woensdag 29 september 2010

Een paar vragen aan centrale verdediger Claudio Labriola

De Lega Pro ligt een weekje stil en dus was er de gelegenheid voor uw Pro Vercelli-blogger om een paar vragen te stellen aan centrale verdediger Claudio Labriola die samen met Alessandro Ranelucci de vrijwel onneembare veste van het “nieuwe” F.C. Pro Vercelli vormt. Labriola kwam voor de recente fusie vijf seizoenen uit voor het “oude” U.S. Pro Vercelli.

Wat zijn de grote verschillen tussen het “nieuwe” Pro Vercelli in vergelijking met de vijf seizoenen die u uitkwam voor het “oude” Pro Vercelli? “Opvallende verschillen zijn vooral organisatorisch van aard. Onder president Massimo Secondo is sprake van een organisch geheel waarbinnen iedereen zijn rol kent en handelt op basis van een professionele instelling. De leiding geeft leiding, het secretariaat vervult de ondersteunende taken en de spelers voetballen. Iedereen weet hoe te handelen met maximaal resultaat en dat telt op tot een perfect lopende vereniging. In het nabije verleden lag de nadruk binnen de club vooral op belangrijke spelers zoals Massimo Carrera en Maurizio Ganz. Dat waren grote spelers met veel ervaring maar aan het eind van hun carrière en daardoor minder gemotiveerd. Nu is er sprake van een selectie vol inzet en honger naar successen.”

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Hoe loopt de samenwerking met de trainer, Maurizio Braghin? “Voorheen heb ik vaak tegen teams gespeeld die onder leiding van Braghin stonden. Ik herinner mij een interview na een wedstrijd van Pro Vercelli tegen Rodengo Saiano waarin Braghin – toen trainer van Rodengo Saiano – mij veelvuldig complimenteerde. Drie jaar geleden probeerde hij me al eens zonder succes naar zijn club te halen. Dit seizoen was ik eindelijk wel beschikbaar en Braghin wilde me gelukkig nog steeds graag hebben in zijn team. Nu ben ik vooral blij dat we samenwerken, omdat ik merk dat hij me helpen kan om mezelf verder te ontwikkelen.”

Wie is uw favoriete Pro Vercelli-speler uit het legendarische tijdperk dat liep van 1908 tot 1922 en waarom? “Het is moeilijk kiezen tussen Virginio Rosetta, Silvio Piola, die maar liefst 364 keer scoorde, en Pietro Ferraris. Alle drie werden ze wereldkampioen. Ik heb ondertussen veel gelezen over de historie van Pro Vercelli, maar in mijn gedachten is vooral een uitspraak van een verdediger uit de recente geschiedenis blijven hangen die ik hoorde tijdens het zien van een film over Pro Vercelli. De speler van de Withemden die werd geïnterviewd was Jussic. Hij zei: “Elke speler moet zijn hoogste doelen willen verwezenlijken in het team waarin hij speelt.” In het verleden is er ook voor mij wel eens de mogelijkheid geweest om een stap hogerop te zetten, maar ik heb altijd de voorkeur gehad om bij Pro Vercelli te blijven omdat het vanuit historisch perspectief een grote en belangrijke club is. Met deze club wil ik mijn doelen verwezenlijken. Overigens staat vast dat de mythische zevenvoudig kampioen Pro Vercelli voor altijd ook verbonden zal zijn met de legendarische Silvio Piola.”

(Afsluitende vraag gesteld door de interviewer:) Voor dit interview is zelfs contact gezocht door fans uit verre landen, zoals Gideon Dionysius uit Nederland. Wat doet het met u om te weten dat ze u ook in het buitenland volgen? “Dat doet mij emotioneel veel. Toevallig werd ik vandaag ook benaderd door een Vercelli-fan uit New York die de marathon van New York gaat lopen en tijdens de race een sjaal wil dragen met mijn handtekening erop. Ik zou Pro Vercelli graag een grote victorie schenken zodat mijn naam ook kan worden opgenomen in de roemruchte voetbalgeschiedenis van Pro Vercelli. Laten we hopen dat de supporters mij dit seizoen de vleugels geven om dromen waar te maken.”

(Het gehele supportersinterview met Labriola is te lezen (in het Italiaans) op www.fcprovercelli.it. Uw blogger dankt fcprovercelli.it voor het stellen van de ingezonden vragen.)

dinsdag 21 september 2010

Pro Vercelli vs. Renate 2-1

Nee, van een gemakkelijke walk-over was geen sprake. Afgelopen zondag eindigde de wedstrijd tussen de Witte Leeuwen en Zwarte Panters in een 2-1 overwinning voor Pro Vercelli, dat daarmee lijstaanvoerder in de competitie blijft. Laten we het erop houden dat het een degelijke overwinning is. Maar moeizaam was het ook. Niet in de laatste plaats vanwege de arbitrage waar flink wat op aan te merken viel. Maar ook het spel van Pro Vercelli behoeft de komende tijd aandacht. Het stond de overwinning echter niet in de weg. Al in de vijfde minuut passeerde Santoni Renate-doelman Amadori. Dertien minuten later had Renate zomaar gelijk kunnen maken, maar keeper Valentini redde miraculeus op de inzet van Moretti. In de 34ste minuut miste centrale verdediger Ranelucci nog een grote kans op de 2-0, die uiteindelijk in de 71ste minuut wel viel. Op aangeven van Santoni scoorde aanvoerder Bonomi (ja, hij weer) de 2-0. Pro Vercelli verdubbelde de score. Ruim een kwartier voor tijd profiteerde Renate van chaos in het strafschopgebied van Pro Vercelli en maakte 2-1. Het mocht echter niet baten voor de bezoekers uit Lombardije. Vlak voor tijd maakte Bonomi nog bijna de 3-1, maar 2-1 zou het blijven. De Witte Leeuwen gaven de Zwarte Panters het nakijken en daarmee is alles gezegd. Waardevoller is dat Pro Vercelli dankzij de overwinning fier aan kop van de competitie blijft staan. Het is een plek die de Witten traditioneel goed staat.
Pro Vercelli leeft! We durven weer te dromen. Tot mijn grote verrassing kent de supportersvereniging inmiddels ook een vrouwenafdeling: De Witte Leeuwinnen. Forza Pro!

dinsdag 14 september 2010

Zwarte Panters vs. Witte Leeuwen

Na de winst in de derby tegen Casale waren de kritieken lovend. “Het elftal verdient enkel applaus,” aldus het regionaal dagblad La Sesia, waarna een opsomming van voorname feiten volgde: Voor het eerst sinds meer dan drie decennia werd in de competitie uit bij Casale gewonnen en voor het eerst sinds jaren (voor het laatst onder trainer Giuseppe Brocato) is Pro Vercelli weer eens koploper. Bovendien wordt er goed gevoetbald en dat is misschien wel het belangrijkste. De goals van Bonomi waren schitterend, subliem. Ze werden uitbundig samen met de meegereisde supporters gevierd en dat sterkt de band die toch weer moet groeien gelet op de fusie deze zomer. Verder staat er met het koppel Ranellucci en Labriola voor het eerst sinds jaren weer eens een niet te passeren verdedigend centrum. Het heeft al 270 minuten geen tegentreffer hoeven incasseren. De Witte Leeuwen brullen weer!
En dan wacht de komende wedstrijd A.C. Renate uit Lombardije. Een van die onbekende teams die is toegelaten tot de tweede divisie van de Lega Pro ten gevolge van het verdwijnen van een hele rits failliete teams. Van Renate weten we weinig, behalve dan dat het team vorig jaar als 5e eindigde in de Serie Db. En dat in het logo van de in 1947 opgerichte club een zwarte panter staat. De Witte Leeuwen gaan dus in duel met de Zwarte Panters. Dat belooft in beeldspraak een mooie confrontatie. De zwarte panter is een machtig roofdier en een van de meest agressieve dieren in de wereld. Oppassen geblazen dus en waken voor onderschatting.

zondag 12 september 2010

Casale vs. Pro Vercelli 0-2

“Een derby die we absoluut willen winnen,” zei trainer/coach Maurizio Braghin aan de vooravond van alweer de tweede ontmoeting in het net begonnen seizoen tegen de grote rivaal Casale. En wilskracht tonen werkt, zo bleek dit weekend. Pro Vercelli won de kleine klassieker met 0-2 en gaat fier aan kop in de competitie. “Dergelijke wedstrijden kunnen zeer stimulerend werken,” aldus Braghin.
Voor de wedstrijd gaf Braghin al aan dat er de afgelopen week hard was getraind. Wilskracht tonen en hard trainen; twee kernkwaliteiten die de Witte Leeuwen een eeuw terug tot grote hoogte deden stijgen. Het team dat in 1908 de eerste scudetto won, toonde al aan dat succes niet alleen afhankelijk is van talent, maar zeker ook bepaald wordt door wilskracht, voorbereiding en teamgeest. Pro Vercelli was een van de eerste teams die fanatiek trainden op hoekschoppen en vrije trappen. In plaats van het klassieke kick and rush werd wedstrijdcontrole door balbezit gepropageerd. Het zou de club geen windeieren leggen. En die historische context zal Braghin vast niet onbekend zijn (hij was immers eerder al eens drie seizoenen trainer van het “oude” Pro Vercelli.)
Met twee verliespartijen tegen de eeuwige rivaal Pro Vercelli kan het seizoen voor Casale-oprichter Rafaelle Jeffe - hij draait zich om in zijn graf - al als verloren worden beschouwd. Voor Pro Vercelli wordt het seizoen echter met de week interessanter. Gelet op de prima start in de competitie valt er voor de Witte Leeuwen iets te winnen dit jaar. Middenvelder Andrea Marconi verwoordde het eerder afgelopen week al in de plaatselijke krant La Sesia. “De start is veelbelovend gelet op het feit dat we nog niet op de toppen van ons kunnen spelen en het juiste ritme nog moeten zien te vinden. Vooral in het begin van de wedstrijd moeten we er meteen bovenop zitten.” Aan Marconi zal dat volgens eigen zeggen niet liggen. De dood of de gladiolen, is de mantra van de hardwerkende mannetjesputter op het middenveld. “Voetbal is geen sport voor kleine meisjes,” zei clubicoon Guido Ara al eens in een ver verleden.
Pro Vercelli won van Casale dankzij twee treffers van aanvoerder Matteo Bonomi. Beide doelpunten vielen voor rust. Het eerste schoot hij perfect binnen en de tweede goal maakte hij op aangeven van Marconi. Een publiekswissel met applaus van de aanhang was zijn verdiende beloning voor een spectaculair optreden.
Forza Pro!

vrijdag 10 september 2010

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Deze zomer vonden opvallende gebeurtenissen plaats bij de antieke meervoudig Italiaans landskampioen voetbal Pro Vercelli. Ten gevolge van de financieel-economische crisis en falend beleid van het voormalig bestuur, dat onder voorzitterschap stond van de grijze Vero Paganoni, ging de roemruchte club failliet en werd door de Italiaanse voetbalbond uit de competitie genomen. De laatste twintig jaar had de club al een paar maal eerder op de rand van de afgrond gestaan en nu dreigden de legendarische Witte Leeuwen voorgoed voor het Italiaanse profvoetbal verloren te gaan. Op de valreep werd de club echter gered en nieuwe perspectieven maken komend seizoen veelbelovend.

Gesteund door de burgemeester van het Noord-Italiaanse provinciestadje Vercelli, gelegen tussen Turijn en Milaan en bekend als Europese hoofdstad van risotto en rijstbouw, ontfermde deze zomer die andere plaatselijke profclub, Pro Belvedere, zich over het erfgoed van de diep gevallen topclub die aan het begin van de twintigste eeuw maar liefst zevenmaal het nationaal voetbalkampioenschap van Italië won. Het financieel gezonde Pro Belvedere was het afgelopen seizoen weliswaar naar de amateurs gedegradeerd, maar ruilde het geelgroene tenue maar wat graag in voor het magische wit van Pro Vercelli. Te meer omdat de nieuwe fusieclub van de Italiaanse voetbalbond toestemming kreeg om de doorstart te maken in de laagste divisie van de profliga. De prijzenkast en roemruchte geschiedenis werden door de nieuwe leiding even graag uit de handen van de burgemeester in ontvangst genomen. Opdat de ganse stad zich als één man scharen mag achter de nieuwe profclub met zijn prachtige historie. Met woorden van die strekking trapte de burgemeester het nieuwe seizoen af op de perspresentatie van de nieuwe formatie. Het karakteristieke Silvio Piola Stadion, met zijn prachtige oude hoofdtribune met klassieke donkergroene balustrades en houten dak, werd voor de fusie al door beide clubs gedeeld.

Voorzitter van de fusieclub is Massimo Secondo. Hiervoor was hij voorzitter van Pro Belvedere. Zijn intenties sprak hij richting de fanatieke aanhang uit met de woorden “You’ll never walk alone”. Impliciet spreekt uit deze verwijzing naar het clublied van Liverpool grote ambitie. Lang geleden wist Pro Vercelli namelijk in een vriendschappelijk duel met Liverpool een gelijkspel uit het vuur te slepen dat als een overwinning werd gevierd. Liverpool beschikte in die tijd over het absolute droomelftal in Europa en dus was het gelijkspel een zware domper voor de Engelsen. Het was de enige wedstrijd die ze niet wisten te winnen tijdens een uitgebreide Europese tournee. Op het aanbod van Liverpool om de wedstrijd tegen betaling opnieuw te spelen, antwoordde toenmalig Pro Vercelli-aanvoerder Giuseppe Parodi zelfverzekerd en in gebrekkig Engels: “You haven’t defeated us today, and you’ll never ever succeed in!” (Parodi had overigens gelijk, want bij die ene wedstrijd tussen de twee grootmachten is het tot op heden gebleven.) Ongetwijfeld droomt Massimo Secondo ervan om op een of andere wijze in de voetsporen te treden van de legendarische Luigi Bozino, die voorzitter was ten tijde van de grote successen en in zijn tijd, onder andere als vicevoorzitter van de FIFA, veel roem in de voetbalwereld vergaarde.

Secondo krijgt van mij het voordeel van de twijfel. Ten slotte heeft hij de club gered en op de een of andere manier gaat er iets positiefs van hem uit en de doorstart die hij in gang heeft gezet. Het helpt dat het seizoen ook sportief goed is begonnen. Onder leiding van voormalig Pro Belvedere-trainer Maurizio Braghin - van 2000-2003 al eens trainer van het “oude” Pro Vercelli - won de club zijn eerste wedstrijden in de voorronde van de Serie C-Cup. Pro Vercelli eindigde als groepswinnaar in een poule met clubs als Pavia en Canavese en plaatste zich daarmee voor de knock-out fase. Dat is sinds jaren niet meer gelukt.

Belangrijk was de 1-0 thuisoverwinning in de derby tegen de grote rivaal Casale. Gelet op de historische context is deze kleine klassieker per definitie een prachtig duel met resultaat dat telt. De rivaliteit tussen beide clubs stamt uit de ouderwetse dorpsrivaliteiten zoals die honderd jaar geleden gemeengoed waren. Het begon toen Raffaele Jeffe, voorzitter van de jongerenvereniging uit het naburige Monferrato, aan het begin van de vorige eeuw met afgunst naar de successen van Pro Vercelli keek. Hij richtte vervolgens de voetbalclub Casale op en liet zijn elftal met opzet in contrast met het wit van Vercelli in pikzwarte tenues spelen. Zijn ultieme doel was de alleenheerschappij van de Witte Leeuwen te doorbreken en in een paar jaar tijd lukte het hem een sterk team op te bouwen. In 1914 stootte Casale de regerende landskampioen, Pro Vercelli, van de troon. Dat deed uiteraard pijn in de harten van de fanatieke Pro Vercelli-aanhang. Een overwinning op een dergelijke klassieke rivaal is daarom zelfs nu nog van betekenis en dat werkt door.

Ondertussen ging de uitrol van de nieuwe club voort. Twee nieuwe websites werden gelanceerd, een marketingactie voor de verkoop van seizoenkaarten is opgezet, er is veel aandacht voor de jeugd (sinds de begindagen de levensader van de voetbalclub, maar daarover later vast meer) en met goed gevoel zijn mooie stijlvolle zwart-witte tenues gekozen. Zelfs de shirtreclame is passend en maakt het geheel af; op de borst van het glimmende witte shirt staat een ridder in het logo van de hoofdsponsor. Gelet op de schermhistorie van de voormalige omnisportvereniging is dat een treffende combinatie. De leden van Pro Vercelli, in 1892 begonnen als gymnastiekvereniging, beoefenden in de hoogtijdagen verschillende sporten op hoog niveau. Wielrennen, gymnastiek, zwemmen, voetbal en schermen. De oprichter van de voetbalafdeling en aanvoerder van de eerste kampioensploeg, Marcello Bertinetti, won bijvoorbeeld met schermen maar liefst vier medailles, waarvan twee gouden, op drie Olympische Spelen. De nieuwe fusieclub heeft het Uniona Sportiva echter vervangen door het fris klinkende Football Club. F.C. Pro Vercelli heet de club tegenwoordig.

Het witte shirt is overigens een belangrijk symbool voor de traditierijke club. Op 3 augustus 1903 speelde Pro Vercelli zijn eerste wedstrijd, tegen een team uit het naburige Novara met de naam Forza e Constanza, nog in zwart-wit gestreepte shirts als eerbetoon aan de grote voorbeeldclub Juventus. Na de eerste wasbeurt waren de strepen echter verdwenen. Daarop werd besloten in het vervolg witte shirts te dragen. Niet alleen omdat die eenvoudiger gewassen konden worden, maar ook omdat het wit verwees naar de plaatselijke beschermheilige St. Eusebius. Ruim een jaar later werd het legendarische witte shirt met verstijfde kragen en manchetten voor het eerst gedragen tijdens een vriendschappelijk toernooi in Casteggio. Jaren later zou het Italiaanse nationale elftal zijn eerste interland in witte shirts spelen als hommage aan het grote en succesvolle Pro Vercelli.

De eerste elftalfoto van de nieuwbakken fusieclub was overigens totaal onbekend voor iemand die tot voor kort voornamelijk de moederclub op de voet volgde. De verdedigers Claudio Labriola en Fabio Castelli bleken zo ongeveer de enig overgebleven spelers van die formatie. De overige namen, zoals Santoni, Ghezzi en Murante, klonken onbekend in de oren, maar maakten wel nieuwsgierig. Zo bleek de nieuwe doelman Alex Valentini een alleraardigst talent te zijn dat eerder uitkwam voor Mantova in de Serie B. De afgelopen weken werden er ook nog enkele versterkingen gehaald. Naast middenvelder Andrea Rosso van Rodengo werd een aantal beloftevolle aanvallende talenten aan de selectie toegevoegd. Matteo di Piazza kwam over van Rimini en staat er vanaf dag een meteen. Van Novara werd de Australische Italiaan Christian Esposito overgenomen. Helaas raakte hij direct na binnenkomst voor langere tijd geblesseerd. Het bestuur anticipeerde daar kordaat op en haalde bij Salernitana Orlando Luca op. Het tekent de ambitie.

Meer dan 20 clubs uit de lagere divisies van het Italiaanse profvoetbal zijn na afloop van het vorig seizoen uit de competitie genomen als gevolg een omvangrijk onderzoek naar de financiële positie van de voetbalclubs door de financiële waakhond van de Italiaanse voetbalbond. Op miraculeuze wijze is Pro Vercelli aan die dans ontsnapt. De vrijgekomen plaatsen in de divisie waarin Pro Vercelli uitkomt, zijn opgevuld door onbekende clubs zoals bijvoorbeeld Sacilese, Renate en Tritium. Pro Vercelli is de competitie begonnen met een 1-0 overwinning op Virtus Entella en een 0-0 gelijkspel tegen Montichiari. Daarmee heeft de club zich comfortabel bovenin de ranglijst genesteld. Kortom, de roemruchte Witte Leeuwen mogen in een ambitieuze setting een frisse start maken en hebben een goede uitgangspositie in een competitie waar dit jaar alles mogelijk lijkt. Als liefhebbers van het romantische Italiaanse voetbalepos Pro Vercelli gaan wij dat op de voet volgen. Dit weekend wacht in de competitie de uitwedstrijd tegen Casale.