Met een gloedvol en voor Nederlandse begrippen enigszins paradoxaal betoog op de clubwebsite van Savona probeerde de voorzitter van wit-blauw, Andrea Pesce, vorige week de inwoners van de stad naar de thuiswedstrijd van afgelopen zondag tegen Pro Vercelli te lokken. "Ik hoop zondag veel mensen in het stadion te mogen zien, vooral veel kinderen en gezinnen. De wedstrijden worden immers in de eerste plaats voor hen gespeeld (…) Het is belangrijk dat de spelers de hete adem van het publiek in de nek voelen, zodat ze als vanzelf naar de overwinning worden geleid. Een overwinning voor Savona betekent een bijdrage aan de ontwikkeling van de stad, het scheppen van banen en economische groei!" Een voorschot nemend op de glorieuze overwinning kondigde de club aan na de wedstrijd voor de bezoekers een feest met muziek te organiseren in aanwezigheid van de nieuwe clubmascotte, luisterend naar de naam Friscue.
Het was een aankondiging die zich in mijn verbeelding uitstekend leende voor een Felliniesque scene. (Zoals schepen die de haven van Savona binnen varen opgaan in het stadsgezicht, gelijk aan de magische beelden in Federico Fellini's film "Amarcord".) Stelt u zich voor. Met een frivole fanfare voorop trekt een bonte stoet van flamboyante Mediterrane Italianen druk gesticulerend naar het Valerio Bacigalupo Stadion. Bij de ingang van het pittoresk gelegen stadion - bergen op de achtergrond - heet "Il Presidente", met kenmerkende voorjaarszweetdruppels op beide slapen, alle bezoekers hoogstpersoonlijk welkom. De mannen, vrouwen en kinderen hebben geen flauw idee wie de goede man is, want zij komen vooral voor het feest na de wedstrijd. "Gratis eten en drinken, toch?" Il Presidente doet zijn uiterste best, maar voelt zich enigszins onbehagelijk tussen het klootjesvolk dat met bijzonder weinig aandacht aan hem voorbijtrekt. De mamma-mia's vliegen in de rondte, twee mannen spreken onverstoorbaar door over de billen van de bakkersvrouw en een moeder sleept haar jengelende zoontje aan de haren het stadionnetje binnen. De fanfare speelt door. Ondertussen zoekt een wit-blauw pluisdier onbeholpen zijn weg door de menigte. Is het een hond? Een konijn? Een cavia misschien? Twee deugnieten laten Friscue struikelen, recht in de armen van - publiek geheim - de homoseksuele pastoor die wel raad weet met de verbouwereerde mascotte. Onder luid gejoel wordt het beestje doodgeknuffeld. Als iedereen eindelijk in het knusse stadion zit en de warming-up is begonnen, belandt een afgezwaaide bal pardoes in de tuba. Met een uiterste krachtsinspanning en rood aangelopen gezicht weet de dikke tubaspeler ter nauwer nood de bal uit zijn instrument te blazen, die vervolgens onder luid applaus van het publiek precies terecht komt op het achterhoofd van de voorzitter die net aan de rand van het veld geïnterviewd wordt. Hij valt voorover en leegt zijn glaasje prosecco linea recta in de boezem van de wulpse interviewster, die op haar beurt van schrik achterover valt in de armen van de toevalligerwijs net passerende en gehavende Friscue. Tot grote ontsteltenis van de interviewster en hilariteit van het publiek grijpt de mascotte met zijn wit-blauwe pluishanden spontaan haar tieten vast ten einde de buitenkans te benutten alsnog zijn mannelijkheid te bewijzen. Het publiek schatert het uit van het lachen. De fanfare speelt een tempo hoger door. En dan moet de wedstrijd nog beginnen.
Ja, wat een feest zou het zijn geweest als Savona ook nog gewonnen had. Maar daar was afgelopen zondag geen sprake van. Tegenwoordig staat een wedstrijd tegen Pro Vercelli min of meer garant voor een gelijkspel. Zo ook deze keer. Coach Braghin was niettemin tevreden met het punt en het vertoonde spel. "Om eerlijk te zijn heb ik Savona geen enkel schot op goal zien lossen," zei hij na afloop. In de eerste helft opende Pro Vercelli de score vlak voor rust vanaf de penaltystip na een overtreding op Simone Malatesta. Matteo Bonomi schoot rechts van de keeper raak. De gelijkmaker volgde medio tweede helft eveneens vanaf de penaltystip. Tarallo schoot namens Savona raak. Daarmee was de 1-1 eindstand bereikt; het zoveelste gelijke spel voor de Witte Leeuwen sinds de winterstop. Miraculeus genoeg was ook deze keer - naast het op zich goede spel - weer sprake van min of meer een winstpunt. Pro Vercelli verstevigde de tweede plek dankzij een verliespartij van Pro Patria uit tegen Renate (2-1) en staat nu met een wedstrijd minder gespeeld op drie punten van koploper Tritium. Ondertussen is het echter niet langer een kampioensstrijd tussen drie ploegen in de Seconda Divisione A. Door het vele puntverlies van de top drie hebben achtervolgers FeralpiSalo en Lecco definitief de aansluiting te pakken. We maken ons op voor een surrealistisch slot van de competitie, naar verwachting vol vertrapte illusies. Federico Fellini zou er zijn vingers bij aflikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten