zondag 29 april 2012

Zinderende zondag: Pro Vercelli geplaatst voor de play-offs!

Vandaag stond de cruciale uitwedstrijd tegen Sorrento, directe concurrent in het klassement en voor een plek in de play-offs, op de kalender. Bij winst zou Pro Vercelli onbereikbaar worden voor achtervolger Benevento en zich mogen opmaken voor de play-offs. Bij puntverlies zou de laatste speelronde een zinderend slot van de competitie kunnen betekenen. De geschorste trainer Braghin – hij werd op de bank vervangen door assistent Turrone, die hem overigens eerder dit seizoen al eens succesvol verving – koos ervoor om deze belangrijke wedstrijd te starten met het aanvalstrio Carraro-Iemmello-Martini, door de lokale krant La Sesia met een forse knipoog naar het verleden gedoopt tot Het Wondertrio dat de klus met een forse dosis creativiteit en fantasie moest klaren.

Aanvankelijk ploeterde de ploeg echter voornamelijk met de lange bal in plaats van de oplossing te zoeken in zinnenprikkelend combinatievoetbal. Na verloop van tijd wist Pro Vercelli weliswaar langzaam de controle over de wedstrijd te krijgen, maar lukte het De Witte Leeuwen niet of nauwelijks om aanvallend een vuist te maken waardoor Sorrento niet echt in de problemen kwam. Tegelijkertijd was alertheid achterin nadrukkelijk vereist om het gevaarlijke aanvalskoppel Ginestra-Scappini van succesvolle doelpogingen af te houden. Sorrento kwam via Carlini zelfs het dichtst bij de openingstreffer na een persoonlijke fout van Cancellotti. Valentini redde gelukkig op het verrassende schot.  

In de 42e minuut gaf de keuze voor creativiteit en fantasie echter de doorslag en kwam Pro Vercelli op voorsprong dankzij een buitengewone actie van Iemmello: eerst legde hij op onnavolgbare wijze de complete Sorrento-defensie in de luren om vervolgens de bal achter doelman Rossi te schieten. Twee minuten later was het feest alweer voorbij door een maf tegendoelpunt: Ginestra nam een vrije trap die via het houtwerk en de rug van Valentini in het doel caramboleerde.

Vijf minuten na rust ontsnapte Sorrento toen een zuiver doelpunt van Masi onterecht werd afgekeurd, hoewel de thuisploeg even daarvoor ook dicht bij de voorsprong was. Valentini wist wederom gelukkig te redden. Op twee-derde van de wedstrijd vond assistent-trainer Turrone het nodig enkele wissels door te voeren: Germano voor Carraro – die deze wedstrijd eigenlijk niet in het spel voorkwam – en Malatesta voor Martini, oftewel de frivoliteit voorbij. Malatesta had er meteen zin in. Binnen een mum van tijd hield hij de Sorrento-verdediging volop bezig en maakte zo het verschil. Even later mocht ook Tripoli invallen voor Cancellotti. Evenwel was het Valentini die Pro Vercelli op de been hield na de zoveelste cruciale redding, ditmaal op een inzet van Scappini. 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
De prikacties van de Sorrento-aanvallers voelden toch keer op keer als naderend onheil. Of misschien riep de ploeg gewoon het onheil over zichzelf af, want Pro Vercelli bleek simpelweg niet in staat om te domineren zoals het dat wel had gedaan in de galavoorstelling tegen Sorrento eerder dit seizoen in het Silvio Piola Stadion. Helemaal onverwacht kwam de voorsprong voor de thuisploeg dan ook niet. In de 80e minuut was het wederom Ginestra die het doel namens Sorrento vond: tien minuten voor tijd stond Pro Vercelli 2-1 achter. Die klap kwamen De Witte Leeuwen in de resterende tijd niet meer te boven, waardoor het erop leek dat Pro Vercelli zich mocht gaan opmaken voor een zinderende slotronde van de competitie. Waar het niet dat Benevento de uitwedstrijd tegen Viareggio met 2-1 verloren bleek te hebben en Pro Vercelli zich vandaag ondanks het verlies alsnog voor de play-offs voor een plek in de Serie B plaatste.

En zo kan er weer een nieuwe mijlpaal bijgeschreven worden in de roemruchte geschiedenis van De Withemden uit Vercelli. Volgende week mag Pro Vercelli zich alvast voor het toetje opwarmen in de laatste thuiswedstrijd van het reguliere seizoen tegen nummer drie Carpi. Forsa Pro!

woensdag 25 april 2012

We hebben een droom...

Maurizio Braghin begon de wedstrijd tegen SPAL met een 4-4-2-formatie met Marconi en Germano op de flanken. Pro Vercelli kwam zo goed uit de startblokken en werd in de eerste zeven minuten gevaarlijk via spitsen Martini (2x) en Malatesta. Twee minuten later stond het echter opeens 1-0 voor de thuisploeg, via een rake vrije trap van il capocannoniere Ghiringhelli. Boem! Au! De klap kwam duidelijk hard aan en Pro Vercelli was uit het lood geslagen. De ploeg legde na de aftrap geen enkele creativiteit meer aan de dag en de schaarse momenten dat de Pro Vercelli-aanvallers in balbezit kwamen ontbrak het hen aan precisie. Pro Vercelli speelde langzaam en voorspelbaar. Het gevaar kwam voornamelijk van SPAL via Arma. Op de bank dacht Braghin kennelijk aan het inbrengen van Carraro, die al in de 24e minuut aan zijn warming-up mocht beginnen. Pas in de 34e minuut stichtte Pro Vercelli weer enig serieus gevaar via Malatesta op een mooie assist van Martini. SPAL-verdediger Zamboni redde miraculeus. Het veranderde het spelbeeld echter geenszins. SPAL maakte het spel en bepaalde het tempo; Carraro liep warm aan de zijkant van het veld. 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Direct na de rust was het van hetzelfde laken een pak en na negen minuten in de tweede helft mocht Carraro dan eindelijk invallen tegelijk met Calvi voor Rosso en Germano. Carraro kreeg zijn kans op zijn favoriete positie, als trequartista direct achter de spitsen, en nam de ploeg meteen bij de hand wat resulteerde in kansen voor Malatesta en Martini. Het ritme was terug en Pro Vercelli kwam zelfs dichtbij de gelijkmaker. Uiteindelijk koos Braghin vol voor de aanval en bracht in de 71e minuut met Iemmello nog een extra spits in de ploeg in plaats van verdediger Armenise. Ondertussen hield Valentini De Witte Leeuwen overeind met een belangrijke redding en dartelde Carraro door de SPAL-defensie en maakte bijna gelijk. Dankzij het illustere duo Carraro & Iemmello kantelde vervolgens de wedstrijd en kreeg Pro Vercelli in het slotkwartier de overhand en werd SPAL met de rug tegen de muur gezet. Met elf man in de verdediging zette SPAL alles op alles om de overwinning binnen te slepen, maar bleek niet of nauwelijks bestand tegen de ingevingen van Carraro. Hoe lang konden de mannen uit Ferrara dat volhouden? Tot de vierde minuut in de extra tijd, want toen schoot Martini alsnog raak uit een assist van Carraro en eindigde de wedstrijd in 1-1. 

Matchwinnaar Martini zei na afloop treffend: “Dit resultaat hebben we geboekt op karakter en wilskracht, we hebben namelijk een droom…” Gelet op de andere uitslagen was het punt genoeg om de hoop op de play-offs levend te houden. “Een fundamenteel punt,” zei Braghin. “We hebben het nu zelf in de hand, de komende wedstrijd tegen Sorrento is een unieke kans.”

dinsdag 24 april 2012

Ranglijst Prima Divisione A

Stand na de 31e speelronde

1 TernanaTernana311612337:1860
2 CarpiCarpi31168744:2556
3 Pro Vercelli Pro Vercelli 311510638:1655
4 TarantoTaranto311613236:1554
5 BeneventoBenevento31166942:3152
6 SorrentoSorrento311411637:2351
7 PisaPisa311012933:3042
8 AvellinoAvellino311171336:3840
9 LumezzaneLumezzane311161424:3139
10 ReggianaReggiana311171335:3938
11 FoggiaFoggia311181231:3337
12 TritiumTritium31991324:3436
13 ComoComo311071436:4334
14 AC MonzaAC Monza316121325:3830
15 SpalSpal31981427:3427
16 ViareggioViareggio31761825:4627
17 PaviaPavia315111530:4626
18 FolignoFoligno31671823:4321

maandag 23 april 2012

Witte Leeuwen brullen als vanouds!

De topper tussen Pro Vercelli en Ternana eindigde afgelopen zondag in 0-0. Voor Ternana komt de titel met het gelijkspel een forse stap dichterbij. De Witte Leeuwen behouden riant uitzicht op een topklassering en de play-offs.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Vroeg in de wedstrijd kwam het gevaar van Pro Vercelli. Allereerst redde Ternana-doelman Ambrosi op een inzet van Marconi op aangeven van Malatesta. Daarna probeerde Pro Vercelli de regie in handen te nemen door druk te zetten op de tegenstander en te proberen het spel te maken. Dat lukte wonderwel goed; de Ternana-defensie sloeg af en toe op tilt. Pas na een kwartier stichtten de bezoekers uit Umbrië enig gevaar via Litteri en via een afstandsschot van dertig meter van de Argentijnse middenvelder Cejas. Vervolgens speelde de wedstrijd zich vooral af op het middenveld, waar vandaan beide ploegen zonder succes probeerden de defensie van de tegenstander te penetreren. Pas na een half uur spelen ontstond weer enig gevaar via de voet van Disabato, die naast schoot. Voor het rustsignaal waren er ook nog kansen voor Malatesta en Armenise.  

Na rust gebeurde er eerst weinig. Na een kleine tien minuten spelen wisselde Braghin Disabato voor Germano en schakelde over van 4-3-1-2 naar 4-4-2. De verandering van opstelling zorgde voor nieuwe impulsen en een kans voor Malatesta die een crosspass van Iemmello echter niet wist te verzilveren. In de 61e minuut werd Iemmello, die een bal van Bencivenga wilde aannemen, in de zestien neergehaald door een Ternana-verdediger. Ondanks luid protest van de tifosi op de tribunes gaf de scheidsrechter geen penalty en liet doorspelen. Aan de overzijde deelde Giacomelli nog een speldenprik uit, zijn bal verdween in het zijnet. Signaal voor de trainers om te wisselen: Ternana bracht Carcuro in voor Cejas; Braghin Martini voor Iemmello. Zoals we ondertussen van hem gewend zijn werd Martini meteen gevaarlijk, maar zijn schot op doel was te zacht om de doelman te verschalken. Vervolgens waren er nog enkele kansen over en weer en werd een doelpunt van Ternana afgekeurd wegens buitenspel. De wedstrijd eindigde met een rode kaart voor invaller Docente in de 89e minuut (hij stond net vijf minuten op het veld). 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
De wedstrijd bracht dus niet helemaal wat vooraf gehoopt werd, hoewel er wel degelijk sprake was van enkele behoorlijke winstpunten voor De Witte Leeuwen. Ten eerste vertrok Ternana uiteindelijk relatief gezien zonder averij huiswaarts, omdat nummer twee Carpi met 2-1 verloor bij Pisa. Het verlies van Carpi betekende echter ook dat Pro Vercelli de tweede plek op de ranglijst op één punt naderde. Espinal zei daarover: “Feit is dat we een belangrijk punt hebben gewonnen, ook al hoopten we op meer.” Ten tweede woonden maar liefst 2.497 betalende toeschouwers het duel bij waardoor voorzitter Secondo 21.033 euro mocht bijschrijven op de bankrekening van Pro Vercelli. Secondo: “Dank gaat uit naar de gehele stad vanwege de buitengewone steun. De spelers viel vandaag niets te verwijten. Zij hebben het witte shirt met eer verdedigd. Graag voeg ik daar aan toe dat naast het eerste elftal ook de jeugdelftallen momenteel prachtige prestaties neerzetten.”

Braghin gaf na afloop van de wedstrijd het volgende commentaar: “Het was een moeilijke wedstrijd. We deden het de eerste helft niet goed, wisten de vrije man niet te vinden, maar na de rust voerden we enkele veranderingen door en wisten zo het tij te keren. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan een 4-3-1-2-opstelling, maar ik zie ook dat het elftal goed uit de voeten kan met 4-4-2 en dat biedt ons dus meerdere mogelijkheden. Het lijkt me dat de titel nu voor Ternana is. Wij moeten nu onze eigen weg vervolgen. We hebben drie beslissende wedstrijden in het vooruitzicht, te beginnen aanstaande woensdag in Ferrara. Het is van belang dat we die tegenstander ontspannen tegemoet treden.”  

Het slot van de competitie wordt dus ongemeen spannend, hoewel het kampioenschap Ternana haast niet meer kan ontgaan. Komende woensdag kan Pro Vercelli al een plek in de play-offs veilig stellen in de inhaalwedstrijd tegen SPAL. Bencivenga is allesbehalve onzeker over die wedstrijd: “Ik kijk niet naar de ranglijst, maar wil gewoon elke wedstrijd winnen. Als we tegen de komende tegenstanders net zo geconcentreerd spelen als vandaag, voorspel ik een bevredigend slot van de competitie. We gaan nu naar Ferrara en zullen daar, zonder SPAL te onderschatten, resultaat boeken.“ La Sesia concludeert ten slotte: “De weg naar de Serie B-droom is na deze 0-0 lang, maar niet onmogelijk.” En dat vind ik persoonlijk het belangrijkste winstpunt anno nu: na vele jaren is er over de gehele linie weer geloof in Pro Vercelli. Niet langer het struikgewas; De Witte Leeuwen brullen als vanouds.

zaterdag 21 april 2012

De belangrijkste wedstrijd sinds jaren

De krant La Sesia bericht vandaag dat Vercelli in aanloop naar de “moeder aller wedstrijden“ eindelijk ontwaakt uit een lange voetbalslaap. Om 11 uur vanochtend scandeerden supporters aan de Via Massaua luidkeels: “Als we winnen, winnen we alles.” Het is morgen dan ook een dag als geen andere. Na 65 jaar strijdt Pro Vercelli weer om een plek in de Serie B en de stad wrijft eindelijk de voetbalslaap weer uit de ogen. Om 12 uur waren er al ongeveer duizend kaarten verkocht, een record. Morgen worden ook nog eens 350 supporters uit Terni verwacht. 

Ternana moet het op het veld echter doen zonder centrale verdediger Ferraro (geschorst) en topscorer Nolè (geblesseerd). Dat zijn best twee aderlatingen voor de Umbriërs. Bij Pro Vercelli is vrijwel iedereen daarentegen beschikbaar en, zo bleek op de laatste training, staat iedereen op scherp. Malatesta scoorde meermaals in de partijvormen, Espinal rende iedere bal achterna en Masi dichtte alle gaten. Het is nu vooral de vraag voor welke opstelling trainer Braghin gaat kiezen, constateert La Sesia. Wordt het 4-3-1-2 of 4-4-2, speelt Carraro of Disabato? Maar het belangrijkste is volgens voorzitter Secondo dat er een klimaat is ontstaan waarin De Witte Leeuwen voor niemand angst hebben; winst betekent nog slechts twee punten achterstand op de koploper en een fabelachtig slot van de competitie. Kortom, het wordt volgens La Sesia de belangrijkste wedstrijd sinds meer dan een halve eeuw.

donderdag 19 april 2012

Beauty vs. Beast?

Zondag staat een heuse topwedstrijd op het programma: Withemden vs. Roodgroen, de nummer 3 tegen de nummer 1, De Witte Leeuwen vs. De Beesten, 7 vs. 0 scudetti, oftewel Pro Vercelli vs. Ternana. De vijf punten verschil op de ranglijst betekent dat Pro Vercelli vol aan de bak mag. Bij winst lonkt het kampioenschap, bij verlies kan de ploeg zich richten op plaatsing voor de play-offs. 

Ternana werd in 1925 opgericht en maakte in 1993 een doorstart. De club kwam gedurende zijn bestaan slechts twee seizoenen uit in de Serie A (de teleurstellend verlopen seizoenen 1972-1973 en 1974-1975 waarin de club meteen weer degradeerde), maar was wel de eerste club uit Umbrië die dat niveau ooit bereikte. Grote rivaal van Roodgroen is Perugia. Ternana won één keer het kampioenschap van de Serie B, drie keer de Serie C1 en twee keer de Serie C2.

In de jaren Twintig en Dertig werd de club al met financiële problemen geconfronteerd en ging verscheidene keren kopje onder. Keer op keer werd de club opnieuw opgericht, opvallend genoeg steeds met opvallende namen zoals Unione Fascista Ternana in 1929 en Polisportiva Mario Umberto Borzacchini in 1935, vernoemd naar de in Terni geboren autoracer die in 1933 tijdens de Grand Prix van Monza om het leven kwam. In 1987 ging de club weer failliet en in 1993 volgde een zoveelste doorstart, nu in de Serie D onder de naam Ternana Calcio. Sindsdien gaat het weer redelijk crescendo: in 1998 keerde club terug in de Serie B. Sinds 2006 is de Prima Divisione het podium voor de Umbriërs. 

Ternana gaat vrijwel heel dit seizoen al aan de leiding in de Prima Divisione A en is de onmiskenbare favoriet voor de titel. De spelers die dat voor elkaar hebben gekregen zijn o.a. doelman Ambrosi; verdedigers Pisacano, Ferraro, Fazio, Bernardi en De Giosa; middenvelders Gotti, Dianda, Cejas en Carcuro; en aanvallers Sinigaglia, Litteri, Docente en Nolè. Geen namen die direct tot de verbeelding spreken, hoewel de echte liefhebbers van Italiaans voetbal de namen in de voorhoede zouden kunnen herkennen. 

Sinigaglia en Litteri komen uit de jeugdopleiding van Inter voort. De 30-jarige Sinigaglia kende al een rijke carrière in de Serie B en Prima Divisione die hem onder meer langs clubs als Atalanta, Genoa en Novara bracht. De 23-jarige Litteri is nog steeds deels eigendom van Internazionale. Topscorer van het stel is Nolè met acht treffers, dat is één minder dan Pro Vercelli-topschutter Simone Malatesta, en veel minder dan de clubtopscorer aller tijden van Ternana. Giuseppe Ostromann scoorde tussen 1938 en 1943 maar liefst 119 keer voor Roodgroen. Een andere clubicoon is verdediger Gabrielle Ratti die tussen 1972 en 1988 (met tussendoor weinig succesvolle uitstapjes naar Inter en Como) 312 wedstrijden voor De Beesten uitkwam.

Het voetbal van Ternana is dit seizoen goed. Een goed georganiseerde ploeg, die wil winnen en vurig wordt gesteund door de aanhang, werd er voor de jaarwisseling over gezegd. In december bleef Pro Vercelli in de uitwedstrijd echter prima overeind in Terni, ondanks een rode kaart voor Masi en het 1-0 verlies. De gedoodverfde kampioen laat de afgelopen weken echter punten liggen. De laatste overwinning dateert van 11 maart en sindsdien werd verloren van SPAL en gelijkgespeeld tegen Monza, Pavia en Sorrento. Slechts één keer werd in die wedstrijden het net gevonden. De ploeg is dus allesbehalve in vorm. 

De competitie heeft echter twee weken stilgelegen, de competitieronde van afgelopen week werd afgelast vanwege het trieste overlijden van Livorno-speler Morosini, dus is de grote vraag hoe beide ploegen het veld zullen betreden. Bij Pro vercelli zal het tussen de oren wel goed zitten getuige de recente woorden van Pro Vercelli-doelman Alex Valentini (die in de laatste twee wedstrijden zijn ploeg fantastisch op de been hield en daarmee de bijnaam Spiderman verwierf): “Nu kan het gebeuren: wij willen de koppositie en niets anders. We hebben drie cruciale wedstrijden voor de boeg tegen Ternana, Sorrento en Carpi. We gaan ons uiterste best doen die te winnen en als we het redden zou het fantastisch zijn. Carpi is nu de ploeg in vorm, terwijl De Beesten met tegenslag kampen en angstig lijken te zijn geworden.” 

Beauty vs. Beast? As. zondag weten we wie aan het langste eind trekt.

vrijdag 6 april 2012

Elegante Guido, mythische sterspeler van Pro Vercelli

In de roemruchte gloriejaren was Guido Ara de iconische sterspeler van Pro Vercelli. Hij was één van de drie wondermiddenvelders en de enige die alle zeven landstitels met de club won (waarvan zes als speler en één als coach). De rechtermiddenvelder speelde in dertien seizoenen 159 wedstrijden voor de club en scoorde daarin vijf keer. Bovendien speelde hij in dienst van Pro Vercelli de meeste interlands: dertien (één goal, waarmee hij persoonlijk de interland tegen België op 1 mei 1913 besliste.) De Senator drukte als speler en trainer voor eeuwig zijn stempel op de club.

Guido Ara werd op 26 juni 1888 in Vercelli geboren. Op zijn vijftiende werd hij met een paar vrienden geïntroduceerd bij Pro Vercelli (op dat moment een gymnastiek- en schermvereniging). Toen door het bestuur werd gevraagd waarom hij en zijn vrienden onder de vlag van Pro Vercelli een voetbalteam wilden oprichten, antwoordde Ara tot hilariteit van de aanwezigen: “Om kampioen van Italië te worden.” Aanvankelijk kon hij moeilijk meekomen, maar Ara trainde hard en debuteerde in 1906 in de Tweede Categorie (het op één na hoogste niveau). Al snel volgden de grote successen (landstitels in 1908 en 1909) en groeide hij uit tot uitblinker binnen en buiten het veld.

Ara was lang en slank en had brede schouders. Hij had lange lenige benen en beschikte over de aangeboren fysieke kwaliteiten om vrijwel iedere sport met succes te kunnen beoefenen. Zo was hij onder meer kampioen in wielrennen, tennis, schaatsen en verspringen. Voordat hij begon met voetballen beoefende hij gymnastiek. Hij nam deel aan verschillende landelijke en regionale competities. Ara was een complete atleet.

Guido Ara vs. Enrico Bachmann,
destijds de Zwitserse sterspeler van Torino.
In zijn tijd werd het voetbal in Italië aanvankelijk gedomineerd door Engelse, Belgische, Zwitserse en Oostenrijkse invloeden. Ara creëerde op zijn beurt het moderne Italiaanse voetbal: wendbaar, soepel, snel en tijdig temporiseren. De Italiaanse voetbalwereld stond op zijn kop. Ara groeide uit tot de exponent van het Italiaanse voetbalsysteem: hij was de meest complete voetballer, de beste Italiaanse middenvelder van voor de Eerste Wereldoorlog. Ara was een inventieve voetballer, technisch en tactisch buitengewoon goed onderlegd. Hij speelde heel precies en sluw en had een goede timing en een geweldig oog voor de man en de bal. Dankzij zijn goede balaanname kon Ara het spel snel voortzetten, een man passeren en plotseling toeslaan met zijn schot. Hij beschikte verder over een elegante pass, een goede dribbel en de nodige schijnbewegingen, maar doorgaans speelde hij ingetogen en kalm. Elegante Guido was zijn bijnaam. Zijn spel blonk uit in eenvoud.

Tactisch en fysiek kwamen Guido Ara en zijn ploeg altijd goed voor de dag. De tegenstander werd voor de wedstrijd goed bestudeerd. Hij anticipeerde op de tegenstander met goed positiespel. Regelmatig trok hij naar het centrum om met zijn grote gestalte zijn ploegmaten te ondersteunen. Met zijn lange benen wist hij menig vleugelspeler de pas af te snijden. Ara was bereid zich op te offeren voor het team. Hij verloor zijn tegenstander geen moment uit het oog. In zijn beste dagen creëerde hij op die manier een overwicht op het veld en ruimte voor zijn medespelers.

Hij kende geen angst voor de tegenstander en ook hard spel schuwde hij niet. Meestal deelde hij zelf niet de eerste klappen uit, maar hij schrok er niet voor terug om hard tegen hard te spelen met hier en daar een elleboogje. Zijn ferme uitspraken logen er ook niet om: “Voetbal is geen spel voor meisjes”. Naast de voetbaltrainingen hield Ara er nog enkele onconventionele trainingsmethoden op na. Zoals de tram achterna rennen en naar uitwedstrijden fietsen. Gedurende zijn voetbalcarrière koos hij ervoor in hoogbouw te wonen zodat hij veel moest traplopen.

Guido Ara en zijn broer Emilio waren er persoonlijk verantwoordelijk voor dat de schorsing die Pro Vercelli kreeg opgelegd na de met 10-3 verloren finale om de Scudetto tegen Inter (in de kampioenswedstrijd van het seizoen 1909/1910 stelde Pro Vercelli uit protest een jeugdelftal op omdat een groot aantal spelers was geselecteerd voor het militaire elftal) ongedaan werd gemaakt. De broers sprongen op de fiets en reden naar Genua, Florence, Rome, L’Aquila, Bologna en Milaan om een petitie te laten ondertekenen voor de Italiaanse voetbalbond. De bond besloot na ontvangst van de petitie de schorsing in te trekken. In 1911, 1912 en 1913 won Ara vervolgens drie titels op rij met Pro Vercelli.

In 1913 scoorde Guido Ara in de 57e minuut van de vriendschappelijke interland tegen België de winnende treffer uit een uiterst geslepen vrije trap van ruim twintig meter afstand. De tegenstander had een muurtje gemetseld en Giuseppe Milano I stond klaar om de bal te nemen. Ara deed ondertussen alsof hij een blessure aan zijn schouder had. De aanloop van Milano I deed vermoeden dat hij de bal rechts van de keeper zou schieten, maar op het laatst stapte hij over de bal heen. Ara bleek vervolgens miraculeus van zijn blessure te zijn hersteld en trapte de bal krachtig links van de keeper en voorbij de verbouwereerde tegenstanders in het doel. Het was min of meer de eerste ingestudeerde vrije trap in het Italiaanse voetbal. Na afloop van de interland werd in Vercelli een telegram bezorgd met de boodschap dat Pro Vercelli België met 1-0 verslagen had. Maar liefst negen Pro Vercelli-spelers hadden die wedstrijd namens Italië aan de aftrap gestaan.

In de Eerste Wereldoorlog diende Ara bij de artillerie op Monte Grappa. Na de Grote Oorlog keerde hij terug bij Pro Vercelli. Na het winnen van de zesde Scudetto in 1921, als speler/trainer, werd hij trainer van de ploeg. Het jaar daarop won hij in die rol de zevende en laatste Scudetto met Pro Vercelli. In 1925 maakte Ara nog wel kortstondig zijn rentree als speler in het eerste elftal van Pro Vercelli. Op 36-jarige leeftijd verscheen hij vier keer in de basisopstelling. Daarna hing hij zijn kicksen definitief aan de wilgen. Ara zou later nog trainer worden van onder andere Fiorentina, Roma, Milan en Genua. Ik zag eens een foto van hem op latere leeftijd. Hij was in zijn blote bast aan het trimmen. Onder de grijze haren op zijn hoofd en borst bevond zich duidelijk zichtbaar een nog altijd atletisch lichaam. Ara overleed op 22 maart 1975 op 86-jarige leeftijd in de renaissancestad Florence; de geboorte van een klassieke Italiaanse voetbalmythe.

woensdag 4 april 2012

Cynische ploegen winnen

Pro Vercelli won deze woensdagavond met 1-0 van Lumezzane in het eigen Silvio Piola Stadion. Hieronder volgt een Nederlandse vertaling van het commentaar op lasesia.vercelli.it:

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Simone Malatesta is terug, Simone Malatesta heeft gescoord na twee maanden te hebben drooggestaan, en Pro Vercelli heeft de eerste plaats in zicht na de winst op Lumezzane. De Witte Leeuwen staan feitelijk slechts vijf punten achter op lijstaanvoerder Ternana en het onderlinge treffen vindt plaats in het Silvio Piola Stadion op zondag de 22e. Het was geen mooie wedstrijd, om eerlijk te zijn, vooral na rust was het bar en boos tot Iemmello in de negentigste minuut nog voor wat opwinding zorgde, maar het enige dat telde was het resultaat. En ditmaal stelde Pro Vercelli niet teleur. Nu mag er zelfs gedroomd worden: niet alleen over de play-offs om een plek in de Serie B, maar zelfs over de eerste plaats die recht geeft op directe promotie. Deze ploeg hoeft zich niet meer te verstoppen: deze ploeg kan het maken, want naast mooi voetballen hebben ze ook geleerd cynisch te zijn. En cynische ploegen, zo zei algemeen directeur Giancarlo Romairone, zijn de ploegen die winnen. Nu naar Ferrara: daar kunnen ze het maken, daar kunnen we het maken.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Mijn gedachten blijven hangen bij het begrip cynisch voetbal. Wat wordt daar precies mee bedoeld? In een artikel op trouw.nl, d.d. 29 mei 2002, vind ik een plausibele definitie: “cynisch voetbal,(...): het grovere verweer (...).” Op een andere website, vk.nl, lees ik in een artikel, d.d. 7 december 2010, dat Inter met vrij cynisch voetbal de finale van de Champions League bereikte na een onterechte overwinning op Barcelona. Inter won dat seizoen overigens De Cup met de Grote Oren. Dat belooft nog wat! Gedachten dwalen vervolgens weer af om te blijven hangen bij de potige verschijning van Mario Ardissone, Mister Pro Vercelli, over wie ik deze week een portret schreef op dit blog. De aanvoerder uit vervlogen tijden roept enthousiast zijn strijdkreet: “Mouwen oprollen!” En leidt ons terug naar de realiteit.

maandag 2 april 2012

Mario Ardissone, Mister Pro Vercelli

Mario Ardissone (foto links) werd op 9 oktober 1900 geboren in Vercelli. Net negentien jaar jong maakte de middenvelder op 12 oktober 1919 zijn officiële debuut voor De Withemden in de met 0-4 gewonnen uitwedstrijd tegen Amatori Torino. Het was de eerste officiële wedstrijd van Pro Vercelli na de Eerste Wereldoorlog. Ardissone scoorde bij zijn debuut meteen twee keer en zou zijn plek in het elftal voorlopig niet meer afstaan. In de zestien seizoenen die na zijn debuut volgden, kwam hij 355 wedstrijden voor de club uit waarin hij 75 maal scoorde (waarvan, na de oprichting in 1929, zes seizoenen in de Serie A: 161 wedstrijden en zes goals). Met De Witte Leeuwen won hij landstitels in 1920 en 1921. Vanaf het seizoen 1923-1924 droeg hij de aanvoerdersband van Pro Vercelli en groeide uit tot de onmiskenbare en voorbeeldige leider van het team. Hij ging voorop in de strijd en inspireerde zijn ploeg als hij enthousiast zijn strijdkreet riep: “Mouwen oprollen!” Van een lokale supporter heb ik begrepen dat de kreet in de dagen van weleer vooral zijn werk deed als de ploeg achterstond: alle spelers rolden de mouwen dan op en vaak wist Pro Vercelli alsnog te winnen. Het werd een handelsmerk. Onder aanvoering van Ardissone speelde de ploeg altijd op het hoogste niveau; na zijn afscheid degradeerde Pro Vercelli naar de Serie B. Clubhistorici noemen Ardissone ook wel de Franco Baresi van Pro Vercelli. Ardissone stond in zijn lange carrière op het veld met onder anderen clublegende Guido Ara en de latere wereldkampioenen Viri Rosetta, Silvio Piola en Pietro Ferraris. Zelf speelde hij twee interlands voor Italië en vertegenwoordigde zijn land op de Olympische Spelen van 1924. De onvermoeibare middenvelder stierf in 1975 op 74-jarige leeftijd aan een longziekte. Anno 2012 is het sportcentrum van Pro Vercelli aan de Via Vicenza naar hem vernoemd.

zondag 1 april 2012

Vijf enerverende minuten en ere wie ere toekomt

Bij aanvang van de belangrijke uitwedstrijd tegen Viareggio had de volgens sommigen onnavolgbare Maurizio Braghin weer eens een verrassing in petto. Daar waar hij deze week tijdens de trainingen constant oefende met Tripoli op de flank, koos de oefenmeester uiteindelijk voor slechts twee spitsen voorin: Malatesta en Martini. Net als tegen Foligno was er bovendien geen plek in de basis ingeruimd voor Carraro en wel voor de ervaren Espinal. Critici zouden zeggen: op goed geluk. Aanhangers van Braghin, zoals uw blogger, zouden er een keuze voor zekerheid in kunnen zien: Malatesta en Martini zijn uiteindelijk de twee meest ervaren aanvallers en min of meer een garantie voor goals. 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Vijf minuten had Braghin nodig om zijn gelijk aan te tonen. In de eerste minuut belandde een voorzet van de opgestoomde linksback Armenise op het hoofd van de jonge centrumverdediger Masi, wiens kopbal rakelings voorlangs ging. In de tweede minuut verrichtte Pro Vercelli-doelman Valentini een wonder door een snelle counter van Viareggio-rechtsback Carnesalini tijdig te smoren. In de vierde minuut: luid protest van de Viareggio-supporters na een overtreding van Martini op Viareggio-aanvaller Cristiani, die niet bestraft werd door scheidsrechter Giovani uit Grosseto. In de vijfde minuut was het vervolgens dezelfde Martini die Pro Vercelli op voorsprong bracht. Het was Malatesta die de tegenaanval in gang zette en Marconi wist te bereiken die de bal in de zestien hengelde alwaar Martini toesloeg. Het stond 0-1 voor Pro Vercelli en Braghin had op het juiste paard gewed. 

Het restant van de eerste helft leverde geen doelpunten op, maar liet wel het ware gezicht van voetballen in de Prima Divisione zien. Malatesta hield in zijn eentje de hele Viareggio-defensie bezig, het veld van Viareggio bleek verschrikkelijk slecht, Martini, Rosso en Malatesta misten kansen voor Pro Vercelli, Viareggio-speler Fiale mocht inrukken na zijn tweede gele kaart en het thuispubliek raakte terstond oververhit en vervloekte de arbiter in niet mis te verstane bewoordingen. 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Een kleine tien minuten na rust zetten Malatesta en Marconi opnieuw de toon met een mooie combinatie die stierf in schoonheid. Vijf minuten later kwam Pro Vercelli goed weg toen een goal van Viareggio wegens buitenspel werd afgekeurd, en weer vijf minuten later overkwam De Withemden hetzelfde: een goal van Martini werd afgekeurd omdat de pass van Germano net te laat was gegeven. Braghin wisselde Martini daarop voor de warmgelopen Tripoli. Nog geen minuut later verdween de trainer van Viareggio naar de tribune wegens protesteren. Ondertussen gingen De Witte Leeuwen door een moeilijke fase. De tien van Viareggio dwongen Pro Vercelli terug op eigen helft. Braghin benutte al zijn wissels: Calvi voor Cancellotti en Tonani voor Malatesta, maar tot echte kansen leidde het niet. Tot gele kaarten wel, scheidsrechter Giovani noteerde onder andere de namen van Tripoli en Ranellucci in zijn boekje. En in de 90ste minuut kroop Pro Vercelli alsnog door het oog van de naald, maar dankzij een miraculeuze redding van Valentini op een inzet van Viareggio hielden De Witte Leeuwen ternauwernood de nul en sleepten ze voor het eerst sinds 11 maart weer een overwinning binnen.

Ere wie ere toekomt. De afgelopen weken, na de tegenvallende resultaten tegen Foligno en Pavia, reageerde Braghin onverstoorbaar en collegiaal richting de tegenstander op kritische vragen van de pers, onder het mom: de winnende coach heeft altijd gelijk. Ditmaal komt die eer uiteraard Braghin toe. Zelf zei hij daarover: “We hebben gewonnen en dat is wat telt, ook als we 4-4-2 spelen.” Pro Vercelli staat dan ook ‘gewoon’ nog vierde op de ranglijst met zeven punten achterstand op koploper Ternana – toch wel erg jammer dat puntverlies tegen Foligno en Pavia – en twee punten achter gedeelde nummers twee Taranto en Carpi. Met nog vijf competitiewedstrijden te gaan, wordt het hoe dan ook een enerverend seizoenslot met daarna – mogen we nu toch wel hopen – de play-offs als smakelijk toetje. En als die play-offs worden gehaald is Maurizio Braghin langzamerhand een levende legende in de moderne geschiedenis van de antieke kampioen aan het worden.