dinsdag 28 december 2010

Brazilië, de Eerste Wereldoorlog en de gebroeders Milano

Op 15 juli 1914 vertrok Pro Vercelli aan boord van het schip de Cordoba voor een bijzondere reis naar Brazilië. De kampioenen uit Vercelli hadden, aanvankelijk tegen de zin van de Italiaanse voetbalbond, een uitnodiging van de Braziliaanse voetbalbond geaccepteerd voor een tournee door het land. Pro Vercelli was dan ook de eerste Italiaanse ploeg die aan de andere kant van de oceaan wedstrijden ging spelen. Later die maand zou Torino als tweede team volgen.

Op 1 augustus 1914 zette Pro Vercelli voet aan wal in de haven van Rio de Janeiro. De eerste wedstrijd werd een dag na aankomst gespeeld in São Paolo waar de ploeg op 2 augustus per trein arriveerde. De Pro Vercelli-delegatieleider was de veelgeprezen aanvoerder Giuseppe Milano, de oudste van de vier gebroeders Milano die voor Pro Vercelli uitkwamen. Het team bestond verder uit de volgende spelers: Innocenti, Binaschi, Valle, Dalmazzo, Parodi, Ferraro, Carcano, Grillo, Rampini en Corna.

Pro Vercelli in Brazilië 1914
Omdat er weinig voorbereidingstijd was voor de eerste wedstrijd trad Pro Vercelli in de wedstrijd tegen Scotch Wanderes - de club van de Schotse kolonie daar - aan in het tenue van Clube Ypiranga. (Pro Vercelli zou in sommige wedstrijden daarna overigens aantreden in het tenue van het Italiaanse nationale elftal omdat het team uit zoveel internationals bestond.) Pro Vercelli won de wedstrijd met 1-0 en ’s avonds werden de spelers van beide elftallen en de overige Italiaanse delegatieleden getrakteerd op een banket in Hotel D'Oeste.

De dagen daarop volgden nog meer wedstrijden tegen Scotch Wanderes/Paulistano (1-5), São Bento/Ypiranga (2-2), Mackenzie/A.A.Palmeiras (1-1) en Seleçào de jogadores da APEA (1-2). Voor de komst naar São Paolo ontving Pro Vercelli de zgn. Brazilië Italië Cup. Het team mocht in São Paolo overigens menig eerbetoon in ontvangst nemen en nam deel aan vele feesten en partijen.

Het bezoek van Pro Vercelli (en Torino) aan Brazilië zette Italiaanse immigranten in São Paulo bovendien aan om een voetbalclub op te richten. Zo ontstond op 26 augustus 1914 de Socieda Esportiva Palestra Italia, tegenwoordig een zeer succesvolle en geliefde club in Brazilië die beter bekend is onder de naam Palmeiras. Op weg naar huis speelden de Witte Leeuwen in Rio de Janeiro ten slotte nog eens vier wedstrijden tegen twee Combinaties van Flamengo/Botafogo (4-1 en 1-1) en twee Selecties uit Rio de Janeiro (2-2 en 1-4).

Hoewel tijdens het verblijf van Pro Vercelli in Brazilië de Eerste Wereldoorlog was uitgebroken, ging de voetbalcompetitie na thuiskomst van de Witte Leeuwen gewoon weer van start – Italië zou immers pas in 1915 aan de oorlog deelnemen. In het seizoen 1914-1915 liep Pro Vercelli in de regionale kwalificatieronde op punten de kampioenscompetitie mis. Vlak daarna werd de competitie echter stilgelegd vanwege de Italiaanse deelname aan de Eerste Wereldoorlog.

Pro Vercelli veranderde in het seizoen 1915-1916 van naam toen de meeste selectiespelers in het leger dienden. ”US Vercellese” werd tweede in Groep 3 van de Coppa Federale met vier behaalde punten. Van 1916 tot 1919 werd de competitie definitief opgeschort vanwege de Grote Oorlog.

Eén van de Pro Vercelli-spelers die in die oorlog streed was Felice Milano. Hij diende als infanteriekorporaal en was de tweede van de vier gebroeders Milano. In het eerste kwart van de twintigste eeuw hadden de vier broers en aanzienlijk aandeel in de successen van Pro Vercelli. Ze staan eveneens symbool voor de roerige tijden in en rondom de Eerste Wereldoorlog.

Vader Giobanni Milano was politieagent van beroep en vanwege zijn werk verhuisde het gezin meerdere malen. Giuseppe werd bijvoorbeeld op 26 september 1887 in Revere Mantova geboren en Felice werd op 23 mei 1891 geboren in Valentano, waar het hooggerechtshof en de gevangenis gevestigd waren. Het was de tijd van de tragische klopjacht op Domenico Tiburzi - volgens sommigen de “Robin Hood van Maremma”; volgens anderen een moordlustige bandiet - die zich in de streek schuil hield.

Giuseppe en Felice speelden later beiden voor Pro Vercelli en vierden er samen grote successen voor het begin van de Eerste Wereldoorlog. Giuseppe deed dat tussen 1906 en 1915 in 110 wedstrijden (15 goals) als formidabel middenvelder en charismatisch aanvoerder van de ploeg, en combineerde dat van 1909 tot aan de Eerste Wereldoorlog met de rol van succesvol trainer. Hij was bovendien aanvoerder van de Italiaanse ploeg in alle elf interlands die hij speelde. Aanvaller Felice kwam van 1907 tot 1913 89 wedstrijden (35 goals) uit voor Pro Vercelli, speelde vijf interlands en daarna nog twee (weinig succesvolle) seizoenen voor Alessandria. De broers werden door het publiek doorgaans Milano I (Giuseppe) en Milano II (Felice) genoemd.

Ze waren de eerste broers die samenspeelden in de Squadra Azzurri. Dat deden zij in drie interlands: Op 17 maart 1912 in Turijn tegen Frankrijk, op 1 mei 1913 in Turijn tegen België en op 15 juni 1913 in Wenen tegen Oostenrijk. Bij die drie gelegenheden zou het jammer genoeg blijven, want de Eerste Wereldoorlog maakte een bruut einde aan dit voetbalsprookje van de familie Milano. Op 15 februari 1916 meldde het magazine Sport Illustrato dat Felice Milano in november 1915 heldhaftig was gesneuveld op de linkeroever van de rivier Isonzo in Zagora (Slovenië). Bij het bericht was een foto geplaatst van de dode voetballer in uniform.

Indirect werd deze gebeurtenis ook de derde Milano-broer noodlottig. Aldo Milano (III) werd namelijk ruim vijf jaar later slachtoffer van de zogenaamde ‘strijd der herdenkingsstenen’, die draaide om door de gemeente geplaatste herdenkingsstenen ter herinnering aan de gesneuvelde soldaten in de Eerste Wereldoorlog. Het communistische gemeentebestuur misbruikte de herdenkingsstenen ter meerdere eer en glorie van de eigen ideologie en daarom kwamen de veteranen in opstand.

Het ergste incident in deze strijd vond plaats bij een schoolgebouw waar de gemeente een dergelijke herdenkingssteen had laten plaatsen met daarop de tekst dat de soldaten als gevolg van het oprukkende kapitalisme en in de geest van de proletarische revolutie waren gestorven. Opstandige jongeren kondigden acties aan indien de gemeente geen gehoor zou geven aan hun oproep om deze misplaatste tekst te verwijderen, maar het gemeentebestuur negeerde de oproep en liet de school bewaken door twee gewapende veldwachters.

In de nacht van zaterdag 8 januari 1921 verscheen een groep jongelui bij de school. Op het moment dat zij de herdenkingssteen naderden, sprong één van de veldwachters plotseling tevoorschijn en schoot zonder pardon één van de jongeren van dichtbij neer. Het slachtoffer was Aldo Milano, die nog diezelfde avond in het ziekenhuis van Vercelli stierf aan de gevolgen van zijn schotwonden. Het wrange was dat hij enkel naar de herdenkingssteen was gekomen om de herinnering aan zijn omgekomen broer Felice levend te houden. Een door Aldo en zijn kompanen meegebrachte en achtergebleven bloemenkrans op de stoep van de school herinnerde aan het trieste incident.

Het incident wakkerde het vuur aan in de politieke strijd tussen communisten en fascisten. De fascisten in Vercelli grepen de gebeurtenis aan om Aldo uit te roepen tot hun eerste martelaar en hoopten daarmee het broodnodige morele prestige te winnen. Omdat Aldo’s familie uit gerenommeerde voetballers en veel oud-militairen bestond, kon hij als voorbeeldig uithangbord voor de beweging dienen. Opeens werd Aldo’s naam misbruikt ter meerdere eer en glorie van het fascisme. Er werd door de fascisten zelfs een straat in het centrum van Vercelli naar hem vernoemd, terwijl zijn eigen idealen juist zo ver hadden afgestaan van de fascistische ideologie. (De ironie wil namelijk dat later bleek dat Aldo een toegewijd lid was van de vrijmetselarij, die juist door de fascisten werd verafschuwd en vervolgd.)

Het liet gelukkig onverlet dat Aldo een zeer geliefde persoon en populaire voetballer was en daarom overheerste na zijn overlijden diepe rouw in de stad. Op een koude zondagmiddag eerder die maand was Aldo nog één van de doelpuntenmakers geweest in de 4-0 overwinning die Pro Vercelli op Amatori Torino had geboekt. Het bleek zijn laatste goal te zijn geweest in het shirt van Pro Vercelli. De eerstvolgende competitiewedstrijd na zijn overlijden werd vanzelfsprekend uitgesteld.

De tragische gebeurtenissen ten spijt bleven de Milano’s een stevige band houden met het Italiaanse voetbal en de Witte Leeuwen in het bijzonder. Giuseppe schopte het in het seizoen 1920-1921 tot bondscoach van Italië en was in de seizoenen 1924-1925, 1925-1926 en 1935-1936 nog drie periodes trainer van Pro Vercelli. Vader Giobanni en moeder Antonietta hadden bovendien nog een vierde zoon gekregen: Remigio (Milano IV). Deze jongste telg uit de familie speelde van 1920 tot 1927 voor de club en maakte deel uit van de selectie die de competitie na het overlijden van Aldo hervatte. Aan het einde van dat seizoen werd de zesde scudetto in de clubgeschiedenis gewonnen en uiteraard opgedragen aan Aldo Milano. Een jaar later won Milano IV met Pro Vercelli de zevende en laatste scudetto in de clubhistorie.

Bronnen:
http://www.valentano.org/felicemilano.htm
http://provercelli.homestead.com/Palmeiras.html
http://www.webalice.it/r_ordano/ALDO%20MILANO.htm

donderdag 23 december 2010

Winterstop: Terugblikken met Braghin

Met het eind van 2010 in zicht blikte de provinciale krant La Sesia deze week terug op de eerste seizoenshelft. 2010 is een moeilijk jaar voor Vercelli geweest met vooral in het begin van het jaar dramatische momenten. Maar naarmate het jaar vorderde was er gelukkig weer reden tot lachen voor de Pro Vercelli-aanhang. Symbool voor de wedergeboorte van Pro Vercelli staat volgens La Sesia coach Maurizio Braghin, die Pro Vercelli ook coachte in het seizoen 2000-2001 toen de club zich voor het laatst plaatste voor de playoffs. Hieronder volgt een weergave van het interview met de coach:

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Trainer, hoe omschrijft u het jaar 2010 dat bijna ten einde is? Het was een belangrijk jaar. De laatste vijf maanden waren zelfs prachtig. We hebben intensief gewerkt en bleken tot veel moois in staat. Ik kan zeggen dat we op dit moment tevreden mogen zijn met de resultaten die we op het veld hebben geboekt en het goede spel dat we hebben laten zien.

Pro Vercelli doet volop mee in de strijd om het kampioenschap en bereikte bijna de halve finales van het bekertoernooi... Tot nu toe hebben we in de strijd om het kampioenschap slechts een wedstrijd tegen Tritium verloren en een in het bekertoernooi tegen Pavia; een wedstrijd die bovendien nergens om ging. Vandaar dat we met een hoog moreel de winterstop in kunnen gaan.

Uw jongens zouden ondertussen een beetje moe zijn. De ploeg is vast aan de winterstop toe... Dat is waar. Tot eind december hebben we zowel in de competitie als in het bekertoernooi veel wedstrijden gespeeld. Daaraan kan worden toegevoegd dat we door de weersomstandigheden regelmatig niet hebben kunnen trainen zoals we voor ogen hadden. De winterstop komt dan ook precies op het goede moment.

Hoe gaat het straks verder met Pro Vercelli en welke verbeteringen zijn gewenst? We zijn al een goed team, maar kunnen altijd beter. We kunnen gerust stellen dat we defensief zeer solide zijn en dat is een belangrijke factor. Maar niet alleen de verdedigers zijn debet aan het succes. Ik ben over veel spelers tevreden, ook over de voorhoede.

Welke andere ploegen hebben tot dusverre de meeste indruk op u gemaakt? Pro Patria is zonder enige twijfel van een hogere orde vanwege de kwaliteit van de spelers in die ploeg. Daarnaast zijn er verrassende ploegen. Ik denk dan aan Tritium en ook aan Pro Vercelli.

Het seizoen 2000-2001 was een belangrijk seizoen voor Pro Vercelli, want het was het laatste seizoen dat de club serieus meedeed in de strijd om promotie naar de Serie C1. U zat toen op de bank. Welke overeenkomsten ziet u tussen dat team en het huidige? Tien jaar geleden had ik een grandioze groep waarin net als nu veel eenheid heerste. In de voetballers van nu zie ik dezelfde professionaliteit en passie terug als toen. Wel is waar dat we toen over een aanvaller als Mirabelli beschikten, die na een slecht voorgaand seizoen enorm gedreven was op revanche.

In juli waren alle spelers waar u dit seizoen over kan beschikken zo ongeveer bekend. Wie van de spelers heeft u sindsdien vooral verrast? Als ik een naam moet noemen zeg ik Stefano Santoni. Hij is nog jong, maar heeft dit seizoen enorm veel progressie gemaakt in vergelijking tot vorig jaar. Verder heeft Alessandro Ranellucci mij positief verrast.

Eindigen we met het klassieke "Gelukkige kerstdagen" voor de Pro Vercelli-aanhang? Dat spreekt voor zich. Laat ik deze gelegenheid benutten om iedereen te bedanken en de supporters te vragen vooral achter de ploeg te blijven staan en het team zo te helpen om op zijn minst de playoffs te halen.

Bron: http://www.lasesia.vercelli.it/news/braghin-cara-pro-vinciamo-insieme

maandag 13 december 2010

It's all in the name

In de rust van de wedstrijd tussen Pro Vercelli en Sacilese kregen de kinderen van Pro Vercelli-legende Silvio Piola een seizoenkaart voor het leven aangeboden. “Ons stadion is naar Silvio Piola vernoemd, maar niemand heeft er kennelijk ooit aan gedacht om zijn kinderen gratis entree te gunnen,” zei voorzitter Massimo Secondo. De kinderen, Dario en Paola, konden de geste zeer waarderen: “Het is de eerste clubleiding in de clubgeschiedenis die zich dit herinnert. Het voelt als een erkenning aan. Natuurlijk betekent dit dat we voortaan bij alle wedstrijden van de Withemden present zullen zijn.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
President Massimo Secondo (links op de foto met Dario en Paola) is bezig om in zeer korte tijd naam te maken en een voorname plek in de roemruchte historie van Pro Vercelli te veroveren. Hij stelt zich publiekelijk echter bescheiden op, hanteert een realistische blik en laat zich – zo lijkt het – oprecht verrassen door het succes. In een interview met Tutto Sport zei hij afgelopen week over zijn beweegredenen om voorzitter van Pro Vercelli te worden dat hij van de stad en de club houdt en graag wat wil doen voor de jeugd. Over de ambities zei hij: “De doelstelling om er langzaam bovenop te komen laten we niet varen nu we vol mee doen voor een plek in de playoffs.” In antwoord op de vraag welke club hem inspireert, noemde Secondo treffend genoeg Chievo Verona: “Ik houd van hun stijl; de balans die ze realiseren tussen kosten en resultaten.” 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Secondo redde Pro Vercelli afgelopen zomer van de ondergang en liet de club vrijwel meteen groeien en bloeien. Op doordachte wijze heeft hij de club opnieuw op de rails gezet. Financieel is schoon schip gemaakt. Hij heeft organisatorisch orde op zaken gesteld, de club weer nadrukkelijk verbonden met de historie en de achterban en voert een veelbelovend en daadkrachtig technisch beleid met Braghin als soeverein succestrainer. Het recente aantrekken van Schettino getuigde van slagkracht bij tegenslag. De uitmuntende sportieve prestaties lijken dan ook logischerwijs voort te vloeien uit het gevoerde beleid. Pro Vercelli won dit weekend met 2-0 van Sacilese en steeg dankzij die overwinning naar een tweede plek op de ranglijst. De goals kwamen op naam van nummer 11 Santoni (“een ballistisch schot” in de 27e minuut) en nummer 9 Ghezzi (na een fout van Di Berardino in de 80e minuut, foto rechts).

Vanaf 1896 was de advocaat Luigi Bozino decennialang voorzitter van Pro Vercelli. Hij leidde de club tijdens de glorieperiode aan het begin van de twintigste eeuw en vergaarde daarnaast roem als voorzitter van de Italiaanse voetbalbond en vicepresident van de FIFA. Tot dusverre is hij de enige voorzitter geweest van wie de naam absoluut en voor eeuwig verbonden is met de legendarische Witte Leeuwen. Wie weet dat Secondo de tweede zal zijn. It’s all in the name.

NB: Alle voorspoed ten spijt wist Pro Vercelli zich afgelopen week helaas niet te kwalificeren voor de halve finales van de Lega Pro Coppa Italia. Pisa won met 2-1 thuis van Monza en kwalificeerde zich ten koste van Pro Vercelli dankzij één gescoord doelpunt meer.

dinsdag 7 december 2010

Tre reti a Trento!

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA
SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Met aanwinst Alberto Schettino (foto rechts) in de basis wachtte in de veertiende speelronde van de Lega Pro Seconda Divisione de uitwedstrijd tegen laagvlieger Mezzocorona. Sinds de oprichting in 1966 is van hoogtepunten bij Mezzocorona, uit het gelijknamige Zuid-Tiroler stadje met nog geen 5000 inwoners, weinig sprake geweest. Of het moet het seizoen 2007-2008 zijn geweest toen de club verrassend op de vijfde plek eindigde in de Serie C2 en pas na twee doelpuntloze gelijkspelen in de finale van de playoffs op basis van rangschikking werd uitgeschakeld door het op de vierde plaats geeindigde Lumezzane. Andere wetenswaardigheid: Omdat het stadion van Mezzocorona momenteel wordt gerenoveerd, speelt de club zijn thuiswedstrijden nu in Trento.

Na een sterke start van de thuisspelende ploeg nam Pro Vercelli het heft in de wedstrijd al snel in de hand. In de 23e minuut bleek Schettino meteen spelbepalend met een crosspass op Simone Ghezzi die de bal vervolgens raak schoot achter Mezzocorona-doelman Alan Zattin. Acht minuten later was het wederom raak na onoplettendheid in de defensie van Mezzocorona. Na een prima combinatie tussen Matteo Bonomi en de strijdlustige Ghezzi tekende Andrea Marconi op aangeven van Bonomi voor de 0-2 wat tevens de ruststand werd. De tweede helft stoomde Mezzocorona in eerste aanleg weer met de nodige inzet op het doel van Pro Vercelli af, waar doelman Alex Valentini echter in alle rust ballen bleef stoppen. Op de helft van de tweede helft trok Pro Vercelli het initiatief weer langzaam naar zich toe, mede dankzij een paar prima acties van Stefano Santoni. Met een kanonsschot knalde hij tien minuten voor tijd uit een corner de 0-3 keihard binnen. Daarna was de wedstrijd gespeeld, hoewel trainer Braghin vlak voor tijd nog mocht inrukken na protest.

Tre reti a Trento. Een prima resultaat voor de Witte Leeuwen. Te meer omdat koploper Pro Patria met 1-0 uit verloor van het laaggekwalificeerde Sanremese. Als gevolg daarvan zijn de verschillen in de top van de competitie met kerst in het vooruitzicht miniem. De Witte Leeuwen hebben nu slechts twee punten achterstand op Pro Patria. Alles is mogelijk.

NB: De club heeft sinds kort de website vernieuwd. Check www.fcprovercelli.it om de electronische doorstart en professionalisering van de Witte Leeuwen te bewonderen.

woensdag 1 december 2010

2x 1-1 en 2x 1-0

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Terwijl ik in Zuid-Italië genoot van een welverdiende vakantie – en en passant de Serie A-wedstrijd Lecce vs. Sampdoria (2-3) bezocht – ging Pro Vercelli vele kilometers verderop noordwaarts door met het boeken van prima prestaties. In de Coppa Italia Lega Pro werd tegen Pisa een verdienstelijk gelijkspel geboekt, dat in waarde toenam toen Pro Vercelli vorige week in de laatste poulewedstrijd voor de beker Monza versloeg. De hoger spelende club van eigenaar Clarence Seedorf en de Nederlandse keeper Sander Westerveld – die overigens op de bank plaatsnam – moest het afleggen tegen de Witte Leeuwen die vooral in de tweede helft het betere van het spel hadden en de wedstrijd na de treffer van Matteo di Piazza gecontroleerd uitspeelden. Tegen Pisa was Pro Vercelli ook allesbehalve kansloos geweest. Na de vroege openingstreffer van Donato Disabato en een kwartier later de op de counter uitgespeelde tegentreffer van Pisa ontspon zich een duel dat Pro Vercelli volgens zeggen van trainer Braghin “verdiende te winnen.” Voorzitter Massimo Secondo had een wedstrijd gezien waarin Pro Vercelli speelde om te winnen. Een gunstige afloop van de nog te spelen wedstrijd tussen Pisa en Monza betekent dat Pro Vercelli zich plaatst voor de halve finales van het bekertoernooi. Dat zou gelet op de moderne geschiedenis van de club een prestatie van formaat zijn.

Tussendoor speelde Pro Vercelli overigens in de competitie 1-1 gelijk in de uitwedstrijd tegen het altijd lastige en fysiek sterke Canavese. Vlak voor rust zette Matteo Bonomi Pro Vercelli met het hoofd op voorsprong. Vlak na rust maakte Cristini voor Canavese gelijk. Met het gelijkspel bleef Pro Vercelli derde op de ranglijst met vijf punten achterstand op koploper Pro Patria.

Afgelopen zondag wachtte hekkensluiter Sanremese. De wedstrijd was op voorhand een mooie belevenis omdat een flink aantal oud-spelers van Pro Vercelli was uitgenodigd om plaats te nemen op de eretribune van het Silvio Piola Stadion. Pierluigi Bosisio, Giacomo Canova, Francesco Fontana, Luigi Limberti, Pier Paolo Moscatelli, Sergio Pensotti, Giuseppe Peretta, Giovan Battista Pirovano, Franco Russi en Franco Tarchetti mochten verleden en toekomst met elkaar in verbinding brengen. De club had deze wedstrijd ook een nieuwe speler in de gelederen. De ervaren Serie C-speler Alberto Schettino nam plaats op de bank bij de Witte Leeuwen. De 26-jarige linksbenige verdediger is het gewenste alternatief voor de zwaar geblesseerde Stefano Murante die vorige week werd geopereerd en voorlopig is uitgeschakeld.

In het heden zagen de helden van weleer Pro Vercelli in een weinig verheffende partij met 1-0 winnen van Sanremese (wederom een winnend doelpunt van Matteo di Piazza) en daarmee de derde plaats op de ranglijst verstevigen. De kop van het klassement ziet er na 13 speelronden als volgt uit:

1. Pro Patria 31 punten
2. Tritium 27
3. Pro Vercelli 26
4. Lecco 23
5. FeralpiSalò 23

maandag 15 november 2010

Terugblikken op en vooruitkijken naar Pro Vercelli vs. Pisa

Deze week staat een historische klassieker op het programma in de Coppa Italia Serie C. Pro Vercelli ontvangt Pisa in het Stadio Silvio Piola voor een treffen in de laatste poulefase van het bekertoernooi van de Lega Pro Prima en Seconda Divisione. Pisa komt tegenwoordig uit in de Prima Divisione nadat de club in 2009 door de voetbalbond uit de competitie werd genomen ten gevolge van financiele problemen. Pisa mocht opnieuw beginnen in de Serie D, welke competitie meteen winnend werd afgesloten. Promotie naar de Seconda Divisione werd afgedwongen en zelfs meer. Door het faillissement van een groot aantal clubs afgelopen zomer werd Pisa vervolgens namelijk direct toegelaten tot de Prima Divisione om een van de vrijgevallen plekken in te nemen.

Voor Nederlanders is Pisa geen onbekende club. Vooral omdat in de jaren tachtig Wim Kieft en Mario Been meerdere seizoenen uitkwamen voor de Toscaanse club, die in 1909 werd opgericht onder de naam Pisa Sporting Club. Mario Been maakte in 1991 het laatste seizoen mee dat de club uitkwam in de Serie A. Daarvoor kende de club hoogtijdagen onder leiding van de eigenzinnige voorzitter Romeo Anconetani, naar wie het stadion tegenwoordig is vernoemd. Na zijn aantreden in 1979 promoveerde Pisa in 1982 naar de Serie A. Met Deens international Klaus Berggreen als een van de sterren wist Pisa in het seizoen 1982-1983 een opmerkelijke elfde plek in de competitie te bereiken. In het daaropvolgende seizoen volgde echter degradatie. De populariteit van de club was echter allesbehalve tanende, maar liefst 10.000 fans bezochten de beslissende degradatiewedstrijd in Milaan. In 1985 promoveerde Pisa wederom naar de Serie A net als in 1987 en 1990. Grote namen zoals Dunga, Maurizio Neri, Michelle Padovano, Aldo Docetti en Diego Simeone maakten die jaren deel uit van het Pisa-team. Veel prijzen won Pisa echter niet. Alleen de Mitropacup – een Europacup voor de kampioenen van tweede divisies – werd twee keer gewonnen in 1985 en 1988.

Pisa speelde ver daarvoor eens een zeer bewogen finale om het landskampioenschap. In de eindstrijd om het landskampioenschap versloeg Pro Vercelli op 24 juni 1921 Pisa met 2-1 in Turijn. Toenmalig vijfvoudig landskampioen Pro Vercelli begon die finalewedstrijd vol op de aanval. Al uit de eerste actie bleek de superioriteit van de Withemden. Pisa wist daarna ook zo nu en dan uit te breken, maar de viermans-achterhoede van Pro Vercelli hield de deur op slot voor het zwart-blauwe gevaar. Vlak voor rust kopte Ceria de 1-0 binnen voor Pro Vercelli. Twee minuten na de rust maakte Rosetta een overtreding op een zwartblauwe speler en kende de scheidsrechter Pisa een penalty toe. Pisa-speler Sbrana benutte de stafschop en realiseerde zo de gelijkmaker. Daarna zette Pro Vercelli alles op de aanval. De acties veroorzaakten chaos in het door Pro Vercelli gedomineerde strafschopgebied van de tegenstander. Pisa-verdedigers Bartoletti en Giuntoli kwamen handen en voeten tekort om de strijdende Witte Leeuwen van zich af te houden. Scheidsrechter Olivari moest meermalen ingrijpen om de wedstrijd enigszins in de hand te houden, maar die evenwel meer en meer ontspoorde door overtredingen en fouten. In de twintigste minuut van de tweede helft schoot Gay de bal vanaf vijftien meter afstand op Pisa-doelman Gianni, die de bal niet goed wist te blokkeren. De bal ontglipte aan zijn vingers en stuiterde terug het veld in. Rampini II, die even daarvoor buitenspel leek te staan, pikte de bal op en prikte binnen. Tot grote ontsteltenis van de Pisa-aanhang, maar zonder enige twijfel, keurde de scheidsrechter de goal goed. Vanaf dat moment was de wedstrijd voor Pro Vercelli een gelopen race. Wat restte was vuig spel, gemene overtredingen, en een paar acties zonder schoonheid. Pro Vercelli versloeg Pisa met 2-1. De zesde landstitel was een feit en bezorgde de Pro Vercelli-spelers Curti, Rosetta, Bossola, Ara, Parodi, Perino, Ceria, Ardissone, Gay, Rampini II (foto rechtsonder) en Borello de heldenstatus in wat het begin zou zijn van de tweede gouden periode van de Witte Leeuwen.


Verschillende bronnen uit die tijd benadrukken de onregelmatigheden die in de finalewedstrijd voorkwamen. De arbiter kreeg het verwijt meerdere onbegrijpelijke beslissingen te hebben genomen, waarbij het goedkeuren van de “buitenspelgoal” van Rampini het meest werd bekritiseerd. Het optreden van de scheidsrechter zou een logisch gevolg zijn geweest van de “politieke macht” die Pro Vercelli in het voetbal zou hebben opgebouwd. Het zou bijvoorbeeld geen toeval zijn geweest dat het voor Pro Vercelli naburige Turijn was aangewezen als “neutrale” plek om de wedstrijd te spelen. Met een dergelijke historie is ieder duel tussen de twee ploegen op voorhand beladen. Althans voor een ieder die de romantiek en nostalgie uit het verleden prevaleert boven het moderne voetbal. We gaan het aankomende woensdag meemaken. Forza Pro!

Pro Vercelli vs. FeralpiSalo 2-2

Modolo zei geen woord teveel over FeralpiSalo dat afgelopen zondag een gewiekste tegenstander bleek. Het 2-2 gelijkspel in het thuisduel mag dan ook gerust als winst worden gezien. Jammer alleen dat koploper Pro Patria nipt won van Tritium en uitliep op de nummers twee en drie in de competitie. De huidige derde plaats voor Pro Vercelli voelt echter aan als een warm bad, ook omdat de supporters zoveel credits krijgen.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
De wedstrijd begon nog wel zo goed. Drie minuten na de aftrap lag het balletje al in het netje. Een crosspass van Francesco Pigoni werd aangenomen door Stefano Santoni die meteen een schot op doel waagde die met de hand werd tegengehouden door een verdediger van FeralpiSalo. De penalty werd vanzelfsprekend binnengeschoten door Matteo Bonomi. Drie minuten gespeeld, 1-0 voorsprong voor Pro Vercelli. Zeven minuten later scoorde Bonomi zijn tweede goal voor Pro Vercelli op aangeven van Santoni op links. Tien minuten gespeeld, 2-0 voor Pro Vercelli. Na een half uur spelen kwam FeralpiSalo echter terug in de wedstrijd. Een fout van Alessandro Ranellucci werd na een snelle uitbraak via Savoia afgestraft door Graziani. Daarna mistte Pro Vercelli enkele kansen via Santoni en Ghezzi. De tweede helft werd meteen geopend met een mooie actie van Pro Vercelli over drie schijven, Calvi, Santoni en Ghezzi, maar helaas zonder resultaat. Daarop volgden nog enkele goede kansen voor Vercelli totdat FeralpiSalo in de 62ste minuut gelijkmaakte via een links van de keeper raak geschoten penalty van Quarenghi na een overtreding van Pigoni. In het restant van de wedstrijd kregen beide teams nog een kans op de winnende treffer, maar bij 2-2 zou het blijven.

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Op zich geen slecht resultaat. Maurizio Braghin was er ook realistisch onder in zijn commentaar na de wedstrijd: “We hebben geluk gehad, want deze wedstrijd hadden we ook zomaar kunnen verliezen. We hebben naar vermogen gespeeld. Hoewel de tegenstander continue aandrong, hebben we de tegentreffers aan ons zelf te wijten. Een mea culpa is op de plaats, want de wedstrijd begon met de snelle voorsprong nog wel zo veelbelovend voor ons. Uiteindelijk was het een mooie strijd. Tactisch zijn we niet overklast en we komen hier vast sterker uit.” Francesco Pigoni: “We hebben de prijs betaald voor twee banale fouten.” Luca Orlando: “Hoewel FeralpiSalo over kwaliteitsspelers beschikt, hadden we hier zomaar kunnen winnen. Hun doelman verrichtte tegen het eind van de wedstrijd een miraculeuze redding op een schot van mij.”

Een 2-2 gelijkspel tegen een tegenstander van formaat mag wat mij betreft dan ook als winst worden gezien. Belangrijk is dat we als een man achter de club blijven staan. Volgens de club zijn de supporters een factor van succes. Veel supporters woonden op 11 november jl. de supportersavond bij die georganiseerd was door de supportersvereniging “Forza Pro”. De leiding van Pro Vercelli was op volle sterkte aanwezig. Voorzitter Massimo Secondo, algemeen manager Fabrizio Rizzi, Jose Saggia namens de jeugdopleiding en de directeur-generaal Giancarlo Romairone gaven acte de presence. Meer dan twee uur lang was er de gelegenheid voor supporters om met de leiding te spreken en op deze gelegenheid werd weer eens duidelijk hoe zeer de geschiedenis van Pro Vercelli leeft en deel uitmaakt van het DNA van de inwoners van Vercelli. Aan het eind van de avond bedankte Secondo de aanwezigen voor de grote betrokkenheid en steun aan het elftal en de vereniging. “DANK U WEL! Mede namens de spelers,” zo benadrukte hij zijn boodschap. Dat lokte bij een aanwezige supporter een dankwoord uit aan de voorzitter en vereniging. “Want na vele jaren is er eindelijk weer eens een voorzitter die de steun vraagt van de supporters, zij die de ware geest van Pro Vercelli vertegenwoordigen.”

zaterdag 13 november 2010

Interview met Marco Modolo in aanloop naar de wedstrijd tegen FeralpiSalo

Hoe bevalt het u bij Pro Vercelli? ”Het bevalt mij zeer goed bij Pro Vercelli. We hebben veel jonge mensen in het team en de technische leiding is vakbekwaam. Sinds een paar weken speel ik regelmatig als gevolg van de blessure van Claudio Labriola.”

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Wat voor herinneringen hebt u aan de periode dat u deel uitmaakte van het jeugdteam van Internazionale? “Ik heb veel mooie herinneringen aan die tijd bij Inter. In het seizoen 2006-2007 werden we jeugdkampioen van Italië en maakte ik deel uit van een team met Mario Balotelli, Mario Barwuah, Leonardo Bonucci en andere grote namen in het voetbal.”

In de Serie D speelde u dertig wedstrijden voor Sanvitese en scoorde u drie maal. In het seizoen 2008-2009 wist u namens Venezia zelfs acht keer het net te vinden. Is dat niet een beetje veel voor een verdediger? “Dat is waar, maar in de laatste vijf wedstrijden voor Venezia speelde ik in de aanval. Ik hoop snel ook te mogen scoren voor Pro Vercelli.”

Wat hebt u tot dusverre geleerd in uw carriere en wat zijn uw ambities in de voetbalwereld? “Dit is mijn eerste jaar als professional en ik ben zeer tevreden bij Pro Vercelli. Het lot van een speler hangt ook af van de trainer, die de kwaliteiten van een speler op waarde moet schatten. Het probleem is dat veel trainers dat minder goed zien, waardoor ik in het verleden meermalen speelde zonder dat ik wist aan wie ik de bal kwijt kon. Bij Pro Vercelli is dat onder Braghin totaal anders. Als we zondags het veld betreden doen we dat altijd met een visie op de tegenstander en het spel en weten we wie we de bal het beste geven kunnen. Het geheim achter ons succes komt dan ook op het conto van de trainer. Hij heeft het spel van het team goed weten te organiseren en een goed gevoel losgemaakt bij alle spelers in de selectie. Dat geldt voor de basis- en wisselspelers. Om harmonie te bereiken in een team is dat uitermate belangrijk.”

Zondag volgt de belangrijke wedstrijd tegen FeralpiSalo, tweede in de competitie met een punt voorsprong op Pro Vercelli. Wat voor wedstrijd gaan we zien in het Silvio Piola Stadion? ”FeralpiSalo is een van de slagschepen in onze competitie. Verdedigend is het een van de betere ploegen met Paolo Branduani in het doel met wie ik nog heb samengespeeld in het jeugdteam van Inter en die in deze competitie pas twee keer is gepasseerd. Het belooft een mooie wedstrijd te worden, omdat de drie aanvallers van FeralpiSalo niet hoeven mee te verdedigen. De overige zeven veldspelers klaren de defensieve klus. Pro Vercelli zal een perfecte wedstrijd moeten spelen om te winnen en kans te maken op de koppositie.”

donderdag 11 november 2010

Enkele vragen aan Pro Vercelli-speler Donato Disabato

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Uw Pro Vercelli-blogger was weer eens in de gelegenheid enkele vragen te stellen aan een Pro Vercelli-speler. Ditmaal aan de onvermoeibare middenvelder Donato Disabato.

Afgelopen seizoen droeg u het shirt van Serie B-club Albinoleffe. In hoeverre zijn er verschillen in de trainingen als u die vergelijkt met Pro Vercelli? "Ik heb weinig gemerkt van verschillen in de trainingen van beide verenigingen. Braghin heeft vastomlijnde ideeën over wat hij verwacht van zijn spelers tijdens de trainingen en tijdens de trainingen besteden we veel tijd aan partijen om vaste mechanismen in het spel te slijpen. Ik zie meer verschillen in vergelijking met de trainingen die ik kreeg bij een andere voormalige club Varese, waar de nadruk meer lag op fysieke trainingen dan trainingen met de bal. Bij Pro Vercelli is de fysieke training integraal onderdeel van de baltrainingen."

Wat zijn de ingrediënten voor het huidige sportieve succes van Pro Vercelli? "Zonder enige twijfel is het belangrijkste ingrediënt onze trainer en zijn visie op het spel. Het is hem gelukt een ploeg te formeren die dat idee als een eenheid volgt; een ploeg sterk als graniet die wordt gekenmerkt door passie en inzet. Op basis daarvan kunnen we iedereen aan."

Wat zijn uw persoonlijke doelen bij Pro Vercelli? "Ik voel me buitengewoon goed bij Pro Vercelli en ben bereid het maximale te geven voor het shirt van de club."

Pro Vercelli staat na twaalf speelronden bovenin de ranglijst. Wat zijn de beste wedstrijden tot nu toe geweest? "Dat zijn de wedstrijden tegen Pro Patria en Savona geweest. Twee teams die ons op technisch gebied overtreffen, maar tegen wie wij onszelf wisten te overtreffen, en dat leidde tot groot enthousiasme onder de supporters. Er is een geweldig gevoel van gezamenlijkheid ontstaan tussen het team en de Pro Vercelli-supporters en dat helpt ons zeer."

dinsdag 9 november 2010

Versus Valenzana

Ik herinner mij dat ik in 2008 voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen Valenzana een van de toenmalige bestuursleden van Pro Vercelli sprak en dat die zich enigszins laatdunkend uitliet over de tegenstander. Hij deed nogal minzaam over de buren omdat “die club over geen enkele historie beschikt”, en verwachtte op grond daarvan een logische overwinning. Zoals te lezen valt in mijn blog uit 2008 eindigde de wedstrijd in een teleurstellend 1-1 gelijkspel.

Bovendien bleek de uitspraak van het betreffende bestuurslid niet op waarheid gestoeld. Hoewel de prijzenkast van de Valenzanen niet is gevuld zoals die van Pro Vercelli, gaat de historie van de club wel degelijk ver, meer dan een eeuw, terug in de tijd. Opmerkelijk genoeg werd de club Unione Sportiva Valenzana in 1906 opgericht door een groep dames die verschillende sportdisciplines beoefenden. Net als Pro Vercelli ontwikkelde ook Valenzana zich tot een omnisportvereniging waarin de nadruk in de eerste plaats lag op gymnastiek en atletiek. Vrij snel werd ook een voetbalsectie opgericht en dankzij een bijdrage van de gemeente en meer dan 200 burgers werd een voetbalveld gerealiseerd in het stadje waarvan de historie tot voor de 2e eeuw v.Chr. teruggaat. In het seizoen 1913-1914 promoveerde de voetbalclub naar het hoogste niveau. Van 1914 tot 1922 speelde Valenzana op dat niveau tegen opponenten zoals Juventus, Torino, Alessandria, Casale, Novese en Pro Vercelli. De bekendste Valenzana-speler in die periode was doelman Clemente Morando, die in dienst van Valenzana drie interlands speelde voor het Italiaans nationaal elftal. Na vele jaren op het hoogste niveau zakte Valenzana vanaf 1922 af naar de lagere divisies. Sinds het jaar 2000 komt de club uit in de Serie C2, de huidige Lega Pro Seconda Divisione. In het seizoen 2004-2005 verloor de club de finale van de promotie play-offs tegen Pizzighettone. Sindsdien handhaafde de club zich onder leiding van de welgestelde aannemer Alberto Omodeo onderin de ranglijst en was de enige oprisping in de analen de positieve dopingtest van speler Andrea Tummiolo, die de gehele club deed sidderen.

Anno 2010 is er bij Pro Vercelli gelukkig geen sprake van onderschatting van de tegenstanders. Het is mooi om te zien hoe trainer Braghin keer op keer benadrukt dat iedere wedstrijd op zich staat en om strijd vraagt, hoe de spelers met respect voor de tegenstander de gewenste passie en inzet leveren, zichzelf overtreffen en hoe bestuur en supporters betrokken en realistisch pal achter het team staan. De verwachtingen zijn reëel en alles is mogelijk. Vanuit die basis is het goed presteren, zoals centrale verdediger en clubman Claudio Labriola eerder dit seizoen al eens aangaf.

Dat kwam afgelopen zondag ook tot uiting in de wedstrijd tegen Valenzana. Enkele minuten na de aftrap begon de belegering van het Valenzana-doel door de Witte Leeuwen. Verschillende grote kansen werden echter gemist of tegengehouden door Valenzana-doelman Lamberti. In de 18e minuut liet trainer Braghin Luca Orlando en Stefano Santoni voorin van positie wisselen. In de 33e minuut volgde een beeldschone actie, wanneer Rosso de bal speelde op Santoni, die voorgaf op Ghezzi van wie het schot maar net werd gekeerd door Lamberti. In de 43e minuut was het wel raak. Marconi gaf de pass op Santoni die met de bal een verdediger voorbij richting hoekvlag dribbelde, Lamberti dan te ver voor zijn doel zag staan en met een perfect schot de bal binnenschoot. Een 0-1 voorsprong voor Pro Vercelli en de scheidsrechter floot voor rust! De tweede helft ging Pro Vercelli verder waar het gebleven was, razend snel van start. Vanuit het snelle gevaar ontstond een prachtige actie van de Witte Leeuwen die eindigde bij Ghezzi die door ingrijpen van de doelman het net net niet wist te vinden. Volgend op de redding van Lamberti, kwam de bal voor de voeten van Santoni terecht. Hij scoorde en Pro Vercelli stond met 0-2 voor. De Witte Leeuwen gooiden daarna de deur op slot en sleepten zo de verdiende overwinning binnen.

Massimo Secondo, voorzitter van Pro Vercelli zei na de wedstrijd: “We hebben ondanks de absentie van Bonomi een fantastische prestatie geleverd, waarbij het collectief zich onderscheidde. Veel dank gaat uit naar de meegereisde supporters. Het leek wel of we een thuiswedstrijd speelden.”

Maurizio Braghin, trainer van Pro Vercelli: “We hebben de wedstrijd voorbereid in de wetenschap dat Valenzana tactisch gezien een van de betere ploegen in de competitie is. In de eerste helft hebben we ons aan hun spel aangepast en vrijwel geen enkele kans weggeven. Zelf hebben we vier of vijf grote kansen gecreëerd. De wedstrijd was een optimale test in aanloop naar het treffen met FeralpiSalo (nummer 2 op de ranglijst). Het is belangrijk dat de jongens altijd zo spelen als vandaag.

Van onderschatting van de tegenstanders is anno 2010 geen enkele sprake meer.

vrijdag 5 november 2010

Silvio Piola, zoon van Vercelli

De beste speler die Pro Vercelli ooit voortbracht, was zonder twijfel de wereldberoemde spits Silvio Piola (Robbio, 29 september 1913 - Gattinara, 4 oktober 1996). Hoewel hij werd geboren in Robbio, in de naburige provincie Pavia, gold Silvio Piola als een zoon van Vercelli. Op zestienjarige leeftijd debuteerde hij in het magische witte shirt, waarna hij uitgroeide tot een absolute topspits. In 1930 debuteerde hij op zeventienjarige leeftijd namens Pro Vercelli in de Serie A. Dat seizoen scoort hij meteen dertien maal. In dienst van De Witte Leeuwen speelde hij 127 duels en scoorde daarin 51 maal. Zes van die doelpunten maakte hij in de wedstrijd tegen Fiorentina op 29 oktober 1933 (7-2), nog altijd een record.

“Zelfs voor al het goud in de wereld zullen wij Piola niet verkopen”, zei de legendarische Pro Vercelli-voorzitter Luigi Bozino in 1934. “Als we hem verkopen zal de neergang van Pro Vercelli beginnen.” Datzelfde jaar vertrok Piola voor de transfersom van 250.000 lire naar Lazio Roma, waar hij in de jaren dertig en veertig furore maakte. Pro Vercelli degradeerde in 1935 naar de Serie B en daalde vervolgens gestaag af naar de laagste divisies van het Italiaanse voetbal. In dienst van Lazio werd Silvio Piola twee keer topscorer van de Serie A (in de seizoenen 1936-1937 en 1942-1943) en scoorde hij 148 keer. Volgens een toenmalige medespeler informeerde de legendarische spits in die periode na afloop van wedstrijden altijd eerst naar de uitslag van “zijn” Pro Vercelli. De liefde tussen club en speler was overigens geheel wederzijds, want in 1998 werd het Robbiano Stadion, sinds 1932 de thuishaven van Pro Vercelli, omgedoopt in Silvio Piola Stadion.

In de shirts van Pro Vercelli, Lazio Roma, Juventus, Torino en Novara kroonde Piola zich uiteindelijk met 274 doelpunten (in 537 wedstrijden) tot topscorer aller tijden van de Serie A. Hij heeft ook nog altijd de langste carrière in de Serie A op zijn naam staan (van 1930 tot 1954). Piola is met veertig jaar, vier maanden en negen dagen nog altijd de oudste doelpuntenmaker in de Serie A. Silvio Piola staat ook bekend als de uitvinder van de omhaal. Piola debuteerde in 1935 met twee goals tegen Oostenrijk voor het Italiaanse nationale elftal en speelde in totaal 34 interlands (30 goals). Samen met de legendarische spits Giuseppe Meazza en met Giovanni Ferrari vormde de misschien wel beste Italiaanse aanvaller ooit een gevreesde voorhoede. Met Italië won hij het Wereldkampioenschap van 1938 en maakte dat toernooi vijf goals, waarvan twee in de met 4-2 van Hongarije gewonnen finale.

Volgens zijn dochter cultiveerde Silvio Piola zijn vaardigheden als een ambachtsman, in alle bescheidenheid en met grote zorg. Zelf schreef Piola in zijn dagboek: "Voetbal is een moeilijke sport, maar iedereen kan het spelen! Het is een gevarieerd en opwindend spel en verrijkt de ideeën en de verbeelding, want je moet snel beslissingen nemen. In competitieverband kan je meten hoe sterk je bent en dat stimuleert het zelfrespect. Je loopt risico’s en kan pijn oplopen. Het spel vereist moed en is leerzaam. Je leert omgaan met voorspoed en tegenslag. De sport sterkt het karakter en bevordert het zelfinzicht, je leert onrechtvaardigheid verwerken in plaats van je recht halen. Dat komt je hele leven van pas!"

dinsdag 2 november 2010

Pro Vercelli vs. Savona 1-0


(SU CORTESE CONCESSIONE DI ANDREA CHERCHI)
Matteo Bonomi, maakte in de 73e minuut het winnende doelpunt vanaf de penaltystip: “Tot dusverre was dit de zwaarste wedstrijd. Voor mij is het lastig spelen op een veld als dit (het was een klassiek waterballet, GD), maar we hebben gestreden tot het eind, overigens net als Savona. Ons geloof in eigen kunnen maakte echter het verschil. Valentini speelde groots en stopte een penalty, en in aanloop naar onze penalty speelde Orlando me perfect aan en werd ik door een Savona-verdediger aan mijn shirt getrokken waardoor ik in de zestienmeter viel.”

Luca Orlando, gaf als invaller de pass op Bonomi waarop de bestrafte overtreding en beslissende penalty volgde: “De trainer vertelde me in te vallen en alles te geven. Ik ben blij dat ik deel uit mag maken van deze ploeg. Op het veld kan ik Calvi en Bonomi prima vinden, die er staan om het af te maken. Ik doe maximaal mijn best.”

Simone Ghezzi, miste vlak voor rust een grote kans op de openingsgoal: “Het meest indrukwekkende aan deze wedstrijd was dat we ondanks het slechte veld alles gaven wat we in ons hadden. Savona acht ik even sterk als Pro Patria, maar wij weten de wedstrijden naar ons toe te trekken. Helaas heb ik niet kunnen scoren, maar vroeg of laat zal ik mijn doelpunten maken.”

Alex Valentini, stopte in de 57e minuut een penalty van Savona-speler Tarallo na een overtreding van Marconi op Mezgour: “Vandaag ging het goed. Het was een prachtige dag voor mij als professional. In het geval van de penalty tegen dacht ik dat die gelet op het slechte veld hard en recht door het midden zou gaan. Ik maakte de juiste keuze. De wedstrijd van vandaag was zwaar, ook omdat Savona fysiek een sterkere ploeg is. Gelukkig wisten we gegeven de omstandigheden ons beste spel te spelen en daar zijn we zeer tevreden mee.”

Maurizio Braghin, trainer van Pro Vercelli: “Het was een prachtige wedstrijd. Beide ploegen speelden goed. Het was een open wedstrijd. Keeper Valentini verdient een compliment voor zijn goede spel en de gestopte penalty. Ik had me van tevoren niet kunnen bedenken dat mijn jongens met zoveel inzet zouden spelen. Hier moeten we op voortbouwen. Komende zondag tegen Valenzana spelen we zonder de geschorste Bonomi. Dat wordt een zware wedstrijd.”

Stand Lega Pro Seconda Divisione A per 1 november 2010
1     Pro Patria 21
2     FeralpiSalò 19
3     Tritium 18
4     Pro Vercelli 18
5     Savona 16
6     Sambonifacese 16
7     Canavese 14
8     Valenzana 13
9     Rodengo Saiano 12
10   Montichiari 11
11   Mezzocorona 11
12   Lecco 11
13   Renate 7
14   VirtusEntella 7
15   Sacilese 7
16   Casale 6
17   Sanremese 5

vrijdag 29 oktober 2010

Voorbeschouwing op de wedstrijd Pro Vercelli vs. Savona

Na afloop van het gewonnen bekerduel tegen Pro Patria zei de maker van de prachtige 0-2 Matteo di Piazza: “Ik interesseer mij niet voor de criticasters die aanmerkingen op mijn spel of dat van mijn collega-aanvallers hebben. Ik ben onverstoorbaar en het elftal is in balans. Het enige van belang is dat we het spel van trainer Braghin blijven spelen en dan zullen de resultaten goed zijn en goals vallen als kogels uit een machinegeweer. Komende zondag spelen we tegen Savona, een grote ploeg, en het zou fantastisch zijn als ik net zo’n doelpunt mag maken als vandaag. Tegen Savona zullen we ons gebruikelijke karakter tonen, agressief en virtuoos, en ons publiek laten zien wat we waard zijn.” De zelfverzekerde woorden van Di Piazza mogen worden omgezet in daden, want het is een belangrijk duel om de derde plaats in de competitie.

Savona 1907 Foot-Ball Club (FBC) is promovendus en regerend kampioen van de Serie D/A. Wit-blauw speelt in de gelijknamige havenstad uit de provincie Ligurië in het Noordwesten van Italië. Zoals de naamgeving doet vermoeden werd de club in 1907 opgericht. Bij oprichting heette de club nog Savona Calcio, een naam die tot het seizoen 2005-2006 werd gedragen. In de jaren ’20 speelde Savona twee seizoenen op het hoogste niveau en in de jaren ‘40 en ’60 kwam de club nog een flink aantal jaren uit in de Serie B.

Ondanks de magere palmares kwam toch een noemenswaardig aantal oud-internationals in het verleden uit voor de club: Valerio Bacigalupo, Marcello Lippi, Walter Zenga, Pierino Prati, Giuseppe Furino. De helden in de belangrijke havenstad van tegenwoordig luisteren naar namen zoals Juriy Cannarsa, Michelle Tarallo en Mauro Briano. De laatste blikt in aanloop naar de wedstrijd van komend weekend op fcprovercelli.it vooruit: “Tegen Pro Vercelli zal Savano de strijd aangaan. We wensen ons nadrukkelijk te revancheren voor de verliespartijen van de laatste weken (onder andere de 1-0 nederlaag tegen Lucchese van afgelopen woensdag in de beker). We willen het beter doen en zullen alles geven. We zijn veel beter dan we de laatste tijd hebben laten zien.”

Felice Berardo
De club uit Savona kent ook enkele exoten. Naast de Marokkaan Adil Mezgour maken maar liefst twee Argentijnen deel uit van de selectie: Hernan Pablo Garin en Andres Bottiglieri. Overigens speelde ook bij Pro Vercelli de afgelopen seizoenen menig buitenlander. Wie herinnert zich niet semi-obscure namen van Afrikanen zoals Morgan Egbedi en Marcello Koffi Teya of de Braziliaanse spits Anderson Costa. Anno 2010 is Pro Vercelli echter teruggekeerd naar de oorsprong, enkel Italiaanse spelers in de selectie, zoals bijvoorbeeld Matteo di Piazza. Aan Italiaanse bravoure dus geen gebrek. Tijdens de hoogtijdagen, nu een eeuw terug, verwierf de club er grote successen en faam mee. De komst van “de buitenlander” Felice Berardo, afkomstig uit het naburige Turijn, leverde in 1911 bijvoorbeeld een flinke rel op toen de speler van Piemonte FC zich als lid wilde aanmelden bij Pro Vercelli. Zijn aanmelding zorgde voor de nodige beroering bij het bestuur van de club en stuitte op veel weerstand, want in principe mochten alleen spelers uit de streek lid van de club worden. Sommige bestuursleden waren van mening dat inmenging van buitenaf het succes zou ondermijnen. Dagenlang werd er vergaderd voordat de aanmelding van Berardo uiteindelijk toch werd geaccepteerd. Gelukkig maar, want met “de buitenlander” Berardo in de gelederen won Pro Vercelli de titels van 1912 en 1913.

Dat was het verleden, nu in het heden kijken we in spanning uit naar de komende belangrijke wedstrijd in de tiende speelronde van de Lega Pro Seconda Divisione. Dat de Italiaanse inborst ook nu in ons voordeel moge werken.

woensdag 27 oktober 2010

Soms zeggen cijfers genoeg; Pro Patria vs. Pro Vercelli (beker) 1-2 !!

Voor de tweede keer in tien dagen tijd versloeg Pro Vercelli Pro Patria in een onderling duel. Dit maal betrof het een cruciaal treffen in het bekertoernooi op woensdagmiddag 27 oktober. Dankzij de overwinning in deze op papier zware uitwedstrijd (Pro Patria is immers vooraf bezien de onbetwiste favoriet voor de titel in de Lega Pro Seconda Divisione) maakt Pro Vercelli nu deel uit van de laatste twaalf ploegen in het bekertoernooi. Die worden in de volgende fase ingedeeld in vier poules van drie ploegen. In de verte lonkt zowaar weer een hoofdprijs. Het is waarachtig en werkelijk waar. Soms schieten woorden tekort en zeggen de cijfers genoeg:
Pro Patria - Pro Vercelli 1-2
18e minuut: Goal voor Pro Vercelli! Mattia Corradi schiet van de rand van de zestienmeter links van Pro Patria-doelman Anania binnen.
55e minuut: 0-2 voor Pro Vercelli!! Matteo di Piazza dribbelt langs drie tegenstanders, passeert de doelman en schiet binnen.
93e minuut: Pro Patria doet nog iets terug door een goal van Sarno. Op het scorebord staat de eindstand 1-2.

maandag 25 oktober 2010

Sambo vs. Pro 1-1

Uw Pro Vercelli-blogger was wederom in de gelegenheid enkele vragen te stellen aan een van de Witte Leeuwen. Dit keer sprak ik matchwinner Andrea Marconi na de gewonnen wedstrijd tegen Pro Patria. Ik vroeg hem hoe het voelde om het winnende doelpunt te scoren. Marconi: “Dat was zeer bevredigend want dankzij die treffer konden we de wedstrijd winnen, en omdat ik weer eens het genoegen mocht smaken van het maken van een doelpunt. Emotioneel raakte het applaus van het publiek me echter het meest. Mijn dank daarvoor aan iedereen.” Uiteraard doet de huidige positie op de ranglijst iedere Pro Vercelli-fan dromen van meer. Andrea Marconi promoveerde in dienst van Pergocrema al eens naar de voormalige Serie C1 en kwam vorig seizoen nog voor die club uit in de Lega Pro Prima Divisione. Enthousiast vroeg ik hem wat Pro Vercelli nodig heeft om te promoveren en mee te doen op een niveau hoger. Marconi: “We staan slechts aan het begin van het seizoen, maar ik moet zeggen dat deze groep genoeg kwaliteiten heeft om met Pro Vercelli een stap omhoog te zetten.”
Hoop doet leven, maar eerst de uitwedstrijd tegen Sambonifacese, op twee punten achterstand van Pro Vercelli nummer vijf in de competitie. Over Sambonifacese valt niet zo heel veel te vertellen. Behalve dan dat de club uit San Bonifaco, Veneto in 1921 werd opgericht en pas sinds het seizoen 2008/2009 uitkomt in de Lega Pro Seconda Divisione. De eenvoudige bijnaam is Sambo en de club speelt in blauw-rode Feyenoordshirts. In de spits speelt Stefano Pietribiasi. Een oude bekende, want in 2008 speelde hij een blauwe maandag voor Pro Vercelli. De ontmoeting met Stefano Pietribiasi zou echter op zich laten wachten. Hij behoorde namelijk niet tot de wedstrijdselectie van Sambonifacese. Bij Pro Vercelli keerde een sleutelspeler terug op het veld, doelman Valentini nam zijn vertrouwde post weer in onder de lat. Niet vertrouwd was het tenue dat Pro Vercelli moest dragen op gezag van de arbiter: rode broeken en sokken onder het magische witte shirt. Niets minder dan vloeken in de kerk. Waar zijn de dagen gebleven dat de Italiaanse voetbalbond zelfs het nationaal elftal witte shirts liet dragen als eerbetoon aan Pro Vercelli?
Gelukkig lieten de Witte Leeuwen meteen de voeten spreken in Stadio Renzo Tizian. Al na vijfentwintig seconden pakte Pro Vercelli de voorsprong in het duel. Met een dodelijk schot vanaf zijn linkervoet opende Mauro Calvi via binnenkant paal in recordtijd de score. Vier minuten later stierf een combinatie tussen Bonomi en Santoni in schoonheid en ging de kans op verdubbeling van de score voorbij. Pro Vercelli zette de wedstrijd geheel naar de hand en kans op kans volgde. Maar de score verdubbelen lukte niet. Disabato kopte net over en Ghezzi en Bonomi misten enkele grote kansen. Het was dan ook een zware tegenvaller toen Sambonifacese in de 45e minuut gelijk maakte door een goal van Federico Carlini. Valentini en de rest van de Witte Leeuwen hadden teleurgesteld het nakijken. De tweede helft was het wedstrijdbeeld niet anders. Kans op kans regen de Pro Vercelli-aanvallers Bonomi, Ghezzi en Santoni aaneen. Zij faalden jammerlijk, schoten op de lat of vonden de prima keepende doelman Luca Milan op hun weg. En zo eindigde de wedstrijd in een teleurstellend 1-1 gelijkspel. Wat als arbiter Diego Roca uit Foggia Pro Vercelli nu gewoon in de vertrouwde tenues had laten spelen? Geluk zit ‘m soms in de kleine dingen.
Fabrizio Rizzi, algemeen manager van Pro Vercelli, verwoordde de teleurstelling na afloop treffend: “Dit is een teleurstellende uitslag omdat we de wedstrijd tachtig minuten in handen hadden met zes enorme doelkansen waarvan vijf in de eerste helft. Het is vooral ook zonde in het licht van de andere uitslagen deze speelronde, Als we hadden gewonnen hadden we een mooie sprong op de ranglijst gemaakt.”
Hoopvol was het commentaar na afloop van trainer Claudio Valigi van Sambonifacese op de clubwebsite: “Ik breng een toast uit op dit waardevolle gelijkspel, want we hebben een belangrijk punt binnengesleept tegen de beste ploeg die we in het begin van dit seizoen hebben getroffen. Pro Vercelli beschikt over spelers met veel kwaliteit, zoals Bonomi en Calvi. We wisten vooraf dat deze ploeg kampioenskandidaat is en vandaar dat alle credits voor het resultaat uitgaan naar mijn spelers.”
De hoop op meer is dus verre van vervlogen. Pro Vercelli blijft vooralsnog vierde op de ranglijst staan, nu op slechts drie punten achterstand van de nieuwe koploper Pro Patria, aanstaande woensdag opponent in het bekertoernooi.

woensdag 20 oktober 2010

Pro Vercelli vs. Pro Patria 2-1

Eerder sprak ik al eens over de dierentuin die de Lega Pro Seconda Divisione A is. Afgelopen maandag stonden wederom twee roofdieren tegenover elkaar. De Witte Leeuwen tegen de Kleine Tijgers (i tigrotti), of Pro Vercelli versus Pro Patria, Latijns voor: “Voor het Vaderland.” Het affiche is een echte topper, want Pro Patria staat tweede in de competitie en Pro Vercelli vierde. Pro Patria is nieuw in de divisie nadat het vorig jaar als nummer zestien uit de Lega Pro Prima Divisione degradeerde. Ooit speelde Pro Patria vijftien seizoenen in de Serie A, voor het laatst in het seizoen 1955/1956. Sindsdien kenden de blauw-witten een tumultueuze historie van fusies, overnames en bankroeten. De bekendste oud-speler is de Hongaar László Kubala die in 1949/1950 een seizoen voor Pro Patria uitkwam en daarna tien jaar lang furore zou maken bij F.C. Barcelona. Nu maken spelers als Francesco Ripa, Domenico Cristiano en Gianluca Zanetti deel uit van de selectie. Ripa scoorde dit seizoen al zeven goals in zes wedstrijden.
1335 toeschouwers, goed voor 7895 euro recette, zagen op maandagavond 18 oktober dat Pro Vercelli in de eerste helft op achterstand werd gezet door niemand minder dan… Francesco Ripa. Op aangeven van Pro Patria-aanvaller Vincenzo Sarno, wiens schot even daarvoor nog door doelman Marzio Dan werd gekeerd, faalde afmaker Ripa vrij voor de keeper niet. Dankzij zijn goal in de 34e minuut mocht Pro Vercelli met een 0-1 achterstand rusten.
In de eerste minuut na rust mocht doelman Dan gelijk weer vol aan de bak. Bij het blokken van een crosspass kwam hij ongelukkig terecht, maar Dan verbeet de pijn en vervolgde de wedstrijd. Pro Vercelli zette daarop druk, maar moest oppassen voor de gevaarlijke uitvallen van Pro Patria. Daarop werd Andrea Rosso gewisseld voor Donato Disabato, die gelijk gevaar stichtte in de combinatie met Andrea Marconi. In de zeventiende minuut volgde de beloning voor het goede spel toen Pro Vercelli-captain Matteo Bonomi door centrale verdediger Dario Alberto Polverini werd neergehaald in de zestien. De scheidsrechter wees onverbiddelijk naar de stip en stuurde Polverini van het veld. Ripa kreeg een waarschuwing wegens protest. De penalty werd feilloos door Bonomi zelf benut. Hij schoot onberispelijk raak in de rechterhoek: 1-1. Drie minuten later kantelde de wedstrijd definitief toen Domenico Cristiano van het veld werd gestuurd. Elf Witte Leeuwen tegen negen Kleine Tijgers bleek een ongelijke strijd. Werd een fantastisch schot van Stefano Santoni in de 22e minuut nog gekeerd door Pro Patria-doelman Luca Anania, drie minuten later moest de doelman echter buigen voor een perfect schot van Marconi op aangeven van diezelfde Santoni. Vier minuten in blessuretijd kreeg Anania ten slotte ook nog de rode kaart gepresenteerd voor een overtreding op Bonomi die daarmee de uitgelezen kans op een derde Pro Vercelli-treffer werd ontnomen. Pro Vercelli won de wedstrijd dus met 2-1, waarmee de aansluiting met de top is gerealiseerd. De Witte Leeuwen staan nu op slechts drie punten achterstand van koploper FeralpiSalò.
Trainer Braghin was na de wedstrijd dan ook uitermate tevreden: “In de eerste helft vond ik ons gelijkwaardig aan Pro Patria. We maakten echter teveel fouten en wisten het tempo niet te verhogen. In de tweede helft brachten we veel meer intensiteit. De spelers gaven alles wat ze in zich hadden. Niemand wilde de kans op de overwinning laten lopen en jong en oud droeg daar aan bij. Hoewel Disabato met zijn invalbeurt nieuw leven in de wedstrijd bracht, moeten we niet vergeten dat Rosso hiervoor zeer sterk heeft gespeeld. Bovendien moeten we onze ogen niet sluiten voor de paar grote kansen die Pro Patria kreeg. Het is een heel goede ploeg.”
Aanvaller Simone Ghezzi, in de eerste minuten van de wedstrijd dicht bij de openingstreffer, zei na afloop: “We hebben agressief gespeeld zoals de trainer dat vooraf van ons had gevraagd. We hebben ons daarmee goed herpakt na de uitglijder tegen Tritium. Als we zo doelgericht blijven spelen, kunnen er dit seizoen nog mooie dingen gebeuren.”
De meest emotionele gebeurtenis van de avond vond echter voorafgaande aan de wedstrijd plaats. In aanwezigheid van de burgemeester en voorzitter Massimo Secondo werd een nieuwe VIP-zaal in het Silvio Piola Stadion geopend. Daarbij waren ook aanwezig de ouders van Marco Opezzo, de naamgever van de nieuwe zaal. Marco Opezzo was een jeugdspeler die afgelopen januari op 14-jarige leeftijd was overleden.
Uit de geste van de nieuwe clubleiding om de VIP-zaal juist naar hem te vernoemen spreekt niets minder dan betrokkenheid en nederigheid. En een goed gevoel voor de clubcultuur, daar de club zijn historische rijkdom vooral te danken heeft aan de talentontwikkeling van de plaatselijke voetbaljeugd. Dat besef maakt het zo heerlijk om in het geweld van het moderne voetbal Pro Vercelli-fan te zijn. De doorstart van afgelopen zomer lijkt in alle opzichten geslaagd. En met een overwinning op zak die telt zien we net als Ghezzi de toekomst zonnig tegemoet.

Zie beelden van de wedstrijd op: http://www.youtube.com/watch?v=0BxZKRdjgnU

zondag 17 oktober 2010

Tegen nieuwkomers en rivalen

In het jaar 1908, toen Pro Vercelli zijn eerste scudetto won, werd in Trezzo sull’Adda te Lombardije de Societa Sportiva Tritium 1908 opgericht. Net als Pro Vercelli was het een omnisportvereniging, maar in tegenstelling tot de Witte Leeuwen kwam Tritium voornamelijk uit op regionaal amateurniveau. Slechts twee keer promoveerde blauw-wit naar de nationale amateurcompetitie Serie D, te weten in 1976 en 2005. Lokaal staat de club vooral bekend om de goede jeugdopleiding die onder leiding staat van de fameuze voormalig international Paolo Pulici.

De jeugdopleiding van Pro Vercelli is echter fameuzer. Het kampioenselftal uit 1908 bestond voornamelijk uit zelf opgeleide spelers en de jeugdopleiding van Pro Vercelli bracht legendarische wereldkampioenen als Silvio Piola en Virginio Rossetta voort. Nog altijd heeft de jeugd in Vercelli de toekomst zo lijkt het. Zo stond afgelopen week in het provinciale dagblad La Sesia centrale verdediger Nicola Donida centraal, die samen met Stefano Santoni dit jaar de grote jeugdige verrassing in het elftal van de Witte Leeuwen is. Vanwege de schorsing van centrale verdediger Pigoni speelde Donida de laatste twee wedstrijden op rij in de basis en deed dat foutloos. Bovendien voorzag hij het team van aanvallende impulsen zoals bleek in de wedstrijd tegen Rodengo Saiano. In die wedstrijd gaf hij goed partij aan zijn directe tegenstander Franco Lepore, die vorig seizoen nog uitkwam voor Lecce in de Serie B. De 18-jarige Donida is afkomstig uit de jeugd van Cremonese en ontwikkelt zich nu door in Vercelli. Hij maakt de woorden die de trainer deze zomer over de jeugd sprak waar. Braghin zei dat de jeugdspelers dit seizoen nog zouden gaan verrassen zodra zij de schroom voorbij zouden zijn. In het bewuste interview gaf Donida dan ook zonder schroom aan dat Braghin bij het bepalen van de opstelling voor de wedstrijd tegen Tritium nog wel eens voor een lastige keuze kon komen te staan aangezien Pigoni weer speelgerechtigd zou zijn. Braghin koos voor Donida en Pro Vercelli verloor zijn eerste competitiewedstrijd. De 1-0 overwinning van Tritium op Pro Vercelli kon met gouden letters worden bijgeschreven in de kleurloze analen van de clubgeschiedenis van de Lombardijse club.

Na deze fikse tegenvaller moest Donida zijn plek de eerstvolgende wedstrijd uiteraard weer afstaan aan de teruggekeerde Pigoni. Ervaring telt nogal in de lagere divisies van het Italiaanse voetbal en Braghin wilde in de Coppa Lega Pro- kraker tegen U.S. Alessandria Calcio 1912 kennelijk geen enkel risico nemen. Na de wedstrijden in het vroege seizoen tegen Casale stond er weer een echte klassieke Piemontese derby op de rol. Tussen WO I en WO II vormde Alessandria samen met Casale, Novara en Pro Vercelli de beruchte `Piemontese Vierhoek´. De vier clubs uit de Noord-Italiaanse provincie waren toonaangevend in die tijd, grossierden in titels en brachten grote spelers voort. In het geval van Alessandria bijvoorbeeld de Europese voetballer van het jaar 1969, Gianni Rivera, en de wereldkampioenen Luigi Bertolini, Felice Borel, Giovanni Ferrari en Pietro Rava. Uiteraard kwam het meeste zilverwerk in de vierhoek Pro Vercelli toe. Alessandria won enkel de CONI-Cup (een experimentele voorloper van de Coppa Italia) in 1927 en de Coppa Italia Serie C in 1973. Tegenwoordig hebben de Witte Leeuwen echter het nakijken. De club uit Alessandria speelt een divisie hoger in de Lega Pro Prima Divisione.

Voor de Witte Leeuwen staat er in de wedstrijden tegen Alessandria dan ook meer op het spel dan de overwinning alleen. Het is een wedstrijd om de eer. Een wedstrijd waarin Pro Vercelli naam en faam hoog heeft te houden. Toen ik Pro Vercelli in het seizoen 2008-2009 bezocht, werd me dat ook duidelijk gemaakt. Alessandria was het vorig seizoen gedegradeerd en iedereen bij de club keek uit naar de prestigieuze wedstrijden die dat seizoen tegen de rivaal in het verschiet lagen. In een tegenvallend seizoen voor Pro Vercelli werd gewonnen en gelijkgespeeld tegen Alessandria. Dat was dus meer dan een doekje voor het bloeden.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Het treffen in de beker kende een goede afloop voor Pro Vercelli. In de 15e minuut van de wedstrijd kwam Alessandria nog op voorsprong doordat Stefano Scappini doelman Marzio Dan wist te passeren na een verdedigingsfout van Marco Modolo. Daarna wist Pro Vercelli het offensief waarmee het de wedstrijd was begonnen om te zetten in doelpunten. Vier minuten na de tegentreffer maakte Mattia Corradi na een mooie actie gelijk en twee minuten later kwam Pro Vercelli op voorsprong via een afstandsschot van rechts van de voeten van Donato Disabato. Onder andere door goed ingrijpen van doelman Dan in de tweede helft eindigde de wedstrijd in een 2-1 overwinning voor Pro Vercelli. Een overwinning die telt. Trainer Braghin was dan ook van mening dat hij een heel ander elftal had zien spelen dan eerder deze week tegen Tritium. “We speelden met aanzienlijk meer passie en inzet dan afgelopen zondag en waren op zijn minst gelijkwaardig aan dit team dat een divisie hoger speelt. De goals van Disabato en Corradi waren verdiende presentjes. Afgelopen zondag was een fikse domper, maar vandaag hebben we de draad weer opgepakt. De volgende competitiewedstrijd moeten we hier op voortbouwen.” Die competitiewedstrijd speelt Pro Vercelli tegen Pro Patria. Heel toevallig ook de ploeg die uit de loting rolde als komende tegenstander in het bekertoernooi.

maandag 4 oktober 2010

Pro Vercelli vs. Rodengo Saiano 0-0

Het tweede doelpuntloze gelijkspel van dit seizoen werd behaald in de topper van afgelopen zondag tegen Rodengo Saiano. In de eerste grote testcase van dit seizoen lukte het Pro Vercelli niet om de tegenstander op de knieën te krijgen. Ondanks het aanvallende spel lukte het niet de netten te vinden. In de eerste minuten van de wedstrijd miste Bonomi de grootste kans op een doelpunt. Hij raakte het houtwerk. Rodengo Saiano bleek daarna vooral defensief een geduchte tegenstander die niet voor niets bovenin de 2e divisie meedraait. Volgend weekend wacht de uitwedstrijd tegen Tritium dat afgelopen weekend met 1-0 verloor van Savona; de club die de tweede plek op de ranglijst overnam van Pro Vercelli dat nu vierde staat.

vrijdag 1 oktober 2010

Topper!

Dit weekend staat een heuse topper op de agenda van de 2e divisie Lega Pro. Pro Vercelli ontvangt op zondag Rodengo Saiano – nummer drie van de competitie – in het Silvio Piola Stadion. Dat is inderdaad de club waar Pro Vercelli-trainer Braghin ooit ook aan het roer stond. Wat weten we van de Panda’s? (Yep, de Lega Pro blijkt een fauna rijk met leeuwen, panters, panda’s en wat al niet meer.)
Rodengo-Saiano ligt in de provincie Brescia, ten Oosten van Milaan. De club werd in 1983 opgericht en promoveerde in 2007 van de amateurs naar het professionele niveau, de huidige 2e divisie Lega Pro. Hoogtepunt in de geschiedenis is een 4-2 overwinning op Hellas Verona in Stadio Bentegodi in het seizoen 2008-2009. Carmine Marrazzo scoorde die wedstrijd een hattrick en vergaarde aldus eeuwige roem in de prille geschiedenis van de club uit het provinciestadje met bijna achtduizend inwoners. Dat seizoen werd overigens op een haar na promotie gemist. In de halve finales van de play/offs werd Rodengo Saiano uitgeschakeld na twee gelijke spelen tegen Como. De club stond in dat succesvolste seizoen ooit onder leiding van Maurizio Braghin.
Braghin lijkt dan ook ongeveer het enige dat de club enigszins verbindt met Pro Vercelli. Voor de rest zijn beide clubs in termen van prijzen en historie absolute tegenpolen. Maar dat telt komende zondag niet. Met Christian Araboni beschikt Rodengo Saiano over een spits met veel ervaring in de hogere divisies. En zijn aanvalsmakker Davide Panizza weet wat scoren in de tweede divisie is. Kortom, komende zondag wacht in de competitie de eerste grote testcase voor het nieuwe Pro Vercelli dit seizoen. We kijken er ondertussen verwachtingsvol naar uit!

woensdag 29 september 2010

Een paar vragen aan centrale verdediger Claudio Labriola

De Lega Pro ligt een weekje stil en dus was er de gelegenheid voor uw Pro Vercelli-blogger om een paar vragen te stellen aan centrale verdediger Claudio Labriola die samen met Alessandro Ranelucci de vrijwel onneembare veste van het “nieuwe” F.C. Pro Vercelli vormt. Labriola kwam voor de recente fusie vijf seizoenen uit voor het “oude” U.S. Pro Vercelli.

Wat zijn de grote verschillen tussen het “nieuwe” Pro Vercelli in vergelijking met de vijf seizoenen die u uitkwam voor het “oude” Pro Vercelli? “Opvallende verschillen zijn vooral organisatorisch van aard. Onder president Massimo Secondo is sprake van een organisch geheel waarbinnen iedereen zijn rol kent en handelt op basis van een professionele instelling. De leiding geeft leiding, het secretariaat vervult de ondersteunende taken en de spelers voetballen. Iedereen weet hoe te handelen met maximaal resultaat en dat telt op tot een perfect lopende vereniging. In het nabije verleden lag de nadruk binnen de club vooral op belangrijke spelers zoals Massimo Carrera en Maurizio Ganz. Dat waren grote spelers met veel ervaring maar aan het eind van hun carrière en daardoor minder gemotiveerd. Nu is er sprake van een selectie vol inzet en honger naar successen.”

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Hoe loopt de samenwerking met de trainer, Maurizio Braghin? “Voorheen heb ik vaak tegen teams gespeeld die onder leiding van Braghin stonden. Ik herinner mij een interview na een wedstrijd van Pro Vercelli tegen Rodengo Saiano waarin Braghin – toen trainer van Rodengo Saiano – mij veelvuldig complimenteerde. Drie jaar geleden probeerde hij me al eens zonder succes naar zijn club te halen. Dit seizoen was ik eindelijk wel beschikbaar en Braghin wilde me gelukkig nog steeds graag hebben in zijn team. Nu ben ik vooral blij dat we samenwerken, omdat ik merk dat hij me helpen kan om mezelf verder te ontwikkelen.”

Wie is uw favoriete Pro Vercelli-speler uit het legendarische tijdperk dat liep van 1908 tot 1922 en waarom? “Het is moeilijk kiezen tussen Virginio Rosetta, Silvio Piola, die maar liefst 364 keer scoorde, en Pietro Ferraris. Alle drie werden ze wereldkampioen. Ik heb ondertussen veel gelezen over de historie van Pro Vercelli, maar in mijn gedachten is vooral een uitspraak van een verdediger uit de recente geschiedenis blijven hangen die ik hoorde tijdens het zien van een film over Pro Vercelli. De speler van de Withemden die werd geïnterviewd was Jussic. Hij zei: “Elke speler moet zijn hoogste doelen willen verwezenlijken in het team waarin hij speelt.” In het verleden is er ook voor mij wel eens de mogelijkheid geweest om een stap hogerop te zetten, maar ik heb altijd de voorkeur gehad om bij Pro Vercelli te blijven omdat het vanuit historisch perspectief een grote en belangrijke club is. Met deze club wil ik mijn doelen verwezenlijken. Overigens staat vast dat de mythische zevenvoudig kampioen Pro Vercelli voor altijd ook verbonden zal zijn met de legendarische Silvio Piola.”

(Afsluitende vraag gesteld door de interviewer:) Voor dit interview is zelfs contact gezocht door fans uit verre landen, zoals Gideon Dionysius uit Nederland. Wat doet het met u om te weten dat ze u ook in het buitenland volgen? “Dat doet mij emotioneel veel. Toevallig werd ik vandaag ook benaderd door een Vercelli-fan uit New York die de marathon van New York gaat lopen en tijdens de race een sjaal wil dragen met mijn handtekening erop. Ik zou Pro Vercelli graag een grote victorie schenken zodat mijn naam ook kan worden opgenomen in de roemruchte voetbalgeschiedenis van Pro Vercelli. Laten we hopen dat de supporters mij dit seizoen de vleugels geven om dromen waar te maken.”

(Het gehele supportersinterview met Labriola is te lezen (in het Italiaans) op www.fcprovercelli.it. Uw blogger dankt fcprovercelli.it voor het stellen van de ingezonden vragen.)

dinsdag 21 september 2010

Pro Vercelli vs. Renate 2-1

Nee, van een gemakkelijke walk-over was geen sprake. Afgelopen zondag eindigde de wedstrijd tussen de Witte Leeuwen en Zwarte Panters in een 2-1 overwinning voor Pro Vercelli, dat daarmee lijstaanvoerder in de competitie blijft. Laten we het erop houden dat het een degelijke overwinning is. Maar moeizaam was het ook. Niet in de laatste plaats vanwege de arbitrage waar flink wat op aan te merken viel. Maar ook het spel van Pro Vercelli behoeft de komende tijd aandacht. Het stond de overwinning echter niet in de weg. Al in de vijfde minuut passeerde Santoni Renate-doelman Amadori. Dertien minuten later had Renate zomaar gelijk kunnen maken, maar keeper Valentini redde miraculeus op de inzet van Moretti. In de 34ste minuut miste centrale verdediger Ranelucci nog een grote kans op de 2-0, die uiteindelijk in de 71ste minuut wel viel. Op aangeven van Santoni scoorde aanvoerder Bonomi (ja, hij weer) de 2-0. Pro Vercelli verdubbelde de score. Ruim een kwartier voor tijd profiteerde Renate van chaos in het strafschopgebied van Pro Vercelli en maakte 2-1. Het mocht echter niet baten voor de bezoekers uit Lombardije. Vlak voor tijd maakte Bonomi nog bijna de 3-1, maar 2-1 zou het blijven. De Witte Leeuwen gaven de Zwarte Panters het nakijken en daarmee is alles gezegd. Waardevoller is dat Pro Vercelli dankzij de overwinning fier aan kop van de competitie blijft staan. Het is een plek die de Witten traditioneel goed staat.
Pro Vercelli leeft! We durven weer te dromen. Tot mijn grote verrassing kent de supportersvereniging inmiddels ook een vrouwenafdeling: De Witte Leeuwinnen. Forza Pro!

dinsdag 14 september 2010

Zwarte Panters vs. Witte Leeuwen

Na de winst in de derby tegen Casale waren de kritieken lovend. “Het elftal verdient enkel applaus,” aldus het regionaal dagblad La Sesia, waarna een opsomming van voorname feiten volgde: Voor het eerst sinds meer dan drie decennia werd in de competitie uit bij Casale gewonnen en voor het eerst sinds jaren (voor het laatst onder trainer Giuseppe Brocato) is Pro Vercelli weer eens koploper. Bovendien wordt er goed gevoetbald en dat is misschien wel het belangrijkste. De goals van Bonomi waren schitterend, subliem. Ze werden uitbundig samen met de meegereisde supporters gevierd en dat sterkt de band die toch weer moet groeien gelet op de fusie deze zomer. Verder staat er met het koppel Ranellucci en Labriola voor het eerst sinds jaren weer eens een niet te passeren verdedigend centrum. Het heeft al 270 minuten geen tegentreffer hoeven incasseren. De Witte Leeuwen brullen weer!
En dan wacht de komende wedstrijd A.C. Renate uit Lombardije. Een van die onbekende teams die is toegelaten tot de tweede divisie van de Lega Pro ten gevolge van het verdwijnen van een hele rits failliete teams. Van Renate weten we weinig, behalve dan dat het team vorig jaar als 5e eindigde in de Serie Db. En dat in het logo van de in 1947 opgerichte club een zwarte panter staat. De Witte Leeuwen gaan dus in duel met de Zwarte Panters. Dat belooft in beeldspraak een mooie confrontatie. De zwarte panter is een machtig roofdier en een van de meest agressieve dieren in de wereld. Oppassen geblazen dus en waken voor onderschatting.

zondag 12 september 2010

Casale vs. Pro Vercelli 0-2

“Een derby die we absoluut willen winnen,” zei trainer/coach Maurizio Braghin aan de vooravond van alweer de tweede ontmoeting in het net begonnen seizoen tegen de grote rivaal Casale. En wilskracht tonen werkt, zo bleek dit weekend. Pro Vercelli won de kleine klassieker met 0-2 en gaat fier aan kop in de competitie. “Dergelijke wedstrijden kunnen zeer stimulerend werken,” aldus Braghin.
Voor de wedstrijd gaf Braghin al aan dat er de afgelopen week hard was getraind. Wilskracht tonen en hard trainen; twee kernkwaliteiten die de Witte Leeuwen een eeuw terug tot grote hoogte deden stijgen. Het team dat in 1908 de eerste scudetto won, toonde al aan dat succes niet alleen afhankelijk is van talent, maar zeker ook bepaald wordt door wilskracht, voorbereiding en teamgeest. Pro Vercelli was een van de eerste teams die fanatiek trainden op hoekschoppen en vrije trappen. In plaats van het klassieke kick and rush werd wedstrijdcontrole door balbezit gepropageerd. Het zou de club geen windeieren leggen. En die historische context zal Braghin vast niet onbekend zijn (hij was immers eerder al eens drie seizoenen trainer van het “oude” Pro Vercelli.)
Met twee verliespartijen tegen de eeuwige rivaal Pro Vercelli kan het seizoen voor Casale-oprichter Rafaelle Jeffe - hij draait zich om in zijn graf - al als verloren worden beschouwd. Voor Pro Vercelli wordt het seizoen echter met de week interessanter. Gelet op de prima start in de competitie valt er voor de Witte Leeuwen iets te winnen dit jaar. Middenvelder Andrea Marconi verwoordde het eerder afgelopen week al in de plaatselijke krant La Sesia. “De start is veelbelovend gelet op het feit dat we nog niet op de toppen van ons kunnen spelen en het juiste ritme nog moeten zien te vinden. Vooral in het begin van de wedstrijd moeten we er meteen bovenop zitten.” Aan Marconi zal dat volgens eigen zeggen niet liggen. De dood of de gladiolen, is de mantra van de hardwerkende mannetjesputter op het middenveld. “Voetbal is geen sport voor kleine meisjes,” zei clubicoon Guido Ara al eens in een ver verleden.
Pro Vercelli won van Casale dankzij twee treffers van aanvoerder Matteo Bonomi. Beide doelpunten vielen voor rust. Het eerste schoot hij perfect binnen en de tweede goal maakte hij op aangeven van Marconi. Een publiekswissel met applaus van de aanhang was zijn verdiende beloning voor een spectaculair optreden.
Forza Pro!

vrijdag 10 september 2010

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Deze zomer vonden opvallende gebeurtenissen plaats bij de antieke meervoudig Italiaans landskampioen voetbal Pro Vercelli. Ten gevolge van de financieel-economische crisis en falend beleid van het voormalig bestuur, dat onder voorzitterschap stond van de grijze Vero Paganoni, ging de roemruchte club failliet en werd door de Italiaanse voetbalbond uit de competitie genomen. De laatste twintig jaar had de club al een paar maal eerder op de rand van de afgrond gestaan en nu dreigden de legendarische Witte Leeuwen voorgoed voor het Italiaanse profvoetbal verloren te gaan. Op de valreep werd de club echter gered en nieuwe perspectieven maken komend seizoen veelbelovend.

Gesteund door de burgemeester van het Noord-Italiaanse provinciestadje Vercelli, gelegen tussen Turijn en Milaan en bekend als Europese hoofdstad van risotto en rijstbouw, ontfermde deze zomer die andere plaatselijke profclub, Pro Belvedere, zich over het erfgoed van de diep gevallen topclub die aan het begin van de twintigste eeuw maar liefst zevenmaal het nationaal voetbalkampioenschap van Italië won. Het financieel gezonde Pro Belvedere was het afgelopen seizoen weliswaar naar de amateurs gedegradeerd, maar ruilde het geelgroene tenue maar wat graag in voor het magische wit van Pro Vercelli. Te meer omdat de nieuwe fusieclub van de Italiaanse voetbalbond toestemming kreeg om de doorstart te maken in de laagste divisie van de profliga. De prijzenkast en roemruchte geschiedenis werden door de nieuwe leiding even graag uit de handen van de burgemeester in ontvangst genomen. Opdat de ganse stad zich als één man scharen mag achter de nieuwe profclub met zijn prachtige historie. Met woorden van die strekking trapte de burgemeester het nieuwe seizoen af op de perspresentatie van de nieuwe formatie. Het karakteristieke Silvio Piola Stadion, met zijn prachtige oude hoofdtribune met klassieke donkergroene balustrades en houten dak, werd voor de fusie al door beide clubs gedeeld.

Voorzitter van de fusieclub is Massimo Secondo. Hiervoor was hij voorzitter van Pro Belvedere. Zijn intenties sprak hij richting de fanatieke aanhang uit met de woorden “You’ll never walk alone”. Impliciet spreekt uit deze verwijzing naar het clublied van Liverpool grote ambitie. Lang geleden wist Pro Vercelli namelijk in een vriendschappelijk duel met Liverpool een gelijkspel uit het vuur te slepen dat als een overwinning werd gevierd. Liverpool beschikte in die tijd over het absolute droomelftal in Europa en dus was het gelijkspel een zware domper voor de Engelsen. Het was de enige wedstrijd die ze niet wisten te winnen tijdens een uitgebreide Europese tournee. Op het aanbod van Liverpool om de wedstrijd tegen betaling opnieuw te spelen, antwoordde toenmalig Pro Vercelli-aanvoerder Giuseppe Parodi zelfverzekerd en in gebrekkig Engels: “You haven’t defeated us today, and you’ll never ever succeed in!” (Parodi had overigens gelijk, want bij die ene wedstrijd tussen de twee grootmachten is het tot op heden gebleven.) Ongetwijfeld droomt Massimo Secondo ervan om op een of andere wijze in de voetsporen te treden van de legendarische Luigi Bozino, die voorzitter was ten tijde van de grote successen en in zijn tijd, onder andere als vicevoorzitter van de FIFA, veel roem in de voetbalwereld vergaarde.

Secondo krijgt van mij het voordeel van de twijfel. Ten slotte heeft hij de club gered en op de een of andere manier gaat er iets positiefs van hem uit en de doorstart die hij in gang heeft gezet. Het helpt dat het seizoen ook sportief goed is begonnen. Onder leiding van voormalig Pro Belvedere-trainer Maurizio Braghin - van 2000-2003 al eens trainer van het “oude” Pro Vercelli - won de club zijn eerste wedstrijden in de voorronde van de Serie C-Cup. Pro Vercelli eindigde als groepswinnaar in een poule met clubs als Pavia en Canavese en plaatste zich daarmee voor de knock-out fase. Dat is sinds jaren niet meer gelukt.

Belangrijk was de 1-0 thuisoverwinning in de derby tegen de grote rivaal Casale. Gelet op de historische context is deze kleine klassieker per definitie een prachtig duel met resultaat dat telt. De rivaliteit tussen beide clubs stamt uit de ouderwetse dorpsrivaliteiten zoals die honderd jaar geleden gemeengoed waren. Het begon toen Raffaele Jeffe, voorzitter van de jongerenvereniging uit het naburige Monferrato, aan het begin van de vorige eeuw met afgunst naar de successen van Pro Vercelli keek. Hij richtte vervolgens de voetbalclub Casale op en liet zijn elftal met opzet in contrast met het wit van Vercelli in pikzwarte tenues spelen. Zijn ultieme doel was de alleenheerschappij van de Witte Leeuwen te doorbreken en in een paar jaar tijd lukte het hem een sterk team op te bouwen. In 1914 stootte Casale de regerende landskampioen, Pro Vercelli, van de troon. Dat deed uiteraard pijn in de harten van de fanatieke Pro Vercelli-aanhang. Een overwinning op een dergelijke klassieke rivaal is daarom zelfs nu nog van betekenis en dat werkt door.

Ondertussen ging de uitrol van de nieuwe club voort. Twee nieuwe websites werden gelanceerd, een marketingactie voor de verkoop van seizoenkaarten is opgezet, er is veel aandacht voor de jeugd (sinds de begindagen de levensader van de voetbalclub, maar daarover later vast meer) en met goed gevoel zijn mooie stijlvolle zwart-witte tenues gekozen. Zelfs de shirtreclame is passend en maakt het geheel af; op de borst van het glimmende witte shirt staat een ridder in het logo van de hoofdsponsor. Gelet op de schermhistorie van de voormalige omnisportvereniging is dat een treffende combinatie. De leden van Pro Vercelli, in 1892 begonnen als gymnastiekvereniging, beoefenden in de hoogtijdagen verschillende sporten op hoog niveau. Wielrennen, gymnastiek, zwemmen, voetbal en schermen. De oprichter van de voetbalafdeling en aanvoerder van de eerste kampioensploeg, Marcello Bertinetti, won bijvoorbeeld met schermen maar liefst vier medailles, waarvan twee gouden, op drie Olympische Spelen. De nieuwe fusieclub heeft het Uniona Sportiva echter vervangen door het fris klinkende Football Club. F.C. Pro Vercelli heet de club tegenwoordig.

Het witte shirt is overigens een belangrijk symbool voor de traditierijke club. Op 3 augustus 1903 speelde Pro Vercelli zijn eerste wedstrijd, tegen een team uit het naburige Novara met de naam Forza e Constanza, nog in zwart-wit gestreepte shirts als eerbetoon aan de grote voorbeeldclub Juventus. Na de eerste wasbeurt waren de strepen echter verdwenen. Daarop werd besloten in het vervolg witte shirts te dragen. Niet alleen omdat die eenvoudiger gewassen konden worden, maar ook omdat het wit verwees naar de plaatselijke beschermheilige St. Eusebius. Ruim een jaar later werd het legendarische witte shirt met verstijfde kragen en manchetten voor het eerst gedragen tijdens een vriendschappelijk toernooi in Casteggio. Jaren later zou het Italiaanse nationale elftal zijn eerste interland in witte shirts spelen als hommage aan het grote en succesvolle Pro Vercelli.

De eerste elftalfoto van de nieuwbakken fusieclub was overigens totaal onbekend voor iemand die tot voor kort voornamelijk de moederclub op de voet volgde. De verdedigers Claudio Labriola en Fabio Castelli bleken zo ongeveer de enig overgebleven spelers van die formatie. De overige namen, zoals Santoni, Ghezzi en Murante, klonken onbekend in de oren, maar maakten wel nieuwsgierig. Zo bleek de nieuwe doelman Alex Valentini een alleraardigst talent te zijn dat eerder uitkwam voor Mantova in de Serie B. De afgelopen weken werden er ook nog enkele versterkingen gehaald. Naast middenvelder Andrea Rosso van Rodengo werd een aantal beloftevolle aanvallende talenten aan de selectie toegevoegd. Matteo di Piazza kwam over van Rimini en staat er vanaf dag een meteen. Van Novara werd de Australische Italiaan Christian Esposito overgenomen. Helaas raakte hij direct na binnenkomst voor langere tijd geblesseerd. Het bestuur anticipeerde daar kordaat op en haalde bij Salernitana Orlando Luca op. Het tekent de ambitie.

Meer dan 20 clubs uit de lagere divisies van het Italiaanse profvoetbal zijn na afloop van het vorig seizoen uit de competitie genomen als gevolg een omvangrijk onderzoek naar de financiële positie van de voetbalclubs door de financiële waakhond van de Italiaanse voetbalbond. Op miraculeuze wijze is Pro Vercelli aan die dans ontsnapt. De vrijgekomen plaatsen in de divisie waarin Pro Vercelli uitkomt, zijn opgevuld door onbekende clubs zoals bijvoorbeeld Sacilese, Renate en Tritium. Pro Vercelli is de competitie begonnen met een 1-0 overwinning op Virtus Entella en een 0-0 gelijkspel tegen Montichiari. Daarmee heeft de club zich comfortabel bovenin de ranglijst genesteld. Kortom, de roemruchte Witte Leeuwen mogen in een ambitieuze setting een frisse start maken en hebben een goede uitgangspositie in een competitie waar dit jaar alles mogelijk lijkt. Als liefhebbers van het romantische Italiaanse voetbalepos Pro Vercelli gaan wij dat op de voet volgen. Dit weekend wacht in de competitie de uitwedstrijd tegen Casale.