Deze week staat een historische klassieker op het programma in de Coppa Italia Serie C. Pro Vercelli ontvangt Pisa in het Stadio Silvio Piola voor een treffen in de laatste poulefase van het bekertoernooi van de Lega Pro Prima en Seconda Divisione. Pisa komt tegenwoordig uit in de Prima Divisione nadat de club in 2009 door de voetbalbond uit de competitie werd genomen ten gevolge van financiele problemen. Pisa mocht opnieuw beginnen in de Serie D, welke competitie meteen winnend werd afgesloten. Promotie naar de Seconda Divisione werd afgedwongen en zelfs meer. Door het faillissement van een groot aantal clubs afgelopen zomer werd Pisa vervolgens namelijk direct toegelaten tot de Prima Divisione om een van de vrijgevallen plekken in te nemen.
Voor Nederlanders is Pisa geen onbekende club. Vooral omdat in de jaren tachtig Wim Kieft en Mario Been meerdere seizoenen uitkwamen voor de Toscaanse club, die in 1909 werd opgericht onder de naam Pisa Sporting Club. Mario Been maakte in 1991 het laatste seizoen mee dat de club uitkwam in de Serie A. Daarvoor kende de club hoogtijdagen onder leiding van de eigenzinnige voorzitter Romeo Anconetani, naar wie het stadion tegenwoordig is vernoemd. Na zijn aantreden in 1979 promoveerde Pisa in 1982 naar de Serie A. Met Deens international Klaus Berggreen als een van de sterren wist Pisa in het seizoen 1982-1983 een opmerkelijke elfde plek in de competitie te bereiken. In het daaropvolgende seizoen volgde echter degradatie. De populariteit van de club was echter allesbehalve tanende, maar liefst 10.000 fans bezochten de beslissende degradatiewedstrijd in Milaan. In 1985 promoveerde Pisa wederom naar de Serie A net als in 1987 en 1990. Grote namen zoals Dunga, Maurizio Neri, Michelle Padovano, Aldo Docetti en Diego Simeone maakten die jaren deel uit van het Pisa-team. Veel prijzen won Pisa echter niet. Alleen de Mitropacup – een Europacup voor de kampioenen van tweede divisies – werd twee keer gewonnen in 1985 en 1988.
Pisa speelde ver daarvoor eens een zeer bewogen finale om het landskampioenschap. In de eindstrijd om het landskampioenschap versloeg Pro Vercelli op 24 juni 1921 Pisa met 2-1 in Turijn. Toenmalig vijfvoudig landskampioen Pro Vercelli begon die finalewedstrijd vol op de aanval. Al uit de eerste actie bleek de superioriteit van de Withemden. Pisa wist daarna ook zo nu en dan uit te breken, maar de viermans-achterhoede van Pro Vercelli hield de deur op slot voor het zwart-blauwe gevaar. Vlak voor rust kopte Ceria de 1-0 binnen voor Pro Vercelli. Twee minuten na de rust maakte Rosetta een overtreding op een zwartblauwe speler en kende de scheidsrechter Pisa een penalty toe. Pisa-speler Sbrana benutte de stafschop en realiseerde zo de gelijkmaker. Daarna zette Pro Vercelli alles op de aanval. De acties veroorzaakten chaos in het door Pro Vercelli gedomineerde strafschopgebied van de tegenstander. Pisa-verdedigers Bartoletti en Giuntoli kwamen handen en voeten tekort om de strijdende Witte Leeuwen van zich af te houden. Scheidsrechter Olivari moest meermalen ingrijpen om de wedstrijd enigszins in de hand te houden, maar die evenwel meer en meer ontspoorde door overtredingen en fouten. In de twintigste minuut van de tweede helft schoot Gay de bal vanaf vijftien meter afstand op Pisa-doelman Gianni, die de bal niet goed wist te blokkeren. De bal ontglipte aan zijn vingers en stuiterde terug het veld in. Rampini II, die even daarvoor buitenspel leek te staan, pikte de bal op en prikte binnen. Tot grote ontsteltenis van de Pisa-aanhang, maar zonder enige twijfel, keurde de scheidsrechter de goal goed. Vanaf dat moment was de wedstrijd voor Pro Vercelli een gelopen race. Wat restte was vuig spel, gemene overtredingen, en een paar acties zonder schoonheid. Pro Vercelli versloeg Pisa met 2-1. De zesde landstitel was een feit en bezorgde de Pro Vercelli-spelers Curti, Rosetta, Bossola, Ara, Parodi, Perino, Ceria, Ardissone, Gay, Rampini II (foto rechtsonder) en Borello de heldenstatus in wat het begin zou zijn van de tweede gouden periode van de Witte Leeuwen.
Verschillende bronnen uit die tijd benadrukken de onregelmatigheden die in de finalewedstrijd voorkwamen. De arbiter kreeg het verwijt meerdere onbegrijpelijke beslissingen te hebben genomen, waarbij het goedkeuren van de “buitenspelgoal” van Rampini het meest werd bekritiseerd. Het optreden van de scheidsrechter zou een logisch gevolg zijn geweest van de “politieke macht” die Pro Vercelli in het voetbal zou hebben opgebouwd. Het zou bijvoorbeeld geen toeval zijn geweest dat het voor Pro Vercelli naburige Turijn was aangewezen als “neutrale” plek om de wedstrijd te spelen. Met een dergelijke historie is ieder duel tussen de twee ploegen op voorhand beladen. Althans voor een ieder die de romantiek en nostalgie uit het verleden prevaleert boven het moderne voetbal. We gaan het aankomende woensdag meemaken. Forza Pro!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten