maandag 24 februari 2014

De spanning stijgt en that's the spirit!

La Sesia berichtte na de thuiswedstrijd tegen Como dat er weinig viel af te dingen op het gelijkspel (1-1). De gasten uit Lombardije speelden volgens de krant simpelweg beter en beschikten over een betere conditie. Dat Pro Vercelli twee penalty’s werd onthouden deed daar niets aan af. Concurrent Virtus Entella won dit weekend wel, waardoor de achterstand op de koploper weer opliep naar vijf punten.

Dat de spanning in Vercelli stijgt, bleek naar verluidt tijdens de persconferentie na de wedstrijd. Sportief directeur Varini reageerde enigszins geprikkeld op kritische geluiden. “Virtus Entella is het sterkste team en heeft vijf punten meer dan wij. We zijn niet verplicht om te winnen, omdat dit niet het uitgangspunt was. Ik was in Reggio Emilia en La Spezia, en misschien dat slechts een fractie van de supporters Real Madrid in Vercelli heeft zien spelen. Ik herinner me Vercelli vooral van de Serie C2 en de Serie D. We begonnen dit jaar zonder grote doelstellingen en horen alsmaar kritiek van een bepaalde soort. Dit team geeft altijd alles en dergelijke kritiek is dan ook overdreven. Een beetje respect zou op de plaats zijn. Het team doet er overal en altijd alles aan en vertegenwoordigt de stad meer dan waardig. Vandaag leek het wel een uitwedstrijd omdat de tribune met Como-supporters veel voller was dan die van ons. We leveren momenteel een uiterste inspanning. De tijden dat Real Madrid, Benfica. PSG, Inter, Milan en Rome hier speelden zijn van ver voor het vertrek van Piola. Ik denk dat iedereen die nu offers brengt respect verdient. De jongens leveren een buitengewone prestatie en Pro staat ondertussen tweede in de competitie. Dat verdient net wat meer opwinding, wilskracht en spirit. De club brengt enorme offers, in het bijzonder één persoon: de voorzitter.” Overigens maakte de voorzitter zich volgens La Sesia vooral druk om de niet toegekende penalty’s – ik zie hem ook als een betrokken supporter – maar dat terzijde.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
De reactie van Varini maakte het nodige los onder de fans, zo zag ik op de internetfora. Ik denk dat vooral het enigszins bagatelliseren van de roemrijke historie en de vergelijking met het aantal meegereisde Como-supporters sommigen in het verkeerde keelgat schoot. Begrijpelijk, want de diehards in het stadion kunnen er niets aan doen dat het overgrote deel van Vercelli nog steeds niet warm loopt voor de club. Ook zij verdienen het respect dat ze onvoorwaardelijk week in week uit hun club steunen in voor- en tegenspoed. Zoals Pro altijd heeft kunnen rekenen op een trouwe schare fanatieke supporters. Die support is onderdeel van de clubtraditie, zoals een kritische benadering – zo begreep ik tijdens mijn bezoeken aan Vercelli – de Vercellese nu eenmaal ook een beetje in het bloed zit. Ikzelf neem als tifoso op grote afstand uiteraard maar een heel bescheiden plekje in, maar leefde tien jaar geleden ook al intens mee met de club, ook al was dat in de lagere divisies. De onvoorwaardelijke liefde voor de club (Pro in het hart!) en dromen over betere tijden (ooit keren we terug in de Serie A!) hielpen ook mij door die periode van afzien heen. Die liefde en dromen kunnen niet los gezien worden van de prachtige en roemrijke historie. Misschien is de club dan geen Real Madrid, Benfica, Inter of Milan – eerlijk is eerlijk Pro won nooit een Europacup – maar de club kon ooit de strijd met dergelijke clubs aan (Pro Vercelli vs. Liverpool (0-0) was min of meer de Champions League-finale van 1922), gaf calcio nadrukkelijk een eigen gezicht en verrijkte het Italiaanse voetbal met enkele gouden generaties Italiaanse topvoetballers. De club won meer titels dan Fiorentina, Lazio en Napoli samen. Door het winnen van zeven Scudetto’s beschikt Pro over het aura van een grote kampioen. Dat is met alle respect net even van een andere orde dan Reggiana of Spezia, maar dat zal de heer Varini ook best wel begrijpen. Bij zijn aantreden afgelopen zomer zei hij immers: “Ik weet dat ik bij een club zit met een prachtig blazoen.” Daarbij gaf hij al hoog op over het management van de club, en lichtte algemeen directeur Rizzi toe dat Varini de jonge nieuwe staf met zijn ervaring moest ondersteunen. Nu het even tegenzit doet hij eigenlijk niets anders dan waarvoor hij is aangenomen: als bliksemafleider de staf en ploeg uit de wind houden. José Mourinho doet doorgaans hetzelfde...

Uiteraard koop je nu weinig voor die zeven titels. De reactie van Varini zie ik dan ook vooral als een oproep om de club juist nu positief te benaderen. Als positivo pur sang kan ik mij daar in vinden. Hoewel de prestaties al een tijdje wat tegenvallen, presteert Pro dit seizoen gewoon boven verwachting goed. Dat laat onverlet dat er ook enige kritiek hoorbaar is op het vertoonde spel. Pro schijnt relatief weinig kansen te creëren en relatief weinig te scoren. Iemand schreef op internet dat Pro Vercelli na Pro Patria, Reggiana, Pavia en San Marino de minst scorende ploeg in de LP1a is. Dat moet hoe dan ook een zorgpunt zijn aangezien die andere vier ploegen onderaan de ranglijst bungelen. Clubtopscorer Marchi (goed voor bijna de helft van de doelpuntenproductie) merkte na de wedstrijd tegen Como op dat vooral het gemis van Greco zich laat voelen. Juist de ervaren Greco ontpopte zich de laatste tijd als de koning van de assist, dus die opmerking kan ik goed plaatsen. Daarbij geldt dat Kuqi zich nog geen waardig vervanger van Greco heeft getoond en Iemmello nog ritme moet pakken. Zelf vind ik het vooral jammer dat Pro wat minder nadrukkelijk over de vleugels is gaan spelen. Althans die indruk heb ik als ik naar de opstellingen en schaarse wedstrijdbeelden kijk. Met flankspelers als Erpen en Ruggiero speelde Pro volgens mij wat attractiever en wist de club zich ook nadrukkelijker te onderscheiden van de rest. Fabiano en zelfs ook Iemmello kunnen die rol volgens mij invullen. Bij afwezigheid van Greco en met een topscorer als Marchi op het veld is spelen met vleugels wellicht de sleutel naar succes. Maar goed, ik ben geen trainer en zit helaas niet elke week in het stadion. Mijn zicht is daarom beperkt.

Daarom sluit ik af met de woorden van onze trainer Scazzola, die mijns inziens als debutant dit seizoen alle steun en lof verdient, en wiens woorden tot mijn verbeelding spreken: “Dit is een warm publiek. De kritiek moeten we accepteren. We kunnen het kampioenschap weliswaar niet beslissen, maar we proberen er tot het eind toe voor te gaan. We begonnen als een team dat vorig seizoen heel veel heeft verloren en doen het nu goed, ook al kan het nog beter.” Zo is het, en that’s the spirit! Forza Pro!

woensdag 12 februari 2014

Ugo Ceria, de eerste en laatste succesvolle Braziliaan van Pro?

In de rijke clubgeschiedenis van Pro Vercelli droegen uiteraard ook enkele Brazilianen het mythische witte shirt. Wie herinnert zich niet spelers met klinkende namen zoals Robert Anderson Cavalheiro, Anderson Costa, Gabriel Appelt Pires, Marcos Ariel de Paula en Marcos Miranda? Afkomst en talent ten spijt kwamen deze spelers uit het grootste voetballand ter wereld hooguit een seizoen of een handvol wedstrijden uit voor Pro. Tot ongekende successen leidde dat dan ook niet.

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Een speler van Braziliaanse komaf is echter de uitzondering op die regel: Ugo Ceria. Hoewel Ceria de Italiaanse nationaliteit had, werd hij op 6 maart 1900 geboren in Santos, Brazilië. Dat maakt hem min of meer de eerste "Braziliaan" van Pro. Eenmaal in Italië geland, begon Ceria zijn voetbalcarrière in 1919 op het hoogste niveau bij Biellese. Na één seizoen in Biella stapte hij over naar toen vijfvoudig landskampioen Pro Vercelli.

Op 10 april 1921 maakte hij in een bewogen wedstrijd tegen Internazionale zijn debuut voor de Leoni. Wondermiddenvelder Guido Ara werd die wedstrijd van het veld gestuurd na een zware overtreding op Inter-speler Da Sacco, die een beenfractuur opliep. De spanning liep dusdanig op dat boze fans het veld bestormden. In de zestigste minuut staakte de scheidsrechter de wedstrijd. Op 19 juni 1921 zou de wedstrijd worden overgespeeld, maar Inter liet die mogelijkheid aan zich voorbijgaan, wat Pro Vercelli een reglementaire 2-0 overwinning opleverde. Pro plaatste zich voor de halve finale om het kampioenschap van Noord-Italië, maar het debuut van Ceria verdween uit de officiële boeken.

De wrange bijsmaak van zijn debuut was Ceria ongetwijfeld snel vergeten, want vanaf die halve finale stond hij in de basis van Pro. In de Noordelijke finale tegen Bologna (2-1 voor Pro) scoorde hij twaalf minuten voor tijd de gelijkmaker. In de finale tegen Pisa om het landskampioenschap (2-1 voor Pro) scoorde Ceria een minuut voor rust de openingstreffer. Als kersverse nieuwkomer drukte De Braziliaan zo zijn stempel op de zesde Scudetto van Pro Vercelli. Een seizoen later had hij ook zijn aandeel in het zevende kampioenschap. Zo scoorde hij bijvoorbeeld in de eerste finalewedstrijd om de Scudetto tegen Fortitudo Roma (3-0).

Ceria was een technisch begaafde speler die meestal rechtshalf speelde. Maar ook op andere posities kon hij prima uit de voeten, zoals centraal op het middenveld. Hij was een multifunctionele speler die zonder aarzeling de hem toegewezen taken uitvoerde. Volgens enciclopediadelcalcio.it kon Ceria het spel opbouwen en beschikte hij over een goede dribbel en een afgemeten voorzet waar zijn ploeggenoten voorin regelmatig van profiteerden.

Enkele andere persoonlijke hoogtepunten uit zijn tijd in dienst van Pro:

- 6 november 1921, Pro Vercelli vs. Vicenza (10-0): Naast een uitblinkende Mario Ardissone (drie treffers binnen de eerste tien minuten van de wedstrijd!) draagt Ceria met twee doelpunten voor rust bij aan deze monsterzege op Vicenza.

- 1 maart 1922, Juventus vs. Pro Vercelli (1-7): In Turijn boekt Pro een historische overwinning op Juventus. Juve-doelman Gianpiero Combi (de latere legendarische keeper tijdens de eerste gouden glorieperiode van De Oude Dame) mag de bal zeven keer uit het net vissen. Ceria passeert Combi eenmaal namens Pro.

- 5 juni 1922, Pro Vercelli vs. Liverpool (0-0): Uiteraard speelt Ceria ook mee in deze legendarische vriendschappelijke wedstrijd tussen de Italiaanse en Engelse landskampioenen van dat moment.

- 15 oktober 1922, Pro Vercelli vs. Speranza Savona (3-0): Met treffers vlak voor en na rust staat Ceria aan de basis van de overwinning in deze wedstrijd waarin Savona overklast wordt.

- 11 maart 1923, Internazionale vs. Pro Vercelli (1-5): Ceria staat ook op het veld als La Pro in Milaan haar 200e wedstrijd op het hoogste niveau speelt. Dat heugelijke feit wordt gevierd met een legendarische 5-1 overwinning op blauwzwart.

- 1 februari 1925, Pro Vercelli vs. Derthona (5-0): Ceria scoort drie keer in één wedstrijd met treffers in de 26e, 57e en 60e minuut. Twee weken later scoort hij nog eens tweemaal in een 6-1 overwinning van Pro op Livorno. Hij speelt die wedstrijden aan de zijde van de voor even op het veld teruggekeerde Senator Guido Ara. De ploeg waar Ceria in speelt staat dat seizoen overigens onder leiding van de wonderlijke Drievuldigheid Marcello Bertinetti, Pietro Leone en Giuseppe Milano.

- 25 oktober 1925, Pro Vercelli vs. Cremonese (4-0): Ceria scoort de openingstreffer in een briljante overwinning van Pro op de koploper van dat moment en de latere revelatie van dat seizoen in de Prima Divisione Lega Nord B (Cremonese eindigde als tweede in die competitie, net achter de latere landskampioen Juventus.)

- 30 januari 1927, Pro Vercelli vs. Alba Audace Roma (3-0): De openingstreffer in deze wedstrijd is het laatste officiële doelpunt van Ceria voor Pro Vercelli. Een week eerder was hij overigens ook al goed voor de openingstreffer in een 3-1 overwinning op Brescia.

Uiteindelijk speelde Ugo Ceria tussen 1920 en 1930 114 wedstrijden voor Pro (20 goals). Tussendoor kwam hij nog één seizoen (1928-1929) uit voor Biellese, met als doel die ploeg te behouden voor het hoogste niveau. In die missie slaagde hij niet, want Biellese degradeerde dat seizoen naar de nieuwe Serie B, mede vanwege gebrek aan financiële middelen om te kunnen concurreren met de opkomende clubs uit de grotere steden. Ceria keerde terug naar Vercelli waar hij op dertigjarige leeftijd nog mocht debuteren in de net opgerichte Serie A in de wedstrijd tegen Cremonese op 27 april 1930 (3-2). In een elftal met fameuze namen zoals Scansetti, Zanello, Lanino, Bajardi I, Ardissone, Ferraris I, Gatti, Bajardi II, Seccatore, en Ferraris II speelde hij onder de even fameuze Hongaarse trainer Joszef Nagy meteen zijn laatste wedstrijd in het mythische witte shirt.

Op 8 januari 1979 overleed de succesvolste "Braziliaan" van Pro ooit in Vercelli. De bovenaan dit artikel genoemde Brazilianen die na hem voor Pro Vercelli uitkwamen moesten toen allemaal nog geboren worden.

dinsdag 11 februari 2014

Nog drie punten te overbruggen

Voorafgaand aan de belangrijke uitwedstrijd tegen Savona sprak trainer Scazzola over het "goede gevoel" in zijn selectie. "We spelen tegen een sterk team, dat thuis altijd goed georganiseerd speelt en bijna nooit verliest. Dat is een stimulans voor ons om net iets extra's te brengen om de wedstrijd te winnen. Savona is een team dat veel scoort, maar ook veel goals tegenkrijgt. Het zal niet makkelijk worden, want in voetbal wordt niets weggeven, maar we zullen ons best doen om drie punten mee naar huis te nemen." De wedstrijd eindigde in 1-1. Natuurlijk hadden we liever gezien dat Pro Vercelli had gewonnen van Savona. En dat had wellicht ook gekund als de inzet van Marchi aan het eind van de eerste helft niet op de paal maar in het doel was beland. Tegelijkertijd werd in de eerste helft een goal van Savona afgekeurd wegens buitenspel en kwam Pro vroeg in de tweede helft op achterstand tegen de sterke subtopper uit Ligurie. Uiteindelijk wisten de Leoni via een intikker van Scavone nog een punt mee naar huis te nemen. Volgens Savona-trainer Corda kwam Pro daar goed mee weg omdat zijn ploeg weinig weggaf en exceptioneel presteerde. Scazzola toonde zich alles overwegende na afloop tevreden met het punt. Pro Vercelli-keeper Russo repte over een belangrijk punt. Aangezien koploper Virtus Entella verloor van Albinoleffe was het ook een puur winstpunt voor Pro: de achterstand op de koploper werd teruggebracht van vier naar drie punten. Dat is eigenlijk meteen het belangrijkste nieuws naar aanleiding van deze wedstrijd. De titelrace wordt gestaag vervolgd.

maandag 3 februari 2014

Schrale oogst, maar nog steeds op koers

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Als ik het goed begrijp begint het publiek in Vercelli hier en daar wat te morren na de reeks middelmatige resultaten van voor en na de winterstop. Dertien punten uit de laatste tien wedstrijden is een wat schrale oogst voor een serieuze kampioenskandidaat. Het gelijkspel thuis tegen Albinoleffe  van afgelopen vrijdagavond (1-1; doelpunt van Pro gemaakt door Scavone uit een corner van Greco) werd door sommigen dan ook als een teleurstelling beleefd. Enkele commentaren op fansites en in de media illustreerden dat als volgt:

La Stampa: “Een wedstrijd met weinig emotie.”

Chris King: “De creativiteit ontbrak.”

Corriere Eusebiano: “Pro zat zonder benzine en ideeën in de wedstrijd.”

Enrico de Maria: “We hebben slecht gespeeld, met teveel razernij, teveel stappen en teveel elementaire fouten.”

La Sesia: “Op vrijdagavond tegen Albinoleffe zagen we na de voorsprong een team dat, althans in de ogen van het publiek, geen drang toonde om de opponent te verscheuren.”

Ghigni Bianchi: “Hoe is het mogelijk dat je na tien minuten uit een hoekschop op voorsprong komt en daarna geen knikker meer raakt?”

Dit weekend sprak ik ook nog iemand van de club. “Het seizoen verloopt vrij goed, ook al kan het beter”, was het nuchtere commentaar. Geen paniek op de burelen, en dat lijkt me een goed ding. Of zoals een andere plaatselijke fan mij vertelde: “Het is gedurende het seizoen altijd mogelijk dat het een periode wat slechter gaat, maar ik kijk nog altijd positief naar de toekomst.” Daar ben ik het mee eens. Aan het begin van het seizoen was de doelstelling immers kwalificatie voor de play-offs, en Pro ligt nog altijd prima op koers om dat doel te bereiken. Uiteraard zijn door de goede prestaties de verwachtingen toegenomen, maar dat betekent niet dat het team door het ijs zakt als het even wat minder gaat dan de voorgaande periode.

(SU CORTESE CONCESSIONE
DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Op de transfermarkt dan ook geen paniekacties van Pro. Bij het sluiten van de markt verwelkomde Pro afgelopen week weliswaar nog enkele nieuwelingen, maar de meesten van hen zijn gekomen om de selectie in de breedte te versterken. Pro nam al dan niet op tijdelijke basis afscheid van Ambrosio, Huston, Belfasti, Fochesato, Libertazzi en Spezzani, spelers die de eerste seizoenshelft niet of nauwelijks aan de bak kwamen. Voor hen in de plaats kwamen naast Kuqi, Statella en Iemmello, keeper Matteo Nodari (Carrarese), verdediger Shadi Ghosheh (Porto Tolle) en de middenvelders Simone Emmanuello (Atalanta Bergamo, voorheen Juventus-jeugd) en Andrea Corduri (Borgomanero). “Ik had liever minder spelers verhandeld, maar ik ben ervan overtuigd dat we intelligent hebben gehandeld”, was het commentaar van sportief directeur Varini na het sluiten van de markt. Ghosheh (foto) maakte tegen Albinoleffe een verdienstelijk debuut. Hij viel positief op en toonde karakter en een goede wedstrijdinstelling.

Varini werd ook gevraagd wie volgens hem de ‘winnaars’ waren van de wintermarkt. Volgens hem zijn dat: “Venezia en Virtus Entella, maar zelfs zij winnen niet meer.” Het zat Pro Vercelli naar omstandigheden dan ook mee dit weekend. Virtus Entella speelde thuis gelijk tegen Vicenza (1-1), waardoor de schade voor Pro in de top van de ranglijst beperkt bleef. Entella gaat nu aan kop met 41 punten. Pro staat tweede met 37 punten, op de voet gevolgd door Cremonese (33 punten). Enkele punten daar achter volgen ploegen zoals Vicenza, Coma, Venezia, Savona en Alto Adige. Dat is een prima uitgangspunt om de toekomst nog altijd met vertrouwen tegemoet te zien. Forza Pro!