dinsdag 28 december 2010

Brazilië, de Eerste Wereldoorlog en de gebroeders Milano

Op 15 juli 1914 vertrok Pro Vercelli aan boord van het schip de Cordoba voor een bijzondere reis naar Brazilië. De kampioenen uit Vercelli hadden, aanvankelijk tegen de zin van de Italiaanse voetbalbond, een uitnodiging van de Braziliaanse voetbalbond geaccepteerd voor een tournee door het land. Pro Vercelli was dan ook de eerste Italiaanse ploeg die aan de andere kant van de oceaan wedstrijden ging spelen. Later die maand zou Torino als tweede team volgen.

Op 1 augustus 1914 zette Pro Vercelli voet aan wal in de haven van Rio de Janeiro. De eerste wedstrijd werd een dag na aankomst gespeeld in São Paolo waar de ploeg op 2 augustus per trein arriveerde. De Pro Vercelli-delegatieleider was de veelgeprezen aanvoerder Giuseppe Milano, de oudste van de vier gebroeders Milano die voor Pro Vercelli uitkwamen. Het team bestond verder uit de volgende spelers: Innocenti, Binaschi, Valle, Dalmazzo, Parodi, Ferraro, Carcano, Grillo, Rampini en Corna.

Pro Vercelli in Brazilië 1914
Omdat er weinig voorbereidingstijd was voor de eerste wedstrijd trad Pro Vercelli in de wedstrijd tegen Scotch Wanderes - de club van de Schotse kolonie daar - aan in het tenue van Clube Ypiranga. (Pro Vercelli zou in sommige wedstrijden daarna overigens aantreden in het tenue van het Italiaanse nationale elftal omdat het team uit zoveel internationals bestond.) Pro Vercelli won de wedstrijd met 1-0 en ’s avonds werden de spelers van beide elftallen en de overige Italiaanse delegatieleden getrakteerd op een banket in Hotel D'Oeste.

De dagen daarop volgden nog meer wedstrijden tegen Scotch Wanderes/Paulistano (1-5), São Bento/Ypiranga (2-2), Mackenzie/A.A.Palmeiras (1-1) en Seleçào de jogadores da APEA (1-2). Voor de komst naar São Paolo ontving Pro Vercelli de zgn. Brazilië Italië Cup. Het team mocht in São Paolo overigens menig eerbetoon in ontvangst nemen en nam deel aan vele feesten en partijen.

Het bezoek van Pro Vercelli (en Torino) aan Brazilië zette Italiaanse immigranten in São Paulo bovendien aan om een voetbalclub op te richten. Zo ontstond op 26 augustus 1914 de Socieda Esportiva Palestra Italia, tegenwoordig een zeer succesvolle en geliefde club in Brazilië die beter bekend is onder de naam Palmeiras. Op weg naar huis speelden de Witte Leeuwen in Rio de Janeiro ten slotte nog eens vier wedstrijden tegen twee Combinaties van Flamengo/Botafogo (4-1 en 1-1) en twee Selecties uit Rio de Janeiro (2-2 en 1-4).

Hoewel tijdens het verblijf van Pro Vercelli in Brazilië de Eerste Wereldoorlog was uitgebroken, ging de voetbalcompetitie na thuiskomst van de Witte Leeuwen gewoon weer van start – Italië zou immers pas in 1915 aan de oorlog deelnemen. In het seizoen 1914-1915 liep Pro Vercelli in de regionale kwalificatieronde op punten de kampioenscompetitie mis. Vlak daarna werd de competitie echter stilgelegd vanwege de Italiaanse deelname aan de Eerste Wereldoorlog.

Pro Vercelli veranderde in het seizoen 1915-1916 van naam toen de meeste selectiespelers in het leger dienden. ”US Vercellese” werd tweede in Groep 3 van de Coppa Federale met vier behaalde punten. Van 1916 tot 1919 werd de competitie definitief opgeschort vanwege de Grote Oorlog.

Eén van de Pro Vercelli-spelers die in die oorlog streed was Felice Milano. Hij diende als infanteriekorporaal en was de tweede van de vier gebroeders Milano. In het eerste kwart van de twintigste eeuw hadden de vier broers en aanzienlijk aandeel in de successen van Pro Vercelli. Ze staan eveneens symbool voor de roerige tijden in en rondom de Eerste Wereldoorlog.

Vader Giobanni Milano was politieagent van beroep en vanwege zijn werk verhuisde het gezin meerdere malen. Giuseppe werd bijvoorbeeld op 26 september 1887 in Revere Mantova geboren en Felice werd op 23 mei 1891 geboren in Valentano, waar het hooggerechtshof en de gevangenis gevestigd waren. Het was de tijd van de tragische klopjacht op Domenico Tiburzi - volgens sommigen de “Robin Hood van Maremma”; volgens anderen een moordlustige bandiet - die zich in de streek schuil hield.

Giuseppe en Felice speelden later beiden voor Pro Vercelli en vierden er samen grote successen voor het begin van de Eerste Wereldoorlog. Giuseppe deed dat tussen 1906 en 1915 in 110 wedstrijden (15 goals) als formidabel middenvelder en charismatisch aanvoerder van de ploeg, en combineerde dat van 1909 tot aan de Eerste Wereldoorlog met de rol van succesvol trainer. Hij was bovendien aanvoerder van de Italiaanse ploeg in alle elf interlands die hij speelde. Aanvaller Felice kwam van 1907 tot 1913 89 wedstrijden (35 goals) uit voor Pro Vercelli, speelde vijf interlands en daarna nog twee (weinig succesvolle) seizoenen voor Alessandria. De broers werden door het publiek doorgaans Milano I (Giuseppe) en Milano II (Felice) genoemd.

Ze waren de eerste broers die samenspeelden in de Squadra Azzurri. Dat deden zij in drie interlands: Op 17 maart 1912 in Turijn tegen Frankrijk, op 1 mei 1913 in Turijn tegen België en op 15 juni 1913 in Wenen tegen Oostenrijk. Bij die drie gelegenheden zou het jammer genoeg blijven, want de Eerste Wereldoorlog maakte een bruut einde aan dit voetbalsprookje van de familie Milano. Op 15 februari 1916 meldde het magazine Sport Illustrato dat Felice Milano in november 1915 heldhaftig was gesneuveld op de linkeroever van de rivier Isonzo in Zagora (Slovenië). Bij het bericht was een foto geplaatst van de dode voetballer in uniform.

Indirect werd deze gebeurtenis ook de derde Milano-broer noodlottig. Aldo Milano (III) werd namelijk ruim vijf jaar later slachtoffer van de zogenaamde ‘strijd der herdenkingsstenen’, die draaide om door de gemeente geplaatste herdenkingsstenen ter herinnering aan de gesneuvelde soldaten in de Eerste Wereldoorlog. Het communistische gemeentebestuur misbruikte de herdenkingsstenen ter meerdere eer en glorie van de eigen ideologie en daarom kwamen de veteranen in opstand.

Het ergste incident in deze strijd vond plaats bij een schoolgebouw waar de gemeente een dergelijke herdenkingssteen had laten plaatsen met daarop de tekst dat de soldaten als gevolg van het oprukkende kapitalisme en in de geest van de proletarische revolutie waren gestorven. Opstandige jongeren kondigden acties aan indien de gemeente geen gehoor zou geven aan hun oproep om deze misplaatste tekst te verwijderen, maar het gemeentebestuur negeerde de oproep en liet de school bewaken door twee gewapende veldwachters.

In de nacht van zaterdag 8 januari 1921 verscheen een groep jongelui bij de school. Op het moment dat zij de herdenkingssteen naderden, sprong één van de veldwachters plotseling tevoorschijn en schoot zonder pardon één van de jongeren van dichtbij neer. Het slachtoffer was Aldo Milano, die nog diezelfde avond in het ziekenhuis van Vercelli stierf aan de gevolgen van zijn schotwonden. Het wrange was dat hij enkel naar de herdenkingssteen was gekomen om de herinnering aan zijn omgekomen broer Felice levend te houden. Een door Aldo en zijn kompanen meegebrachte en achtergebleven bloemenkrans op de stoep van de school herinnerde aan het trieste incident.

Het incident wakkerde het vuur aan in de politieke strijd tussen communisten en fascisten. De fascisten in Vercelli grepen de gebeurtenis aan om Aldo uit te roepen tot hun eerste martelaar en hoopten daarmee het broodnodige morele prestige te winnen. Omdat Aldo’s familie uit gerenommeerde voetballers en veel oud-militairen bestond, kon hij als voorbeeldig uithangbord voor de beweging dienen. Opeens werd Aldo’s naam misbruikt ter meerdere eer en glorie van het fascisme. Er werd door de fascisten zelfs een straat in het centrum van Vercelli naar hem vernoemd, terwijl zijn eigen idealen juist zo ver hadden afgestaan van de fascistische ideologie. (De ironie wil namelijk dat later bleek dat Aldo een toegewijd lid was van de vrijmetselarij, die juist door de fascisten werd verafschuwd en vervolgd.)

Het liet gelukkig onverlet dat Aldo een zeer geliefde persoon en populaire voetballer was en daarom overheerste na zijn overlijden diepe rouw in de stad. Op een koude zondagmiddag eerder die maand was Aldo nog één van de doelpuntenmakers geweest in de 4-0 overwinning die Pro Vercelli op Amatori Torino had geboekt. Het bleek zijn laatste goal te zijn geweest in het shirt van Pro Vercelli. De eerstvolgende competitiewedstrijd na zijn overlijden werd vanzelfsprekend uitgesteld.

De tragische gebeurtenissen ten spijt bleven de Milano’s een stevige band houden met het Italiaanse voetbal en de Witte Leeuwen in het bijzonder. Giuseppe schopte het in het seizoen 1920-1921 tot bondscoach van Italië en was in de seizoenen 1924-1925, 1925-1926 en 1935-1936 nog drie periodes trainer van Pro Vercelli. Vader Giobanni en moeder Antonietta hadden bovendien nog een vierde zoon gekregen: Remigio (Milano IV). Deze jongste telg uit de familie speelde van 1920 tot 1927 voor de club en maakte deel uit van de selectie die de competitie na het overlijden van Aldo hervatte. Aan het einde van dat seizoen werd de zesde scudetto in de clubgeschiedenis gewonnen en uiteraard opgedragen aan Aldo Milano. Een jaar later won Milano IV met Pro Vercelli de zevende en laatste scudetto in de clubhistorie.

Bronnen:
http://www.valentano.org/felicemilano.htm
http://provercelli.homestead.com/Palmeiras.html
http://www.webalice.it/r_ordano/ALDO%20MILANO.htm

donderdag 23 december 2010

Winterstop: Terugblikken met Braghin

Met het eind van 2010 in zicht blikte de provinciale krant La Sesia deze week terug op de eerste seizoenshelft. 2010 is een moeilijk jaar voor Vercelli geweest met vooral in het begin van het jaar dramatische momenten. Maar naarmate het jaar vorderde was er gelukkig weer reden tot lachen voor de Pro Vercelli-aanhang. Symbool voor de wedergeboorte van Pro Vercelli staat volgens La Sesia coach Maurizio Braghin, die Pro Vercelli ook coachte in het seizoen 2000-2001 toen de club zich voor het laatst plaatste voor de playoffs. Hieronder volgt een weergave van het interview met de coach:

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Trainer, hoe omschrijft u het jaar 2010 dat bijna ten einde is? Het was een belangrijk jaar. De laatste vijf maanden waren zelfs prachtig. We hebben intensief gewerkt en bleken tot veel moois in staat. Ik kan zeggen dat we op dit moment tevreden mogen zijn met de resultaten die we op het veld hebben geboekt en het goede spel dat we hebben laten zien.

Pro Vercelli doet volop mee in de strijd om het kampioenschap en bereikte bijna de halve finales van het bekertoernooi... Tot nu toe hebben we in de strijd om het kampioenschap slechts een wedstrijd tegen Tritium verloren en een in het bekertoernooi tegen Pavia; een wedstrijd die bovendien nergens om ging. Vandaar dat we met een hoog moreel de winterstop in kunnen gaan.

Uw jongens zouden ondertussen een beetje moe zijn. De ploeg is vast aan de winterstop toe... Dat is waar. Tot eind december hebben we zowel in de competitie als in het bekertoernooi veel wedstrijden gespeeld. Daaraan kan worden toegevoegd dat we door de weersomstandigheden regelmatig niet hebben kunnen trainen zoals we voor ogen hadden. De winterstop komt dan ook precies op het goede moment.

Hoe gaat het straks verder met Pro Vercelli en welke verbeteringen zijn gewenst? We zijn al een goed team, maar kunnen altijd beter. We kunnen gerust stellen dat we defensief zeer solide zijn en dat is een belangrijke factor. Maar niet alleen de verdedigers zijn debet aan het succes. Ik ben over veel spelers tevreden, ook over de voorhoede.

Welke andere ploegen hebben tot dusverre de meeste indruk op u gemaakt? Pro Patria is zonder enige twijfel van een hogere orde vanwege de kwaliteit van de spelers in die ploeg. Daarnaast zijn er verrassende ploegen. Ik denk dan aan Tritium en ook aan Pro Vercelli.

Het seizoen 2000-2001 was een belangrijk seizoen voor Pro Vercelli, want het was het laatste seizoen dat de club serieus meedeed in de strijd om promotie naar de Serie C1. U zat toen op de bank. Welke overeenkomsten ziet u tussen dat team en het huidige? Tien jaar geleden had ik een grandioze groep waarin net als nu veel eenheid heerste. In de voetballers van nu zie ik dezelfde professionaliteit en passie terug als toen. Wel is waar dat we toen over een aanvaller als Mirabelli beschikten, die na een slecht voorgaand seizoen enorm gedreven was op revanche.

In juli waren alle spelers waar u dit seizoen over kan beschikken zo ongeveer bekend. Wie van de spelers heeft u sindsdien vooral verrast? Als ik een naam moet noemen zeg ik Stefano Santoni. Hij is nog jong, maar heeft dit seizoen enorm veel progressie gemaakt in vergelijking tot vorig jaar. Verder heeft Alessandro Ranellucci mij positief verrast.

Eindigen we met het klassieke "Gelukkige kerstdagen" voor de Pro Vercelli-aanhang? Dat spreekt voor zich. Laat ik deze gelegenheid benutten om iedereen te bedanken en de supporters te vragen vooral achter de ploeg te blijven staan en het team zo te helpen om op zijn minst de playoffs te halen.

Bron: http://www.lasesia.vercelli.it/news/braghin-cara-pro-vinciamo-insieme

maandag 13 december 2010

It's all in the name

In de rust van de wedstrijd tussen Pro Vercelli en Sacilese kregen de kinderen van Pro Vercelli-legende Silvio Piola een seizoenkaart voor het leven aangeboden. “Ons stadion is naar Silvio Piola vernoemd, maar niemand heeft er kennelijk ooit aan gedacht om zijn kinderen gratis entree te gunnen,” zei voorzitter Massimo Secondo. De kinderen, Dario en Paola, konden de geste zeer waarderen: “Het is de eerste clubleiding in de clubgeschiedenis die zich dit herinnert. Het voelt als een erkenning aan. Natuurlijk betekent dit dat we voortaan bij alle wedstrijden van de Withemden present zullen zijn.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
President Massimo Secondo (links op de foto met Dario en Paola) is bezig om in zeer korte tijd naam te maken en een voorname plek in de roemruchte historie van Pro Vercelli te veroveren. Hij stelt zich publiekelijk echter bescheiden op, hanteert een realistische blik en laat zich – zo lijkt het – oprecht verrassen door het succes. In een interview met Tutto Sport zei hij afgelopen week over zijn beweegredenen om voorzitter van Pro Vercelli te worden dat hij van de stad en de club houdt en graag wat wil doen voor de jeugd. Over de ambities zei hij: “De doelstelling om er langzaam bovenop te komen laten we niet varen nu we vol mee doen voor een plek in de playoffs.” In antwoord op de vraag welke club hem inspireert, noemde Secondo treffend genoeg Chievo Verona: “Ik houd van hun stijl; de balans die ze realiseren tussen kosten en resultaten.” 

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Secondo redde Pro Vercelli afgelopen zomer van de ondergang en liet de club vrijwel meteen groeien en bloeien. Op doordachte wijze heeft hij de club opnieuw op de rails gezet. Financieel is schoon schip gemaakt. Hij heeft organisatorisch orde op zaken gesteld, de club weer nadrukkelijk verbonden met de historie en de achterban en voert een veelbelovend en daadkrachtig technisch beleid met Braghin als soeverein succestrainer. Het recente aantrekken van Schettino getuigde van slagkracht bij tegenslag. De uitmuntende sportieve prestaties lijken dan ook logischerwijs voort te vloeien uit het gevoerde beleid. Pro Vercelli won dit weekend met 2-0 van Sacilese en steeg dankzij die overwinning naar een tweede plek op de ranglijst. De goals kwamen op naam van nummer 11 Santoni (“een ballistisch schot” in de 27e minuut) en nummer 9 Ghezzi (na een fout van Di Berardino in de 80e minuut, foto rechts).

Vanaf 1896 was de advocaat Luigi Bozino decennialang voorzitter van Pro Vercelli. Hij leidde de club tijdens de glorieperiode aan het begin van de twintigste eeuw en vergaarde daarnaast roem als voorzitter van de Italiaanse voetbalbond en vicepresident van de FIFA. Tot dusverre is hij de enige voorzitter geweest van wie de naam absoluut en voor eeuwig verbonden is met de legendarische Witte Leeuwen. Wie weet dat Secondo de tweede zal zijn. It’s all in the name.

NB: Alle voorspoed ten spijt wist Pro Vercelli zich afgelopen week helaas niet te kwalificeren voor de halve finales van de Lega Pro Coppa Italia. Pisa won met 2-1 thuis van Monza en kwalificeerde zich ten koste van Pro Vercelli dankzij één gescoord doelpunt meer.

dinsdag 7 december 2010

Tre reti a Trento!

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA
SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Met aanwinst Alberto Schettino (foto rechts) in de basis wachtte in de veertiende speelronde van de Lega Pro Seconda Divisione de uitwedstrijd tegen laagvlieger Mezzocorona. Sinds de oprichting in 1966 is van hoogtepunten bij Mezzocorona, uit het gelijknamige Zuid-Tiroler stadje met nog geen 5000 inwoners, weinig sprake geweest. Of het moet het seizoen 2007-2008 zijn geweest toen de club verrassend op de vijfde plek eindigde in de Serie C2 en pas na twee doelpuntloze gelijkspelen in de finale van de playoffs op basis van rangschikking werd uitgeschakeld door het op de vierde plaats geeindigde Lumezzane. Andere wetenswaardigheid: Omdat het stadion van Mezzocorona momenteel wordt gerenoveerd, speelt de club zijn thuiswedstrijden nu in Trento.

Na een sterke start van de thuisspelende ploeg nam Pro Vercelli het heft in de wedstrijd al snel in de hand. In de 23e minuut bleek Schettino meteen spelbepalend met een crosspass op Simone Ghezzi die de bal vervolgens raak schoot achter Mezzocorona-doelman Alan Zattin. Acht minuten later was het wederom raak na onoplettendheid in de defensie van Mezzocorona. Na een prima combinatie tussen Matteo Bonomi en de strijdlustige Ghezzi tekende Andrea Marconi op aangeven van Bonomi voor de 0-2 wat tevens de ruststand werd. De tweede helft stoomde Mezzocorona in eerste aanleg weer met de nodige inzet op het doel van Pro Vercelli af, waar doelman Alex Valentini echter in alle rust ballen bleef stoppen. Op de helft van de tweede helft trok Pro Vercelli het initiatief weer langzaam naar zich toe, mede dankzij een paar prima acties van Stefano Santoni. Met een kanonsschot knalde hij tien minuten voor tijd uit een corner de 0-3 keihard binnen. Daarna was de wedstrijd gespeeld, hoewel trainer Braghin vlak voor tijd nog mocht inrukken na protest.

Tre reti a Trento. Een prima resultaat voor de Witte Leeuwen. Te meer omdat koploper Pro Patria met 1-0 uit verloor van het laaggekwalificeerde Sanremese. Als gevolg daarvan zijn de verschillen in de top van de competitie met kerst in het vooruitzicht miniem. De Witte Leeuwen hebben nu slechts twee punten achterstand op Pro Patria. Alles is mogelijk.

NB: De club heeft sinds kort de website vernieuwd. Check www.fcprovercelli.it om de electronische doorstart en professionalisering van de Witte Leeuwen te bewonderen.

woensdag 1 december 2010

2x 1-1 en 2x 1-0

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Terwijl ik in Zuid-Italië genoot van een welverdiende vakantie – en en passant de Serie A-wedstrijd Lecce vs. Sampdoria (2-3) bezocht – ging Pro Vercelli vele kilometers verderop noordwaarts door met het boeken van prima prestaties. In de Coppa Italia Lega Pro werd tegen Pisa een verdienstelijk gelijkspel geboekt, dat in waarde toenam toen Pro Vercelli vorige week in de laatste poulewedstrijd voor de beker Monza versloeg. De hoger spelende club van eigenaar Clarence Seedorf en de Nederlandse keeper Sander Westerveld – die overigens op de bank plaatsnam – moest het afleggen tegen de Witte Leeuwen die vooral in de tweede helft het betere van het spel hadden en de wedstrijd na de treffer van Matteo di Piazza gecontroleerd uitspeelden. Tegen Pisa was Pro Vercelli ook allesbehalve kansloos geweest. Na de vroege openingstreffer van Donato Disabato en een kwartier later de op de counter uitgespeelde tegentreffer van Pisa ontspon zich een duel dat Pro Vercelli volgens zeggen van trainer Braghin “verdiende te winnen.” Voorzitter Massimo Secondo had een wedstrijd gezien waarin Pro Vercelli speelde om te winnen. Een gunstige afloop van de nog te spelen wedstrijd tussen Pisa en Monza betekent dat Pro Vercelli zich plaatst voor de halve finales van het bekertoernooi. Dat zou gelet op de moderne geschiedenis van de club een prestatie van formaat zijn.

Tussendoor speelde Pro Vercelli overigens in de competitie 1-1 gelijk in de uitwedstrijd tegen het altijd lastige en fysiek sterke Canavese. Vlak voor rust zette Matteo Bonomi Pro Vercelli met het hoofd op voorsprong. Vlak na rust maakte Cristini voor Canavese gelijk. Met het gelijkspel bleef Pro Vercelli derde op de ranglijst met vijf punten achterstand op koploper Pro Patria.

Afgelopen zondag wachtte hekkensluiter Sanremese. De wedstrijd was op voorhand een mooie belevenis omdat een flink aantal oud-spelers van Pro Vercelli was uitgenodigd om plaats te nemen op de eretribune van het Silvio Piola Stadion. Pierluigi Bosisio, Giacomo Canova, Francesco Fontana, Luigi Limberti, Pier Paolo Moscatelli, Sergio Pensotti, Giuseppe Peretta, Giovan Battista Pirovano, Franco Russi en Franco Tarchetti mochten verleden en toekomst met elkaar in verbinding brengen. De club had deze wedstrijd ook een nieuwe speler in de gelederen. De ervaren Serie C-speler Alberto Schettino nam plaats op de bank bij de Witte Leeuwen. De 26-jarige linksbenige verdediger is het gewenste alternatief voor de zwaar geblesseerde Stefano Murante die vorige week werd geopereerd en voorlopig is uitgeschakeld.

In het heden zagen de helden van weleer Pro Vercelli in een weinig verheffende partij met 1-0 winnen van Sanremese (wederom een winnend doelpunt van Matteo di Piazza) en daarmee de derde plaats op de ranglijst verstevigen. De kop van het klassement ziet er na 13 speelronden als volgt uit:

1. Pro Patria 31 punten
2. Tritium 27
3. Pro Vercelli 26
4. Lecco 23
5. FeralpiSalò 23