woensdag 30 maart 2011

Buitenspel en toe- en afnemende meeropbrengsten

Afgelopen week verplaatste de verslaggever van het provinciale nieuwsblad La Sesia zich een moment in de "gemiddelde Pro Vercelli-supporter". Maar liefst drie hoera’s tekende hij op: één voor het beperken van de schade in de wedstrijd tegen Savona, één voor de tweede plek van Pro Vercelli op de ranglijst en één voor de achterstand op koploper Tritium van slechts drie punten met een wedstrijd minder gespeeld. La Sesia hield een realistisch betoog: "Als we tifosi waren, konden we nu niet veel meer wensen, zeker als je de afgelopen jaren als referentiepunt neemt. Bij het aanbreken van de lente streden de Witte Leeuwen doorgaans nergens meer om. Wat dan restte was bidden voor redding bij St. Eusebius” (de beschermheilige van de stad.) La Sesia is echter meer kritisch volger dan tifosi, en evenals in dit blog werd opgeroepen om spoedig de ommekeer te bewerkstelligen.

Vorige week meldde ik al hoe goed Pro Vercelli wegkwam met het puntverlies van de afgelopen tijd gelet op het ondermaatse presteren van de concurrentie. Afgelopen weekend bleek dat deze vorm van mazzel niet altijd op kan gaan. Directe concurrenten Pro Patria en Tritium boekten belangrijke overwinningen, terwijl Pro Vercelli het zoveelste gelijke spel sinds de winterstop behaalde. Ditmaal werd het 0-0 thuis tegen Valenzana.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Valenzana speelde achterin met vijf verdedigers op rij op de buitenspelval, en al snel bleek dat in de eerste helft prima te werken tegen Pro Vercelli. Vooral Simone Malatesta was de pineut en werd meerdere malen in buitenspelpositie terug gefloten. De defensie van Valenzana stond in de eerste helft gewoonweg muurvast en als gevolg daarvan werd geen enkel schot op goal gelost. Gelukkig gold hetzelfde aan de overzijde, ook Valenzana wist de weg naar het doel niet te vinden. In de tweede helft probeerde trainer Braghin de impasse te doorbreken door Di Piazza, Ghezzi en Corradi in te brengen, maar ook zij wisten de buitenspelval niet of nauwelijks te omzeilen. Totdat Pro Vercelli door een slotoffensief Valenzana vlak voor tijd met de rug tegen de eigen muur wist te zetten. En warempel, ver in blessuretijd wist Ghezzi namens de Witte Leeuwen alsnog het net te vinden. Wat zou de overwinning zoet hebben gesmaakt, waar het niet dat de goal werd afgekeurd wegens… buitenspel. Protest van de Pro Vercelli-spelers tegen de discutabele beslissing mocht niet baten. Het leverde Ghezzi enkel de gele kaart op. Uit teleurstelling weigerden de Pro Vercelli-spelers de pers na afloop te woord te staan.

Met de rits aan gelijke spelen lijkt de wet van de toe- en afnemende meeropbrengsten langzamerhand grip te krijgen op de positie van de Witte Leeuwen op de ranglijst. Wisten de Witte Leeuwen ondanks de gelijke spelen tot nu toe de aansluiting te behouden, in de tweede helft van de competitie presteert de club met 12 uit 30 te behalen punten ondertussen te ondermaats om aanspraak te kunnen maken op een onomstreden plek in de top van het klassement. Met Lecco, Renate en FeralpiSalo op de hielen moeten de Withemden nu echt vaart maken, willen de vlaggen met leeuwenkoppen aan het eind van het seizoen triomfantelijk kunnen wapperen. Volgend weekend wacht FeralpiSalo uit. Forza Pro!

zondag 20 maart 2011

Felliniesque beschouwing op Savona vs. Pro Vercelli 1-1

Met een gloedvol en voor Nederlandse begrippen enigszins paradoxaal betoog op de clubwebsite van Savona probeerde de voorzitter van wit-blauw, Andrea Pesce, vorige week de inwoners van de stad naar de thuiswedstrijd van afgelopen zondag tegen Pro Vercelli te lokken. "Ik hoop zondag veel mensen in het stadion te mogen zien, vooral veel kinderen en gezinnen. De wedstrijden worden immers in de eerste plaats voor hen gespeeld (…) Het is belangrijk dat de spelers de hete adem van het publiek in de nek voelen, zodat ze als vanzelf naar de overwinning worden geleid. Een overwinning voor Savona betekent een bijdrage aan de ontwikkeling van de stad, het scheppen van banen en economische groei!" Een voorschot nemend op de glorieuze overwinning kondigde de club aan na de wedstrijd voor de bezoekers een feest met muziek te organiseren in aanwezigheid van de nieuwe clubmascotte, luisterend naar de naam Friscue.

Het was een aankondiging die zich in mijn verbeelding uitstekend leende voor een Felliniesque scene. (Zoals schepen die de haven van Savona binnen varen opgaan in het stadsgezicht, gelijk aan de magische beelden in Federico Fellini's film "Amarcord".) Stelt u zich voor. Met een frivole fanfare voorop trekt een bonte stoet van flamboyante Mediterrane Italianen druk gesticulerend naar het Valerio Bacigalupo Stadion. Bij de ingang van het pittoresk gelegen stadion - bergen op de achtergrond - heet "Il Presidente", met kenmerkende voorjaarszweetdruppels op beide slapen, alle bezoekers hoogstpersoonlijk welkom. De mannen, vrouwen en kinderen hebben geen flauw idee wie de goede man is, want zij komen vooral voor het feest na de wedstrijd. "Gratis eten en drinken, toch?" Il Presidente doet zijn uiterste best, maar voelt zich enigszins onbehagelijk tussen het klootjesvolk dat met bijzonder weinig aandacht aan hem voorbijtrekt. De mamma-mia's vliegen in de rondte, twee mannen spreken onverstoorbaar door over de billen van de bakkersvrouw en een moeder sleept haar jengelende zoontje aan de haren het stadionnetje binnen. De fanfare speelt door. Ondertussen zoekt een wit-blauw pluisdier onbeholpen zijn weg door de menigte. Is het een hond? Een konijn? Een cavia misschien? Twee deugnieten laten Friscue struikelen, recht in de armen van - publiek geheim - de homoseksuele pastoor die wel raad weet met de verbouwereerde mascotte. Onder luid gejoel wordt het beestje doodgeknuffeld. Als iedereen eindelijk in het knusse stadion zit en de warming-up is begonnen, belandt een afgezwaaide bal pardoes in de tuba. Met een uiterste krachtsinspanning en rood aangelopen gezicht weet de dikke tubaspeler ter nauwer nood de bal uit zijn instrument te blazen, die vervolgens onder luid applaus van het publiek precies terecht komt op het achterhoofd van de voorzitter die net aan de rand van het veld geïnterviewd wordt. Hij valt voorover en leegt zijn glaasje prosecco linea recta in de boezem van de wulpse interviewster, die op haar beurt van schrik achterover valt in de armen van de toevalligerwijs net passerende en gehavende Friscue. Tot grote ontsteltenis van de interviewster en hilariteit van het publiek grijpt de mascotte met zijn wit-blauwe pluishanden spontaan haar tieten vast ten einde de buitenkans te benutten alsnog zijn mannelijkheid te bewijzen. Het publiek schatert het uit van het lachen. De fanfare speelt een tempo hoger door. En dan moet de wedstrijd nog beginnen.

Ja, wat een feest zou het zijn geweest als Savona ook nog gewonnen had. Maar daar was afgelopen zondag geen sprake van. Tegenwoordig staat een wedstrijd tegen Pro Vercelli min of meer garant voor een gelijkspel. Zo ook deze keer. Coach Braghin was niettemin tevreden met het punt en het vertoonde spel. "Om eerlijk te zijn heb ik Savona geen enkel schot op goal zien lossen," zei hij na afloop. In de eerste helft opende Pro Vercelli de score vlak voor rust vanaf de penaltystip na een overtreding op Simone Malatesta. Matteo Bonomi schoot rechts van de keeper raak. De gelijkmaker volgde medio tweede helft eveneens vanaf de penaltystip. Tarallo schoot namens Savona raak. Daarmee was de 1-1 eindstand bereikt; het zoveelste gelijke spel voor de Witte Leeuwen sinds de winterstop. Miraculeus genoeg was ook deze keer - naast het op zich goede spel - weer sprake van min of meer een winstpunt. Pro Vercelli verstevigde de tweede plek dankzij een verliespartij van Pro Patria uit tegen Renate (2-1) en staat nu met een wedstrijd minder gespeeld op drie punten van koploper Tritium. Ondertussen is het echter niet langer een kampioensstrijd tussen drie ploegen in de Seconda Divisione A. Door het vele puntverlies van de top drie hebben achtervolgers FeralpiSalo en Lecco definitief de aansluiting te pakken. We maken ons op voor een surrealistisch slot van de competitie, naar verwachting vol vertrapte illusies. Federico Fellini zou er zijn vingers bij aflikken.

maandag 14 maart 2011

Tranen in Vercelli

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
In aanloop naar het vorige treffen tussen Sambonifacese en Pro Vercelli vreesde uw blogger de voormalige Pro Vercelli-speler Stefano Pietribiasi in de spits van "Sambo". De vrees bleek toen echter ongegrond, want Pietribiasi ontbrak uiteindelijk in de Sambo-selectie en de wedstrijd eindigde in 1-1, waarmee de Withemden gelet op de kansen overigens veel te weinig kregen. Afgelopen weekend speelden de Witte Leeuwen wederom met 1-1 gelijk tegen Sambo. Maar als invaller Mattia Corradi (foto links) niet vlak voor tijd de gelijkmaker in de touwen had gejaagd, dan was Pietribiasi ditmaal doodleuk als matchwinner van het veld in het Silvio Piola Stadion gestapt.

Pietribiasi maakte zijn treffer vroeg in de wedstrijd uit een counter na een afgeslagen aanval van Pro Vercelli. Mattia Modolo ging daarbij niet vrijuit. Net als in de vorige onderlinge wedstrijd wist Pro Vercelli vervolgens kans op kans te creëren, maar kansen afmaken bleek net als in de meeste andere wedstrijden sinds de winterstop niet of nauwelijks aan de Witte Leeuwen besteed. Coach Maurizio Braghin had maar liefst vijftien kansen in de zestien geteld, maar de voorhoede bestaande uit Stefano Santoni, Matteo Bonomi en Simone Malatesta faalde jammerlijk.

Corradi, in de eerste helft ingevallen voor de geblesseerd uitgevallen Andrea Marconi (hij staat maar liefst een maand buitenspel), was de enige speler aan de zijde van Vercelli die zich met zijn spel echt wist te onderscheiden. De wisselspeler liet vol overgave zien graag te willen spelen en maakte een prachtige treffer. Na afloop van de wedstrijd gaf de man van de wedstrijd blijk van zijn goede mentaliteit: “Als de trainer me nodig heeft dan sta ik klaar.” Braghin gaf Corradi op zijn beurt na de wedstrijd een groot compliment voor de getoonde inzet in de wedstrijd en op de trainingen.

Claudio Labriola deed ten slotte nog een goede poging om het allemaal positief te zien. Hij bekeek het resultaat na afloop van de wedstrijd vooral in het perspectief van de andere uitslagen. Pro Patria verloor thuis met 0-2 van Rodengo Saiano en Tritium speelde 2-2 gelijk uit tegen Sacilese, waardoor Pro Vercelli zelfs op de ranglijst stijgt en nu met een wedstrijd minder gespeeld gedeeld tweede staat op één punt achterstand van koploper Tritium. De virtuele medekoploper wacht volgende week een uitwedstrijd tegen het fysiek sterke en daardoor gevreesde Savona.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
 “We hebben de mogelijkheid laten liggen om punten op onze directe rivalen in te lopen,” zei Braghin na afloop richting de media. En zo was het. Niet meer en niet minder. Want afgelopen zondag bleek vooral weer eens dat voetbal de belangrijkste bijzaak is in de wereld. Tranen vloeiden in Vercelli niet vanwege de verloren punten, maar vanwege het plotselinge overlijden van Dario Piola, zoon van de legendarische clubicoon Silvio Piola. Ter nagedachtenis aan Dario was de wedstrijd met een minuut stilte begonnen, tevens uit respect voor de familie Piola die dit seizoen is teruggekeerd op de tribunes van het Silvio Piola Stadion om de Witte Leeuwen te steunen. De bloedlijn van misschien wel de beste Italiaanse spits ooit wordt nu voortgezet door zijn dochter Paola en de drie volwassen kinderen van Dario: Marta, Alessandra en Silvio.

dinsdag 8 maart 2011

Morele winst op Kleine Tijgers, voorwaarts mars Witte Leeuwen!

De website van Aurora Pro Patria 1919 wordt opvallend genoeg sinds de vierde speelronde niet meer bijgehouden. In aanloop naar de topwedstrijd van afgelopen maandagavond tussen Pro Vercelli en Pro Patria viel daar dus weinig nieuws te halen. Op de ranglijst op de website van de directe concurrent staat Pro Vercelli overigens – na vier speelronden weliswaar – op één. Zou dat een gunstig omen zijn?

De omstandigheden in het Carlo Speroni Stadion in Busto Arsizio, waar het toptreffen plaatsvond, waren minder gunstig. Met intimiderende spreekkoren, boegeroep en schelden zette de Pro Patria-aanhang de toon. Het had alles weg van bloed aan de paal willen. En dan moesten de Witte Leeuwen ook nog in het rode uittenue aantreden tegen Biancoblu. Pro Patria had in de eerste helft dan ook het overwicht. De Kleine Tijgers controleerden de wedstrijd en kregen uitgespeelde kansen via Matteo Serafini en Domenico Cristiano. Pas in de twintigste minuut wisten de Witte Leeuwen enig gevaar te stichten, maar Simone Malatesta slaagde er niet in een prima voorzet van Stefano Santoni te verzilveren. Acht minuten later zette Serafini de thuisclub aan de overkant op voorsprong. Pro Patria ging met een verdiende 1-0 tussenstand de rust in.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Gelukkig lieten de Witte Leeuwen zich door de grimmige sfeer niet van de wijs brengen, en na de hervatting kwamen ze een stuk beter voor de dag. Onder aanvoering van de groots spelende motor op het middenveld Andrea Rosso werd het initiatief meteen heroverd en vijf minuten na rust volgde de gelijkmaker van Malatesta, die na perfect aangeven van Matteo Bonomi de bal controleerde en uit de draai prachtig raak schoot. “Mooi of lelijk? Zolang de goals maar tellen,” zou de Bommenwerper, ondertussen bedreven in het maken van prachtige en belangrijke treffers, er zelf na afloop van de wedstrijd over zeggen (waarna hij zonder gekheid grif toegaf dat de goal een passend slot was op een prachtige aanval, die overigens was opgezet door man of the match Rosso). Pro Vercelli drukte na de gelijkmaker meteen door en slechts een minuut later miste Malatesta op een haar na de kans op de voorsprong. Vier minuten later overkwam Santoni hetzelfde toen hij na een solo vanaf de linkerkant alleen voor de keeper hoog over schoot. Vlak voor het einde van de wedstrijd probeerde trainer Maurizio Braghin met het inbrengen van de verse krachten Mattia Modolo, Francesco Pigoni en Gianmarco Corsino nog alles of niets te spelen, maar dat mocht niet baten.

De topper in de Lega Pro Seconda Divisione eindigde zo in een 1-1 gelijkspel waar gelet op de verhoudingen in beide helften weinig op viel af te dingen. Op tuttoprovercelli.com sprak Braghin dan ook zijn tevredenheid uit over het resultaat: “We hebben een prima tweede helft gespeeld. Kwalitatief legden we het in de eerste helft af, maar na de hervatting herpakten we ons zeer goed en dwongen we een verdiend gelijkspel af.” De gelijke spelen van de afgelopen weken - zeker die in de toppers tegen Tritium en Pro Patria - mogen langzamerhand als winst worden gezien. Vooral ook omdat de overige clubs in de top van het klassement punten blijven verliezen. Afgelopen weekend verloor Tritium thuis met 0-1 van Canavese, en Lecco (dat de laatste weken stiekem omhoog kruipt) verloor twee punten uit bij Sambonifacese (1-1). Toevallig is dat laatste team volgende week de tegenstander van Pro Vercelli in het Silvio Piola Stadion. Hoogste tijd voor de start van het slotoffensief dat de Witte Leeuwen de titel moet brengen. Gelet op de stand in de top van het klassement is dat namelijk heel goed mogelijk:
1) Pro Patria, 42 punten uit 23 wedstrijden
2) Tritium, 42 punten uit 24 wedstrijden
3) Pro Vercelli, 41 punten uit 23 wedstrijden
4) Lecco, 39 punten uit 24 wedstrijden

woensdag 2 maart 2011

David en Goliath, de generaal en de geest

Eerder dit seizoen verloor Pro Vercelli nog smadelijk met 1-0 van Tritium, de grote nieuwkomer met de kleine geschiedenis. Onbekend nieuw elan uit Trezzo sull’Adda nestelde zich daarna zonder enige schroom tussen de “giganten” Pro Vercelli en Pro Patria. Het sprookje van Tritium kreeg lopende het seizoen te midden van de gevestigde grootmachten zowaar de status van David tegen Goliath. Vraag is dus of het 1-1 gelijkspel van afgelopen zondag als winst of verlies moet worden gezien. Gelet op het thuisvoordeel, de ambities en de koppositie die op het spel stond, kan de enige conclusie verlies zijn.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA
SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Op de website van Tritium werden de prestaties van Pro Vercelli voorafgaand aan de wedstrijd als volgt samengevat: “De achterhoede van Pro Vercelli is de beste van de competitie. Doelman Valentini hoefde tot nog toe slechts elf tegengoals te incasseren. De problemen van de Withemden beginnen voorin. Voor een club die mikt op het kampioenschap is 25 gemaakte doelpunten een teleurstellend aantal.” En zo bleek de voorbeschouwing exemplarisch voor de wedstrijd. Bij rust stond Pro Vercelli weliswaar met 1-0 voor (doelpunt Matteo Bonomi, foto), maar vlak na rust scoorde Tritium de gelijkmaker. Daarna wist Pro Vercelli, ook aanvallend, geen potten meer te breken. Het derde gelijkspel op rij was daarmee een feit.

De provinciale krant La Sesia probeerde in de nabeschouwing op de wedstrijd een verklaring te vinden voor de teleurstellende resultaten van de afgelopen weken. De krant zag een verband tussen de matige resultaten en het uitvallen van middenvelder Mauro Calvi in de laatste winstpartij tegen Casale. Volgens de krant is Calvi de generaal op het middenveld. “En zonder generaals worden oorlogen niet gewonnen,” stelde La Sesia vast. “Sindsdien is het spel langzamer en voorspelbaarder geworden en ontbreekt de geest in het elftal.” Juist de instelling van Pro Vercelli werd voorheen volop geprezen. Volgens La Sesia liet Pro Vercelli tegen Tritium tot aan de goal van Bonomi nog zien hoe het moest. “Terwijl Pro Vercelli het tempo opvoerde, kwam Tritium niet aan voetballen toe. Na de treffer van Bonomi vergat Pro Vercelli echter om te schakelen en verloor het de controle over het middenveld. En na de gelijkmaker van Tritium, gevolg van de enige fout van de vakbekwaam door Alessandro Ranellucci geleide verdediging, wist Pro Vercelli aanvallend geen enkele vuist meer te maken. Slechts enkele schoten van Stefano Santoni vormden het enig offensieve verweer.” Stefano Mazzocco en Donato Disabato delfden het onderspit op het middenveld van de Witte Leeuwen. La Sesia vergeleek Mazzocco zelfs met Pro Vercelli-middenvelder Michele Magrin “uit de slechte tijden van weleer”. La Sesia hoopt en bidt dat Mauro Calvi snel weer terugkeert in het elftal.

Kortom, Pro Vercelli deed niet wat het als kampioenskandidaat moest doen in de zo belangrijke wedstrijd tegen de club die overigens van 1925 - 1945 onder invloed van de fascisten stond en nu de ranglijst van de Seconda Divisione A aanvoert. Geluk bij een ongeluk is dat Pro Patria afgelopen weekend ook niet wist te winnen (1-1 uit bij Sacilese). De verschillen bovenin blijven dusdanig klein dat een kampioenschap nog altijd mogelijk is. Echt cruciaal wordt de wedstrijd van volgende week: de kraker uit tegen Pro Patria. Het is daarom te hopen dat de Witte Leeuwen spoedig de geest weer mogen krijgen.