelen. Naast het scoren is hij een echte teamspeler die fysiek zijn mannetje staat. Hij komt op mij over als een complete en sterke spits, die als diepe spits en achter de spits uit de voeten kan en zowel aanvallend als verdedigend goed speelt. Ik verwacht dat we in de loop van de competitie nog wel meer aanvallende verrassingen zullen zien. Greco had bijvoorbeeld al zijn aandeel, want hij viel in en deed het heel erg goed."