maandag 24 oktober 2011

Witte Leeuwen winnen in goud

Na de tweede overwinning in een uitwedstrijd heeft Pro Vercelli opeens uitzicht op de play-offs voor de Serie B, jubelt La Sesia deze week. “Hoewel het niet de mooiste wedstrijd was, toonde de ploeg van Braghin karakter: aan motivatie geen gebrek. Het was de tweede uitoverwinning na de winst op Monza een maand eerder. Dankzij een eigen doelpunt van Dionisi (Tritium) en een goal van Santoni in de slotfase boekten De Withemden een 2-1 overwinning.” Dat deden zij overigens in het mooie goudkleurige uitshirt, passend bij de successen van de laatste tijd.

Op Tuttoprovercelli.com gaf trainer/coach Braghin zijn analyse van de wedstrijd. Hij was tevreden over het vertoonde spel en het resultaat. Verder constateerde hij dat zijn ploeg in de lift zit en dit vooral mooi te vinden voor zijn jongens. Daar voegde hij aan toe dat zijn elftal zich ondertussen een waardige ploeg toont in deze competitie en het beste van zichzelf laat zien. Elke tegenstander wordt serieus genomen, elke wedstrijd is lastig en dat gold volgens Braghin ook voor de wedstrijd tegen Tritium. “Zij hadden angst voor ons, maar wij wisten ook dat we tegenover een lastige tegenstander stonden. We speelden compact en effectief, en hebben constant druk gezet tot het laatst aan toe.”
   
Dat laatste was zeker geen overbodige toevoeging, want het venijn van de wedstrijd zat hem in de staart. Pas één minuut in de blessuretijd van de tweede helft wist Pro Vercelli de score te verdubbelen. De gretige invaller Santoni wist wel raad met een prima voorzet van Armenise. Vervolgens viel de Pro Vercelli-defensie met de finish in zicht in slaap en profiteerde Bortolotto namens Tritium van de onachtzaamheid door diep in de blessuretijd de 1-2 binnen te tikken. En zelfs toen was het nog niet afgelopen, want een minuut later kreeg Pro Vercelli geen penalty nadat Dionisi de bal in het strafschopgebied met de hand stopte. Nu was het de scheidsrechter die stond te slapen. Uiteindelijk liet hij vijf minuten doorspelen en was Tritium met een afstandsschot in de allerlaatste minuut zelfs nog dichtbij de gelijkmaker. Na vijf uiterst enerverende minuten blessuretijd klonk eindelijk het verlossende eindsignaal en was de tweede uitzege van De Witte Leeuwen dit seizoen een feit. 

De beslissende treffer kwam dus van de voet van Santoni, na goed opkomen en voorgeven van Armenise. Op Youtube.com is een filmpje van de winnende goal te zien. Na de score springt Santoni enthousiast over de boarding om zijn geluk te delen met de meegereisde aanhang en zijn ploeggenoten. De lof van Santoni ging dan ook uit naar het team: “We zijn een hecht team en halen het maximale uit onze collectieve kracht. Degene die het veld betreedt, geeft het uiterste voor dit shirt en de resultaten zijn geen toeval. We wilden koste wat het kost winnen vandaag. Ik ben blij dat ik daar een steentje aan heb mogen bijdragen. Er is veel concurrentie voor de basisplekken, maar ik ben blij deel uit te mogen maken van deze groep.”    

Sommige media toonden overigens minder bescheidenheid dan de matchwinner. Zo schroomde La Sesia niet om de droom van de play-offs nu reeds te lanceren. Mijns inziens is dat nog een beetje vroeg. Maar genieten van het al goede is nu zeker geoorloofd na de goede prestaties van de afgelopen tijd. Chapeau!

vrijdag 21 oktober 2011

Wederzijds respect

Enig respect voor de volgende tegenstander van Pro Vercelli is op zijn plaats. Tritium maakte vorig seizoen voor het eerst sinds de oprichting in 1908 zijn debuut in het profvoetbal en dat groeide gelijk uit tot een succes. Brutaal pakten de nieuwkomer meteen de titel in de Seconda Divisione A en gaf onder meer Pro Vercelli het nakijken. Pro Vercelli wist Tritium in de onderlinge duels ook niet te verslaan (1-0 nederlaag en 1-1 gelijkspel). Het kersverse sprookje van Tritium is sympathiek en het contrast met de roemruchte historie van Pro Vercelli groot. Op de ranglijst in de Prima Divisone A staat Tritum met één punt verschil een plekje boven De Witte Leeuwen. Dat alles maakt het onderlinge treffen van zondag op voorhand een interessante wedstrijd.

Moment uit de wedstrijd Pro Vercelli vs. Tritium
Seizoen 2010/2011
De spitsen van het kampioensteam maken nog altijd deel uit van de Tritium-selectie. Ze hebben mooie Italiaanse namen: Roberto Floriano en Roberto Bortolotto. De twee Roberto’s hebben vrijwel alle wedstrijden gespeeld, maar de teller van het duo blijft voorlopig steken op één treffer. De spelers van koploper Ternana liggen echter nog steeds wakker van de wonderschone treffer die Floriano tegen hen maakte. Op het middenveld speelt het 17-jarige toptalent Daniele Casiraghi dat ondertussen wordt begeerd door Atalanta Bergamo, de club waar Tritium nauwe banden mee onderhoudt getuige de huur van vier jonge spelers van La Dea (De Godin). De 29-jarige Enrico Bortolotto, de broer van Roberto, speelt naast Casiraghi op het middenveld en scoorde al drie keer in zeven wedstrijden. Tritium is niet alleen een verrassende ploeg, maar beschikt dus ook over veelbelovende spelers. Daarmee heeft het wel wat weg van hoe het sprookje van Pro Vercelli ooit begon.

Op de website van Tritium blikt Floriano vooruit naar de wedstrijd tegen Pro Vercelli: “Het is waar, ze hebben de minste goals tegen. In het veld zijn ze goed georganiseerd en ze geven weinig ruimte weg. Wat dat betreft is er bij Pro Vercelli niet veel veranderd in vergelijking met vorig seizoen toen ze in de Seconda Divisione ook al weinig weggaven. Bovendien beschikken ze over een veeleisende aanhang die de ploeg hartstochtelijk steunt. We zullen agressief moeten spelen, want we kunnen de punten goed gebruiken.” Het respect is volledig wederzijds.

woensdag 19 oktober 2011

Ranglijst Prima Divisone A

1.
Ternana
19
2.
Taranto *
16
3.
Como
14
4.
Carpi
13
5.
Sorrento *
13
6.
Tritium
12
7.
Pro Vercelli 1892
11
8.
Lumezzane
11
9.
Pisa
10
10.
Avellino
10
11.
Spal *
9
12.
Foggia
8
13.
Reggiana *
7
14.
Pavia
7
15.
Monza
7
16.
Benevento *
6
17.
Viareggio *
4
18.
Foligno *
0

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
* Strafpunten
Taranto-1
Sorrento-2
Spal-2
Reggiana-2
Benevento-6
Viareggio-1
Foligno-1

maandag 17 oktober 2011

Veel is veranderd. Pro Vercelli vs. Taranto 0-0

Afgelopen week publiceerde La Sesia een interview met een van de opvallendste spelers van Pro Vercelli op dit moment: Matteo di Piazza. Strekking van het artikel was hoe zeer de Siciliaan (geboren in Partinico, onder de rook van Palermo) in vergelijking met vorig seizoen een gedaanteverwisseling heeft ondergaan. Daarbij werd gerefereerd aan Dr. Jekyll en Mr. Hyde, en om dat te illustreren werd de wedstrijd Rodengo Saiano vs. Pro Vercelli van 20 februari 2011 erbij gehaald. Di Piazza werd van het veld gestuurd wegens aanmerkingen op de arbiter. Onderweg naar de kleedkamer ging hij ook nog eens in discussie met de tifosi en gaf ze de vinger cadeau. La Sesia vond het daarom moeilijk te begrijpen dat Di Piazza na zijn treffer tegen Reggiana een sprint van negentig meter trok richting de meegereisde West Side om met zijn hand op de borst de voorsprong met hen te vieren. “Ik ben een ander persoon geworden,” verklaarde hij na afloop op de persconferentie.

Ikzelf herinner mij uit het afgelopen seizoen twee treffende Di Piazza-momenten. Ten eerste zijn woorden na de gewonnen bekerwedstrijd tegen Pro Patria toen hij sprak over de toekomst en de goals die zouden vallen “als kogels uit een machinegeweer.” Hij scoorde daarna niet of nauwelijks meer, in de competitie slechts éénmaal in zeventien wedstrijden. En dat sloot aan op een ironisch filmpje dat ik op Youtube.com vond. Het was een eerbetoon van een Siracusa-fan aan de spits die in 2010 een half seizoen voor de club uit Sicilië uitkwam. Op de majestueuze tonen van Vangelis vormt het filmpje een eerbetoon aan alle goals die Di Piazza dat seizoen maakte. Vervolgens verschijnt spottend in witte chocoladeletters het woord Fine (Einde) in beeld. Hadden we hier te maken met een spits die iets teveel overliep van zelfvertrouwen?

Di Piazza liet zich er niet door beïnvloeden getuige een ander citaat: “Ik interesseer mij niet voor de criticasters die aanmerkingen op mijn spel (…) hebben. Ik ben onverstoorbaar (…)” Hij klom uit het moeras en is begonnen zijn woorden in daden om te zetten. Di Piazza presenteert zich met zijn afgetrainde kop en lijf, tatoeages en barbaarse kapsel als een onverschrokken spits die van afmaken weet. Ter illustratie benadrukte hij in het interview met La Sesia nog eens dat hij na de wedstrijd tegen Como al had beloofd dit seizoen vijftien goals te maken. Zijn eerste treffer tegen Avellino was dan ook een bevrijding voor hem geweest, hoewel hij daaraan toevoegde eigenlijk al eerder één te hebben gemaakt in de gestaakte wedstrijd tegen Como die overgespeeld moest worden. Hoewel hij nu officieel op twee treffers staat, voelt het volgens eigen zeggen alsof hij er al drie in heeft liggen. 

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Tegen Taranto lukt het hem helaas niet ook officieel zijn derde treffer te maken. Al na drie minuten spelen liep De Siciliaan een blessure op aan zijn enkel en na een weinig succesvolle poging op het veld terug te keren volgde in de negende minuut de onvermijdelijke wissel en bracht Braghin Tripoli in. Even voor de wissel had Iemmello al met een mooie actie een goede kans gecreëerd, maar vanwege zijn gekwetste enkel kwam Di Piazza niet op tijd om de bal binnen te werken. Taranto werd daarop ook gevaarlijk. Valentini redde miraculeus op een inzet van de Franse spits Rantier. Iemmello herpakte zich de eerste helft van deze wedstrijd duidelijk ten opzichte van afgelopen woensdag. Een supporter had ter stimulans een spandoek meegebracht met daarop geschreven: IemmoGoal. Iemmollo verdiende een penalty (die niet werd gegeven), hield in zijn eentje de gehele Taranto-defensie bezig, schoot van afstand net over, verscheen alleen voor de keeper (onterecht afgefloten wegens buitenspel) en bediende Tripoli op maat. De bal ging er echter niet in en dus stond het 0-0 bij rust.

De eerste 25 minuten na rust waren grotendeels voor Pro Vercelli. Grote teleurstelling was er na 15 minuten spelen toen Prosperi in het eigen strafschopgebied overduidelijk hands maakte om een pass op de vrijstaande Iemmello te keren. Tot grote ontsteltenis van het thuispubliek liet de scheidsrechter het verwachte fluitsignaal echter achterwege. Verder wisten De Witte Leeuwen het doelgebied van Taranto vooral meermaals via de flanken te bereiken. Naast uitblinker Cancellotti was ook aanvoerder Murante gevaarlijk, met een sterk schot van 25 meter afstand als hoogtepunt.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Daarna was het de beurt aan Malatesta die de eer had Iemmello te mogen vervangen. Zoals te doen gebruikelijk was De Bommenwerper meteen gevaarlijk met een listige kopbal die net over ging. Het was het signaal voor de ploeg om door te drukken. Fabiano stichtte nog eens twee keer gevaar, de laatste keer door op een geweldige manier twee man te passeren en net over te schieten. Daarna was de wedstrijd gespeeld, beide ploegen oogden vermoeid en namen uiteindelijk genoegen met de 0-0 als eindstand. 

Braghin en Romairone waren tevreden met dat resultaat. Braghin koestert de goede prestaties van de afgelopen weken gelet op alle blessures in zijn selectie. Romairone prees het collectief dat steeds beter presteert. De lokale pers durft na de resultaten van de afgelopen weken zelfs het woord play-offs aan het papier toe te vertrouwen. Voorzitter Secondo had ten slotte wel wat aanmerkingen op de arbitrage, en bracht die zonder handgebaren naar voren. Zonder enige twijfel was zijn club een penalty onthouden, en dit soort gedoe had de club dit seizoen al vaker punten gekost. In totaal had Pro Vercelli wel vier punten meer verdiend dan het huidige totaal. Voor zijn jongens had de voorzitter overigens enkel lof: “Dit soort wedstrijden geeft ons de kracht om op de goede weg door te gaan. En dat het snel afgelopen mag zijn met de blessurestroom,” refereerde hij aan het jammerlijke uitvallen van Di Piazza. Kortom, er is veel veranderd sinds februari van dit jaar.

donderdag 13 oktober 2011

Prima resultaat! Reggiana vs. Pro Vercelli 1-1

Langzaamaan wordt duidelijk dat Pro Vercelli het niveau van de Prima Divisione prima aankan. In de uitwedstrijd tegen Reggiana lag zeker in de eerste helft de overwinning voor het oprapen, maar de uitblinker in de wedstrijd tegen Avellino, Pietro Iemmello, liet tot tweemaal toe de kans op de beslissing liggen. Na de rust kwam vervolgens een ander Reggiana tevoorschijn, dat een gelijkspel wist af te dwingen en zelfs enkele kansen kreeg op meer. “Het gelijkspel is echter een rechtvaardige uitslag,” zei trainer/coach Braghin na afloop. “Hoewel de nasmaak toch ook bitter is gelet op de kansen die we in de eerste helft kregen om de overwinning veilig te stellen.” De provinciale krant La Sesia noemde dat vooral “zonde”.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Pro Vercelli trad aan met: Valentini, Cancellotti, Armenise, Ranellucci, Rosso, Masi, Murante, Disabato, Fabiano, Di Piazza en Iemmello, die zijn eerste grote kans al na een minuut spelen kreeg. Hij ontving de bal na een prima één-tweetje tussen Di Piazza en Fabiano, maar wist slechts twee stappen verwijderd van de doelman het net niet te vinden. Zijn schot ging hoog over. Di Piazza en Fabiano zetten het goede spel echter voort en dat resulteerde uiteindelijk na tien minuten in de openingsgoal. Fabiano bereikte met een prachtige afgemeten voorzet Di Piazza, die alleen voor de Reggiana-doelman Silvestri met timmermansoog koel afmaakte. De prille voorsprong kwam vervolgens nauwelijks in gevaar, ondanks verwoede pogingen van de tegenstander om de regie in handen te krijgen. Hoe frustrerend dat was voor de thuisclub bleek vlak voor rust toen Reggiana-trainer Amedeo Mangone wegens protesteren werd weggestuurd. Op de verhoudingen viel echter niets af te dingen. Pro Vercelli was heer en meester in de eerste helft. Vlak voor het einde van de eerste helft had Iemmello die krachtsverhouding moeten omzetten in een verdubbeling van de voorsprong. Na het passeren van de doelman bracht hij zichzelf echter in een te moeilijke positie om binnen te kunnen werken. Niet voor het eerst dit seizoen toonde het toptalent in de spits hoe grillig hij is. Laten we het erop houden dat hij zijn dag niet had.  

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Gelet op de 1-0 voorsprong en het goede spel was er voor Braghin bij aanvang van de tweede helft geen enkele reden om te wisselen. De eerste minuten van de tweede helft kwam zijn ploeg onder aanvoering van het aanvallende trio Fabiano, Iemmello, Di Piazza ook weer prima naar voren. Alle drie schepten mogelijkheden in de eerste vijf minuten, maar zonder resultaat. Reden voor Braghin om Malatesta warm te laten lopen. Tegelijkertijd kwam plotseling aanvaller Matteini los namens Reggiana. Tot twee keer toe was hij in zeer korte tijd dichtbij de gelijkmaker, maar respectievelijk Valentini (foto boven) en Ranellucci (foto links) redden Pro Vercelli ternauwernood. Het was niettemin het startsignaal voor Reggiana om het offensief in te zetten. Braghin beantwoordde deze kanteling van de wedstrijd door eerst Malatesta in te brengen voor Iemmello en vrij snel daarna Di Piazza te wisselen voor Bencivenga. Een heldere keuze voor het behouden van de voorsprong met twee in plaats van drie aanvallers voorin en een versterkte verdediging. De Witte Leeuwen verloren echter de strijd op het middenveld en al dan niet direct gevolg was dat de kansen voor Reggiana toenamen. Na een zoveelste balverlies op het middenveld mocht ook Disabato inrukken. Zijn vervanger was verdediger Pigoni, die zijn rentree maakte na langdurige absentie. Twee minuten later was het raak voor Reggiana. Op een wat gelukkige manier scoorde Mei op aangeven van Alessi de gelijkmaker via binnenkant paal. Valentini had het nakijken en Pro Vercelli geraakte zo toch nog even in de problemen. Met Fabiano en Malatesta geïsoleerd in de spits, restte er weinig anders dan verdedigen. En dat deden De Withemden gelukkig goed. Mede dankzij de solide verdediging onder leiding van Ranellucci en Valentini werd de eindstreep gehaald en boekte Pro Vercelli een verdiend gelijkspel.

Dat werd ook onderschreven door Reggiana-coach Mangone: “Pro Vercelli maakte het spel, maar gelukkig bleven wij er geloof in houden en wisten we ons terug te knokken in de wedstrijd.” Pro Vercelli-doelpuntenmaker Di Piazza complimenteerde de tegenstander ook: “Reggiana heeft er uiteindelijk alles aan gedaan en dus is het gelijkspel een begrijpelijk resultaat. Tegen het einde van de wedstrijd konden we het fysiek nauwelijks meer bolwerken; dat was onze voornaamste zwakte. Maar gelukkig maakte ik een doelpunt en daar zijn we hartstikke blij mee. Nu moeten we vooruitkijken naar de wedstrijd tegen Taranto, het is een belangrijke wedstrijd en dat vraagt om de best mogelijke voorbereiding.” Trainer Braghin beaamde dat: “We moeten nu vooral fysiek herstellen zodat we op ons best de strijd met Taranto aan kunnen gaan. De jongens geven momenteel het uiterste.” Met prima resultaat, voeg ik er volledigheidshalve aan toe.

dinsdag 11 oktober 2011

Beide beentjes op de grond

Als ik denk aan Reggiana, komende woensdag tegenstander van Pro Vercelli, dan denk ik aan Fernando de Napoli. De prachtige middenvelder annex vleugelspeler speelde van 1994 tot zijn pensioen in 1997 voor de club uit Reggio Emilia. Hij degradeerde met Teste quadre uit de Serie A, om er een seizoen later terug te keren en vervolgens afscheid te nemen met opnieuw degradatie. Het zou het blazoen van 54-malig international (1 goal) De Napoli niet schenden. Dat was al lang veilig gesteld met vier gewonnen scudetti, waarvan twee legendarische aan de zijde van Diego Maradona met Napoli en een gewonnen UEFA-Cup met die club. De Napoli was samen met Giuseppe Giannini, Gianluca Vialli en Roberto Mancini één van de Italiaanse spelers waar ik in het bijzonder op lette als het weer tijd was voor Studio Italia.

Het waren tropenjaren voor Reggiana toen De Napoli er speelde. Het enige tijdvak dat de club uitkwam op het hoogste niveau. Naast het kampioenschap van de Serie B in 1993 mochten de tifosi uit Reggio Emilia nog eens zes kampioenschappen in de Serie C(1) vieren in een geschiedenis die teruggaat tot 1919. Geen indrukwekkend palmares, maar zeker ook niet helemaal niks. De club heeft daarbij een trouwe aanhang. Op de Italiaanse Wikipedia-pagina van Reggiana is een uitgebreide uiteenzetting van de historie van de Reggiana-tifosi te lezen. Zelfs de laatste jaren op lagere niveaus kan de club tijdens uitwedstrijden nog op de ondersteuning van honderden fans rekenen. Kennelijk gaat de liefde voor Reggiana niet zomaar voorbij. De Napoli bleef er dan ook na zijn pensioen als speler tot 2005 in dienst als team manager.

Reggiana staat nu met drie punten (en twee goedgemaakte strafpunten) in de onderste regionen van de ranglijst. Evenwel is het gelet op de setting – lastige uitwedstrijd – en in aanloop naar de topwedstrijd tegen huidig koploper Taranto van aankomend weekend een belangrijke horde die eerst genomen moet worden door De Witte Leeuwen. Met Salvatore Lanna en Davide Matteini herbergt de Reggiana-selectie de nodige routine, aangevuld met het nodige talent; Juventus-talent Simone Esposito voorop. Het maakt de wedstrijd op voorhand interessant omdat Pro Vercelli ook het nodige talent in het veld zal brengen in de wetenschap dat de ziekenboeg nog altijd goedgevuld is met niet de minste spelers. Vandaar dat Braghin zich in aanloop naar de wedstrijd bedient van wat ouderwetse psychologie van de koude grond: “Ondanks zijn enorme kwaliteiten ben ik over Iemmello nog niet geheel tevreden.” Oftewel snel weer met beide beentjes op de grond na de galavoorstelling tegen Avellino, want Reggiana komt eraan.

zondag 9 oktober 2011

Iemmello Superstar! Pro Vercelli vs. Avellino 4-1

Het zat niet echt mee in aanloop naar de wedstrijd tegen Avellino. De ziekenboeg van Pro Vercelli was nog altijd goed bezet. Na Marco Modolo, Vinicio Espinal en Mauro Calvi meldde ook Francesco Battaglia zich daar. Na verschillende doktersconsulten was duidelijk geworden dat hij onder het mes moet. Het herstel zal enkele maanden vergen, dus zullen we hem pas in 2012 weer terugzien. Gelukkig was er ook enig goed nieuws van het ziekenfront. Angelo Bencivenga en Gianni Fabiano waren weer 100% fit en beschikbaar voor het treffen tegen De Wolven. Pro Vercelli boekte met de laatste als invaller een overtuigende 4-1 overwinning tegen Avellino. Pietro Iemmello vestigde met klasse spel zijn naam definitief in het Silvio Piola Stadion. Hij maakte er een show van met drie assists en een weergaloze actie.  

De Witte Leeuwen kwamen tegen De Wolven echter niet meteen goed uit de startblokken. In de eerste twintig minuten werd fout op fout gestapeld, kregen de spelers de bal niet onder controle en werd er veel foute passen gegeven. Het was dan ook Avellino dat na vijf minuten spelen voor het eerst gevaarlijk werd via Herrera. Zijn schot ging maar net naast en zeven minuten later redde Pro Vercelli-keeper Alex Valentini ternauwernood op zijn tweede inzet. Daarna kwam Zigoni nog in kansrijke positie, maar werd afgefloten wegens buitenspel. Lasagna kwam een moment later zelfs tot een spectaculaire omhaal die doel miste.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA
SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Vervolgens was Pro Vercelli aan zet en was het in de 27e minuut meteen raak. Iemmello gaf de bal voor op Matteo di Piazza (foto links) die, twee aanstormende verdedigers van Avellino ten spijt, het net wist te vinden. Helaas stond zeven minuten later de gelijkmaker alweer op het scorebord. Ditmaal schoot Lasagna een voorzet vanaf links van Millesi binnen na een slippertje van Tommaso Cancellotti. Gelukkig liet Pro Vercelli zich hierdoor niet van het stuk brengen en ging opnieuw op zoek naar de voorsprong. Na een goede crosspass van Andrea Marconi miste Donato Disabato, en een schot van Iemmello op aangeven van Di Piazza werd maar net door Avellino-doelman Fumugalli gestopt. Dan, in de laatste minuut voor rust, verovert Iemmello de bal en geeft met zijn gouden voetjes voor op Marconi die scoort. Pro Vercelli gaat met een 2-1 voorsprong de rust in.

De tweede helft gaan De Witte Leeuwen verder waar ze eind eerste helft waren gebleven. Een schot van Marconi gaat net naast en even later kopt Iemmello op aangeven van Di Piazza, maar de scheids fluit voor buitenspel. In de 53e minuut is het wel raak en hoe: Iemmello maakt een spectaculaire actie, hij krijgt de bal op de rand van het strafschopgebied, passeert twee verdedigers, dan de keeper en biedt Disabato een niet te missen kans. Die doet dan ook wat niet anders kan en tikt de bal binnen. Het staat 3-1 voor Pro Vercelli en de voetbalshow is op volle toeren. Maurizio Braghin brengt Fabiano in voor de vermoeide Disabato en Simone Malatesta voor Iemmello. De laatste krijgt uiteraard een staande ovatie van de Pro Vercelli-aanhang. Zijn vervanger Malatesta is meteen gevaarlijk, gevolgd door Di Piazza en Stefano Murante. Tuttoprovercelli.com meldt dat de wedstrijd ondertussen ‘een monoloog’ is geworden.   

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
In de 73e minuut valt de deur definitief in het slot. Murante bedient Di Piazza, die de bal goed controleert en voorgeeft in het strafschopgebied. De voorzet is een pareltje en wanneer die aankomt anticipeert Malatesta goed en slaat meedogenloos toe. De Bommenwerper is terug en bepaalt de eindstand op 4-1. Avellino is definitief knock-out geslagen. D’Angelo wordt even later nog van het veld gestuurd en tegen het einde van de wedstrijd volgt nog een laatste stuiptrekking via Lasagna. Het zal allemaal niet meer deren. Pro Vercelli wint en overtuigt. Met een jonge ploeg, een geweldige Iemmello en grinta om de vingers bij af te likken. 

Braghin – in 1982 speelde hij nog een blauwe maandag vier wedstrijden voor Avellino in de Serie A – bleef na dit goede resultaat bescheiden: “We groeien en hebben nog een hele weg te gaan. Vandaag hebben we optimaal gepresteerd en de jongens verdienen daarom een compliment. In de tweede helft hebben we ook goed voetbal laten zien.”

woensdag 5 oktober 2011

Ciao Claudio!

Zes seizoenen droeg hij het witte shirt van Pro Vercelli. Komend weekend keert de voormalig aanvoerder der Witte Leeuwen terug in het Silvio Piola Stadion, maar nu in het groen-wit van Avellino. Claudio Labriola trouwde deze zomer met zijn grote liefde Daniela en liet een andere grote liefde achter zich: Pro Vercelli. De club waar hij uitgroeide tot een meer dan degelijke verdediger in de Seconda Divisione; hij verdiende er uiteindelijk een transfer naar de Prima Divisione mee. Met enige weemoed zal hij Pro Vercelli de rug hebben teruggekeerd, want vorig jaar verklaarde hij in een interview op fcprovercelli.it nog hoe groot zijn liefde voor de club was. Hij was bovendien een cultuurbewaker, want de enige eerste elftalspeler die meekwam uit de inboedel van het oude US Pro Vercelli. Je vraagt je af wat er gebeurd zou zijn, had hij geweten dat De Witte Leeuwen dit seizoen in de Prima Divisione uit zouden komen. Maar goed, dat is als niet als. Laten we Labriola vanwege zijn inzet voor Pro Vercelli vooral een mooie carrière gunnen en blij zijn met het feit dat De Witte Leeuwen uit Vercelli vooralsnog net iets boven De Wolven uit Avellino op de ranglijst staan.

Daarmee is meteen gezegd wat er komend weekend op het spel staat. De winnaar van het duel zal aanhaken bij de subtop, de verliezer zal zich voorlopig (onder)in de middenmoot nestelen. Deze week mailde ik met een Pro Vercelli-supporter ter plaatse. Hij meldde hoe zeer de tifosi verlegen zitten om een thuisoverwinning. Gelet op de ambities moet dat dit weekend maar eens gebeuren. Twee Pro Vercelli-spelers hebben afgelopen week bovendien een treetje hoger prachtig mogen warmdraaien. Tommaso Cancellotti en Alberto Masi waren uitverkoren om in een Lega Pro Onder-20 ploeg te oefenen tegen het nationale elftal van Italië. Uiteraard verloor de jeugd (het werd 5-0 dankzij doelpunten van Giovinco, Rossi en Balotelli), maar beide spelers bleven volgens algemeen directeur Giancarlo Romairone, die aandachtig toeschouwer was bij het duel, in de helft die zij speelden aardig op de been. Nu hopen we dat zij en de overige spelers overeind blijven tegen Avellino, of liever nog: Winnen!

Avellino, opgericht in 1912, is overigens een club met een bescheiden en aardige historie. Hoogtepunt in de clubgeschiedenis was de periode 1978-1988 toen de club tien seizoenen achter elkaar  als middenmoter in de Serie A uitkwam. De beste prestatie werd in 1987 geleverd. Het team eindigde als achtste met spelers zoals Angelo Alessio, Paolo Benedetti, Franco Colomba (huidig trainer van Parma) en Dirceu (op 43-jarige leeftijd gestorven in een auto-ongeluk met 44 interlands voor Brazilië op zak). Het sportieve dieptepunt kwam ruim twintig jaar na dat seizoen toen Avellino in 2009 één van de clubs was die uit de competitie werd genomen omdat het niet langer kon voldoen aan de financiële vereisten om profvoetbal te spelen. Een doorstart in de Serie D volgde en de afgelopen twee seizoenen herstelden De Wolven zich en profiteerden tweemaal van het uitvallen van clubs in hogere profcompetities ten einde dit seizoen terug te keren in de Prima Divisione. 

Avellino beschikt naast Labriola – die sinds de laatste wedstrijden basisspeler is – over een aantal prima spelers zoals Roberto Cardinale en Gianmarco Zigoni. Zigoni is de Iemmello van het team. De 20-jarige spits wordt gehuurd van AC Milan en geldt als een groot talent. Net als Iemmollo heeft hij de eerste competitiegoal van dit seizoen al achter zijn naam staan. De club houdt overigens zelf een ranglijst bij van best presterende spelers dit seizoen. De top drie bestaat uit doelman Ermanno Fumagalli, middenvelder Angelo D’Angelo en spits Gianluca D’Angelis (topscorer met twee goals).

Ten slotte het woord aan Labriola. Op tuttocalciatore.net blikt hij terug op zijn tijd bij Pro Vercelli en vooruit naar het treffen van komend weekend in woorden van de volgende strekking: “Ik keer nu als tegenstander terug naar Vercelli waar ik me zes seizoenen heb mogen ontwikkelen als voetballer en mens. Het zal niet makkelijk zijn om van Pro Vercelli te winnen. We zullen de schouders eronder moeten zetten. Pro Vercelli heeft een goede ploeg, hoewel ze dit seizoen voor het eerst in de Prima Divisione uitkomen. Ze hebben vaardige spelers, een solide groep die in balans is en een zeer goede trainer. Het is een wedstrijd die we niet mogen onderschatten.” 

Witte Leeuwen vs. Wolven. Het zal erom spannen komende zondag.

zondag 2 oktober 2011

Tovenaars vs. Witte Leeuwen 1-1

De tegenstander van Pro Vercelli deze zondag, Benevento, is alleen al vanuit marketingtechnisch oogpunt een aparte. Het begint met de clubkleuren, rood en geel, die opvallen zoals bij Go Ahead Eagles uit Nederland en Lecce in de Serie A. Daarbij heeft Benevento in het clublogo het silhouet staan van een heks op bezemsteel. De bijnaam van het team luidt De Tovenaars. Eerder merkte ik al eens op dat de club bij sommige bookmakers als één der titelkandidaten geldt. Voorlopig moeten de roodgelen echter eerst een achterstand van zes strafpunten zien weg te toveren. Dat lukt ze overigens aardig goed, want na het 1-1 gelijkspel tegen Pro Vercelli staat Benevento alweer drie punten in de plus.

Voor Pro Vercelli was het tweede gelijkspel op rij een winstpunt. Trainer Braghin was vooraf onder de indruk geraakt van de nederigheid van zijn team, het vermogen om met de juiste instelling aan de wedstrijd te beginnen. “Het gelijkspel was echter een terechte uitslag,” aldus de coach. “Benevento viel meer aan dan wij, maar wij verdedigden op onze beurt goed en waren in staat om het nodige te incasseren. Ondanks de vele afwezigen gingen we de strijd met open vizier aan. Dit resultaat is goed voor ons zelftrouwen.” 

Dat Benevento een serieuze tegenstander is, blijkt ook wel uit de namen die opgesteld stonden. Spelers zoals Michele Anaclerio, Claudio Grauso en Ivan Rajcic kennen het klappen van de zweep in het Italiaanse profvoetbal. De dertigjarige spits Giacomo Cipriani kwam in zijn loopbaan uit voor clubs als Bologna, Lecce en Sampdoria. In de Prima Divisione maakt dat hem een levensgevaarlijke aanvaller en dat bleek ook wel in het treffen tegen Pro Vercelli. 

Het hielp dan ook dat Pro Vercelli na vier minuten spelen al op voorsprong kwam. Pietro Iemmello tekende voor zijn eerste doelpunt in het profvoetbal door een door Benevento-doelman Baican geblokt schot van Matteo di Piazza binnen te tikken. De veelbelovende spits maakte zo het vertrouwen waar dat hij krijgt van de staf en de aanhang (zo bleek wel vorige week in het thuisduel tegen Pisa). Daarna blonken Pro Vercelli-doelman Alex Valentini en rechtsback Tomasso Cancellotti uit in verdedigende zin. Dat was ook wel nodig, want vooral Cipriani bleek op enkele momenten levensgevaarlijk.

Aan het begin van de tweede helft lieten De Witte Leeuwen weer tanden zien met een weergaloze actie over drie schijven. Achtereenvolgens wisten Di Piazza, Iemmolo en Donato Disabato elkaar prachtig te vinden, maar het zwakke schot van de laatste werd eenvoudig geblokt door Baican.

En toen was na een kwartier spelen in de tweede helft de beurt weer aan Cipriani. De aanvaller liet zich vallen in het strafschopgebied en dit gegoochel werd tot grote ontsteltenis van iedereen – volgens La Sesia waren zelfs de lokale journalisten sprakeloos – beloond met een penalty. Het cadeautje werd binnengeschoten door Vacca, en dat terwijl een aantal Benevento-spelers te vroeg waren ingelopen. Tot grote frustratie van bankzitter Pietro Tripoli werd dit niet bestraft door de scheidsrechter. Zijn protest echter wel.

Stefano Santoni en Urbano Germano mochten vervolgens nog invallen voor Pro Vercelli. Het nieuwe koppel was meteen gevaarlijk. Zo verdiende Santoni een vrije trap en schoot Germano over op aangeven van Stefano Murante. Beide heren vonden elkaar vlak voor tijd ook nog in een goede combinatie, maar Santoni miste de kans.

En zo eindigde de wedstrijd tussen De Tovenaars en De Witte Leeuwen uiteindelijk in een voor iedereen acceptabel gelijkspel, met toch een nare bijsmaak. Volgens La Sesia was Pro Vercelli van een mirakel afgehouden door het gegoochel van Cipriani en de scheids. Benevento-trainer Sominelli telde na afloop dan ook zijn zegeningen. En dat mag Pro Vercelli ook doen. Met zes punten staan De Withemden op een mooie achtste plaats op de ranglijst.