maandag 31 december 2012

Recept voor succes sinds 120 jaar

Voorzitter Massimo Secondo na de met 4-2 verloren wedstrijd tegen Ternana: “Deze groep heeft het heel slecht gedaan. We zijn niet tevreden en iedereen staat ter discussie, trainers en spelers. Na Terni nemen we maximaal tien dagen om de balans op te maken en dan zal het nieuwe Pro, bestaande uit gemotiveerde spelers, klaar staan.” Het zijn drie zinnen vol boodschappen die tekenend zijn voor de algehele sportieve malaise waar Pro in is beland.

Deze groep heeft het heel slecht gedaan… Met vijftien punten uit 22 wedstrijden bungelt Pro Vercelli onderaan de ranglijst, met zes punten achterstand op een plek in de nacompetitie. De ploeg scoorde het minste aantal doelpunten (negentien) en kreeg de meeste tegen (veertig). Slechts vier wedstrijden werden gewonnen: Vicenza, Spezia, Ascoli en Ternana moesten voor De Witte Leeuwen buigen. Vijftien keer werd verloren en drie keer gelijk gespeeld. De achterstand op medepromovendus Ternana is na afgelopen weekend opgelopen tot tien punten. Na de ongekende successen in de eerste helft van 2012 is de tweede helft van het bijna afgelopen jaar een fikse domper voor alles en iedereen die Pro Vercelli in het hart gesloten heeft.

We zijn niet tevreden en iedereen staat ter discussie, trainers en spelers… La Stampa kondigde zondag het vertrek van Camolese al aan, met daarbij wel de aantekening dat van officiële berichtgeving vanuit de club nog geen sprake is. Ook Eusebiano.it verwacht binnenkort een bericht over het ontslag van de oefenmeester die tot nog toe geen potten heeft kunnen breken. Pro is simpelweg niet beter gaan voetballen onder de nieuwe trainer. De feiten spreken wat dat betreft voor zich. Eusebiano.it constateerde dat Pro tegen Ternana waardeloos en lusteloos speelde. Op basis van die wedstrijd alleen kan de helft van de ploeg volgens de krant de aankomende transferperiode de koffers wel pakken. Pro kwam er niet aan te pas ook al lijken de twee treffers van De Withemden nog anders te suggereren. Ze vielen in de tweede helft. De door Tiribocchi benutte penalty was echter makkelijk gegeven en de tweede treffer kwam toevalligerwijs tot stand via Zigoni die in de baan van een schot van Scavone stond. Bij rust stond Pro al met 3-0 achter, dus waar praten we over. Het staat vast dat deze selectie nieuwe impulsen nodig heeft, maar welke zullen de beste uitwerking hebben?

Na Terni nemen we maximaal tien dagen om de balans op te maken en dan zal het nieuwe Pro, bestaande uit gemotiveerde spelers, klaar staan… La Sesia denkt het wel te weten getuige de groslijst die de krant publiceerde van mogelijke transfers in januari. Een korte opsomming: Innocenti terug naar Milan wegens gebrek aan speeltijd, Zigoni naar Virtus Entella (dat ook belangstelling heeft voor Calvi, Marconi en Rosso) of Treviso, Caridi gaat mogelijk naar Cremonese en Tiribocchi zou bij Livorno en Vicenza terecht kunnen. Di Piazza is onderwerp van een mogelijke ruil met Eusepi van Varese, Bencivenga kan in de Prima Divisione terecht en Spezia flirt met Cosenza. Spelers die op de nominatie staan naar Vercelli te komen zijn: De Feudis, Suciu, Crescenzi, Togni en Migliorini. Als dit de perspectieven zijn dan staat algemeen directeur Romairone flink wat werk te wachten in januari.

Daarbij zullen Romairone en voorzitter Secondo ongetwijfeld ook hun licht laten schijnen over de positie van de trainer. Dat zijn ze ook aan zichzelf verplicht aangezien het ontslag van Braghin en de aanstelling van Camolese gevolg was van eigen ingrijpen. Als alles en iedereen ter discussie staat, dan geldt dat nadrukkelijk ook voor dit – achteraf bezien – ongelukkige besluit. Dat doet niets af aan het functioneren van het bestuur an sich; verantwoordelijk voor de vruchtbare bodem in Vercelli waar dit jaar voetbaldromen werden waargemaakt. Laten we dat niet vergeten. De komende dagen zullen benut moeten worden voor introspectie en reflectie, resulterend in een eerlijke evaluatie van de eerste seizoenshelft en een antwoord op de vraag: hoe kan de club sportief weer in haar eigen kracht komen te staan?

Het antwoord van de fans op deze vraag is volgens La Sesia helder: Braghin terughalen. De beste trainer heeft eerder onder druk wonderen verricht in Vercelli en wie weet lukt hem dat nog eens door de dertig punten uit twintig wedstrijden te halen die volgens Secondo nog nodig zijn voor lijfsbehoud.

De enige tip die ik ten slotte aan het bestuur kan geven is een verwijzing naar de antieke en recente clubhistorie. Het onderscheidend vermogen van de club zit hem al meer dan honderd jaar in talentontwikkeling, teamgeest, zelfbewustzijn en doorzettingsvermogen. Eind vorig seizoen kondigde Romairone aan de eerder ingezette weg te willen voortzetten in de Serie B, oftewel inzetten op de ontwikkeling van grote talenten die bij Serie A-clubs buiten de boot vallen aan de hand van enkele ervaren, maar niet te oude, spelers. Met die filosofie liet Romairone blijken de ziel van de club hoog in het vaandel te willen houden. Mijn advies is die filosofie niet uit het oog te verliezen in de grote renovatie die op stapel staat en de jeugd en teamgeest centraal te stellen bij het herijken van de selectie. Het recept voor succes in Vercelli is bekend. Sinds 120 jaar.

Gelukkig nieuwjaar!

donderdag 27 december 2012

It was a bad game

Wederom lukte het De Witte Leeuwen niet om punten te pakken tegen een directe tegenstander in de strijd om lijfsbehoud. Pro ging met 1-3 in eigen huis tegen Cesena ten onder. De eerste helft was de wedstrijd al grotendeels gespeeld. Pro Vercelli kwam na één minuut spelen op achterstand door een eigen doelpunt van De Paula en speelde verder ideeëloos. Met een prachttreffer verdubbelde Rodriguez de score voor de gasten. Vlak voor rust deed Pro iets terug via een rake kopbal van Modolo. Na rust had Pro Vercelli gedurende twintig minuten het betere van het spel, maar wisten De Withemden de kansen niet te benutten. Tegen het eind van de wedstrijd kon Pro Vercelli de vereiste scherpte en agressiviteit niet meer opbrengen en scoorde Cesena de derde treffer na knullig balverlies van invaller Carraro op het middenveld. Sini kreeg het ten slotte voor elkaar om vlak voor tijd een rode kaart te krijgen voor een domme overtreding.

“We moesten winnen. Deze wedstrijd was voor ons bedoeld, maar in plaats daarvan begonnen we slecht, we speelde een slechte eerste helft. Het lukte ons niet meer de eerste fout te herstellen. Het ging om drie punten die we koste wat kost wilden behalen, maar we faalden vanwege verschillende redenen. Cesena wist de deur goed dicht te houden en wij kwamen er niet aan te pas, we hadden geen antwoord op hun counters. Het was een slechte wedstrijd”, was het reële commentaar van Andrea Rosso na de wedstrijd, één van de weinige spelers van Pro die een voldoende haalden.

Trainer Camolese: “In de tweede helft kregen we kansen op de gelijkmaker. Helaas hadden we geen geluk in de eerste helft en presteerden we slecht. Een tegentreffer in de eerste minuut helpt zo’n jonge ploeg niet. De jongens reageerden door het maximale te geven. Deze groep moet echter worden versterkt, voor alle duidelijkheid: met of zonder Camolese. De ploeg moet worden versterkt vanwege tactische redenen en met het oog op ervaring in deze competitie. De jongens doen hun best, maar velen zijn jong en nieuw in de Serie B.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Op Tuttomercatoweb werd een dag later al gespeculeerd over een vertrek van de trainer. Naar verluidt zal Camolese tijdens de laatste wedstrijd voor de winterstop tegen Ternana in ieder geval nog op de bank zitten. Daarna zouden de dagen van de oefenmeester in Vercelli wel eens geteld kunnen zijn. Zijn experimenten om de ploeg in andere systemen te laten spelen dan de op het lijf van deze selectie geschreven 4-3-2-1-opstelling zijn mislukt. Zijn roep om ervaring staat op gespannen voet met de teleurstellende prestaties van veteranen en grootverdieners Tiribocchi en Caridi. De laatste weken zijn het juist De Helden van Modena geweest die uitblonken, spelers met de nodige ervaring en met Pro in het hart: Valentini, Ranellucci, Modolo, Rosso en Fabiano. Dat die laatste en de getalenteerde Juventus-huurlingen Masi en Appelt Pires langdurig aan de kant staan behoeft aandacht.

Volgens Eusebiano.it heeft Caridi de huur van zijn appartement in Vercelli al opgezegd en staat Cosenza in de warme belangstelling van Spezia. Zigoni kan aan de slag bij een handvol clubs uit de Lega Pro. Namen die rondgaan als mogelijke versterkingen voor Pro zijn Viola, Migliorini, De Feudis en voormalig wereldkampioen Zambrotta.

Voor de rest heeft Pro een trainer nodig die de spelers weer het zelfvertrouwen geeft dat de afgelopen seizoenen zo kenmerkend was voor de ploeg. Nederigheid en teamgeest was de combinatie die Pro Vercelli vorig seizoen volgens algemeen directeur Romairone goud bracht. Die nederigheid en teamgeest waren op te brengen omdat de hiërarchie in de ploeg duidelijk was, de beste spelers speelden en het team zich bewust was van de bescheiden plek in een roemrijke clubgeschiedenis. De Helden van Modena en spelers zoals Iemmello en Di Piazza predikten dat ook. Wat mij betreft wordt het tijd dat zij de kar weer gaan trekken. Helden mogen eervol ten onder gaan en wellicht hebben ze nog een verrassing in petto. Wie stelt ze op?

maandag 24 december 2012

Novara vs. Pro Vercelli 2-0

Andrea Cherchi, de huisfotograaf van supportersclub Forsa Pro!, heeft op prachtige wijze verslag gelegd van de derby tegen Novara. Zoals te doen gebruikelijk focust Cherchi in zijn Pro Vercelli-werk op de supporters, onder wie vele trouwe gezichten. Via zijn ruim negentig foto’s tellende fotocollage op Facebook volgen we de vijfhonderd meegereisde Pro Vercelli-tifosi vanaf het vertrek in het centrum en op het station van Vercelli tot in het bezoekersvak in het Silvio Piola Stadion te Novara. De gezichten op de foto’s zijn vrolijk, opgetogen, verwachtingsvol.

(SU CORTESE CONCESSIONE DI ANDREA CHERCHI)
Mooi aan dit soort derby’s zijn vaak de spandoeken vol bravoure. Ook in Novara ontbrak het niet aan uitdagende teksten op wit linnen. Een bloemlezing van de kant van Pro Vercelli:
“Jullie Serie A?? Ik moest er harder om lachen dan om Oronzo Cana!!”
“Wij, Piola en de zeven scudetti… Jullie, Bertani en oneerlijke concurrentie!!”
“Dank aan God dat ik Vercellese ben.”
De Novara-supporters staken op hun beurt de gek aan met de “Middeleeuwse scudetti” van Pro. En eerlijk is eerlijk, voor de zeven scudetti kocht Pro Vercelli deze wedstrijd weinig tot niets. Er viel anders dan vooraf door coach Camolese gehoopt weinig te blaffen voor de underdog, laat staan dat er gebeten werd. Pro Vercelli kwam dan ook met een gehavend elftal op de proppen: middenvelder Marconi was opgesteld als gelegenheidsrechtsback, de alsmaar tegenvallende Caridi keerde terug in de basis dankzij de langdurige blessure van Fabiano (de revelatie van de laatste weken is zes maanden uitgeschakeld) en ook de veelbelovende basisspelers Masi en Appelt Pires staan nog steeds aan de kant. De Derby van de Rijstvelden viel sportief dan ook behoorlijk tegen, voldeed niet aan de verwachtingen en stemde de Pro Vercelli-supporters zeker niet vrolijk.

(SU CORTESE CONCESSIONE DI ANDREA CHERCHI)
La Stampa schreef over een lelijke wedstrijd met weinig tempo van de kant van Pro en Novara, dat in tegenstelling tot de ploeg van Camolese de uitgelezen kansen wel met benodigd cynisme wist te benutten. Novara kwam al snel op voorsprong via Perticone, die helemaal vrij stond in het strafschopgebied, en deed daarna niet veel meer dan anticiperen op het tempo van Pro, dat met de teleurstellende Caridi en Tiribocchi niet gevaarlijk voor de dag wist te komen. In de tweede helft ging het licht uit: de enige oprispingen kwamen van Iemmello, met een iets te hoog gemikte kopbal, en van Gonzalez, die namens Novara in blessuretijd een penalty benutte na een kinderlijke overtreding van Marconi. Pro Vercelli keerde met nul punten huiswaarts en verloor de derby met 2-0 zonder aanspraak te mogen maken op meer. Volgens coach Camolese was het echter wel de beste uitwedstrijd van Pro sinds hij plaats mocht nemen op de bank. Hij had zijn ploeg in ieder geval met karakter zien spelen. Volgens La Stampa zei dat vooral iets over de hoeveelheid werk die verzet moet worden op weg naar lijfsbehoud. Veel tijd daarvoor is er overigens niet. Aanstaande woensdag wacht Pro Vercelli de zoveelste beslissende wedstrijd van dit seizoen. Met drie punten voorsprong op De Withemden is Cesena dan de tegenstander.

(SU CORTESE CONCESSIONE DI ANDREA CHERCHI)
Winst in de derby had voor wat algehele verlichting rondom de club kunnen zorgen. Winnen van de rivaal zou een grote pleister op de wond van de eerste seizoenshelft zijn geweest; er had een zalvende werking vanuit kunnen gaan. De realiteit is echter anders: het wordt keihard werken om dit seizoen in de Serie B te overleven. In de eerste plaats voor de technische staf. Algemeen directeur Romairone lichtte afgelopen week al een tipje van de sluier op op Tuttomercatoweb: “De club is van plan om de markt op te gaan om de jonge selectie die we hebben te versterken. We hebben met diverse blessures te maken en zullen het team, hoewel al veel gegroeid, proberen te verbeteren. Het kan altijd beter. We hopen dat alles op zijn plek valt, we beschikken over goede spelers, maar met het oog op de nieuwigheid en de ranglijst moeten we wel iets doen.”

zondag 16 december 2012

De derby. Spanning en een sensatie?

De derby tegen Novara zit in het DNA van de club. Pro Vercelli speelde haar eerste wedstrijd ooit op 3 augustus 1903 op het Campo della Fiera te Vercelli tegen de formatie “Forza e Costanza” uit Novara, één van de Novarese voetbalteams die in 1908 – het jaar dat Pro Vercelli haar eerste scudetto won – opging in Novara Calcio. De allereerste formatie van Pro bestond die wedstrijd uit: Francesco Visconti, Giuseppe Servetto, Albertini, Celoria, Biginelli, Novaglio, Negri, Milano I, Bertinetti, Carlo Servetto en Annibale Visconti. De mythische spelers wonnen de wedstrijd tegen “Forza e Costanza” met 2-0. “Een makkelijke overwinning voor de Vercellese”, werd geschreven.

9 februari 1913: Novara vs. Pro Vercelli 0-6
De derby tegen Novara is een bewogen wedstrijd. Tijdens mijn bezoek aan Vercelli jongstleden november sprak ik er met verscheidene mensen over. De één sprak over een “unieke wedstrijd” en een ander herinnerde zich levendig hoe hij met zijn opa tien jaar geleden de uitwedstrijd in Novara bezocht. Een fan vertelde mij dat veel mensen uit Vercelli in Novara werken of naar school gaan. Vooral op school was de rivaliteit volgens hem merkbaar. Op het station van Novara kwam het regelmatig voor dat de Vercellese jeugd door de boze buurmannen voor rotte vis werd uitgemaakt. Een klassiek voorbeeld van Italiaanse stadsrivaliteiten. “Ik ben een vredelievend persoon, maar als we tegen Novara spelen koester ik gevoelens van haat”, zei de fan in kwestie.

Marco Miglietta schrijft in zijn prachtige en pas verschenen boekwerk Ti Amo, Pro! ook over de derby tegen Novara. Dat doet hij aan de hand van één van de laatst gespeelde derby’s, op 10 maart 2002 in de toenmalige Serie C2a. In de negentigste minuut kopte Palombo in buitenspelpositie Novara naar de 1-0 overwinning. Dat was jammer omdat Pro die dag een goede wedstrijd speelde, maar toch het nakijken had tegen het op dat moment superieure Novara. Historisch gezien heeft Pro Vercelli helaas ook het nakijken in de onderlinge duels. Sinds 1912 werd de derby meer dan zestig keer in de competitie en de beker gespeeld. Novara won bijna twee keer zo vaak als Pro. De laatste derby in de competitie werd op 16 maart 2003 gespeeld en eindigde in een 1-1 gelijkspel. Novara promoveerde dat seizoen, wat het begin van een indrukwekkende opmars betekende die vorig seizoen resulteerde in een verrassende rentree in de Serie A (gevolgd door een kansloze degradatie).

Op 17 november 1912 won Pro Vercelli in de competitie met 7-0 van Novara. Het was de eerste officiële wedstrijd tussen beide ploegen. Carlo Rampini scoorde een hattrick namens de Leoni Bianchi. Toevalligerwijs is 7-0 ook de tussenstand wat betreft het aantal scudetti door beide ploegen gewonnen. In het voordeel van Pro uiteraard. Novara’s beste prestatie in de competitie ooit is een achtste plaats in de Serie A in 1952.

Dat jaar speelde Silvio Piola in de spits van Novara. Het Pro Vercelli-icoon speelde in de herfst van zijn lange loopbaan voor de rivaal, dichtbij huis en in tegenstelling tot Pro Vercelli (ondertussen afgedaald naar de Serie C) in die periode uitkomend in de hoogste klasse. Piola drukte zijn stempel op het voetbal in Novara. Zeven seizoenen, 185 wedstrijden en 86 goals diende Piola de Biancoazzurri, wat ertoe leidde dat het stadion van Novara na zijn overlijden in Silvio Piola Stadion werd omgedoopt. Niet lang daarna volgde Pro Vercelli met hetzelfde eerbetoon door het Robbiano Stadion naar Silvio Piola te vernoemen (volgens sommigen kenmerkend voor de onderlinge rivaliteit).

Mede op aandringen van de Pro Vercelli-tifosi bleek het (grotere en nabijgelegen) Silvio Piola Stadion te Novara al snel geen optie om eind vorig seizoen de play-offwedstrijden en begin van dit seizoen enkele Serie B-wedstrijden te spelen. Thuiswedstrijden spelen op het veld van de rivaal ligt simpelweg te gevoelig en is nadrukkelijk niet gewenst.

“Het belooft een spannende wedstrijd te worden”, vertelde Paolo Piola – dochter van – mij onlangs over de derby. Voorzitter Secondo zei deze zomer: “De wedstrijd tegen Novara op 23 december zal een wedstrijd als geen ander worden, drie punten voor ons tellen dan voor dertig.” Dat is overigens niets teveel gezegd. Naast de sociaal-historische rivaliteit is de derby ditmaal ook sportief van groot belang voor Pro Vercelli. Novara passeerde Pro Vercelli dit weekend op de ranglijst door een knappe 1-3 overwinning op Bari. Met één punt meer staat Novara nu twee plekken boven Pro Vercelli. Beide ploegen strijden op dit moment voor lijfsbehoud. Er staat dus meer op het spel dan alleen de eer. Op papier is promovendus Pro Vercelli de underdog tegen degradant Novara. Laten we daarom hopen op spanning en een sensatie. Forza Pro!

zaterdag 15 december 2012

Goed nieuws een week voor de derby

La Stampa vatte de wedstrijd van vandaag tegen Hellas Verona (éénmalig winnaar van de scudetto in 1985) beknopt en helder samen. Hier volgt een vertaling:

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Velen zouden getekend hebben voor een gelijkspel tegen Verona, maar uiteindelijk was de 0-0 in de ogen van Pro Vercelli iets te weinig vandaag. Strijdbaar, georganiseerd, en helemaal niet geïntimideerd door het blazoen van De Scaligeri, die in de aanval beschikten over klasbakken zoals Cacia en Bojinov. In de tweede helft maakte Pro het spel: ze had de wedstrijd onder controle, deed niet of nauwelijks iets verkeerds en kreeg bovendien de beste kansen. De twee meest in het oog springende kwamen voor de voeten van Iemmello, die was ingevallen voor Di Piazza. De beste speler van De Witten was wederom Fabiano (foto), soeverein spelend. Goed nieuws een week voor de derby tegen Novara.

dinsdag 11 december 2012

Mi ricordo kip

Dit voorjaar bezocht ik tijdens een vakantie in Toscane de wedstrijd Grosseto vs. Empoli in de Serie B. Het was de eerste wedstrijd van mijn zoon van twee in een heus voetbalstadion. Helaas waren we twintig minuten te laat bij het stadion en daardoor misten we beide treffers (de wedstrijd eindigde in 1-1). Dat betekende dat andere dingen dan het vieren van doelpunten bij hem zijn blijven hangen na die wedstrijd. In de eerste plaats het schreeuwen en scanderen zoals je dat alleen in Italiaanse stadions meemaakt, in de tweede plaats de tientallen "ciao bello's" die het ventje (blond haar, blauwe ogen) kreeg te verwerken en last but not least: kip.

Met kip bedoelde hij de mascotte van Grosseto: een levensgrote griffioen in clubtenue. De vreemde vogel kon in de ogen van mijn zoon enkel een kip zijn en sindsdien zijn in zijn belevingswereld "voetbal Italië" en "kip" voor altijd met elkaar verbonden. Als tegenwoordig bij ons thuis de woorden "Italiaans voetbal" vallen - en dat gebeurt regelmatig - volgt steevast vanuit een of andere hoek: "kip". Toen ik van mijn laatste Italiaanse voetbaltrip terugkeerde met een mascottebeer van Inter en een mascottestier van Torino (de mascotteleeuw van Pro Vercelli kon ik helaas niet vinden, ik houd mij warm aanbevolen voor een exemplaar) werd er in eerste aanleg zelfs een beetje teleurstellend door mijn zoontje gereageerd. Je zag hem denken: 'Papa, voetbal Italië... Kip?!'

In het vroege voorjaar had ik nog niet kunnen bevroeden dat Pro Vercelli een dik half jaar later op hetzelfde veld in de Serie B zou uitkomen. Het tweeluik tegen Taranto was op dat moment nog niet gespeeld, de finale van de play-offs tegen Carpi nog niet aan de orde. Het had ook weinig gescheeld of het was er ondanks de promotie van Pro niet eens van gekomen - Grosseto bleef op de valreep voor de Serie B behouden, maar moest de competitie met veel punten aftrek starten ten gevolge van financiële problemen. Dat verklaart ook de lage klassering van de hekkensluiter, voorheen middenmoter.

Afgelopen zaterdag stonden beide ploegen tegenover elkaar. Een wedstrijdverslag laat ik deze keer achterwege. De voornaamste herinnering aan Grosseto blijft voorlopig: kip.

donderdag 6 december 2012

Blij met de Scuola Vercellese

Twee commentaren maakten mij in het bijzonder blij na de overwinnig op Vicenza en in aanloop naar de wedstrijd van komend weekend tegen Grosseto. Het waren de commentaren van trainer Camolese en middenvelder Rosso. Hieronder heb ik ze zo goed mogelijk vertaald in Nederlands:

Camolese na de wedstrijd tegen Vicenza: "Vandaag hebben we een heel belangrijke wedstrijd gewonnen, iedereen mag blij zijn. Vanavond zag ik een compacte groep. De competitie duurt lang en we moeten veel verbeteren, maar er is voldoende perspectief. De 2-1 vlak voor rust herinnerde de jongens eraan dat zij weer volle bak moesten gaan. We deden het goed en legden Vicenza aan banden. De jongens hebben gereageerd zoals ik dat wilde. Masi en Sini vielen met blessures uit en ik hoop dat het niets ernstigs is (NB: deze week werd Masi aan zijn blessure geopereerd, de huurling van Juve zal pas in januari weer kunnen spelen). Voorts feliciteer ik Iemmello, hij deed het heel goed en ik ben er zeker van dat hij de volgende keer wel scoort. Ik werd erg blij van de omhelzingen na de wedstrijd en de knuffels richting de bank na het eerste doelpunt. Een trainer wil niets liever dan dat 'ik' wordt omgezet in 'wij' en vanavond zag ik ons Pro groeien."

Rosso in aanloop naar de wedstrijd tegen Grosseto: "Pro heeft een selectie met dertig spelers: ieder van ons moet inzet tonen en zijn toegevoegde waarde laten zien. De focus moet niet liggen op het individu. Zelf heb ik rustig mijn beurt afgewacht, en op het juiste moment was ik er gelukkig klaar voor. In het begin had ik het zwaar, wat wellicht ook kwam door de nieuwe competitie. Nu is het niet langer de tijd om achterom te kijken, we moeten enkel vooruit zien. De winst op Vicenza heeft ons meer zelfbewustzijn gegeven: door het succes zijn we ons ervan bewust dat we er meer van kunnen maken. Vergeet niet dat we altijd goed getraind hebben, zelfs in de moeilijke tijden, en dat heeft geholpen om terug te komen. In jezelf geloven is de eerste stap op weg naar continuïteit. In Grosseto wacht ons allemaal een grote uitdaging: het is niet makkelijk om te spelen tegen de hekkensluiter. Aan de inzet zal het zoals altijd niet liggen."

Wat mij raakte in de commentaren was de combinatie van opluchting en zelfvertrouwen en vooral daar tussenin de kwetsbaarheid die werd blootgelegd. De trainer die blij is omdat zijn ploeg deed wat hij wilde en vanwege de bevestiging die hij van zijn spelers kreeg dat het goed zit in de vorm van omhelzingen en knuffels. Rosso legde in zijn commentaar feilloos bloot waar het dit seizoen om gaat bij Pro Vercelli: het eigen belang opzij zetten, keihard werken, in jezelf geloven en nooit opgeven. (Bovendien liet hij merken zichzelf daar de afgelopen periode aan te hebben opgetrokken.) Het is een hedendaagse vertaling van de kernwaarden van Pro Vercelli die meer dan honderd jaar terug tot ongeëvenaarde successen leidden: teamgeest, fanatisme, zelfvertrouwen en opgestroopte mouwen. Ara, Milano, Leone, Rosetta, Piola, Depetrini, Ferraris, ze werden allemaal groot in die Scuola Vercellese. Rosso liet zien zich bewust te zijn van het witte shirt dat hij draagt, van welke traditie hij deel uitmaakt en wat voor eer dat is. Daarbij past onvoorwaardelijke inzet en dienstbaarheid aan de club, het team, de trainer en de fans.

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
De Britse blogger Chris King schreef niet zo lang geleden nog een treffende passage over Rosso: "Ik zag Rosso vorig jaar in de play-offs tegen Taranto spelen. Hij raakte kort nadat Pro voor de derde keer had gewisseld geblesseerd. Toen hij voor een behandeling op de grond lag, en onder vuur van de Taranto-supporters (de politie moest zelfs tussen twee verhitte fans komen), leek het er niet op dat hij op het veld terug zou keren. Het lukte hem wel, min of meer op één been spelend gedurende de laatste tien minuten of zo. En terwijl hij op het veld stond, scoorde Espinal vlak voor het eind de belangrijke winnende treffer. Als hij van het veld was gegaan had Pro met nog maar negen spelers op het veld gestaan en vast en zeker verloren. Zijn instelling kwam die dag overeen met die van de fans."

Als Rosso zich in het team weet te handhaven groeit de rossige middenvelder langzamerhand uit tot een clubicoon van nu. Samen met de excellente doelman Valentini en de onverzettelijke verdediger Ranellucci gaat hij zo ongeveer het langst mee in de basis van Pro. Alledrie maakten ze de doorstart mee in de Seconda Divisione en promoveerden vorig jaar glorieus naar de Serie B. Valentini hield zijn team op cruciale momenten op de been, Ranellucci werd gekozen tot speler van het jaar en Rosso liet zien dat echte Witte Leeuwen doorgaan tot het gaatje. Vooropgaand in de strijd trekken zij in termen van Witte Leeuwen-instelling de kar. Het is zeer hoopgevend dat juist nu die kwaliteiten weer komen bovendrijven in het team. "Yes, we can!!!", schreef columnist Vittorio Gelso deze week op tuttoprovercelli.com. "Forsa Pro!", voeg ik eraan toe met een tevreden lach op het gezicht.

zaterdag 1 december 2012

Dit is een heerlijk weekend! Pro Vercelli wint!

Dit is een heerlijk weekend. Mijn vrouw en ik hebben het rijk alleen, zijn lekker uit eten en naar een concert geweest. We hebben vrienden ontmoet, heerlijk gekookt, van elkaar genoten en vandaag samen naar Pro Vercelli gekeken met als klap op de vuurpijl de diep gewenste winst voor De Witte Leeuwen. Na vier nederlagen op rij werd in het eigen Stadio Silvio Piola Vicenza verdiend verslagen.

De wedstrijd zag ik samen met mijn vrouw live via internet op een kanaal met Engels commentaar, voor de verandering bijzonder aangenaam om de wedstrijd te volgen. Voor mij en voor haar. Het is de eerste keer dat ze een hele wedstrijd van Pro Vercelli ziet.  
“Zie hoe prachtig dat is, Pro Vercelli op eigen veld in de Serie B!”, zeg ik tegen mijn vrouw. Ze glimlacht vertederd.
De commentator verhaalt ondertussen over de roemruchte historie van De Witte Leeuwen. “Zeven scudetti, de laatste in 1922, Pro Vercelli stond aan de wieg van het hedendaagse Italiaanse voetbal.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Er is een klein kwartier gespeeld en samen kijken we naar het scherm. Corner voor Pro Vercelli.
“Vorig seizoen scoorde Pro Vercelli nog wel eens uit een hoekschop”, zeg ik tegen mijn vrouw. Fabiano neemt de corner. Pats! Boem! Scavone! Goal voor Pro Vercelli! Pro Vercelli scoort pardoes uit de hoekschop en staat 1-0 voor. Scavone rent uitgelaten richting de dug-out waar hij blij in de armen wordt gesloten door zijn ploeggenoten en de technische staf. Iedereen is dolgelukkig. Er is een kwartier gespeeld. Op het scherm wordt de goal nog eens herhaald. De corner van Fabiano komt terecht op het hoofd van Tiribocchi, die de bal doorkopt naar Scavone. De middenvelder kopt de bal op zijn beurt binnen. Na de wedstrijd laat Scavone weten dat de treffer was ingestudeerd. The West Side laat van zich horen. “Forza ragazzi!” De Engelse commentator laat gedurende de wedstrijd meermaals weten onder de indruk te zijn van de koren van de tifosi.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Terug naar het veld. Masi (of is het Sini?) breekt door aan de linkerkant en schiet de bal van afstand in het strafschopgebied. De bal komt terecht bij de mee opgekomen Tiribocchi, die de hoek voor het uitkiezen heeft maar mist. Het is langzamerhand het verhaal van Tiribocchi. Maar dan komt zijn kans op revanche. Er zijn 35 minuten gespeeld. Handsbal van Vicenza in het stafschopgebied! Penalty! Tiribocchi gaat achter de bal staan en benut de buitenkans onberispelijk. 2-0 voor Pro Vercelli! Il Tir steekt een arm in de lucht en een duim in de mond. De treffer draagt hij op aan zijn pasgeboren zoontje. Het is zijn tweede treffer van het seizoen. Een verlossende treffer voor de spits en een bevrijdende treffer voor Pro Vercelli. De winst is bijna binnen.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Met deze passages is het verhaal van de overwinning op Vicenza grotendeels verteld. De tegentreffer vlak voor rust is voor de boeken. Net als de rode kaart voor Vicenza-invaller Lo. De levensgrote kans voor invaller Iemmello op de derde treffer zal vooral op zijn netvlies blijven staan. Wat telt is de winst en de betekenis ervan. Zowel in sportief als in mentaal opzicht. Opeens stond het goed. Pro Vercelli speelde compact, expressief en met intensiteit. Vanuit een snelle omschakeling creëerde de ploeg met overtuiging meerdere goede kansen. De afwerking liet nog te wensen over, maar met de teruggekeerde Di Piazza en de opgeleefde Tiribocchi had Pro opeens weer smoel voorin. Tiribocchi was met een assist, een goal en een bal op de paal zelfs wedstrijdbeeldbepalend. Met Rosso en Scavone er weer bij had het middenveld meer body, en Fabiano was achter de spitsen de uitblinker van de wedstrijd. Met zijn oneindige inzet was de bebaarde nummer tien de stuwende kracht die de ploeg liet draaien. De Witte Leeuwen slaagden erin de tegenstander hun wil op te leggen. Er werd verdiend met 2-1 gewonnen van Vicenza.  

Mijn vrouw heeft genoten van een leuke en spannende wedstrijd. Samen genieten we van de heugelijke zege. Dit is een heerlijk weekend!